ตอนที่ 2

“นี่เอกสารที่บอสต้องเซ็นวันนี้ค่ะ”

สายตามองตํ่าไปยันคนที่นั่งจ้องจอคอมไม่หยุด พูดเสียงอ่อนเสียงหวานเอาใจคนที่เป็นเจ้านาย กัดปากอ่อยเอาไว้ล่วงหน้าเผื่อคนที่เอาแต่จ้องจอคอมหันมามอง

“อืม วางไว้ตรงนั้น”

ปากกล่าวออกมาแต่สายตายังคงมองที่เดิมไม่หยุด เลขาสาววางเอกสารบนโต๊ะโดยก้มตัวลงตํ่าเผยไห้เห็นถึงสองเต้าตึงของเธอได้ชัดขึ้น ตาเหล่มองคนตรงหน้า แต่ไม่มีวี่แววที่เค้าจะหันมาสนใจเธอเลยสักนิด

“บอสคะ..”

“อืม”

“ช่วยดูไห้หน่อยได้มั้ยคะ เหมือนจะมีมดอยู่ในเสื้อเชอรี่เลยค่ะ~”

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง เลขาที่เกาไปทั่วบนอกที่อวบอิ่มของเธอ จนเสื้อที่แหวกมากอยู่แล้วได้แหวกมากกว่าเดิมอีก สายตาออดอ้อนกับใบหน้าที่พยายามทำไห้ชายหนุ่มนั้นเอ็นดู ชายหนุ่มเมื่อเห็นแบบนั้น สายตาก็เอาแต่จ้องสองเต้าตึงตรงหน้าไม่หยุด

ณ บริษัท ดีไซเนอร์ชื่อดัง

ในห้องทำงานหรู บนโต๊ะเต็มไปด้วยกระดาษ เครื่องเขียน หญิงสาวนั่งหน้าเครียด มือฝ่ายหนึ่งกุมหน้าผากตัวเอง สายตามองไปยันกระดาษแผ่นหนึ่งบนโต๊ะ แต่จิตใจนั้นลอยไปแต่ไกล

“คุณธิดาคะ”

“………”

“คุณธิดา?”

พนักงานสาวเดินเข้ามาพร้อมแก้วกาแฟในมือ เอ่ยปากเรียกชื่อเธอขึ้น แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากฝ่ายตรงข้าม พนักงานสาวเรียกขึ้นอีกครั้ง แต่ผลลัพธ์ยังคงเป็นเช่นเดิม สาวน้อยยืนมองเธอที่นั่งหน้าเครียดจิตใจล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอยู่สักพัก ก่อนที่จะตัดสินใจเรียกขึ้นอีกครั้งด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิมเป็นเท่า

“คุณธิดาคะ!!!”

“ห..ห๊ะ!??”

พนักงานสาวเรียกขึ้นครั้งนี้ ถึงขั้นดึงเอาสติเธอกลับมาได้ทันที ธิดาสดุ้งตกใจไปกับสาวน้อยตรงหน้า ฟุ้ว~ เธอถอนหายใจเฮือกไหญ่ก่อนกล่าวถามสาวน้อยตรงหน้าขึ้น

“มีอะไรรึเปล่า”

“หนูเอากาแฟมาไห้ค่ะ คุณธิดาเป็นอะไรรึเปล่าคะ เห็นจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย หนูเคาะห้องตั้งหลายครั้งก็ไม่ได้ยิน”

“ไม่มีอะไรหรอก แค่เพลียๆน่ะ”

“ท่ามีอะไรไม่สบายใจ ก็เล่าไห้หนูฟังได้นะคะ”

“อื้ม…ขอบใจจ่ะ”

แววตาของพนักงานสาวที่เห็นได้ถึงความจริงใจของเธออย่างชัดเจน หญิงสาวธิดาเมื่อเห็นแบบนั้นจึงยิ้มอ่อนไห้กับความเป็นห่วงเป็นใยที่ลูกน้องมีต่อเธอ

ณ บริษัท MF

“ออกไป”

เสียงเย็นยะเยือก คิ้มเข้มสีหน้าดุดัน พูดสั่งไล่ไห้สาวผมสั้นตรงหน้าใสหัวออกไปไห้พ้นหน้า เค้า แต่เลขาสาวก็ไม่ยอมฟัง เสื้อที่ถูกแหวกออกจนเห็นถึงแผ่นปิดหัวนมสีชมพูตัวจิ๋ว มือสองข้างจับบีบสองเต้าตึงตัวเอง ยั่วยวนชายตรงหน้า

“ทำไมล่ะคะ! เมื่อกี้คุณก็ยังมองมันอยู่เลยนิ!”

“ผมบอกไห้ออกไป!”

ความอดทนเริ่มที่จะถึงจุดสิ้นสุด นํ้าเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว แต่ถึงอย่างนั้น เลขาสาวก็ยังคงไม่คิดที่จะหยุดความต้องการของตัวเอง มือข้างหนึ่งยื่นออกมาทำท่าจะลวนลามช่วงล่างชายหนุ่ม แต่ก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ เมื่อมือไหญ่บีบรัดข้อมือเธอแน่น

“โอ้ย!”

“ไอ้เจมส์!!”

“ครับบอส!”

มือขวาที่อยู่ด้านนอกเมื่อได้ยินเสียงเรียกของเจ้านายจึงรีบเปิดประตูเข้ามาทันที สิ่งที่ชายมือขวารูปหล่อเห็นเมื่อเปิดประตูเข้ามานั้น เลขาได้ล้มลงไปนั่งบนพื้นโดยที่เสื้อผ้าไม่มีอันเป็นระเบียบ สีหน้าเจ้านายที่บ่งบอกได้ถึงความโมโห

“เอาตัวมันออกไปซะ! แล้วอย่าไห้กูได้เห็นหน้ามันอีก!”

“ครับ!”

“อร๊ายยย ปล่อยฉันนะ!!!”

เจมส์รีบทำตามคำสั่งที่ได้รับทันที เลขาสาวถูกลากออกไปด้วยแรงที่ผู้หญิงอย่างเธอไม่สามารถต้านได้แม้แต่น้อย เสียงกรีดร้องดังลั่นไปทั่ว จนค่อยๆเรืองหายไปตามความไกล

“จึ๊!!”

เคร๊ก!

ลิ้นชักไต้โต๊ะถูกเปิดออก มือไหญ่หยิบแท่งบุหรี่ขึ้นมางับไว้ด้วยปาก ก่อนที่ตามด้วยการจุดไฟแช็ก ควันบุหรี่เริ่มกระจัดกระจาย เมื่อมาเฟียสูบไปได้สักพักสายตาไปจ้องใส่บางอย่างบนโต๊ะ เค้าโฟกัสกับมันอยู่สักพัก สิ่งเล็กๆแต่มีความหมายเป็นหมื่นล้าน รูปเล็กที่เป็นรูปคู่ของเค้ากับภรรยาสาว กรอบที่ถูกสั่งทำขึ้นเป็นพิเศษ แท่งบุหรี่เริ่มสั้นลงเรื่อยๆ สายตายังคงจับจ้องอยู่กับสิ่งนั้นไม่รู้ว่าผ่านไปหลายต่อหลายนาทีแล้ว ไม่นานสายตาคู่นั้นก็ผละออกจากสิ่งที่จ้องมานาน เค้าก้มหน้าลงทำงานต่ออีกครั้ง