บทที่2 ฉันล่ะเบื่อนายจริงๆ

หลังจากนั้นหญิงสาวก็เดินหันหลังไปหยิบสัมภาระของตัวเองขึ้นมาก่อนจะเดินออกไป

กริ๊งงง~

ส่วนพนักงานในร้านก็ยังคงทำหน้าที่ปกติเพราะยังไม่ถึงเวลาปิดร้านร่างเล็กใช้เวลาเดินจากร้านหน้าหมู่บ้านมายังบ้านของตัวเอง เป็นเวลาประมาน3-4นาทีได้

บ้านที่ตกแต่งไปมาจนหลังใหญ่โต...ก็พอดีสำหรับ5คน..อบอุ่น หรือพื้นที่อาจจะมากไปเสียด้วย...ร่างเล็กเดินเข้ามาภายในบ้านก็ได้กลิ่นหอมเนยจากเตาอบขนมของผู้เป็นเเม่ ร่างเล็กค่อยๆ ยกยิ้มที่มุมปากขึ้นก่อนจะเดินเข้าไป ภายในครัว...บ้านหลังใหญ่โตก็จริง เเต่พ่อของเธอก็ไม่เคยคิดที่จะจ้างคนรับใช้หรือแม่บ้าน จะมีก็เเต่ป้าวันที่อยูามาเเต่ดั่งเเต่เดิมคนเดียว

"อ่ะอ้าวว~มาเเล้วหรอหนูขวัญ

"หึ...ค่ะป้าวันสวัสดีนะคะ

"มาๆ ป้าช่วยถือกระเป๋านะ

ป้าวันยื่นมือมาหวังว่าจะได้ช่วยถือเเต่กับเป็นว่าร่างเล็กชักกระเป๋ากับมาถือเอง...

"อู้วๆๆ ไม่ๆ ค่ะป้า เดี๋ยวถือเองนะ มันมีทั้งสีทั้งอะไรมันหนักน่ะ...ป้าวันไปในครัวกับขวัญดีกว่าเนอะ

ร่างเล็กยิ้มออกมาก่อนจะยกมือขึ้นโอบหัวไหล่ของป้าวันเเละพากันเดินเข้าครัวไปตามกลิ่นหอมๆ ของขนม

---ห้องครัว--

-อ่าววกลับมาเเล้วหรอลูก

"มามี๊~ฮึกกก.....

ร่างเล็กเห็นคนเป็นเเม่ กำลังทำขนมอยู่ ก็รีบวิ่งกรู่เข้าไปโถมกอด

หมับบ!!!

"อ้อนอะไรมี๊อีกหื้มม....

"เหนื่อยจังเลยมี๊...ต้องการกำลางงจายยย~~

ร่างเล็กลากเสียงยาวก่อนที่ป้าวันกับมามี๊จะส่งเสียงหัวเราะออกมา เมื่ออยู่นอกบ้านทำตัวเป็นผู้ใหญ่วางตัวได้ พอกลับเข้าบ้านก็เป็นเด็กน้อยดีๆ นี่เอง

"กำลังใจยังไง ฮ่าๆ

"ก็...ขอชิมขนมหน่อยยย

ร่างเล็กกระพริบตาปริบๆ เชิงอ้อน ก่อนที่คนเป็นเเม่จะหยิบชิ้นขนมที่อยู่ในพิมพ์ออกมาหนึ่งชิ้นเเละยัดเข้าไปในปากของลูกสาวตัวดี

"อ้ามมม~~!!!

"เป็นไงมั้ง

"อื้มม~อาหร่อยย~ที่ซู้ดดดด เค้กกล้วยหอมอบชีลมี๊คือเดอะเบส!

"ฮ่าๆๆๆ หนูขวัญก็ทำเป็นเล่นไปนะคะ

ป้าวันที่ยืนอยู่มุมประตูก็อดจะหัวเราะให้กับท่าทีของหญิงไม่ไหว จึงเอ่ยปากพูด

"พึ่งเปิดเรียนเหนื่อยมากรึเปล่าลูก

"ก็ยังไม่เท่าไหร่ค่ะ...เเต่อาทิตย์หน้ามีรับน้องด้วยไม่รู้หนูจะเจออะไรบ้าง

"หึ...เเบบนี้เเหละลูก

"เเล้วป๊าจะหลับมาตอนไหนหรอคะ? วันนี้ไม่เห็นเลย

ร่างเล็กมองไปรอบๆ ห้องก่อนจะไม่พบพ่อของตนเพราะปกติเเล้ว พ่อจะมาคลุกอยู่เเต่ในครัวกับเเม่ตลอดเเต่วันนี้กับไม่เห็นเลย

"ป๊าไปสาขา8เห็นว่ามีปัญญาเรื่องกาเเฟไม่ถูกสูตรมั้งมี๊ก็ไม่รู้น่ะ....เเต่เดี๋ยวค่ำๆ ก็กลับ ป๊าโทรมาก่อนหน้าหนูมาถึง

"อ้อ~แบบนั้นหรอคะ

"จ้ะ

"เเล้ว น้องรักทั้งสองของหนูกลับมารึยังคะ?

"มาเเล้ว...เเต่มาคนเดียวนะ อลินยังไม่กลับเลย มีเเต่ไบรอันกลับมาคนเดียว

"อ๋ออ เเล้วน้องอยู่ไหนล่ะคะ

"น่าจะขึ้นไปข้างบนน่ะคะ

ป้าวันตองเเทนเพราะว่าเห็นไบรอันเดินขึ้นห้องไป

"โลกส่วนตัวสูงจริงๆ เลยนะเด็กคนนี้

คนเป็นเเม่พูดในขณะกำลังเเต่งหน้าขนมอยู่

"หึ...เหมือนใครล่ะคะมี๊อีกคนนึงก็เเก่นเหลือเกิน อีกคนก็อ่อนน้อมขี้อาย...นี่สลับขั้วกันรึเปล่าเนี้ยฮ่าๆ

ร่างเล็กพูดไปก็หัวเราะไปทำให้คนเป็นเเม่นึก มันก็จริงอย่างที่ ของขวัญว่า ลูกชายอย่าไบรอันกลับขี้อาย ไม่ค่อยพูดถ้าไม่จริงจัง เเต่ลูกสาวอย่างน้องอลินกลับจอมเเก่นเหลือเกิน..นึกเเล้วก็ขำ

"งั้นหนูขึ้นไปบนห้องก่อนนะคะ

"จ้ะลูกงั้นเดี๋ยวป๊ากลับมา เดี๋ยวมี๊ขึ้นไปเรียกนะ

"ค่ะมี๊!!

ฟรอดด!!!

"เจ้าลูกคนนี้!!!

คนเป็นเเม่ไม่ทันได้เอ็ดลูกที่พุ่งเข้ามาหอม ...ไม่รู้นึกพิศวาสอะไรมาเเสดงความรักตอนที่เเม่ทำงานอยู่ ไม่รู้มีกลิ่นเหงื่อกลิ่นอะไรติดลูกไปมั้งรึเปล่านะ

"ถึงจะโตเเต่นิสัยขี้อ้อนนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะคะ

ป้าวันที่ค่อยๆ เขยิบเข้ามาช่วยแม่ของ หนูขวัญ พูดขึ้นพร้อมกับมีใบหน้าที่พูดยิ้มๆ ตนเองคิด ไม่เคยเสียใจเลยที่มาอยู่กับครอบนี้ทั้งคุณเจ คุณนิทาน เเล้วก็หลานๆ อีกสามคนที่เลี้ยงมาตั้งเเต่เล็กๆ ตนผูกพันธ์เหมือนกับเป็นคนในครอบครัวนี้ไปแล้ว

"หึ...ใช่มั้ยล่ะคะป้า. 20เเล้วนะทำตัวเหมือนตอน5ขวบเลย

~~~~ตื้ดดด

ว่าเเล้วก็มีเสียงโทรศัทพ์เข้ามา นิทานเลยหันไปดูว่าปลายสายนั้นคือใคร

"เอ้ะใครนะ....ป๊าหรอ...

เบี่ยงคอไปดูโทรศัทพ์ที่วางไว้อยู่ด้านหลังไม่ถนัด หญิงสาวจึงวานให้ป้าวันหยิบให้

"ป้าวันคะ..ช่วยหยิบให้นิหน่อยได้มั้ยคะ

"อ่ะๆ ได้ค่ะมือป้าไม่ได้เปื้อนอะไร

ป้าวันเดินอ้อมหลังไปหยิบโทรศัทพ์เครื่องหรูที่วางไว้อยู่ข้างหลังขึ้นมาดูชื่อปลายสายว่าเป็นใคร

"คุณกราฟนิคะ

"หื้มมมเจ้ากราฟหรอ

หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะปกติเเล้ว น้องชายตัวเเสบจะไม่ โทรมา ถ้าไม่มีเรื่องอะไร

--ตื้ด---บทสนทนาในสาย---

"ฮัลโหลว่าไง?มีเรื่องอะไร

("เเหมไม่คิดจะถามสาระทุกข์สุขดิบน้องบ้างเลยหรือไง)

"เเกจะให้ฉันถามอะไรล่ะหื้ม

("ก็อย่างเช่นใช้ชีวิตเป็นยังไง สบายดีมั้ย อะไรประมานนี้)

"เเละใช้ชีวิตเป็นสุขดีมั้ยล่ะ

("ให้ทาย.....)

"นี่!!ฉันไม่มีเวลามาเล่นลิ้นกับเเกนะฉันมีงานต้องทำ

("ทำโมโหไปได้...พี่ก็)

"เเล้วยังไง เป็นอะไรไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า

ร่างเล็กถามอย่างห่วงๆน้องชายของตน

("ก็ช่วงนี้รู้สึกเบื่อๆนิดหน่อย ผมเเค่ อยากลองทำอะไรที่มันก้าวออกไปได้ไกลกว่านี้)

"ไม่ต้องขยายความให้มันกว้าง รวบรัดมาเลย

("ผมเบื่ออ่ะ.... เบื่อที่นี่)

"ทะเลาะกับพ่อแม่เเล้ว จะมาพึ่งฉันว่างั้นเหอะ?

("เปล่า... เเค่เบื่อ ไม่ได้เเปลว่าผมทะเลาะกับพ่อแม่สักหน่อยอยากลองหาอะไรใหม่ๆทำดูน่ะ อยู่แบบนี้มันอุดอู้)

พอได้ยินสิ่งที่น้องชายพูดอย่างจริงจังเธอเองก็รู้สึกสบายใจไปหนึ่งเปราะ ที่ไม่ได้มีปัญหากับพ่อแม่...

"เเกอายุ30เเล้วนะ...ฉันเข้าใจ

("ใช่มั้ยล่ะ...อย่างที่พี่ก็รู้ผมก็มีธุรกิจอยู่ที่นี่ อย่างที่ผมเล่าให้พี่ฟังนั่นเเหละมันก็งั้นๆ เดิมๆ )

"อื้มม...เเล้วเเกจะเอายังไงล่ะ

("พี่เจยังอยากจะได้ ผู้ช่วยอยู่ไหมผมว่างนะ)

"หะ...ห๊าาา และไหนตอนนั้นเเกว่าไม่อยากงงมาไง

("ก็ตอนนี้ผมอยากบินไปช่วยงานพี่เเล้วเนี้ย)

"....เเกก็!ใจเร็วจริง

("ร้านของพวกพี่จะได้พัฒนามากยิ่งขึ้นไปอีกไง ดีมั้ย~)

"ยังไงฉันก็ต้องรอถามพี่เจเขาก่อน...

("ไม่เป็รไรผมมั่นใจในพี่เขยผมอยู่เเล้ว เดี๋ยวเก็บเสื้อผ้าเตรียมบินเลยเเล้วกัน)

"เหอะ....เวอร์!! ถ้ามาเเกก็ต้องจัดหาเตรียมที่พักก่อนนะจ้ะ

("ใครบอก ผมทำงานกับพวกพี่ผมก็ต้องไปอาศัยอยู่กังพวกพี่ดิ เรื่องอะไรผมจะไม่เช่าอยู่ที่อื่นผมไม่รู้จักใครนะ?)

"เเกจะบอกว่า เเกจะมาอยู่ที่นี่กับ....ฉันงั้นหรอ?

("อ่าา..ทำไมหรือไม่ได้หรือพี่จะไม่ให้น้องชายคนเดียวของพี่ที่เกิดจากท้องเเม่เดียวกันนี้ไปอาศัยอยู่ด้วยห้ะ... )

"เเละทำไมเเกต้องเล่นใหญ่ด้วยห้ะ?

("ไม่รู้ล่ะ...ดักไว้ก่อน)

"ยังไงฉันจะบอกแล้วกัน...ว่าเเต่ไม่มีอะไรนอกเหนือจากเบื่อใช่ไหม

("หึ..ไม่มีอ่ะ เบื่อที่นี่เฉยๆ  อยากไปเปิดหูเปิดตาบ้าง เพื่อจะมีอะไรดีๆ)

"ยังไงเดี๋ยวจะบอกเเล้วกันนะเเต่ถ้า....

("โอเครเดี๋ยวผมเก็บเสื้อผ้ารอ เเละไปจองตั๋วรอ เเค่นี้นะพี่!!)

"ดะ..เดี๋ยวสิ!!!หึ่ยย!!!

---ตื้ด~~~~

ไม่ทันที่จะได้พูดต่อสายก็ถูกตัดไปเสียเเล้วเขาเองก็เบื่อความใจเร็วของน้องชายเธอเองเหมือนกัน จะว่าไป กราฟเองก็จบบริหารธุรกิจมา ส่วนนึง ที่เริ่มทำธุรกิจเเฟนไชส์ก็มาจากกราฟเป็นคนเเนะบอก ตอนนั้นเจก็ชวนลงมาทำร่วมกันเเต่ เจ้าตัวเขาเองกับปฎิเสธิเเล้วตอนนี้นึกครึ้มยังไงอยากจะมาทำด้วย

"ไอ้น้องคนนี้!!ใจเร็วจริงๆ

ยังงไงเรื่องนี้ เธอก็คงต้องบอกสามีก่อนทั้งๆที่ในใจก็รู้อยู่เเล้ว ว่าเจนั้นจะต้องให้กราฟลงมาอยู่ด้วยเเน่ๆ โดยไม่มีข้อเเย้งใดๆ