10

"ไหนบอกว่าถ้าเอามันเดินแบบงานของบริษัทแล้วจะทำให้มันอับอาย ดูสิคะ มันได้ออกไปเดตกับท่านประธานคนใหม่!"

ลลิลยาโวยวายลั่น ทันทีที่ผู้จัดการฝ่ายการเงินเดินมาถึงคอนโด

คอนโดที่เขาอาสาผ่อนให้เธออยู่ฟรีๆ

"รู้แล้ว! เรื่องมันเป็นแบบนี้ได้ยังไงวะ โมโหชิบหาย" หลังจากโดนเรียกไปสวดยับจากทิพย์ภมณ เขาก็เครียดหนักมาพอแล้ว นี่ยังมาโดนเด็กโวยวายใส่อีก

"แล้วจะทำยังไงกันต่อดีคะ จะทำอะไรตัวมันก็ไม่ได้ มันมีเสี่ยใหญ่คุ้มครองอยู่แบบเนี้ย"

"โอ๊ย!!! มันจะอะไรกันนักหนาวะ! น่าเบื่อน่ารำคาญ แค่นี้สมองฉันก็วุ่นวายพอแล้ว ถามอะไรนักหนาอยู่ได้!!!"

แล้วเขาตวัดฝ่ามือฉาดใหญ่ลงที่แก้มเนียนใส

ความแสบกระจายไปทั้งใบหน้า...รอยแดงช้ำปรากฏ

"คุณเรืองฤทธิ์!!"

"กูไม่อยู่แม่งแล้วโว้ย!" แล้วเขาก็คว้าเสื้อเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้เธอยืนแค้นใจอยู่ลำพัง

"อีปั้นหยา กูจะไม่ให้มึงได้ดีคนเดียวแน่!" แววตาแดงก่ำโกรธขึ้ง...ความอิจฉาครอบงำจิตใจ ความโกรธมีมากกว่า

เสียใจที่สุดคือผู้ชายที่เธอคิดว่าจะคุ้มครองเธอได้ กลับไม่มีปัญญาอะไรเลย!

เธอคิดมาตลอดว่าเธอเหนือกว่าผู้หญิงธรรมดาคนนี้ สมัยที่ยังอยู่บริษัทด้วยกัน แต่หลังจากนั้นไม่นาน โยศิตาก็ได้เข้าสู่วงการนางแบบและโด่งดังร่ำรวย

เธอยอมรับไม่ได้...เธอเห็นผู้หญิงคนนี้ ได้ดีกว่าไม่ได้!!

'อย่ามาแตะเด็กกู' อยู่ๆ แอคเคาท์ที่อ้างว่าตนคือเสี่ยของโยศิตา ก็โพสภาพปืนพร้อมแคปชั่น จนคนที่สั่งให้สร้างแอคเคาท์ขึ้น...ก็ตกใจไม่แพ้กัน

"เบียร์มึงโพสเหรอวะ?" เธอต่อสายหาเพื่อนรักทันที ทั้งที่...อีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า เธอต้องเข้าประชุมเรื่องแบรนด์เสื้อผ้าล็อตใหม่

ซึ่งเป็นธุรกิจในมือของเธอที่กำลังไปได้สวยแบบเรื่อยๆ

ไปได้สวย...ในขณะที่ไม่มีใครทราบเลยว่าเธอคือเจ้าของ

"โพสอะไรวะ? ตอนนี้กูเข้าคอมยังไม่ได้เลย อยู่ๆไวรัสก็แดก หรือว่าจะมีคนแฮ็กแอคเคาท์วะ?"

"บ้าจริง ต้องเป็นพวกนักสืบโซเชียลแน่ๆ ไหนว่าระบบแกเข้มแข็งไง มาแฮ็กง่ายๆได้ไงวะ?" ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น สีลิปสติกโทนเย็นเน้นสุภาพ

ไม่ได้ช่วยดึงความร้อนใจให้เย็นลงมาได้

"ถ้าจะใช่ แม่งมันต้องเป็นนักแฮ็กมืออาชีพ...เพราะระบบคอมของกูเนี่ย ซับซ้อนและตั้งรหัสผ่านเอาไว้หมดเลยด้วย"

แม้จะหัวเสียแค่ไหน แต่ความใจเย็นจะทำให้เห็นทางออก

โยศิตา...สูดลมหายใจเข้าลึกๆ สามที ก่อนพิมพ์บอกเลขาลับๆ ให้รู้ว่าเธอน่าจะเข้าประชุมไม่ทันแล้ว

"อะไรที่ตอนนี้ เราพอจะทำได้บ้าง" น้ำเสียงนิ่ง กำลังสยบความร้อนในใจตน จนคนฟังยังต้องนิ่งไปด้วย

"หาคอมใหม่ให้กูตัวนึง"

'ถ้ายังไม่ยอมใจเย็น จะเอาน้ำแข็งไปเค้นให้นะ' ภาพสุดเซ็กซี่พร้อมแคปชั่นเด็ด แท็กแอคเคาท์นั้นด้วยทันทีจนคนที่นั่งประชุมอยู่ประหลาดใจเล็กน้อย

แจ้งเตือนจากแอคเคาท์ใหม่...เขาปิดเอาไว้ ยกเว้นเธอ ที่เขากดเพิ่มเป็นถึงรายการโปรด

"ใช้ได้" มุมปากหยัก...เผยรอยลึกพร้อมประกายตาสดใส ห้องประชุมที่แสนจะเคร่งเครียด เหมือนมีแสงประกายทอมาจากนอกหน้าต่าง

เสี่ยภูมินทร์ไม่เคยยิ้มให้ใครง่ายๆ ยิ่งยิ้มให้ลมให้ฟ้าแบบนี้ เขายิ่งไม่เคยทำให้ได้เห็นมาก่อน

"แกโพสต์แบบนั้นทำไม บ้าเหรอ...ก็รู้ว่านั่นไม่ใช่ฉัน!"

"ฉันอยากรู้ไง ว่าไอ้คนที่แฮ็กไป...เป็นแค่เกรียนคีย์บอร์ดที่อยากโชว์พาวเวอร์ หรือเป็นคนที่เราคาดไม่ถึง" ว่าไปดูหน้าจอโทรศัพท์ไป เธอรอมานานสองนาน...ก็ไม่มีทีท่าว่าเขาจะตอบกลับมา

'มาสิ' แคปชั่นพร้อมภาพซิคแพ็คแน่นๆ ที่มีกลุ่มไหมสีนิล...เลื้อยลาดลงต่ำ ประปรายดูสบายตา

ช่างเป็นภาพพอร์ทเทรต...ที่ดูสวย ดูแพง การจัดแสงที่ไม่ธรรมดา แถมความละเอียดของมัน ไม่ว่าจะใช่ภาพคัดลอกจากอินเตอร์เน็ตแน่ๆ

'กรี๊ดดดดด' ความคิดเห็นหนาหูเริ่มเกิดขึ้นอีกครั้ง สาวๆ ต่างเข้ามาแสดงมุมมองแตกต่างกันออกไป

แต่ส่วนใหญ่...ค่อนข้างจะพึงพอใจในสิ่งนี้!