บทที่ 2 ใบเซียมซีเสี่ยงรัก

ศาลเจ้าประจำจังหวัดในค่ำคืนนี้ คลาคล่ำไปด้วยผู้คน โคมไฟสีแดงห้อยระย้าเป็นสายยาวตลอดถนน สองข้างทางก่อนเข้าศาลมีคนจำหน่ายอาหารและเครื่องดื่มเรียงราย

พฤกษ์เดินนำเพื่อนรัก แม้หวังจะแทรกผู้คนเข้าไปให้ไว แต่คลื่นมนุษย์ที่ถาโถมเข้ามาเรื่อยๆ ทำให้ทั้งสองหนุ่มทำได้เพียงโดนผลักให้เดินคล้อยไปข้างหน้าเท่านั้น พวกเราค่อยๆ แทรกเข้าไปจนถึงในตัวศาลเจ้า ควันธูปหนาแน่นคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ

“ไปด้านโน้นเถอะ แสบตา” สายฟ้าเริ่มรู้สึกมึน

พฤกษ์หันซ้ายหันขวา เอามือปัดควันธูปออก มองหาบริเวณเสี่ยงเซียมซี

“นั่นๆ อยู่ด้านนั้น ป่ะ!” พฤกษ์คว้าแขนสายฟ้าเดินลิ่วๆ ไปต่อแถวคนที่กำลังเสี่ยงเซียมซี่

“ก่อนเสี่ยงเซียมซี เราต้องไหว้เจ้าก่อนนะ”

“นั่นสินะ เออ ข้าลืมไป งั้นไปทางโน้นก่อน” ทั้งสองเดินย้อนกลับมาจุดธูปไหว้เจ้า ด้านหลังของเขา มีผู้หญิงอีกสองคนเดินคุยกันอยู่ท่ามกลางควันธูป

“ดาว ควันตรงนี้เยอะไปนะ น้ำตาฉันไหลแล้ว” แป้งเริ่มบ่นเบาๆ

“เราไหว้เจ้าเสร็จก่อน ค่อยไปเสี่ยงเซียมซี” พันดาวแย้งเบาๆ “อดทนหน่อยนะ”

แป้งผู้มีความสับสนวุ่นวายใจ อยากจะเสี่ยงเซียมซียิ่งนัก เพราะเธอเคยมาลองเสี่ยงทายสองสามครั้งแล้วเป็นจริง น้ำหนักก็การเสี่ยงเซียมซีที่นี่ในใจเธอมีอยู่เจ็ดถึงแปดส่วน

แป้งปัดควันธูปที่โหมมาอีกสายเบาๆ ควันเลือนลง เธอเห็นแผ่นหลังข้างหน้าคลับคล้ายคนรู้จัก ‘อ่ะ พี่พฤกษ์นี่นา แย่แล้ว!’

“ดาว เราหลบไปทางนั้นดีกว่า แถวนี้คนเยอะ”

“เออ ดีเหมือนกัน”

แป้งจูงมือดาว หลบออกไปอีกทางหนึ่ง คนมากมายทำให้หลบฉากได้ค่อนข้างสะดวก แป้งแอบถอนหายใจเบาๆ เธอรู้สึกอึดอัด หายใจไม่ค่อยออกทุกครั้งที่เจอหน้าพฤกษ์ หงุดหงิดที่ต้องคอยปะทะคารมกับเขาบ่อยๆ

เธอกับเขาเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องในโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัด แต่หลังจากมีเรื่องในครั้งนั้น ทั้งคู่กลับกลายเป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอดมา ‘ถ้าหากไม่เกิดเรื่องในตอนนั้นก็คงดี’ แป้งทดท้อในใจ

ส่วนสองหนุ่มที่ไหว้เจ้าเสร็จแล้ว พฤกษ์ยังทำหน้าที่ดันให้สายฟ้าเดินหน้าไปเข้าแถวเสี่ยงเซียมซี

“นี่เอ็งเอาจริงน่ะ” สายฟ้าหยั่งเสียง

“เอาน่า ถือซะว่า มาทำบุญ เสี่ยงขำๆ ไม่ซีเรียสๆ ฮ่าๆ”

อีกฝ่ายเคาะไหล่ แต่สายตาไม่น่าไว้วางใจ

“งั้นเอ็งนำหน้า”

“ย่อมได้”

พฤกษ์คว้ากระบอกเซียมซี่มั่น คุกเข่าที่เบาะ ก่อนเขย่าอย่างจริงจัง

“ได้แล้ว” เขาคว้าติ้วไม้ที่หล่นลง ดูหมายเลขอย่างรวดเร็ว

“ทีเอ็ง ให้ไวๆ” สายฟ้ารับมาถือไว้ แล้วเขย่าอย่างรวดเร็ว ติ้วไม้อันหนึ่งหล่นลงมา พฤกษ์รีบคว้าขึ้นมาดูหมายเลข

“ป่ะ! ไปเอาใบเซียมซีกัน”

คนด้านหลังที่ต่อคิว รุนหลังกันเร่งมาเรื่อยๆ

“โอ๊ย!”

สายฟ้าโดนคนต่อคิวด้านหลัง กระแทกจนหน้าคะมำ ร่างที่กระแทกเข้ามาพาดอยู่บนตัวเขาเต็มๆ เขาไม่ได้ร้อง คนที่ชนเขาทั้งร้อง ทั้งทับอยู่บนตัวเขา ชายหนุ่มรูปร่างสูง แขนขาจึงยาว เมื่อล้มลงไปแขนขาของเขาจึงเปะปะไปโดนคนข้าง

บริเวณที่เขาล้ม กลายเป็นช่องว่างใหญ่ท่ามกลางฝูงชน

“เอ๊ะ!”

“อ๊ะ!”

เสียงคนที่โดนแขนขาของสายฟ้าหลายคน อุทานเบาๆ

“ขอโทษครับ! ขอโทษครับ!” เขารีบเอ่ยขึ้นแม้จะยังอยู่ในท่าคว่ำร่าง และมีอีกคนทับอยู่ด้านบน เขาพยายามพยุงตัวลุกขึ้น เพราะร่างที่อยู่ด้านหลงไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นได้เร็วอย่างที่เขาต้องการ

“คุณๆ ลุกขึ้นก่อน” สายฟ้ายันแขนกับพื้น

แต่ เอ๊ะ! ทำไมนุ่มๆ หลังของเขาสัมผัสก้อนเนื้อหยุ่นๆ สองก้อนใหญ่ในขณะที่ฝ่ายผู้ทำร้าย ยังคงเงอะงะ ไม่ยอมลงจากด้านบน

“เดี๋ยวผมช่วย” เขาพลิกตัวกลับมา ทำเอาอีกฝ่ายหงายหลัง

“โอ๊ย! หลังฉัน”

หญิงสาวโชคร้ายในคืนนี้ ร้องขึ้นเป็นครั้งที่สอง

สายฟ้าหันมาเห็นหน้าเธอชัดๆ ถึงกับตกใจ

“อ้าว! คุณนั่นเอง”

‘ซวยจริงๆ’ เธอเอ็ดอึงในใจ เมืองก็กว้างใหญ่ ทำไมต้องเป็นผู้ชายคนนี้ด้วยนะ

เขารีบดึงมือเธอให้ลุกขึ้น ในขณะที่พฤกษ์เดินลิ่วไปอีกทาง เพราะมุ่งจะเอาใบเสี่ยงเซี่ยมซี โดยไม่สนใจเหตุการณ์เล็กๆ นี้

“ขอบคุณค่ะ ไม่เป็นไรแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ” เธอละล่ำละลัก หวังจะผละจากไป

แต่ สายฟ้ายึดแขนข้างหนึ่งเธอไว้แน่น

“คุณ ปล่อยได้แล้ว” เสียงเธอสูงขึ้นกว่าประโยคก่อน

เขาหรี่ตาเล็กน้อย แล้วปล่อยมือ

พฤกษ์เดินกลับมาพร้อมใบทำนายเซียมซี เห็นแป้งยืนเบียดคนเพื่อจะมองหญิงชายคู่หนึ่งที่ล้มทับกันบนพื้น แต่เพราะคนข้างหน้าที่ยืนขวางอยู่เป็นชายวัยรุ่นผอมสูงถึงสามคน ทำให้แป้งมองไม่เห็น

“เอ๊ะ! นี่ มาเหมือนกันเหรอ?” เขาเดินแทรกคนมายืนข้างเธอ “หรือว่า จะมาถามเรื่องคู่”

แป้งเปรยตาขึ้น ควันธูปบางเบาลอยเข้ามา น้ำตาเธอเริ่มไหล

“ฉันจะมาเรื่องอะไร ก็เรื่องของฉัน” เธอกัดฟันพูดเบาๆ แค่ให้พฤกษ์ได้ยิน

“ผมก็มาถามเรื่องคู่เหมือนกัน ดูว่า จะมีคนมาขัดขวางอีกไหม?” เขากระซิบเบาๆ กลับไป

พันดาวลุกขึ้นได้แล้ว เธอแทรกตัวออกมาดึงมือแป้งรีบร้อนหนี จังหวะชุลมุนที่ผู้คนเริ่มเบียดเข้ามาอีก พันดาวไม่ได้สังเกตว่าพฤกษ์อยู่ใกล้กับแป้ง รีบพาเพื่อนเผ่นแผล็วไปในหมู่ผู้คน ปล่อยให้สายฟ้าอ้าปากเรียกเก้อเป็นครั้งที่สอง ส่วนพฤกษ์นั้นส่งเพียงสายตามาดมั่น พริบตาก็หันมาชายหนุ่มร่างสูง พร้อมอวดใบทำนายสองใบในมือ

“ใบของเอ็ง โชคดีนะโว้ย! ดูสิ จะได้ลาภสัตว์สองเท้า ฮ่าๆ ส่วนของข้า ก็โชคดีเหมือนกัน แต่ดูท่าว่า จะได้แก้แค้นศัตรูเก่า”