ตอนที่หนึ่ง จบสิ้นแล้ว 2

ตอนที่หนึ่ง จบสิ้นแล้ว

“จะให้พวกเราเดินไปหรือ? รถม้าเล่า?”

เสียงโวยวายของถังลี่ซูเรียกเสียงหัวเราะเยาะเย้ยจากทหารหลายคน

“ฮ่า ฮ่า คุณหนูรองถัง ยังคิดว่าตัวเองเป็นคุณหนูสูงส่งอยู่อีกหรือ ยามนี้เจ้าเป็นเพียงนักโทษที่ต้องใช้แรงงาน ยังกล้าเรียกหารถม้าอยู่อีก รีบเดินให้เร็วเข้า พวกเรายังมีงานอื่นต้องทำอีกมาก”

ทหารเหล่านั้นทั้งฉุดทั้งลากทั้งผลักทั้งดันอย่างไม่ปรานีทำให้มารดาและน้องสาวล้มลงหลายครา

พวกนางทั้งสองต่างร้องไห้จะเป็นจะตายตะโกนร้องขอให้ถังลี่หงช่วยเหลือ

นางจะช่วยอย่างไรเล่า ตัวนางเองยังอับจนหนทาง

ใช่ว่าคุณหนูใหญ่จะไม่หวาดกลัวต่อชะตากรรมที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดขึ้น แต่สุดท้ายถังลี่หงก็จำต้องใช้การอ้อนวอนเสียงอ่อนหวานให้พวกทหารอ่อนโยนสักหน่อย

เมื่อเห็นใบหน้างดงามทั้งท่าทีอ่อนน้อม ทหารเหล่านั้นจึงเพลาความรุนแรงและยอมรอให้เหล่าหญิงสาวเดินถึงสำนักสังคีตหลวงด้วยความอ่อนล้า

ทันทีที่ประตูใหญ่ปิดตามหลังเสียงดังปังพร้อมความเงียบงันที่ปกคลุมไปทั่วบริเวณคล้ายทุกสิ่งทุกอย่างกำลังหยุดนิ่งทำให้ถังลี่หงที่รีบหันกลับไปมองด้วยใจที่หายวาบพร้อมจิตสำนึกที่ว่า

จบสิ้นแล้วชีวิตสุขสบายที่ผ่านมา

ต่อจากนี้นางคงต้องใช้แรงงานเยี่ยงทาสทั้งยังอาจถูกบังคับให้ขายเรือนร่างอยู่ที่นี่

สำนักสังคีตหลวงหรือ?

เมื่อเข้ามาในสถานที่แห่งนี้แล้วทั้งเกียรติและศักดิ์ศรีย่อมสูญสิ้นไม่อาจเงยหน้ายืนหยัดในสังคมชั้นสูงได้อีก

สิ่งนี้ย่อมสร้างความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ทุกคนในสกุลถังต่างรู้สึกถึงความสิ้นหวังและความอัปยศอดสูที่ได้รับอย่างกะทันหันจนไม่อาจทำใจยอมรับ

คืนแรกในสถานที่อันคับแคบทั้งอบอ้าวและอับชื้นทำให้ถังลี่หงนอนไม่หลับ หญิงสาวเดินไปยืนตากลมเย็นที่หน้าต่างพลางอดคิดถึงอดีตไม่ได้

นางเป็นบุตรสาวคนแรกของบิดาจึงมีชีวิตสูงส่งเป็นคุณหนูในห้องหอได้รับการอบรมอย่างดีมาโดยตลอด

ด้วยมีความงามเฉิดฉายตั้งแต่วัยแรกแย้มและยังมีบิดาอยู่เบื้องหลังจึงมีชายหนุ่มมากหน้าหลายตาไม่ว่าจะฐานะใดส่งแม่สื่อมาสู่ขอทาบทามตั้งแต่เพิ่งแรกปักปิ่นเมื่อ3ปีที่แล้ว

ถังลี่หงย่อมไม่รับรู้ทั้งหมดว่าชายหนุ่มเหล่านั้นคือผู้ใดบ้าง ในเมื่อบิดาและมารดาของนางไม่คิดว่ามีผู้ใดเหมาะสมทั้งนางเองยังไม่คิดอยากมีคู่เช่นเดียวกันจึงล้วนปฏิเสธไป กระทั่งป่านนี้จึงยังคงไร้คู่หมั้นคู่หมาย

คิดมาถึงตรงนี้ ถังลี่หงก็อดคิดไปถึง ‘หลี่ชิวหมิง’ บุตรชายเสนาบดีกลาโหมซึ่งเคยเป็นเพื่อนเล่นข้างบ้านไม่ได้

เมื่อไม่กี่เดือนก่อนเขากลับมาจากชายแดนและแวะมาหานางที่จวนทั้งยังสารภาพว่าหลงรักนางตั้งแต่เยาว์วัย

“โชคดีจริงที่เจ้ายังไม่แต่งงานออกไป”

หลังจากพบว่าหญิงสาวไร้คู่หมาย หลี่ชิวหมิงจึงแวะเวียนมาเยี่ยมเยียนที่จวนสกุลถังทั้งแสดงเจตนาเกี้ยวพาอยู่บ่อยครา

บิดามารดาของนางต่างคุ้นเคยกับบิดามารดาของเขา ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจึงไม่รังเกียจเปิดโอกาสให้สองหนุ่มสาวได้สานสัมพันธ์ภายใต้สายตา

แต่ยังไม่ทันตกลงหมั้นหมายเป็นมั่นเป็นเหมาะ ก็เกิดเหตุการณ์ในวันนี้ขึ้นเสียก่อน

ช่างกะทันหันเกินไป