ตอนที่ 5

สีหน้าของท่านรัฐมนตรีโกรธจัดอย่างเห็นได้ชัด ส่วนคุณหญิงเมตตาทำอะไรไม่ถูกนอกจากถอนหายใจออกมาดังๆ ด้วยความหนักใจไม่แพ้กัน

"เดี๋ยวค่ะ ท่าน เป็ดขออธิบายเรื่องนี้ให้เข้าใจอีกนิดว่า คุณโมกข์ เอ่อ ผู้ชายคนนั้นชื่อคุณโมกข์ค่ะ คือว่าคุณโมกข์เข้าห้องพักผิด ห้องของคุณโมกข์อยู่ตรงข้ามกับห้องของน้องยิหวา แต่ว่าคุณโมกข์ยืนยันร้อยเปอร์เซ็นต์นะคะว่าไม่ได้ทำอะไรน้องยิหวาเลยแม้แต่ปลายเล็บ" สายชลตั้งอกตั้งใจอธิบายให้ละเอียดที่สุด

"เชื่อได้ไงว่าไม่ทำอะไร ผู้ชายกับผู้หญิงนอนอยู่ด้วยกันสองต่อสองทั้งคืน พูดได้ไงว่าไม่ทำอะไร" ท่านรัฐมนตรีขึ้นเสียงด้วยความโมโห สายชลหน้าเจื่อนลงทันทีไม่กล้าพูดอะไรต่อ

"คุณพ่อคะ ผู้ชายคนนั้นเมาแล้วก็หลับไป ส่วนยิหวาก็หลับเหมือนกัน แต่ยิหวามั่นใจว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ค่ะ" ดวงยิหวาพูดเสริม

"พอได้แล้วยิหวา แค่นี้พ่อกับแม่ก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน อมพระทั้งโบสถ์มาพูดก็คงไม่มีใครเชื่อแน่ว่าไม่มีอะไรในก่อไผ่ แล้วข่าวแบบนี้นักข่าวยิ่งชอบ รับรองได้ว่าคงขุดคุ้ยกันสนุกแน่" ชายวัยกลางคนกล่าว

"แล้วงานล่ะ เรื่องงานจะทำอย่างไรต่อ" คุณหญิงเมตตาหันมาหาลูกสาว

"ยังไม่มีใครแคนเซิลงาน ยิหวาก็คงทำเหมือนเดิมค่ะ เพียงแต่ว่าตอนนี้รอให้ข่าวมันเงียบลงกว่านี้อีกสักหน่อย คงไม่มีอะไรมั้งคะ ใช่ไหมพี่เป็ด" นางเอกสาวหันมาหาผู้จัดการส่วนตัว

"ตอนนี้ยังค่ะ ยังไม่มีเจ้าไหนแคนเซิลงานมีแต่พี่โทร.ไปยกเลิกเอง แต่ถ้าข่าวยังเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ พี่ว่ามันก็ไม่ค่อยดีนะคะ" สายชลเองก็วิตกเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน

ข่าวดีมักไม่ค่อยมีใครพูดถึง แต่ข่าวเน่าๆ ที่เม้าส์กันสนุกปากคือเรื่องที่น่าสนใจ โลกยุคนี้กลับตาลปัตรและกลายเป็นคนที่ต้องปรับตัวให้เข้ากับความเปลี่ยนแปลงที่แย่ลงของศีลธรรม แทนที่จะหันมาร่วมกันจรรโลงสิ่งดีงามไว้ให้ลูกหลาน

"ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร อยู่ที่ไหน ไปลากตัวมันมาเดี๋ยวนี้" ท่านรัฐมนตรีหันมาหาสายชล

"ไปตามมันมาพบฉันเดี๋ยวนี้ ต่อให้มันอยู่สุดหล้าฟ้าเขียว ฉันก็ไม่เอามันไว้แน่"

"คุณพ่อจะทำอะไรคะ" ดวงยิหวาร้องถาม

"ใครทำอะไรไว้ก็ต้องมารับผิดชอบ ไม่ใช่ปล่อยให้ชื่อเสียงวงค์ตระกูลป่นปี้แบบนี้"

"แต่ว่าคุณพ่อคะ ผู้ชายคนนั้นไม่เกี่ยว คุณพ่อรออีกสักสองสามวันยิหวาจะแถลงข่าวให้ทุกคนทราบ เรื่องมันจะจบและเป็นปกติแน่ค่ะ" ดวงยิหวาพยายามจะให้เรื่องนี้จบลงที่การแถลงข่าว และไม่คิดว่ามีความจำเป็นต้องพบหน้าโมกข์อีก แต่ท่านรัฐมนตรีสุชาติกลับไม่ยอมเช่นนั้น

"สายชล ภายในหนึ่งชั่วโมงนี้ฉันต้องได้เจอหน้าไอ้ผู้ชายที่เป็นข่าวกับยิหวา ไม่งั้นต่อไปนี้ดวงยิหวาไม่ต้องเล่นละครหรือทำอะไรทั้งสิ้น เตรียมตัวไปอยู่ที่อื่นได้เลย" ขาดคำท่านรัฐมนตรีก็เดินจากไปสงบสติอารมณ์ในห้องทำงาน ทิ้งให้ดวงยิหวานั่งอึ้งเพราะไม่คิดว่าเรื่องจะบานปลายมากขึ้นอีก

ส่วนสายชล จู่ๆ โชคก้อนใหญ่ก็หล่นทับ จะไปตามหาโมกข์ได้ที่ไหนในประเทศไทยกันเล่า

ฟ้ายังเมตตาสายชลให้พอมีทางตามหาตัวโมกข์เจอได้ แม้จะต้องโทรศัพท์ไปเลื่อนนัดขอเวลาเพิ่มจากรัฐมนตรีสุชาติก็ตามที โชคดีที่ผู้จัดการคนเก่งรู้จักคนทำงานที่โรงแรมเกิดเหตุ จึงใช้วิธีสืบจนรู้ว่าโมกข์มางานแต่งงานที่จัดขึ้นเมื่อคืนนี้ และในที่สุดสายชลก็มาถึงหน้าสวนต้นไม้ของโมกข์จนได้

"คุณโมกข์อยู่ไหม" สายชลรีบลงจากรถถามคนที่กำลังดูแลลูกค้าที่หน้าร้านต้นไม้แห่งหนึ่ง

"ในสวนครับ นัดคุณโมกข์ไว้หรือเปล่า" ชายวัยกลางคนถาม

"นัดจ้ะ เอ่อ ช่วยพาไปทีได้ไหม ฉันไม่รู้จักทาง" สายชลสวมรอยทันที

"ได้ๆ เดี๋ยวผมพาไป แต่ตอนนี้คุณโมกข์อยู่ที่บ้าน คุณต้องขับรถเข้าไป" ชายคนเดิมกุลีกุจอขี่มอร์เตอร์ไซค์นำทางให้สายชลขับตามไปจนถึงหน้าบ้าน

บ้านไม้สองชั้นคือบ้านพักของโมกข์ สายชลลงจากรถมองไปรอบๆ เพื่อสังเกตความเป็นอยู่ของชายหนุ่ม ที่นี่ร่มรื่นน่าอยู่และดูสะอาดตา ชายวัยกลางคนที่ขี่มอร์เตอร์ไซค์นำรีบเข้าไปรายงานให้เจ้าของบ้านรู้ว่ามีคนมาหา สักพักโมกข์จึงออกมาพบที่หน้าบ้าน

"คุณโมกข์" สายชลทักทายส่งยิ้มหวาน

"หาผมเจอได้ไงแล้วมีธุระอะไรหรือเปล่า" โมกข์ค่อนข้างระวังตัวเป็นพิเศษ

เขาไม่รู้หรอกว่าสายชลมาที่นี่ด้วยเรื่องอะไร เพียงแต่ระวังตัวไว้เสียหน่อยก็คงจะดี เพราะโมกข์ไม่นิยมของแปลกที่ไม่ใช่ธรรมชาติ ที่สำคัญเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าทำให้ต้องระแวง เพราะข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ต่างๆ ทำให้ไม่กล้าไว้ใจคนแปลกหน้า

"พี่เป็ดมีวิธีก็แล้วกันค่ะ เอาเป็นว่ารบกวนคุณโมกข์ไปด้วยกันหน่อย"

"ไปไหนครับ" โมกข์ย้อนถามทันที

"ไปบ้านท่านรัฐมนตรีสุชาติ เพื่อยืนยันว่าเรื่องเข้าใจผิดเมื่อคืนนี้ระหว่างคุณโมกข์กับน้องยิหวา ไม่มีอะไรในกอไผ่แม้แต่นิดเดียว" สายชลคิดว่าพูดแค่นี้แล้วทุกอย่างจะง่าย โมกข์คงยอมขึ้นรถไปกับตนแน่ๆ แต่มันไม่ใช่แบบนั้น เมื่อเจ้าของสวนหนุ่มปฏิเสธที่จะเดินทางไปพบใครทั้งสิ้น

"ไม่จำเป็นมั้งครับ แล้วท่านรัฐมนตรีอะไรนั่นก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเรื่องนี้สักหน่อย เอาเป็นว่าผมฝากบอกทุกคนที่อยากรู้เรื่องนี้ด้วยแล้วกันว่า ไม่มีอะไรในกอไผ่จริงๆ" ชายหนุ่มหันหลังจะเดินเข้าบ้าน แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อสายชลเอ่ยขึ้นว่า

"ทำแบบนั้นไม่ได้นะ เพราะไม่งั้นชีวิตของน้องดวงยิหวาอับแสงแน่" สายชลพูดอย่างเป็นงานเป็นการต่อว่า

"คุณเห็นข่าวที่กำลังโด่งดังทุกช่องตอนนี้ไหม เห็นตัวเองในทีวีหรือเปล่า"

"ผมไม่ได้ดูทีวี" โมกข์พูดตามตรง ตั้งแต่กลับมาจากโรงแรมเขาก็ลุยทำงานจนถึงตอนนี้

"ตายแล้ว ไปอยู่โลกไหนมาพ่อคุณ นี่ งั้นดูซะ" ผู้จัดการคนเก่งหยิบไอแพดเครื่องเล็กขึ้นมาแล้วจัดการเปิดข่าวในโลกออน์ไลน์ให้ชายหนุ่มดู

"อะไร" เขาค่อยๆ ไล่ดูข่าวทีละข่าวอย่างช้าๆ เห็นตัวเองกับผู้หญิงคนนั้นทุกรูป ใต้ภาพเขียนแค่สั้นๆ ว่า 'เปิดตัวทั้งที เล่นเอาสะท้านทั้งวงการ'

"ทีนี้ไปได้หรือยัง" สายชลเอ่ยถาม

"ไปไหน" โมกข์ยื่นไอแพดคืนให้ เขาพอรู้แล้วว่าผู้หญิงคนนั้นคือดาราสาวมีชื่อ ที่เล่นละครกี่เรื่องก็ดังเปรี้ยงปร้างลูกเล็กเด็กแดงติดเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด ดวงยิหวา สกุลชาติ

"ทำไมเข้าใจยากอย่างนี้ ไปพบท่านรัฐมนตรีสุชาติคุณพ่อของน้องดวงยิหวา ท่านต้องการให้คุณเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง และคุณก็ช่วยพูดทุกอย่างให้กระจ่างเพื่อให้ท่านเข้าใจด้วยว่า มันไม่มีอะไรอย่างที่ใครคิดกันไปต่างๆ นานา"

"เย็นนี้ผมไม่ว่าง" โมกข์มีนัดแล้ว เขากำลังจะต้องเซ็นต์สัญญาสำคัญเรื่องการส่งต้นไม้ล็อตใหญ่ไปตกแต่งในงานสำคัญกลางกรุงที่จะมีขึ้นในช่วงปลายปี

"ไม่ได้ ไม่ว่างก็ต้องว่าง ไปกับพี่ก่อน" สายชลคว้าข้อมือของโมกข์ไว้แล้วออกแรงดึงไปขึ้นรถ

"ไว้พรุ่งนี้ได้ไหม ผมจะเข้าไปแต่เช้าให้" ชายหนุ่มขืนตัวไว้

"คุณโมกข์ ทำไมคุณถึงไม่สนใจบ้างว่าคนอื่นจะเดือดร้อน ไม่มีงานทำ ไม่มีเงินจะกิน พ่อแม่จะตัดญาติขาดมิตรไร้อนาคตแล้ว" สายชลเริ่มโมโหและต่อว่าโมกข์อีกว่า