บทที่ 4 สืบหาโจรสาว

“โรสเธอสวยมาก แต่ผมเสียดาย...” วิลเลี่ยมพูดละเมอชื่อของหญิงสาวออกมา

“ที่ไม่ได้นอนกับเธอ ?” อันโตนีโอเอ่ยถามขึ้นสีหน้าของเขายังคงนิ่งมองญาติผู้น้องที่ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มพรวดจนหมด

วิลเลี่ยมนิ่งสักพักแล้วพูดขึ้น “ใช่แต่แค่ไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนเดียวเอง บ้าชะมัดเลย”

อันโตนีโอมองสีหน้าของวิลเลี่ยมที่แสดงถึงความเจ้าชู้ออกมา สำหรับวิลเลี่ยมแล้วผู้หญิงก็เหมือนของเล่นที่ไม่มีวันหมดสิ้นมีให้เขาสนุกได้ตลอดเวลา แต่ทว่าว่าสำหรับเขาแล้ว ผู้หญิงก็แค่...ทิชชู่ที่ใช่แล้วทิ้งก็เท่านั้น จะไม่มีการนำกลับมาใช้เป็นครั้งที่สอง

“งั้นผมไปหาสาว ๆ ปลอบใจสักคน คุณจะไปด้วยไหม?” วิลเลี่ยมพูดพร้อมกับลุกขึ้นเดินจากไปเหลือเพียงแต่อันโตนีโอส่ายหน้าแล้วมองอย่างไม่ค่อยใส่ใจอะไรนัก

ชายหนุ่มนั่งดื่มอยู่เพียงลำพังเป็นเวลานานพอสมควร ความเบื่อและความเงียบบนโต๊ะของเขาทำให้ตัดสินใจที่จะไม่อยู่ต่อ แม้ผู้หญิงที่นี่สวยแต่ก็ไม่ขนาดต้องตาและทำให้เขายอมพาไปนอนด้วย

อันโตนีโอโทร.หาลูกน้องคนสนิทให้ขับรถออกมารับตามเวลาที่กำหนดก่อนที่เขาจะลุกขึ้นเพื่อเดินไปห้องน้ำ ทว่าระหว่างทางเดินไปเสียงของหญิงสาวที่ดังขึ้นอยู่ข้างหลังทำให้ชายหนุ่มหยุดชะงักที่จะเดินต่อ

“คุณคะ...” เสียงเท้าของหญิงสาวเดินเข้ามาใกล้เขาเรื่อย ๆ ชายหนุ่มหมุนตัวหันไปมองเธอ ใบหน้าสวยริมฝีปากอิ่มดวงตา สีน้ำตาลกลมโต เหมือนกับผู้หญิงในรูปที่วิลเลี่ยมให้เขาดูนั่นเอง

ชายหนุ่มมองเธอด้วยสีหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึก เขาไม่ปฏิเสธเลยว่าเธอดูดีมีเสน่าแต่ก็แค่ผู้หญิงที่ทำงานกลางคืนใช้ร่างกายเพื่อแลกกับเงินเท่านั้นฉะนั้นเขาเองก็ไม่จำเป็นต้องสนใจเพราะมันไม่มีค่าพอ ชายหนุ่มหันกลับและเดินต่อไปในขณะที่สายตาของหญิงสาวมองเขาอย่างขุ่นเคือง

โรสมองชายหนุ่มที่เดินจากไปเรื่อย เขาไม่สนใจทั้งที่อ่อยเหยื่อขนาดนั้นแล้วแท้ๆ

รอไม่นานที่ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง หญิงสาวยืนพิงกับกำแพงพร้อมกับส่งสายตายั่วมองชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ

“สุดหล่อคะ” เสียงหวาน ๆ สุดเซ็กซี่เอ่ยเรียกเขา ทั้งที่ใจนั้นยังข่มความอ่อนแอยิ้มยั่วสู่คนตรงหน้าอยู่ อันโตนีโอมอง หญิงสาวที่ส่งสายตายั่วอยู่ตรงหน้าเขาก่อนที่จะเดินจากไป

โรสถูกเมินอีกเป็นครั้งที่สอง จนแทบจะร้องกรี๊ดออกมาดังๆ แต่ก็ไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปหาเพื่อรั้งเขาไว้ หญิงสาวมองชายหนุ่มตรงหน้าพร้อมกับเลื่อนมือขึ้นลูบไล้ไปตามชุดสูทราคาแพง

สายตาสบมองชายหนุ่มที่ยืนนิ่งสีหน้าไร้อารมณ์ เธอขยับตัวเข้าไปใกล้เข้ามาขึ้น ใบหน้าสวยนั้นเลื่อนที่จะไซ้ไปตามแก้มสากของชายหนุ่ม ก่อนค่อยดันต้อนเข้าให้เดินถอยหลังจนแผ่นหลังชิดติดกับกำแพง ทำให้ลมหายใจของเขานั้นรดที่แก้ม หญิงสาวส่งสายตายั่วเขาพร้อมกับมือที่ซุกซนไปตามสาบเสื้อของเขา เธอเริ่มที่จะปลดกระดุมเม็ดบนของเขาออกเป็นเม็ดแรก

หัวใจของเธอกลับรู้สึกแปลกกับการที่สัมผัสเขาใกล้ๆ

อันโตนีโอยืนนิ่งก่อนที่เขาจะยิ้มออกมาอย่างเล่ห์ เธอคิดว่าใช้วิธีนี้แล้วจะลวงให้เขานอนกับเธอมันไม่ง่ายไปหน่อยหรือไง

เขาใช้มือทั้งสองข้างพลิกตัวของหญิงสาวแนบชิดติดกับกำแพงแทน

“สนใจฉันแล้วใช่ไหมคะ?” โรสยิ้มยั่วสู้

“เปล่า” เขาตอบเป็นภาษาอเมริกันด้วยน้ำเสียงเยือก โรสรู้สึกหน้าเสียแต่ยังยิ้มหวานสู้

“คุณจะหลอกตัวเองทำไมคะ ฉันรู้ว่าคุณ...” มือเรียวลูบไล้ไปตามเสื้อของเขา เธอเริ่มที่จะปลดกระดุมเม็ดที่สอง ส่งสายตาหวานยิ้มยั่วเขา

อันโตนีโอยิ้มให้กับหญิงสาวก่อนที่จะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ ปากร้อนของชายหนุ่มสัมผัสที่แก้มเนียนของเธอเบาๆ ก่อนที่จะกระซิบที่ข้างใบหูของเธอด้วยน้ำเสียงเยือกเบาๆ

“คุณรู้ไหม? ว่าคุณยั่วผู้ชายได้แย่มาก”

อันโตนีโอยิ้มที่มุมปากและมองเธอใกล้อีกครั้งและนานพอที่จะทำให้หัวใจมาเฟียหนุ่มอย่างเขากระตุกสั่นไหว เพียงแค่วูบหนึ่งเท่านั้นชายหนุ่มรีบผละออกจากหญิงสาวทันทีเขาข่มสีหน้าให้ดูนิ่งเหมือนเดิมก่อนที่จะติดกระดุมและเดินจากไป

หลังจากที่ออกจากกาสิโนมาได้ไม่ถึงชั่วโมง ก็ได้รับโทรศัพท์จากที่กรุงโรมว่าเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาคนของเขาถูกทำร้ายเพราะว่าเข้าไปเบ่งอำนาจในถิ่นของพวกริวา ทำให้ฝ่ายนั้นไม่พอใจและรุมซ้อมคนของเขาบาดเจ็บ ดีที่ไม่มีใครเป็นอะไรมาก แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็เถอะเขายังคงว่าใจไม่ได้อยู่ดีเพราะพักนี้พวกริวาพยายามขยายอำนาจมาขึ้นทุกทาง…รวมถึงพยายามแย่งอำนาจจากเขาไปด้วย

อันโตนีโอถอนหายใจพร้อมกับลุกขึ้นจากโซฟาในห้องพัก แวบหนึ่งสมองของเขากลับมีภาพใบหน้าสวย ๆ ของหญิงสาวลอยเข้ามา มาเฟียหนุ่มสะบัดหัวพลางถอนหายใจ เขาไม่ได้คิดถึงเธอ แต่ก็ยอมรับว่าเกิดหลงเสน่ห์บ้าง ก็แค่หลงล่ะน่ะ...

มาเฟียหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยความวุ่นและสับสนลึกๆ สุดท้ายก็ตัดสินใจโทร. หาบอดี้การ์ดหนุ่ม

“รอสซีฉันอยากรู้ประวัติผู้หญิง...”