Chapter 6 หนีไม่พ้น

"โครตเซ็งว่ะ"

ฉันบ่นผ่านคอลไลน์กลุ่ม เพราะเหตุการณ์เมื่อวานทำให้ฉันถูกลงโทษโดยการถูกสั่งพักงานตั้งสิบวัน!

(โอ๋ ไม่เอาสิ ถือว่าพักผ่อนเนอะ)

ปลายฟ้าพูดพลางทำหน้าสงสารฉัน

"พักผ่อนก็ดี แต่เงินนี่สิ ไอ้เวรนั่นอย่าให้ฉันเจอข้างนอกนะ"

ฉันบ่นจนได้ยินเสียงลูกโซ่พูดเตือน

(ใจเย็นๆหน่อยสิแก ฉันก็ไม่ได้อยู่ทำงานด้วยแล้วเนี่ย ใครจะห้ามได้)

"ไม่มีใครห้ามไงถึงได้ลงเอยแบบนี้"

(เอ้อ ฉันว่าเปลี่ยนเรื่องคุยเถอะจะได้ไม่ซีเรียส)

ข้าวหอมพูดขึ้นบ้างและเพื่อนสนิทอีกสองคนของฉันก็พยักหน้า

(เดี๋ยวฉันจะไปฝึกงานที่เชียงใหม่แล้วอ่ะ คงเหงาแน่เลย)

"เหรอ แน่ใจว่าจะเหงา กลัวจะมีความสุขจนลืมเพื่อนมากกว่ามั้ง"

(โอ้ยไอ้หยี ทำไมมาแซะกันล่ะ)

(ฮ่ะๆ นั่นสิ ยังไงก็อย่าลืมโทรหาเพื่อนบ้างนะข้าว)

(ปลายฟ้า เดี๋ยวนี้แกก็แซวเก่งนะ)

(ยังไงก็เถอะ ไปฝึกงานนะ หวังว่ากลับมาคงไม่พาหลานมาให้พวกฉันแสดงความยินดีนะ)

(โซ่ แกนี่ ระวังไว้เถอะ ฉันจะยุพี่ตะวันให้ทำลูกให้แก)

"ฮ่าๆ ฉันควรคุยอะไรดีล่ะ โสดอยู่คนเดียวเนี่ย"

(ก็ใครจะกล้าจีบแกล่ะ เหวี่ยงเก่งเบอร์นี้เนี่ย ฮ่ะๆ)

"นั่นสิ สงสัยฉันต้องเดินขึ้นคานทองแล้วล่ะ"

ฉันพูด จริงๆก็ไม่ได้ใส่ใจจะหาคู่ให้ตัวเองหรอก อย่างที่รู้ๆกันฉันค่อนข้างแรง หาแฟนยากอยู่แล้ว ถามว่ามีใครเข้ามาไหม มันก็มี แต่พอมาทำไม่ดีใส่ก็ถูกฉันวีนใส่หนีหายกันหมด แต่ก็ดีนะ ไม่มีก็ดีแล้ว มีแฟนน่าปวดหัวจะตายไป

หลังจากวางสายเพื่อนๆฉันก็มานั่งดูทีวี ก็กดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆเพราะไม่มีอะไรให้น่าสนใจ

เบื่ออ่ะ!

ฉันเดินวนไปวนมาอยู่ในห้องนั่นแหละ

ก็อก ก็อก ก็อก~

จนเสียงเคาะประตูหน้าห้องฉันดังขึ้นฉันถึงรีบไปเปิดมันแบบไม่คิดเลย

แอด~

"ไวเกิน"

เสียงเอ่ยเมื่อเห็นหน้าฉันทำให้ฉันมองหน้าเขาอย่างแปลกใจ ปกติเขาไม่เคยเคาะห้องฉันแบบนี้เลยนะ

"ว่าไงเสือ?"

"ไม่ไปทำงานเหรอ เห็นห้องไม่ล็อกกุญแจ"

"หึ โดนพักงาน"

"กะแล้ว"

เสือพูดกลั้วหัวเราะจนฉันชักสีหน้าใส่เขา

"เห้ย อย่าเพิ่งจ้องจะตบนะ"

"ก็ถ้าไม่หยุดหัวเราะจะตบ"

"เออๆ นี่บางทีก็นึกว่ารุ่นเดียวกันนะ"

"นี่นึกมานานแล้วเหอะ"

"เห้อ เห็นว่าสวยนะเลยปล่อยผ่าน"

"ไม่ต้องมาหยอด ว่าแต่มีอะไร ไม่ได้หิ้วสาวมาเหรอ"

ฉันถามพลางเหล่มองประตูห้องเขา

"กำลังจะออกไป ว่าแต่ไม่ได้ทำงานใช่มั้ย"

"อ่าห๊ะ"

"งั้น...เที่ยวม่ะ?"

เขาถามฉัน ฉันเลิกคิ้ว ปกติฉันไม่ค่อยเที่ยวกลางคืนอยู่แล้วเพราะทำแต่งาน ถ้าไม่มีงานเลี้ยงหรือปาร์ตี้อะไรสำคัญฉันก็ไม่ไปไหนหรอก

แต่ยกเว้นวันนี้ล่ะกัน

"ก็ดีนะ"

"โอเค เดี๋ยวรอในรถ ให้เวลาครึ่งชั่วโมง"

"ยี่สิบนาทีก็พอ"

พูดจบฉันก็ปิดประตูห้องพร้อมเดินเข้าไปแต่งตัวในห้อง ฉันเพิ่งอาบน้ำก็เลยไม่เสียเวลามากเท่าไหร่

20 นาทีต่อมา

ฉันก็นั่งอยู่บนรถเสือแล้ว เขากำลังขับรถสู่ถนนสายหลัก

บรื้นนน~

"วันนี้มีปาร์ตี้ต้อนรับของรุ่นพี่ฉันนะ เพิ่งกลับมาจากอังกฤษ"

"อ้าว นึกว่าเที่ยวเฉยๆ"

"ก็ถือว่าเที่ยวด้วย ไม่ต้องคิดมาก รุ่นพี่ฉันเป็นกันเองเหมือนฉันนั่นแหละ"

ฉันมองหน้าเขา

"อะไร"

"ม่อเหมือนนายด้วยมั้ย"

"พูดจา ฉันไม่เคยม่อใคร ที่เห็นๆน่ะมาด้วยใจทั้งนั้นหรอก"

"เหรอ?"

"เออสิ"

"จ่ะ พ่อคนหล่อ"

ฉันเบะปากพลางส่ายหัวให้เขาก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างรถ เสือเป็นผู้ชายที่เรียกว่านิสัยก็เหมือนชื่อนั่นแหละ ชื่อเสือก็เลยทำตัวเป็นเสือ เจ้าชู้แต่หล่อและรวยเลยถูกเรียกว่าเพลย์บอย กกสาวบ่อยอย่างที่บอก เวลาเจอกันฉันเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าทุกที

จนเมื่อขับรถมาถึงหน้าผับแห่งหนึ่ง ผับนี้เป็นผับหรู นักท่องราตรีส่วนมากเป็นลูกคนมีตังค์ ซึ่งถ้าเป็นปกติฉันไม่มีทางมาที่นี่แน่ๆ

สวบ~

เมื่อจอดรถเราสองคนก็เดินเข้าผับ เสือพาฉันเดินไปที่โซนโกลด์วีไอพีซึ่งจะเป็นโซนแยกที่ใหญ่ที่สุดในผับ ดูก็รู้ว่าเจ้าของปาร์ตี้น่ะระดับไหน

"ว้าวๆๆ วันนี้ไอ้เสือของเราควงสาวผมทองมาเว้ยเฮ้ย"

แต่ถึงจะรวยแค่ไหน เรื่องปากปีจอก็ไม่เข้าใครออกใคร ในโซนนี้มีผู้ชายนั่งรออยู่แล้วประมาณห้าคน เสือแนะนำให้ฉันแต่ฉันไม่ได้จำว่าชื่ออะไรบ้าง

"อยากดื่มอะไรก็สั่งนะ"

เสือที่นั่งข้างฉันหันมาบอก ฉันก็พยักหน้าแล้วบอกเขาว่าเอาอะไรมาก็ได้ เสือก็หันไปสั่งให้ จากนั้นฉันก็นั่งมองพวกเค้าเฮฮากันตามประสา จนมีผู้หญิงอีกสองคนเดินเข้ามา

"อ้าว หวัดดีเสือ"

สองคนนั้นทักทายพวกผู้ชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามฉันก่อนจะหันมาทักทายเสือแล้วตามมาด้วยการมองหน้าฉันแล้วยิ้มให้

"ดีเว้ย ไอซ์ เปรม"

เสือทักทายกลับ

"แล้วน้องคนนี้ใครอ่ะ...ไม่แนะนำเพื่อบ้าง"

"อ้อ ชื่อยาหยี"

"ชื่อน่ารักจัง"

"ขอบคุณค่ะ"

ฉันยิ้มให้ พวกเธอดูเป็นมิตรดี จากนั้นสองคนนั้นก็มานั่งข้างฉัน ชวนดื่ม ชวนคุยทำให้ฉันเริ่มไม่เบื่อแล้ว

"เออ ว่าแต่พี่เจมส์เมื่อไหรจะมา"

"เห้ย โทรมาบอกเมื่อกี้ว่าถึงแล้ว"

เสือหมายถึงเจ้าของปาร์ตี้น่ะ เราก็นั่งคุยกันไปอีกสักพักเจ้าของงานก็โผล่หัวมาสักที เป็นผู้ชายลูกครึ่งตาน้ำข้าว ตัวสูง ผิวขาว ผมบรอนด์แบบไม่ต้องโกรกย้อม เขาเดินเข้ามาในท่วงท่าอารมณ์ดีและลั้นลาขั้นสุด

"โย่ว ทุกคนนน"

แถมพูดไทยชัดแจ๋วเลยด้วย เขาทักทายแค่นั้นแล้วเหมือนไลน์เขาก็เข้า เขาก้มลงแล้วพิมพ์โต้ตอบไลน์กับอีกฝ่ายก่อนจะเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง

"วันนี้เต็มที่ พี่เลี้ยงไม่อั้น"

"เอ้าชนนน"

"เออ ทุกคนวันนี้มีเพื่อนพี่คนนึงที่ร่วมทุนเปิดบริษัทด้วยกัน รู้ใช่มั้ยว่าพี่มีบริษัทร่วมกับเพื่อนอีกสองคน แต่ทุกคนคงยังไม่รู้จักมันหรอกเพราะปกติมันไม่ค่อยมีเวลาว่างไปไหน แต่วันนี้มาว่ะ สงสัยต้องจัดเต็มให้มันสักหน่อย ฮ่ะๆ"

"ได้ครับพี่ ดีครับผมมม"

พอพี่เจมส์มาทุกคนก็คึกคักขึ้น ก่อนที่เขาจะหันมามองฉัน

"โอ้ เดี๋ยวนะ วันนี้เหมือนมีสมาชิกใหม่"

เขายิ้มกรุ้มกริ่มใส่ฉัน อย่ามาม่อนะ อารมณ์ดีก็ดีๆไป ถ้าอารมณ์ไม่โอเค ก็ไม่รู้ด้วยนะ

"ของใครครับ?"

"ไอ้นั่น"

ทุกคนพร้อมใจชี้มือไปที่เสือ เสือก็พยักหน้ารับแบบเต็มอกเต็มใจ

"ของผมแต่เป็นเพื่อน พอดียัยนี่เซ็งๆก็เลยพกมาด้วย"

"ใช่เหรอ?"

เพื่อนของเสือแซวถามแต่ยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไรกันก็มีใครอีกคนโผล่เข้ามาอีก

สวบ~

"อ่ะ โอ้โห กว่าจะเสด็จมาได้นะมึง คุณชายสายเสมอจริงๆ"

พี่เจมส์โพล่งขึ้นทันที ฉันหันไปมองผู้มาใหม่แล้วเขาคนนั้นก็ทำให้ฉันชะงักไป

"เอ้าๆ มาแนะนำหน่อย เพื่อนพี่ครับทุกคน ชื่อธันวา หรือเรียกมันว่าพี่ธันเฉยๆก็ได้ จะพี่ครับ พี่จ๊ะ พี่จ๋า อะไรก็ตาม แต่ขออย่างเดียวอย่าเรียกไอ้ธันพอ ฮ่าๆ"

โลกมันกลมเกินไปหรือเปล่าวะ --'

_____

มันคือวงวารจ่ะลูกกก หนีกันไม่พ้นสินะ 555