บทที่ 5 หลอกลวง

บ่ายวันรุ่งขึ้น...

โรสมาทำงานตามปกติในตอนเช้า เธอสนใจกับเอกสารตรงหน้ามากกว่าชายหนุ่มเพื่อนร่วมงานที่นั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ

“โรส คืนนี้ผมกับคุณไปปาร์ตี้ที่บ้านไหม ?” สายตามองจอคอมพิวเตอร์มือนั้นจิ้มแป้นตัวอักษรไม่หยุด

“ฉันไม่ว่าง” เธอตอบปฏิเสธไปโดยไม่คิดจะมองหน้าของชายหนุ่มที่ขักชวนแม้แต่น้อย

ความจริงแล้วเกรทตามจีบตั้งแต่ที่เข้ามาทำงานใหม่ ๆ ทว่าก็ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวที่เขาตามจีบ เธอก็เป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่เขาอยากเก็บไว้ในสต็อกก็เท่านั้น

“แต่งานนี้คุณใกล้เสร็จแล้วนี่ เออ..ผมคิดว่าเราสองคนน่าจะมีเวลาทำความรู้จักกันมากกว่านี้นะ” เกรทพูดขึ้นลึก ๆ ความหมายของเขาคือเชื่อมความสัมพันธ์ที่มากกว่าเพื่อนร่วมงาน

โรสถอนหายใจออกมาก่อนที่จะหันมามองชายหนุ่มใบหน้าหล่อ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มผมสีดำน้ำตาล...ใช่แล้วเขาจัดว่าหล่อมากเลยด้วย มีสาว ๆ หลายคนอยากนอนกับเขาสักครั้งหนึ่งด้วยซ้ำไป แต่ไม่ใช่กับเธอ

“เลิกคิดซะเกรท ฉันคิดว่าเราสองคนน่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน โอเคไหม ?” หญิงสาวยิ้มหวานให้กับเขาก่อนที่จะลุกขึ้นพร้อมกับเอกสารและทรัมไดร์ในมือ

“เพื่อน ? แต่เราน่าจะเป็นมากกว่านั้นได้ ผมหมายถึงแฟน...ใช่แฟน !”

“บางทีก็น่าจะดีกว่า ถ้าคุณเลิกความคิดที่พยายามต่อความสัมพันธ์กับฉัน เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้”

เธอพูดจบแล้วเดินจากไป ปล่อยให้ชายหนุ่มว่างสีหน้าและอารมณ์ที่ไม่ถูก

หญิงสาวเดินออกมาจากแผนกของตัวเอง เธอส่งแฟ้มเอกสารทั้งหมดให้กับหัวหน้าแผนกอีกทีหนึ่งก่อนที่จะเดินกลับไปนั่งทำงานต่อ ซึ่งเกรทก็ยังมองและจ้องเธออยู่เช่นเดิม

“บางทีคุณอาจจะต้องการผมอยู่ข้าง ๆ หรือไม่ก็...”

“เลิกคิดซะเกรท เพราะว่าสิ่งที่คุณคิดมันทุเรศสิ้นดี และถ้ายังไม่อยากตกงานก็ทำงานของคุณซะ...หัวหน้ามองคุณอยู่” โรสทำสีหน้าเมินเฉยต่อชายหนุ่มพร้อมเหล่สายตามองหัวหน้าที่ส่งสายตาจ้องมายังชายหนุ่ม เขาจึงยอมที่หันหน้าเข้าโต๊ะทำงานต่อ

โรสส่ายหน้าก่อนที่จะนั่งทำงานของตัวเอง เสียงข้อความที่โทรศัพท์ของเธอสั่นดังขึ้น หญิงสาวจึงเอื้อมมือไปกดรับพร้อมเปิดอ่าน

...วันนี้ป้าจะกลับป้าดึกนะ ถ้าเสร็จธุระเมื่อไหร่ป้าจะรีบกลับทันที...

หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ป้าโซเฟียดูแลและห่วงเธอราวกับลูกสาวแท้ ๆ ก็ไม่ปาน เพราะป้าเป็นหมันและไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้ ส่วนแม่และพ่อของเธอประสบอุบัติเหตุตั้งแต่เธอยังจำความได้

เวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบหกโมงเย็นกว่าหญิงสาวจึงเริ่มที่จะ

เก็บงานและของบนโต๊ะในขณะที่เกรทนั้นลุกขึ้นและเดินเข้ามาหา

“โรส คุณอยากไปผ่อนคลายจริงๆ น่ะเหรอ ?” เกรทเอ่ยถามขึ้นหวังเพื่อหญิงสาวจะเปลี่ยนใจตอบตกลง

“ไม่ค่ะ” เธอตอบพร้อมกับยิ้มให้ชายหนุ่ม

“แต่ผมอยากชวนคุณไปงานปาร์ตี้ที่บ้านผมนะ” ชายหนุ่มวกกลับที่เรื่องเดิมอีกครั้งหนึ่ง เขาอยากสานสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับ หญิงสาวแต่ดูเหมือนเธอจะไม่ยอมเล่นด้วย

“ไม่ดีกว่าค่ะ ขอให้คุณสนุกกับปาร์ตี้นะคะ” โรสพูดด้วยน้ำเสียงเรียบแต่ท่าทางของเธอแสดงออกอย่างชัดเจนให้เห็น

เมื่อเก็บของบนโต๊ะเสร็จ หญิงสาวหยิบกระเป๋าข้างตัวสะพายพร้อมกับเดินออกไปโดยที่เกรทมองอย่างผิดหวัง

โรสกำลังยืนรอรถประจำทางที่ป้ายที่อยู่ห่างจากบริษัทไม่มากนัก เมื่อรถหยุดจอดที่ป้ายจึงรีบขึ้นไปในขณะที่สายตามองเห็นอะไรบางอย่างเข้า...ชายชุดดำสองคนที่นั่งอยู่ในรถยนต์ราคาแพง ส่งสายตาจ้องมองเข้ามาในรถประจำทางที่เธอขึ้นเมื่อรถเริ่มออกจากป้ายรถของชายชุดดำก็ขับตามมา !

โรสเริ่มที่จะหายใจไม่ทั่วท้อง ตลอดระยะทางหญิงสาวยังหันไปมอง รถยนต์คันสีสีดำที่ขับตามมาเรื่อย ๆ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกกลัวมากขนาดนี้ ทันทีรถประจำทางหยุดจอดลงที่ป้ายหญิงสาวจึงรีบลงอย่างเร็ว เธอมองซ้ายมองขวาอย่างระแวงก่อนจะเดินเร็วเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เธอไม่วิ่งเพื่อที่ไม่ให้ผิดสังเกตมากจนเกินไป

หญิงสาวกว้างอย่างให้พร้อมกับหันไปมองข้างหลังที่ไม่มีเสียงรถขับตามมา เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนที่จะหันกลับมาเพื่อที่จะเดินเข้าไปในบ้าน แต่ทว่า...

ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อมองชายหนุ่มตรงหน้า

“กำลังหนีใครอยู่ ?” เสียงเข้มเอ่ยทัก โรสเตรียมหันเดินกลับไปแต่ทว่าบอดี้การ์ดสองคนที่ขับรถตามเธอมานั้นยืนดักอยู่

โรสหันมามองชายหนุ่มที่เคยเจอเมื่อวานคืนในกาสิโน เธอยั่วเขาแต่เขากลับไม่สน แล้วทำไมถึง...

“คุณ !” หญิงสาวฝืนยิ้มให้ แต่สีหน้าของอันโตนีโอนั้นไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเลยสักนิดเขานิ่งเงียบจนเธอไม่รู้ว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหนกันแน่