12

‘เบื่อแล้วการแท็กหา...มาหาแทนได้มั้ย?’ โยศิตาลงทุนสวมชุดนอนอันเซ็กซี่สีงาช้างที่ตัดกับผิวขาวราวกับหยวกกล้วย

ทำให้ภาพออกมาโดดเด่นเหมือนเป็นภาพสามมิติ ที่ทันทีที่ใครได้ดู...ก็นึกว่าเธอมาอยู่ตรงหน้า

“รู้ทั้งรู้ว่าโดนแฮ็ก แต่ก็ยังใจเด็ด เก่งเกินไปแล้วสาวน้อย” คนที่เพิ่งกลับจากการประชุม...สั่งให้เลี้ยวรถไปอีกทาง ตามคำขอร้องของเจ้าของโพสต์

เวลาเกือบจะเที่ยงคืน เขาเองก็อยากจะนอนหลับพักผ่อน ช่วยไม่ได้ ที่เธอดันมาโพสต์อะไรที่ทำให้เขายิ้มได้ในค่ำคืนนี้

คนอย่างเสี่ยภูมินทร์ ไม่เคยคิดที่จะมาเล่นอะไรบนโลกโซเชียลให้เสียเวลา ใครจะไปคิดว่าการนึกสนุกชั่วคราวมันจะทำให้เขาหลุดออกมาไม่ได้

‘คือแก...ฉันไม่เป็นอันทำอะไรเลย! วันๆ เอาแต่รอดูเขาโพสต์จีบกัน!!’

‘คือเอ็นดูเสี่ย...เอ็นดูที่แปลว่าอยากดูเอ็น!’

‘เด็กว่างี้...เสี่ยว่าไง?’ คนที่ใส่ชุดนอนเซ็กซี่ แต่ใบหน้าแสนเซ็ง ถอนหายใจรอบแล้วรอบเล่า

เธอไม่ยอมรับหรอก...ว่ากำลังรอเขา เธอไม่ได้รอเขาสักหน่อย!!

ติ๊ง!

‘ฝันดีนะคะคนดีของเสี่ย’ ภาพคอนโดของเธอ ที่ถ่ายเหมือนรู้ว่าเธออยู่ห้องไหนนั้น ทำเอาเธอต้องวิ่งออกไปดูนอกหน้าต่าง

มีรถสุดหรูหนึ่งคันที่กำลังเลี้ยวออกไป...เพียงแค่นั้น แต่ทำไม ใจของเธอต้องสั่นระรัวขึ้นด้วยเล่า!

“ใจเย็นปั้นหยา! อย่าหวั่นไหวเด็ดขาด...สติลูกสติ!”

“แก!! ทำไมเสี่ยถึงได้โรแมนติกอะไรแบบนี้...โอ๊ย กูอยากเป็นเด็กเสี่ย เสี่ยเขารับเด็กเพิ่มมั้ย?” ริชชี่รีบมาหาเพื่อนรักแต่เช้า

เมื่อตื่นมาเห็นโพสที่เป็นกระแสติดเทรนด์โลกโซเชียล ไม่มีข่าวไหนมาล้มข่าว...เสี่ยกับเด็ก เด็กกับเสี่ย ลงไปได้!

“มึงก็พูดไป ปั้นหยามันยังไม่รู้เลย...ว่าไอ้เสี่ยนั่นเป็นใคร”

“อย่าเรียกไอ้เชียวนะ คนที่จะโดนเรียกว่าไอ้ได้เนี่ยซิคแพ็คเขาไม่ได้แน่นขนาดนี้ย่ะ!”

“มันเกี่ยวหรอวะ?”

“พอได้แล้วทั้งคู่เลย ช่วยคิดหน่อยได้มั้ย ว่าเราจะเอายังไงต่อดี?” ท่าทีเริ่มจะเครียดจริงจังของโยศิตา ทำเอาเพื่อนทั้งสองสำนึกขึ้นมาได้

“เมื่อคืนที่แกบอกว่า แกเห็นรถของเขาแล่นออกไป พอจะจำป้ายทะเบียนอะไรอย่างนี้ได้มั้ย?”

“พูดไม่คิด ไกลขนาดนั้น ใครมันจะมาเห็นวะ ชั้นนี้ชั้น 25 นะเว้ย เห็นก็บ้าละ” ไม้เบื่อไม้เมาอดที่จะขัดไม่ได้

“ฉันว่า ฉันต้องล่อเสือออกจากถ้ำว่ะ” คนที่เริ่มว้าวุ่น จากความรู้สึกที่ยังไม่ได้ยอมรับ กล่าวออกไปอย่างครุ่นคิดมากที่สุด

“ล่อยังไงวะ?”

“ฉันจะรับงานเดินแบบชุดบิกินีริมหาด ของเสี่ยธีรวิช” เธอกำลังหมายถึง งานที่รวมตัวผู้หญิงเซ็กซี่เพื่อสนองตันหาแกงค์เสี่ยหื่นกาม

ที่เธอปฏิเสธมาตลอด

“เดี๋ยว! เพื่ออะไรวะ...แล้วจะล่อเขาออกมายังไง?”

“งานนี้เป็นงานที่รวมผู้ชายรวยๆ ที่หื่นมาได้ค่อนประเทศ ดูจากสถิติหลายปีที่ผ่านมา มันเลยกลายเป็นเหมือนค่านิยมอย่างหนึ่ง

ที่ถ้าใครไม่ได้ไป จะถือว่าเสื่อมเกียรติกันไปเลย”

“แต่เหตุผลที่แกใช้ปฏิเสธเสี่ยธีรวิชมาตลอดเนี่ยบอกว่าเสี่ยที่ดูแลแกอยู่เขาไม่ชอบ ทำแบบนี้...ต้องขออนุญาตเสี่ยทิพย์ก่อนไหมจ้ะ?”

โยศิตาเผยรอยยิ้มน้อยๆ พอให้ได้อมยิ้มเล่น

“ใช่...ฉันต้องขออนุญาตเขาอยู่แล้วล่ะ”

‘ขอบคุณที่อนุญาตนะคะ...เจอกันที่งาน@@@’ ภาพชุดบิกินีที่อวดแค่ท่อนบน ทำเอาสายตาทุกคู่ที่เลื่อนผ่านตาแทบจะถลนออกมา

ส่วนท่อนล่าง...เปิดวับแวมมีผ้าคลุมเล็กน้อย

สีส้มสดตัดกับผิวขาวอมชมพูระเรื่อ ถูกจัดวางไว้บนพื้นทรายขาวสะอาด ขณะที่แสงตะวันยังจ้า เธอเคยใส่ชุดนี้ถ่ายโฆษณาครีมกันแดด

เลยถือโอกาสหยิบมาโชว์...ซะหน่อย!

ปกติเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยจะสนใจใคร แต่ไม่รู้ทำไมว่าหมู่นี้เธอกำลังสนใจไปเสียทุกอย่าง สนใจในเรื่องที่ไม่เคยคิดจะสนก็มี!

“ใส่ชุดนี้แจ่มไปเลยครับนาย” ลูกน้องที่ชอบเอาหน้า ลืมตัวยื่นโทรศัพท์ส่วนตัวของตัวเองให้เจ้านายดู

ซึ่งแววตานิ่งของเขาแทบจะระเบิดอะไรออกมาทันทีที่ได้เห็น

ชอบผู้หญิงเซ็กซี่นั้นใช่...ใช่มาตลอด

แต่ทำไมภาพนี้ มันทำเอาเขารู้สึกไม่ชอบใจ!

“มันคืองานอะไร” เขาถามมือขวาที่ได้เรื่องเสมอแทน ฝ่ายนั้นพยักหน้า ก่อนที่จะนำเสนอภาพมหกรรมงานเดินแบบบิกินีของปีที่แล้วมาให้ดู

“ไอ้เสี่ยวิช...มันหื่นสม่ำเสมอจริงๆ”

“ท่านก็ได้รับเชิญทุกปีนะครับ”

“สงสัยปีนี้ ต้องไปซะหน่อย” เขาเผยรอยยิ้มด้วยแววตาประกายเล็กน้อย เมื่อกำลังนึกถึง แม่คนตัวแสบที่โพสต์ยั่วเพื่อหลอกล่อเขา

“ทั้งที่รู้ว่าเธอจงใจล่อให้ท่านไปร่วมงานอย่างนั้นหรือครับ” ในประโยคนั้นมีความแอบแซวอยู่ แม้จะกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งแค่ไหน

คนรู้ทันเขาที่สุด...ก็มีแต่คนนี้แหละ!

“จะเป็นไรไปเด็กเขาเล่นมา เราก็ต้องเล่นไป”

“ครับท่าน” เขาค้อมศีรษะให้พอเป็นพิธี แม้แทบจะหลุดขำออกมาก็ตาม