11

ฝ่ายคนที่ถูกแท็กกลับด้วยข้อความและภาพแบบนั้น นิ่งอึ้งไปครู่ใหญ่...ภาพๆ นั้นทำเอาเธอใจสั่นประหลาด

ประหลาดแบบไม่อยากจะเชื่อ เหมือนภาพมันมีชีวิต และกำลังเชิญชวนเธอได้ดีกว่าคนตัวเป็นๆ ซะอีก

“บ้าไปแล้ว”

“จริง! โคตรบ้าเลยว่ะ...มันแท็กภาพแบบนี้มาให้แกได้ยังไงวะ ไอ้โรคจิต!” หากแต่คนร่างหญิงใจชายกลับคิดไปอีกทาง

“เสี่ยหุ่นดีแบบนี้ แกว่ามันจะมีจริงๆ เหรอวะ?”โยศิตาพูดออกมาทั้งๆ ที่ใบหน้านวลแดงยังไม่จางเต็มที่ เบียร์หันขวับมามองเพื่อนรักที่ถามออกมาเสียงอ่อน

“อย่าบอกนะ ว่าแกหวั่นไหวกับอีภาพๆ เดียวนี่!”

“จะ..จะบ้าเหรอวะ เอารูปใครมาก็ไม่รู้ ใครมันจะไปหวั่นไหว” ความรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำเอาโยศิตาชักจะไม่ชอบใจ

เธอเคยเหนือและนำมาตลอด...แค่ภาพๆ เดียวแค่คำๆ เดียว เธอจะต้องรู้สึกอะไรกัน!

“อ่ะ ถ้าสมมติว่า...มีเสี่ยหุ่นแบบนี้เข้ามาพัวพัน แกเอาป่ะ?”

“ฉันบอกแกแล้วไง...การเป็นเด็กเสี่ยไม่ได้ผิด ถ้าฉันพอใจและทั้งสองฝ่ายพอใจ ฉันก็เอาได้หมดแหละ”

การยืนกรานมุมมองเดิมของตัวเอง เป็นเรื่องจริงที่สุดแล้วในตอนนี้

จริงเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่ไม่ทันได้ตั้งตัว...และไม่รู้ว่าจะทำใจยอมรับมันได้ยังไงด้วย

‘ขอบคุณสำหรับของขวัญล่วงหน้านะคะ’ เธอตัดสินใจโพสภาพที่เคยไปถ่ายกับรถสปอร์ตยี่ห้อหรูที่ดังที่สุดในประเทศ แต่ไม่ได้แท็กแอคเคาท์นั้น...

“ตรวจจับแผนที่ของมันไม่ได้เลย ไม่รู้เลยว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนและมันเปลี่ยนรหัสอะไรทุกอย่าง เหมือนล็อคบ้านสิบชั้นอ่ะตอนนี้”

เบียร์นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่โยศิตาหามาให้ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

นี่เป็นการเจาะฐานข้อมูลของตัวเอง...ที่ยากเย็นนัก เพราะเดิมมันก็ป้องกันการเข้าไปอย่างแน่นหนาแล้ว ยังต้องเจาะฐานป้องกันใหญ่เชิงลึก ที่ลึกมากยิ่งกว่า

“แต่ดูแล้ว พฤติการณ์ของเขาไม่น่าจะใช่พวกนักสืบโซเชียล เพราะถ้าใช่...มันคงออกมาประจานแล้ว ว่าแอคเคาท์นี้คือเสี่ยทิพย์ แต่ดูสิ่งที่ทำสิ

กลับเหมือนต้องการจะสวมรอยเป็นเสี่ยทิพย์ขึ้นมาจริงๆ ซะงั้น” คนฉลาดวิเคราะห์อย่างอ่านเกมส์ออก คนที่คิดตามไม่ทันทุบโต๊ะดังปัง!

“จริงสิเนอะ แล้วเพื่ออะไรวะ? หรือเพื่อเอาไว้นัดเจอแก เผื่อแกคิดว่าเป็นเสี่ยจริงจะได้เรียกให้ออกไปหา?” โยศิตารีบส่ายหน้า

“ถ้าเป็นแบบนั้นจริง พวกมันควรเอะใจ ว่าทำไมเสี่ยตัวจริงไม่ออกมาโวยวาย ว่าโดนแฮกแอคเคาท์”

“เออว่ะ...แล้วมันจะทำไปเพื่ออะไรวะ?” อะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้โยศิตาหวั่นใจว่า กำลังมีคนแอบสนใจเธออยู่

และเหมือนจะไม่ได้เป็นการแอบชอบเหมือนผู้ชายหรือเสี่ยใหญ่ทั่วไปแบบที่ผ่านๆ มา

แค่ไม่กี่ข้อความของเขา...มันทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด มันเหมือน...เธอเชื่อจริงๆ ว่าเขามีตัวตน

“อุ๊ยตายว๊ายกรี๊ด! รถราคาห้าสิบล้าน! ??? คุณพระใครเอามาจอดเล่นกันเนี่ย!” ริชชี่โวยวายลั่นเมื่อมาถึงหน้าคอนโดสุดหรูของเพื่อนรัก

ซึ่งในขณะที่เพื่อนรักคนนั้น...กำลังเดินกึ่งวิ่งขึ้นมายังหน้าคอนโดเช่นกัน

“อย่าบอกนะ...ว่าแกถอยรถใหม่?” ริชชี่ตั้งใจเดินทางมาหาเพื่อนรัก เพราะเห็นการโต้ตอบระหว่างเสี่ยทิพย์และเด็กเสี่ย

จนไม่แน่ใจว่าเป็นไปตามที่เพื่อนจัดฉากเอาไว้ หรือว่ามีใครเล่นตลกขึ้นมาจริงๆ

“เดี๋ยวก่อน...นี่มันรถคันเดียวกับที่แกโพสภาพลงไปเมื่อไม่ถึงสามสิบนาทีที่แล้ว? โอ้วมายก็อด ยัยปลีมันยืมรถเจ้านายมันมาให้ได้จริงๆ เหรอวะ?”

ประโยคท้ายแอบกระซิบข้างหูเพื่อน ไทยมุงเริ่มพากันจับภาพ เพื่ออัพลงโซเชียลติดแฮชแท็กกันระนาว

“ยืมบ้าอะไรล่ะ...ไอ้ปลีมันไปต่างประเทศกับเจ้านายมันนู่น”

ตื๊ด ตื๊ด!

‘ชอบไหมคะ’ โพสภาพพร้อมแท็กเธอมา...เป็นภาพรถผูกโบว์รออยู่หน้าคอนโดเสียด้วย

เขาต้องไม่ใช่คนธรรมดา ไม่อย่างนั้นเขาจะหารถคันหรูมาให้เธอภายในสามสิบนาทีได้ยังไง

โยศิตาตัวเย็นวาบ ขาก้าวเท้าแทบจะไม่ออก พยายามมองไปบริเวณโดยรอบ เพื่อที่จะได้เห็นหรือระแคะระคายอะไรได้บ้าง

“ฉันว่า เรื่องนี้มันชักจะไม่ธรรมดาแล้วว่ะ” เบียร์ว่าอย่างไม่สบายใจ พร้อมท้อถอดใจกับการที่จะต้องแฮ็กแอคเคาท์พิเศษที่ตัวเองสร้างขึ้นมาแท้ๆ

“สรุปคือแอคเคาท์เสี่ยทิพย์โดนแฮ็ก แล้วเหมือนกลับว่าเสี่ยทิพย์อะไรนั่น จะรวยจริงๆ อย่างนั้นหรือวะพวกมึง!” ริชชี่ว่าอย่างตื่นเต้นกว่าใคร...พร้อมทำตาฝันหวาน

“มึงจะดีใจทำไมวะเนี่ย เพื่อนกำลังตกอยู่ในอันตรายนะเว้ย” เบียร์ยกเบียร์กระป๋องขึ้นจิบแก้เครียด ในขณะที่คนนิ่งที่สุด ครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

“ตกอยู่ในอันตรายอะไร...รวยขนาดนี้เป็นกูนะกูถวายหัวให้เลย! ถ้าเพื่อนไม่เอา กูเอานะ”

“มึงหยุดเล่นก่อนได้ป่ะ มึงก็เห็นอยู่...ว่าปั้นหยามันเครียด”

“กูไม่ได้เล่น กูพูดจริง” แล้วคนสองเพศก็ทะเลาะกันไปมา จนโยศิตาต้องเป็นคนลุกเดินออกไปยืนที่ระเบียง

เธอกำลังวิเคราะห์ว่า...คนที่แอบอ้างว่าเป็นเสี่ยทิพย์ พอจะเป็นใครในชีวิตจริงที่เธอเคยพบเจอหรือเปล่า แต่ดูจากข้อความเชิงตัดพ้อของพวกเสี่ยที่เธอเคยไปดีลติดต่อเรื่องงานด้วย

ยิ่งทำให้เธอนึกไม่ออกเลยว่า...เขาคือใครกันแน่