บทที่5 จะรอดไหมเนี้ย

(.......)

ทั้งพี่ทั้งน้องต่างพากันเงียบ นิทานที่ได้ยินเสียงเหมือนคอลเซนเตอร์เงียบไปจึงถามน้องชายด้วยความตะขิตตะขวางใจ

"แก...อยู่ไหน

("เเหะ...ก็บนเครื่องบินไงพี่)

"ห้ะ!!!!นิ...นี่!!แกบินมาเเล้วหรอ

("ใช่.... ถึงพี่เขยไม่ให้ลงไป ผมก็ไปอยู่ดีนั่นเเหละ)

"กะ...แก!!!ไอ้!!ไอ้!!

("แค่นี้ก่อนนะ สัญญาณจะหลุดเเล้ว)

"ดะ..เดี๋ยวสิ

("ตื้ดดดๆๆๆๆ~)

"เห้ยยเดี๋ยว!!!

นิทานตกใจเพราะจู่ๆสัญญาณของน้องชายก็ขาดไป..ที่เเรกคิดว่าเเกล้ง เเต่ตอนนี้น่าจะไม่ใช่เเล้วล่ะ....

"มีอะไรหรอมี๊

"ก็ไอ้เจ้ากราฟน่ะสิคะ...มันขึ้นเครื่องมาเเล้วยังไม่ทันรู้ด้วยซ้ำว่าป๊าจะอณุญาตไหม มันก็หอบเสื้อผ้าขึ้นเครื่องมาเเล้ว จริงๆเล้ย!!!

"ฮ่าาๆๆ ....

เจระเบิดหัวเราะออกมาก่อนจะหันไปมองหน้าภรรยาที่กระฟัดกระเฟียตอยู่

"ขำอะไรของป๊า!

"หึ....เปล๊าา~ผมว่าผมได้กลิ่น

"กลิ่นอะไรของป๊า!

"กลิ่นความ วุ่นวาย วายวอดไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ

"หื้ออ~!!!!

เสียงนาฬิกาปลุกดังกึกก้องไปทั่วห้องจนร่างเล็กที่นอนอยู่บนที่นอนต้องใช้มือควานหาเจ้าของเสียงที่มันรบกวนนั่น

กริ๊งงง~~~~กริ๊งงงง~

"จิ๊!!โอ็ยยย  เสียงดังจัง

ปึก!!!

ก่อนที่นาฬิกาเรือนนั้นจะถูกปิดลง ร่างเล็กที่กำลังงัวเงียค่อยๆลืมตาขึ้นมาด้วยความง่วงที่ยังครอบงำอยู่ เเค่ก็จำเป็นที่จะต้องลุกออกจากที่นอนได้เเล้ว

"โอ็ยยย~~ง่วงจังกี่โมงเเล้วเนั้ยยย

ร่างเล็กเบี่ยงสายตาไปยังนาฬิกาที่ตนกดปิดเมื่อครู่ก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยด้วยความโล่งใจที่ตัวเองนั้นไม่สายเกินไปก่อนที่ร่างเล็กจะลุกขึ้นมาจากเตียงเเละบิดตัวไปมาเพื่อไล่ความขี้เกิด  ก่อนจะเดินไปที่ประตู 

"หิวจังง....(หาวว~) เฮ้อออ!!!ง่วงงงด้วยหิวด้วย...ค่ะป้าวันนนนขาาา~ป้าวันนน~

ร่างเล็กที่เอื้อมมือไปจับลูกบิดก่อนจะเปิดมันออกเเละเดินลงมาพร้อมกับเปล่งเสียงดังร้องเรียกหาป้าวัน...ในขณะที่กำลังลงบรรไดมาสายตาก็พลันเหลือบไปเห็นใครคนนึง ที่นั่งจิบกาเเฟอย่างใจเย็นอยู่บนโต๊ะอาหาร

"หื้มม~ใครป๊ารึเปล่า

พอร่างเล็กหยุดเดินเเละเพ่งสายตามองอีกครั้งกับไม่ใช้ ทันทีที่รู้ว่าผู้ชายร่างหนาที่นั่งจิบกาเเฟอย่างใจเย็นนั้นคือใครตนก็รีบเดินลงมาอย่างไว เเต่ก็ไม่ทันที่จะลงมาถึง ก็ได้ยินเสียง น้องสาวกับน้องชายตนดังมาจากห้องครัวตนจึงหยุดนิ่งฟังก่อน

"อากราฟนี่ค่ะขนมกล้วยอบชีลมี๊นี่ทำสดใหม่ทุกวันเลยนะคะ

"จริงหรอ..หื้มม~

ร่างเล็กยืนมองน้องสาวคนเล็กของบ้านที่ยืนพร่ำเจราจาบอกอยู่เป็นตุเป็นตะ ก่อนที่สายตาจะหันไปมองน้องชายของตนที่กำลังเลื่อนโต๊ะขยับไปนั่งชิดคุณอาเเทบจะนั่งตักเลยก็ว่าได้... ปฎิติกิริยาทุกๆอย่างของน้องเเฝดสยองนั้นอยู่ในสายตาของ ร่างเล็กทั้งหมด ยืนมองมองด้วยความงงงวย เเต่ก็หยุดฟังอีกสักนิดว่าทำไมสองคนนั้นถึงทำดีกับ คุณอา  สะขนาดนี้

"จริงหรอ..สดใหม่ทุกวันจริงอ่ะ

"จริ๊งงง แต่อันนี้ของ2วันที่เเล้วนะ ของที่มี๊ทำเมื่อวานมี๊เอาไปส่งที่ร้านเเล้ว เเฮ้ะๆ 

"ห้ะ?

"เเต่มันก็อร่อยน่าาา~~คุณอาอย่าคิดมากกินๆ

ร่างหนาที่นั่งฟังเด็กวัย15ก็คิ้วขมวดเล็กน้อยก่อนจะยิ้มเจื้อนๆ ..ก่อนจะหันหน้าไปมองหลานชายที่นั่งเขยิบเข้ามาใกล้ๆ เเทบจะชิดติดกัน

"มะ..มีอะไรรึเปล่าไบรอัน

".....

เด็กชายไม่พูดอะไรเพียงเเต่หยิบช้อนที่วางบนจานขนม ค่อยตักขนมในชิ้นพอดีคำก่อนที่จะค่อยๆ ยกขึ้นมาป้อนคุณอาอย่างบรรจง

"อะ..อ้าาครับคุณอาอ้าปากที

"ทะ..ทำไมเนี้ยอากินเองได้

"อ้าครับ...อ้าปาก

"อะ..ๆเออๆ อ้าา~(อ้ามม)

ทุกการกระทำถูกจับจ้องโดยสายตาของร่างเล็กที่ยืนดูอยู่ด้านบนอย่างงงๆก่อนจะเดินลงมาด้านล่างทันที

"อร่อยมั้ยครับอา

"อื้ม...อร่อยดี มาอากินเองดีกว่ามันแปลกๆยังไงไม่รู้

"หึ.....

ไบรอันยิ้มจนตาเป็นขีดก่อนจะเลื่อนโต๊ะออกห่างทันที..เเต่ก็ไม่ลืมที่จะเอ้ยขอบคุณ

"ขอบคุณนะครับอาที่ซื้อเครื่องเล่นเกมNintendo switchรุ่นใหม่ล่าสุดให้กระผมอีกด้วย

"หึ.....

"ส่วนลินก็..คิ้กกก ขอบคุณอากราฟมากๆนะคะที่ซื้อ รองเท้าอดิดาสให้ รุ่นใหม่ให้หนูอี๊กกก !!!!อ๊ากกสายเปย์โคตรๆไปเลยย!!!!

ร่างของน้องเล็กที่กระโดดโล้นเต้นไปมาข้างๆกายของผู้เป็นอาอย่างดีใจ ก่อนที้ร่างเล็กที่เดินดูอยู่นานเดินเข้ามาใกล้ๆ เเละหยุดอยู่ตรงข้างผู้ชายผิวขาวร่างหนาผมปัดข้างสวมใส่ เครื่องประดับนาฬิกายี่ห้อปาเต๊ะที่ราคาสูงลิ่วเหยียบ10ล้าน มองไล่ต่ำดูไปถึงรองเท้าหนังดำเงา.....ร่างหนาที่นั่งทานขนมอยู่ก็เหล่ตาขึ้นมามองหลานสาวอีกคนที่ยืนจ้องหน้าเขาอยู่

"อ่าวพี่ขวัญ!!!!!ตื่นเเล้วหรอ?

"อื้อออ...มี๊ไปไหน

"มี๊ไปส่งขนมกับป๊าเดี๋ยวเข้ามา

"อ๋อ....แล้วนี่อามาได้ยังไงคะ

"นั่งเครื่องบินมาสิใครจะเดินมาถึงนี่ล่ะ

"....อ๋อออ...ค่ะอา

"เเล้วนี่ยืนค้ำหัวอาทำไม?โต๊ะมีไม่นั่ง

ร่างเล็กที่ยืนมองอา อย่างไม่เข้าใจก่อนจะกรอกตาไปมา เขาเองไม่เข้าใจ ทำไมจู่ๆอากราฟถึงมาอยู่ที่นี่นึกไปเมื่อวานตอนทานข้าวพ่อกับเเม่ก็เห็นบอกอะไร....

"งั้นอาก็ยืนสิคะ....จะได้เท่ากัน

"นี่!!!!

ชายหนุ่มที่ได้ยินแบบนั้นจึงหึดหัด ลุกขึ้นทันทีก่อนจะหันหน้าไปประจันกับร่างเล็กของหลานสาวที่ยืนจ้องตาไม่ไปไหน.... แฝดสยองที่คราเเรกอยู่ใกล้ตอนนี้กับถอยคนละ2-3ก้าวเพื่อถ้อยห่าง

"โตเเล้วนะพูดมีห่างเสียงกับอาหน่อยสิของขวัญ..หื้ออออ~

ร่างหนาพูดพร้อมกับยกฝ่ามือของตัวเองกดหัวของร่างเล็กไว้ไม่รู้หมั่นเขี้ยวหรือโกรธกันเเน่

"อาปล่อยนะ..อย่ากดหัว

"...อื้อหื้ออ!!!!

"????

"เมื่อกี้ว่าไงนะ

ชายหนุ่มถามย้ำอีกครั้งก่อนจะทำจมูกฟุดฟิตไปมาเหมือนหากลิ่นอะไรบางอย่างร่างเล็กก็ได้เเต่ยืนหน้ามุ้ยคิ้วขมวดก่อนจะพูดออกไปอีกครั้ง

"บอกว่าปล่อยอย่ากดหัวค่ะ!!!

"อึ้บบ!!อื้อหื้ออ !!??ปากเหม็นอ่ะอาจะวูบบบบ!!!

"!!!!!

โคร้มม!!!!

"โอ้โห้วว!!อากราฟล้มเลย!!!

"อากราฟฟ!!!!

"จะ...จับอาที2แฝด อาจะเป็นลมม

ก่อนร่างหนาจะค่อยๆเซทะหลาเเกล้งล้มลงกับพื้นทำให้เเฝดสยอง 2คนรีบเข้ามาพะยุงตัวของคุณอาเอาไว้ ร่างเล็กก็ได้เเต่ทำหน้าตาเลิ่กลั่กด้วยความอาย

"ทำไมต้องเล่นใหญ่ด้วย!!!

ร่างเล็กที้ยืนหน้ามุ้ยมากกว่าเดิมถามเสียงดังก่อนที่อากราฟจะค่อยๆยืดตัวตรง

"ก็จริงดูเเต่ตัวสิ...หน้าตาก็ไม่ล้างขี้ตาก็ยังติดอยู่ โอ็ยยตายๆๆ

ร่างหนายกมือขึ้นมากุมขมับตัวเองก่อนจะหันไปทางอื่นเพื่อกลั้นไม่ให้ตัวเองหลุดขำ เพราะเห็นหน้าของร่างเล็กตอนนี้ดูตกใจไม่น้อย

"..โห้ว พี่ขวัญขนาดนั้นเลยหรอไหนพี่สูจน์สิ

อลินที่ไม่เชื่อเลยเดินปรี่เข้าไปรวบเเขนของพี่สาวเเน่น

"ไหนพูดๆๆๆๆ พูดสิ!!!

"โอ็ยย!!!ออกไปเลย!!!

ร่างเล็กพูดพร้อมกับดันตัวของน้องสาวออกก่อนที่ตัวเองจะหันตัวเเละวิ่งขึ้นบรรไดไปด้วยความเร็วเเสง

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

ก่อนที่ไบรอันเเละอากราฟจะหลุดขำออกมาเหมือนกับรู้อยู่เเล้วว่าคุณอานั้นเเกล้ง

"พี่อันนั่นพี่ขำหรอ

"ฮ่าาๆๆ....ก็ดูดิพี่ขวัญวิ่งโคตรเร็ว

"เอ่ออ..ฮ่าๆๆๆๆ

เมื่อน้องสาวคน

เล็กเข้าใจมุขเเล้ว ก็ขำเหมือนตามน้ำไป

"เห้ออ...เหนื่อยขำเหนื่อย

ก่อนที่อากราฟจะค่อยๆนั่งลงที่เก้าอี้อีกครั้ง จริงๆเเล้วมันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาว่าหรอก เขาเเค่อยากจะเเกล้งหลานสาวเพียงเท่านั้น ดูหน้าตาสิเดินมุ้ยลงมาหัวก็ฟู มันน่าเเกล้งสะจริงๆ คิดเเล้วก็อดยิ้มไม่ได้ 

"ว่าเเต่ อาไม่ได้ซื้อของ ให้พี่ขวัญหรอคะ?

"หื้มม?....

"คือว่าพวกเราได้กัน2คน เเต่ไม่เห็นอาให้พี่ขวัญเลย ลินกลัวพี่น้อยใจอ่ะ

".....

"จริงด้วยครับ....เราได้กันเเค่2คน อาจะให้อะไรพี่ขวัญรึเปล่าครับ

"มีสิ..อาจะให้เเค่2คนได้ยังไง

"งั้นหรอค่ะ...งั้นก็สบายใจเเล้วค่ะ คิ้กก

หลานสาวคนเล็กระบายยิ้มออกมาอย่างน่ารักก่อนจะมองขึ้นไปที่นาฬิกาที่ติดอยู่พนังของบ้านว่าเป็นเวลากี่โมง

"สายเเล้วอลิน...ไปกันเถอะ

"อื้มๆ ....อากราฟคะงั้นเรา2คนไปก่อนนะคะตอนเย็นเจอกัน

"อื้มมโชคดี..เเต่เดี๋ยว

"คะ/ครับ?

"เเล้วพี่เราล่ะไปยังไง?

ไบรอันมองหน้าน้องสาวคนเล็กก่อนจะชิงตอบก่อน

"น่าจะไปเองครับ

"หื้มม...รถก็มีไม่ใช่หรอ?

"พี่ขวัญ..ไม่ค่อยใช้ค่ะน่าจะยังขี่ไม่ค่อยเเข็งด้วย

"งั้นหรอ....

"ค่ะ.....พี่อันไปเหอะสายเเล้ว

อลินหันไปบอกพี่ชายก่อนจะยกมือไหว้คุณอาก่อนไป

"ไปแล้วนะครับอา

"อือๆ(พยักหน้า)**

ก่อนที่ทั้งสองคนพี่น้องจะเดินออกไปจนสุดตา ร่างหนาจึงหันกลับขึ้นไปมองข้างบนชั้น2ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย เด็กสาวตัวเล็กหน้ากลมที่ชื่อของขวัญในตอนนั้น ...

"โตเป็นสาวเเล้วนะ หึ......