ฉลามคลั่ง 9

"ไปไหนของเค้าทำไมไม่มาหา"ฉลามพยายามมองหาตัว คนที่น่าจะมาถึงงานแล้ว ทั้งยังเห็นแว๊บไปแว๊บมาอยู่ในงาน

"ใครหนูแพร? ป๊าเห็นคุยอยู่กับผู้ชายตรงนู้น" เสี่ยมังกรถาม ก่อนจะเอ่ยบอกลูกชาย จนคนที่อยู่รอบตัวทำหน้างุนงง กับการสนธนาของเสี่ยกับลูกชาย อย่างสนใจใคร่รู้

ฉลามมองตามสายตาของคนเป็นป๊าไป จนสะดุดที่ร่างบางของไหมแพร แม้วันนี้เธอจะสวยแปลกตา แต่เขาก็จำเธอได้ทันที

ไหมแพรที่ปกติใส่แต่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ วันนี้แต่งตัวสวยด้วยชุดที่ฉลามเลือกให้วันนั้น คิดถูกที่เลือกชุดนี้ เพราะมันเข้ากับสีผิวเธอมากๆ ผิวที่ขาวของเธอ มันรับกับสีชุดจนดูเป็นสีขาวอมชมพูไปทั้งตัว ไหนจะทรงผมที่ถูกจัดม้วนไปทำทรงสวยๆบนหัวทุยๆนั่นอีก ส่งผลให้เห็นลำคอระหงทั้งหมด รวมไปถึงแผ่นหลังนวลเนียน ที่ไอ้เหี้ยคนนั้นกำลังจะจับ

"เดี๋ยวมานะป๊า" ฉลามรีบแหวกฝูงชนออกไปหาเธอทันที สายตาไม่ขยับไปจากร่างเธอและผู้ชายคนนั้น ที่คุยกันอย่างออกรส หึ รอยยิ้มนั่นมันเป็นของเขา หน้าสวยๆนั่นเขาก็มองได้คนเดียว รวมทั้งร่างกายเธอ มันต้องมีแค่เขาเท่านั้นที่ได้จับ

"ทำไมไม่ไปหาป๊า มาระริกระรี้อะไรอยู่ตรงนี้"ฉลามหยุดยืนซ้อนทางด้านหลังเธอ เพื่อบดบังสายตาที่ผู้ชายในงานใช้มันมองร่างของเธออยู่ เขาหวง แต่เลือกแสดงออกด้วยท่าทางนิ่งๆ พลางปรายตามองคนข้างๆ เธออีกที

"เห็นป๊ากับฉลามยุ่งอยู่อะ เลยมาหาของกิน น่ากินมากเลยอะ " ยัยคนตระกระ แทนที่จะคิดถึงผัว คิดถึงของกินซะงั้น ฉลามได้แต่บ่นให้คนตัวเล็กอยู่ในใจ

"ตอนนี่ว่างแล้วไปหาป๊ากัน" ฉลามมองร่างบางที่ก้มไปหยิบของกินที่อยู่ในสุดของโต๊ะ ทำให้สะโพกเธอมาชนกับเขาที่ยืนซ้อนหลังอยู่ไม่ห่าง ยัยนี่ก็ไม่ระวังอะไรเลย ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นที่ยืนอยู่ตรงนี้ละ แม่ง! แค่คิดเขาก็หงุดหงิดแล้ว

ใบหน้าหล่อเหลาหันมองรอบตัว เห็นทุกสายตามองมาที่เขากับเธออย่างสนใจ เพราะในนี้มีแต่คนที่รู้จักเขาแทบจะทั้งหมด ในนามทายาทเพียงคนเดียวของเสี่ยมังกร แม้ความจริง มรดกของเสี่ยจะถูกแบ่งไว้ให้นักรบ เพื่อนฉลามที่เป็นลูกบุตรธรรมครึ่งนึงก็ตาม และเขาก็ไม่ถือ ไอ้นิล เขาก็รักเหมือนพี่ชายเพราะเกิดก่อนเขา 4 เดือน

ส่วนไหมแพร เธออาจจะเป็นที่รู้จักบ้าง ในนามของไหมแพร ลูกสาวเจ้าของธุรกิจส่งออก ที่อาจจะไม่ได้ใหญ่ที่สุด แต่ก็ถือว่าร่ำรวยมากรายนึง แต่มันไม่มีใครรู้ความสัมพันธ์ของพวกเขา คนในงานก็เลยมองอย่าง สนอก สนใจ

"จะกินหมดไหมนั่น นี่หิวจริง?" ฉลามถามคนที่ถือจานใบไม่เล็กนักไว้ในมือ และของในจานแทบจะล้น จนเขาต้องไปช่วยถือจานใบนั้นไว้เอง

"พี่หมอแพรขอตัวนะคะ เดี๋ยวว่างๆ แพรไปหาที่ รพ.นะคะ" ฉลามใช้มือที่ว่างจับมือเธอออกเดิน เธอเลยหันไปบอกผู้ชายคนข้างหลัง

"อะไรวะแพร นี่หลามไม่อยู่ด้วย 3 วันคิดจะมีชู้เหรอ" ฉลามก้มลงถามเสียงลอดไรฟันข้างหูเธอ ไม่กล้าเสียงดังใส่เธอมากนัก แม้จะกำลังโกรธจัดก็ตาม

"ชู้อะไร อย่าคิดว่าแพรจะทำเหมือนที่หลามทำนะ สวัสดีค่ะป๊า คิดถึงจังเลยค่ะ" ไหมแพรบอกคนตัวโต เป็นจังหวะเดียวกับที่เดินมาถึงโต๊ะ ที่เสี่ยมังกรมานั่งรออยู่พอดี เขาจึงเก็บคำพูดของเธอไว้คิดบัญชีคืนนี้ละกัน

"ป๊าก็คิดถึงแพรลูก เป็นยังไงละช่วงนี้ ป๊าใกล้ได้ยินข่าวดีรึยัง"

เสี่ยมังกรไม่ได้พูดดังนัก เพราะตอนนี้มีคนอยู่เยอะ ไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเธอคือใคร มีความสำคัญแค่ไหน เพราะยิ่งสำคัญมันยิ่งจะกลายมาเป็นจุดอ่อน

"ไม่ค่ะป๊า แต่ถ้าเป็นข่าวดีจากคนอื่นก็ไม่แน่" ไหมแพรตอบคำถาม ทั้งยังทำสายตาเศร้าลงนิดๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้มแบบเดิม

"เอ่อ ไม่ทราบว่าหนูคนสวยนี้เป็นใครเหรอครับเสี่ย สวยจังเลย หน้าคุ้นๆนะครับเนี้ย" เกริกพลถามทั้งยังมองไหมแพรด้วยสายตากรุ่มกริ่ม ตั้งแต่เธอเดินมาถึง ผิดกับลูกสาวที่แสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบหน้าไหมแพร

"เด็กของเสี่ยเหรอค่ะ แหม๋เสี่ยนี่ตาถึงนะคะเนี้ย"ก้านแก้วถามออกไปตรงๆ

"อย่าคิดว่าคนอื่นเขาจะทำเหมือนคุณสิคะ ฉันไม่ใช่เด็กของใครทั้งนั้น ถ้าไม่ได้รู้จักคนอื่นดี อย่าเสือกแสดงความคิดเห็นค่ะ" ไหมแพรตอบด้วยความไม่พอใจ ตอนนี้เธอโกรธ เพราะถูกคิดว่าเป็นเด็กของเสี่ยมังกร เอ่ยขึ้นอย่างไม่เกรงกลัวใคร รวมทั้งเสี่ยมังกรด้วย

"ก็แค่พูดไปตามที่เห็นนี่คะ ใครๆก็รู้ว่ามีแต่คนอยากเป็นเด็กเสี่ยทั้งนั้น เพราะเสี่ยทั้งดูดี และก็มีพร้อมทุกอย่าง"ก้านแก้วตอบกลับไปนิ่งๆ แต่สายตาเยาะเย้ยผู้หญิงที่ชื่อไหมแพร

ฉลามมองคนที่ไม่ยอมหยุดพูดนิ่งๆ แต่เขาพูดอะไรมากไม่ได้ เพราะยังไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของครอบครัวนี้ แต่เขาไม่คิดให้คนพวกนี้มาดูถูกเธอและพ่อได้นานหรอก เขาจะจัดการแบบเงียบๆเอง จัดการด่าในใจนั่นแหละ

"ครับ รวมทั้งหนูก้านแก้วด้วยใช่ไหมครับ" เสี่ยมังกรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ไม่ได้โกรธที่ไหมแพรเสียมารยาทกับแขกของท่าน และไม่คิดจะต่อว่าแขกของตัวเองที่เสียมารยาทกับไหมแพร ท่านยังรักษาท่าทางนิ่งๆไว้ดังเดิม

"แหม๋ เสี่ยค่ะ น้องแก้วไม่ใช่คนแบบนั้นนะคะ"ก้านแก้วเสหน้าหนีไปทางอื่น เมื่อเจอสายตาของเสียมังกร และคำพูดที่เหมือนมองเธอได้ทะลุปรุโปร่ง

" ครับ จะใช่ไม่ใช่ ก็เป็นสิทธิหนูก้านแก้วครับ แต่โทษทีนะ เสี่ยไม่คิดอยากเอาใครมาแทนที่ภรรยาเสี่ย เพราะงั้นก็ไม่ต้องยัดเยียดตัวเองให้เสี่ยนะครับ รวมทั้งคนอื่นด้วย" เสี่ยมังกรพูดเนิบๆ แต่คนที่ได้ฟังกลับทำหน้าเลิ่กลั่ก และเพราะคำพูดทีเล่นทีจริงนั่น ทำให้คนที่ร่วมโต๊ะบางคนแอบขำ บางคนก็เหยียดปากยิ้มให้คนสวยอย่างก้านแก้ว

"แก้วขอโทษคะเสี่ย" ก้านแก้วรีบลนลานขอโทษเสี่ยมังกร รู้ดีว่าภายใต้น้ำเสียงราบเรียบนั้น ซ่อนความไม่พอใจไว้มากมายแค่ไหน ยัยผู้หญิงนั่นสำคัญ ทั้งยังเรียกเสี่ยอย่างสนิทสนมอีก

ที่ฉลามไม่อยากแต่งกับก้านแก้ว เพราะเธอหวังเข้าหาเสี่ยมังกรมากกว่า คนที่ตอนนั้นมีทั้งเงิน ทั้งอำนาจ มากกว่าเขา แต่พอตอนนี้รู้ว่าเขาจะรับช่วงต่อจากพ่อ เลยหันหัวเรือมาทางเขา ที่เธอคงคิดว่ามันเข้าหาง่ายกว่าเสี่ยมังกรละมั้ง