ตอนที่ 3

นี่แหล่ะผู้หญิง ออดอ้อนออเซาะเอาใจ เหมือนลูกแมวที่อยู่ใกล้ๆ คอยประจบ พร้อมจะให้หยอกล้อเล่นด้วยในยามต้องการทุกเมื่อ หรืออยู่นิ่งเฉยๆ ยามที่ไม่ต้องการใครมาวอแว เขายังไม่เคยเจอใครที่ทำให้รู้สึกว่าอยากจะรุก รุก รุกเพื่อให้ได้มาสักคนเดียว

"คุณทำงานหนักมากเลยนะคะ ชาร์ล คราวหน้าถ้าไปนิวยอร์กอีก เอมี่ขอไปด้วยนะ อย่างน้อยเวลาคุณเหนื่อยหรือเครียดก็ยังมีเอมี่คอยช่วยให้หายเครียดได้"

"ตอนนี้ก็ช่วยให้หายเครียดได้" ชาร์ลอมยิ้ม นัยน์ตาสีน้ำตาลทองเป็นประกายเจิดจ้า เอมิลี่ยิ้มหวานรู้ความหมายที่อยู่ในคำพูดนั้น ร่างเล็กขยับตัวเล็กน้อยมือเรียวประคองใบหน้าของท่านประธานหนุ่มไว้แล้วเอ่ยต่อว่า

"ไม่มีปัญหาค่ะ แต่ว่าเอมี่อยากมีโอกาสได้เห็นเพนต์เฮ้าส์ที่ราคาแพงที่สุดในนิวยอร์กของคุณ สัญญานะคะว่าไปคราวหน้าจะพาเอมี่ไปด้วย" นางแบบสาวยิ้มประจบ

"พูดไปนั่น แพงอะไร พวกนักข่าวก็ใส่ไข่กันเองทั้งนั้น" ท่านประธานหนุ่มส่ายหน้า

ข่าวการเทคโอเวอร์โรงแรมหรูแห่งหนึ่งในนิวยอร์กของชาร์ลดังไปทั่วสารทิศ ยิ่งเมื่อเขาแถลงข่าวว่าจะทำอะไรกับโรงแรมแห่งนั้น ยิ่งเรียกเสียงฮือฮาจากนักธุรกิจทุกสาขาอาชีพ ยิ่งสื่อต่างๆ กระพือข่าวมากเท่าไร โรงแรมของชาร์ลก็ยิ่งเป็นที่จับตามอง และเมื่อมีการเปิดจองเพ้นต์เฮ้าส์หรูมูลค่าสิบล้านซึ่งอยู่ด้านบนของโรงแรมแล้ว เพียงแค่พริบตารายชื่อเจ้าของที่แสดงความต้องการครอบครองก็มาอยู่ในมือพร้อมกับกำไรที่มูลค่ามหาศาล

"ยังไงเอมี่ก็อยากเห็นค่ะ ให้เอมี่ไปนะคะชาร์ล" เอมิลี่ตื้อขอให้เขารับปากว่าจะพาไปให้ได้

นางแบบสาวพยายามรุกคืบเข้าไปมีส่วนร่วมในชีวิตของชาร์ลเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แม้รู้ว่าอีกฝ่ายจะปิดตายไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เกินกว่าข้อตกลงได้ง่ายๆ แต่เอมิลี่ก็จะทำ เพราะต้องการที่จะเป็นตัวจริงเสียงจริงในชีวิตของท่านประธานหนุ่มให้จงได้

"นะคะชาร์ล ให้เอมี่ไปด้วยนะคะ"

"อย่าเลย เดี๋ยวคุณจะผิดหวังเปล่าๆ ผมไปทำงานคงไม่มีเวลาได้อยู่กับคุณหรอก"

"เอมี่ไปชอปปิ้งฆ่าเวลา หรือไม่ก็รออยู่ที่เพนต์เฮ้าส์ก็ได้นี่คะ หรือไม่ก็อยู่ที่สปา ได้ข่าวว่าโรงแรมใหม่ของคุณมีสปาที่สวยมากไม่ใช่เหรอ"

"ตกลงที่มาหาผมวันนี้ จะมาถามเรื่องโรงแรมใหม่แค่นี่ใช่ไหม" ชาร์ลย้อนถามทีเล่นทีจริง นางแบบสาวเริ่มรู้ตัวแล้วว่ากำลังจะทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจ เอมิลี่หยุดทุกอย่างที่เกี่ยวกับนิวยอร์กไว้แค่นั้น แล้วหันมาเริ่มต้นกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง

"ไม่คุยเรื่องงานแล้วก็ได้ เราออกไปหาที่นั่งคุยกันดีไหมคะ เอมี่อยากมีเวลาอยู่กับคุณนานๆ" มือเรียวเริ่มแกะกระดุมเสื้อของชาร์ลเม็ดบนออกอย่างช้าๆ

"ผมมีเวลาไม่มาก ตอนเย็นต้องกลับไปทำธุระกับมัมอีก"

"คุณอาจจะกลับไปเลทสักหน่อย หรือไม่ก็ยกเลิกนัดเลยก็ได้นะคะ" นางแบบสาวเงยหน้าขึ้นส่งสายตาหวานฉ่ำที่เผยความนัยน์จนหมดสิ้น

"อย่างนั้นเลยเหรอ ชักอยากรู้แล้วซิว่า เอมี่จะใช้วิธีไหนดึงผมไม่ให้กลับบ้านได้" สายตาท่านประธานหนุ่มวาววับ ร่างเล็กที่นั่งบนตักหลับตาพริ้มเมื่อใบหน้าคมโน้มลงมาใกล้ อีกเพียงนิดเดียวจะแตะริมฝีปากแดงฉ่ำเคลือบลิปสติกเนื้อดี ทว่า...เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของชาร์ลก็ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน

"ครับ มัม" ชาร์ลขานรับปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติ ในขณะที่เอมิลี่แอบถอนหายใจเบาๆ แล้วลุกขึ้นยืนรอฟังว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อจากนี้

"ได้ครับ ผมจะจัดการให้ตามที่มัมต้องการ แล้วเจอกันครับ"

"ไว้วันหลังได้ไหม เอมี่" ชาร์ลลุกขึ้นมายืนเคียงข้างนางแบบสาว

"มัมให้ผมไปซื้อของน่ะ" เขาบอกแล้วติดกระดุมเสื้อที่เอมิลี่แกะออกให้เข้าที่ กดโทรศัพท์ที่โต๊ะทำงานแจ้งให้เตรียมรถออก ชาร์ลกำลังจะไปทำธุระสำคัญให้มารดา

"มีอะไรให้เอนี่ช่วยไหมคะ" นางแบบสาวถามเสียงหวาน

เอมิลี่ไม่แสดงอาการต่อว่าใดๆ ทั้งสิ้น รู้ดีว่าชาร์ลให้ความสำคัญกับมารดาแค่ไหน ถึงแม้ว่าร่างกายจะเรียกร้องที่อยากจะดำเนินต่อ แต่เธอก็จำต้องหยุดเพื่อให้ดูน่ารักและว่าง่ายในสายตาเขา

"ก็ดีนะ ผมว่าเราเปลี่ยนจากอยู่ในห้องทำงานที่น่าเบื่อ ไปเดินเล่นซื้อของกันดีกว่าไหม วันนี้ผมอยากตอบแทนความคิดถึงที่เอมี่มีให้ เป็นแหวนเพชรน้ำงามสักวง อยากได้แบบไหนกี่กะรัตไม่ต้องเกรงใจ ไปกันเลยดีไหมจ้ะ" ท่านประธานหนุ่มชวน

"ขอบคุณค่ะ ชาร์ล คุณน่ารักที่สุดในโลกเลย"

เอมิลี่โผเข้ากอดร่างสูงที่ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้า ลืมความขุ่นข้องหมองใจใดๆ ทั้งสิ้นไปหมด เรื่องนั้นเอาไว้มาต่อวันหลังก็ได้ ของกำนัลที่อยู่ตรงหน้ามีค่ามากพอที่จะทดแทนสิ่งตรงนั้น ในที่สุดนางแบบสาวก็ควงคู่ท่านประธานหนุ่ม ไปหาซื้อของที่ได้รับคำสั่งเฉพาะกิจด้วยความร่าเริง

สนามหญ้าหน้าคฤหาสน์ถูกเนรมิตรให้เป็นงานเลี้ยงย่อมๆ มาลัยรัตน์สั่งให้จัดงานเลี้ยงต้อนรับเมขลาอย่างสายฟ้าแล่ป แม้เวลาในการจัดเตรียมงานจะไม่มากนัก แต่ทุกอย่างออกมาสวยงามหรูหราและได้ดั่งใจคุณนายสมิธทุกอย่าง

แขกที่มาร่วมงานส่วนใหญ่เป็นคนในแวดวงธุรกิจที่รู้จักมักคุ้นเป็นอย่างดี แม้งานเลี้ยงจะถูกจัดขึ้นกระทันหันโดยไม่ได้มีคำเชิญล่วงหน้า แต่ด้วยอัธยาศัยไมตรีที่ดีของตระกูลสมิธที่มีต่อคนรอบข้าง ก็ทำให้ทุกคนยินยอมที่จะเลื่อนนัดที่มีอยู่ก่อนหน้า เพื่อมาร่วมงานในค่ำคืนนี้

"ชาร์ลมาหรือยัง" นางกระซิบถามแม่บ้านคนสนิทระหว่างที่ยืนรับแขกที่ทยอยมาร่วมงาน

"เพิ่งมาถึงค่ะ เห็นว่ากำลังขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า" มาเรีย หัวหน้าแม่บ้านที่อยู่ในตระกูลสมิธมานานตอบอย่างนอบน้อม

"แล้วนางเอกของฉันล่ะ" นางหมายถึงเมขลา

ซึ่งตอนนี้มอบหมายให้แอนนาบุตรสาวของมาเรีย ไปแปลงโฉมสาวน้อยจากแดนไกลให้กลายเป็นนางฟ้าเดินดินสำหรับค่ำคืนนี้ ค่ำคืนพิเศษที่จะทำให้ชาร์ลได้รู้ว่าผู้หญิงที่ตามหามาทั้งชีวิตปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าแล้ว

"น่าจะเรียบร้อยแล้วมั้งคะ เดี๋ยวดิฉันไปดูให้ค่ะ" หัวหน้าแม่บ้านทำท่าจะหันหลังเดินไปแต่ถูกเจ้านายเรียกไว้เสียก่อน

"บอกชาร์ลว่าให้รีบลงมาช่วยรับแขก ส่วนเมขลาให้คอยอยู่บนห้องก่อน รอฉันบอกว่าให้ออกมาแล้วค่อยลงมา บอกแอนนาด้วยว่าห้ามผิดพลาดเข้าใจไหม" มาลัยรัตน์สั่งการอย่างขันแข็ง

งานคืนนี้ไม่เพียงเลี้ยงฉลองความสำเร็จการเรียนจบของเมขลาเท่านั้น แต่นางตั้งใจที่จะประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเมขลาคือใคร ที่สำคัญเป้าหมายไม่ใช่แค่ทำให้เมขลาเป็นที่รู้จักในสังคมเท่านั้น แต่ต้องการให้ชาร์ลได้พบกับของดีมีค่าที่มารดาสุดที่รักเตรียมไว้ให้พบในอีกไม่กี่นาทีนี้แล้ว

"ค่ะ" มาเรียน้อมรับคำสั่งแล้วรีบไปทำตามทันที

มาลัยรัตน์หันมายิ้มต้อนรับแขกต่อในทันที หวังว่างานเลี้ยงที่จัดขึ้นเพื่อเปิดตัวให้พระเอกเจอนางเอกในค่ำคืนนี้จะได้ผลเป็นที่น่าพอใจ ที่สำคัญพ่อพระเอกตัวดีของเธอคงจะไม่ลูกไม้ยักท่ามากไปกว่านี้แล้ว

เมขลาแทบไม่เชื่อว่าคนที่อยู่ในกระจกจะเป็นเธอไปได้ ผมยาวตรงธรรมดาถูกทำให้เป็นลอนและรวบขึ้นเปิดลำคอขาวผ่อง โดยมีปอยผมทิ้งไว้ที่ข้างแก้มให้ดูเซ็กซี่เล็กน้อย ใบหน้าที่ไม่เคยมีเครื่องสำอางค์แต่งแต้ม ถูกระบายด้วยปลายพู่กันชั้นดีจากช่างแต่งหน้ามืออาชีพ รวมถึงชุดราตรีสีเหลืองนวลที่ประดับด้วยเลื่อมไปทั้งชุดช่วยขับผิวขาวผ่องให้เปล่งประกายความงดงามออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ

"คุณสวยมากค่ะ" แอนนาเอ่ยด้วยน้ำเสียงชื่นชมอย่างเห็นได้ชัด

"นี่ฉันจริงเหรอคะ" เมขลาถามเสียงเบาพลางมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง

เหมือนฝันมากกว่าความจริง หลายครั้งที่แอบหยิกแขนตัวเองเพื่อย้ำให้รู้ว่าไม่ได้ฝันไป จากเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งกำลังจะกลายเป็นซินเดอร์เรล่าข้ามคืน เมื่อผู้มีอุปการะคุณเปิดโอกาสชีวิตให้อีกเป็นครั้งที่สอง

'ฉันจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับหนู เพื่อประกาศให้คนอื่นรู้ว่าครอบครัวเรามีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้น หนูจะมาเป็นคนในตระกูลสมิธในฐานะลูกสาวคนใหม่ของฉัน'

'คุณท่าน ไม่ต้องก็ได้ค่ะ แต่ที่ท่านเมตตาก็มากพอแล้ว อีกไม่กี่วันเมย์ก็จะกลับเมืองไทยแล้ว' เมขลารีบปฏิเสธในความหวังดีที่ผู้ใหญ่ยื่นให้ แต่นางกลับบอกให้เธอรู้ว่า

'ต่อไปที่นี่คือบ้านของหนู หนูจะต้องอยู่ที่นี่กับฉัน เป็นคนในตระกูลสมิธเท่านั้น เรื่องอื่นที่ผ่านมาลืมมันไปซะ มาเริ่มชีวิตใหม่ที่นี่'

'คุณท่าน' เมขลาอึ้งพูดอะไรไม่ออก ไม่กล้าเอ่ยปากอะไรทั้งนั้นนอกจากทำตามที่มาลัยรัตน์สั่ง นั่นก็คือการเปลี่ยนโฉมเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้า กลายเป็นลูกสาวคนใหม่ของมาดามสมิธในอีกไม่กี่นาทีที่จะถึงนี้

แอนนาวางโทรศัพท์ที่ต่อสายภายในมาในห้องที่เมขลาอยู่ มาเรียแจ้งให้ทราบว่าอีกสิบนาทีให้พาหญิงสาวลงมาร่วมงานเลี้ยงได้ และสั่งให้ไปเอากล่องเครื่องเพชรที่มาลัยรัตน์เตรียมไว้รับขวัญลูกสาวคนใหม่ซึ่งอยู่ในห้องนอนลงมาด้วย

"คุณต้องลงไปร่วมงานแล้วค่ะ ได้เวลาที่จะเปิดตัวลูกสาวคนใหม่ของมาดามแล้ว" แอนนาหันมาบอกให้เมขลาเตรียมตัวให้พร้อม

"ตอนนี้เลยเหรอคะ"