VI < “บอกรัก” > [1/2]

“อื้ม...!ช่วย…ด้วย” หนูนาพยายามร้องขอความช่วยเหลือ เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกดูดลงสู่ก้นบึ้งสายธารา หนูนาพยายามจะถีบตัวเองและแวกว่ายขึ้นผิวสู่น้ำ แต่เหมือนมีบางอย่างเป็นเงามืดกดทับตัวไว้ แล้วจู่ๆบริเวณหน้าท้องก็ร้อนวูบวาบบอกไม่ถูก ทั้งๆที่ตอนนี้เธอกำลังดำดิ่งสู่ความมืดมิดใต้ผิวน้ำ แต่แปลกทำไมใต้น้ำถึงมีฝูงผีเสื้อบินในน้ำได้ และนี้เธอก็จมมาหลายนาทีแล้วทำไมเธอยังรับรู้ถึงความรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว มันควรจะหนาวสิไม่ใช่ร้อนดั่งโดนไฟเผาแบบนี้

“อ๊ะ!!!....” หนูนาตกใจเมื่อทั้งแขนทั้งมือในฝันเธอกำลังแวกว่ายที่กำลังพยายามจะเอาชีวิตรอดกลับกลายเป็นว่ากำลังโอบจับอะไรบางอย่าง หนูนาค่อยๆลืมตาขึ้นที่นี่มันห้องนอนไม่ใช่ใต้ผิวน้ำ และปีเตอร์กำลังคลอเคลียดอมดมบริเวณลำคอของเธอ

“พีท” หนูนาเอ่ยออกไป เมื่อตอนนี้ปีเตอร์กำลังไล่ลงไปที่ดอกไม้ตูมซึ่งกำลัง ชูชันต้อนรับเขา ปีเตอร์ไม่รอช้าทั้งดูดทั้งกัดเพื่อหยอกล้อสลับไปมากับมือที่เคล้าคลึงบีบเคล้นทำงานกันอย่างลงตัว

“อ้า...อ้า...” หนูนารู้สึกว่าผีเสื้อที่เธอเห็นในฝันกำลังบินอยู่ในตัวเธอเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน สองมือจับอยู่ที่ไหล่กว้างของปีเตอร์ทั้งบีบทั้งจิก เพื่อจะปลดปล่อยความรู้สึกที่ไม่รู้จะทำอย่างไร การหายใจก็เกิดมามีปัญหาหนูนาแทบจะหายใจได้ไม่ทั่วท้อง

ปีเตอร์เมื่อรับรู้ถึงความรู้สึกของหนูนา เขาเร่งจังหวะทั้งดูดทั้งเคล้นดอกไม้งามนั้นอย่างผู้ชำนาญเกมรัก และค่อยๆเลื่อนต่ำลงมาทุกสัมผัสของเขาจะมีรอยแดงเป็นหลักฐานไว้ทุกจุด ซึ่งเกิดจากการดูดและกัดเบาๆสร้างความเสียวซ่านให้หนูนาเป็นอย่างมาก ถึงแม้หนูนาจะเป็นผู้หญิงที่รูปร่างเล็กตามแบบฉบับสาวเอเชียแต่เธอก็มีหน้าอกที่สวยงามอิ่มเอิบ ซึ่งดูจากภายนอกไม่คิดว่าเธอจะซ่อนรูป สร้างความพึงพอใจให้เขาเป็นอย่างมาก ความตั้งใจแรกจะแค่ปลุกเธอไปวิ่ง เพื่อออกกำลังแบบที่เขาชอบทำเป็นประจำเมื่อมีเวลาที่สวนสาธารณะ แต่ทันทีที่เขาดึงผ้าห่มออกจากที่คลุมกายเธออยู่ ชุดนอนจำเป็นของหนูนามันเปิดเผยสิ่งที่ควรปกปิดประจักษ์ต่อสายตาเขาและเธอก็โนบรา ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเธอโนบราในเมื่อเขาเป็นคนสั่งให้คนจัดเสื้อผ้าเอง ทำให้เขาเปลี่ยนใจจากการที่จะปลุกเธอแบบทั่วไป ก็ไหนๆแล้วก็ขอปลุกในแบบฉบับของเขากับเธอแล้วกัน และจากที่ตั้งใจจะปลุกเธอกลายเป็นว่าตอนนี้เธอกำลังจะปลุกบางอย่างในตัวเขาเสียแล้ว

ปีเตอร์รับรู้ได้แล้วว่าหนูนากำลังจะตกลงไปในหลุมอารมณ์สวาทที่เขาเป็นคนสร้างขึ้น แต่เขาคงต้องหยุดปีเตอร์เตือนตัวเอง และค่อยๆหายใจเข้าออกอย่างช้าๆบริเวณหน้าท้องแบนราบของเธออย่างหักห้ามใจ กดอารมณ์ความรู้สึกที่มันกำลังจะเป็นไฟเผาผลาญเธอให้ค่อยๆมอดดับลง ปีเตอร์ยังค้างอยู่แบบนั้นหายใจเข้าออกอย่างกับคนพึ่งไปวิ่งมา ทั้งๆที่ยังอยู่บนเตียงและนอนนิ่งๆค่อยๆหายใจ หนูนาเองสติค่อยๆกลับคืนมาเมื่อเขาหยุดการเคลื่อนไหวแบบไม่ทันตั้งตัว เธอรับรู้ได้ว่าปีเตอร์กำลังสะกดความต้องการของตัวเองอยู่รวมถึงเธอด้วยเช่นกัน เธอเองก็ไม่ต่างไปจากเขาเพียงแค่เธอทำได้เร็วกว่า เพราะมันเป็นความรู้สึกใหม่ที่มันยังไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่ตั้งแต่ได้เจอผู้ชายคนนี้ ความรู้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นบ่อยๆทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดกัน

แล้วปีเตอร์ก็ค่อยๆขยับตัวขึ้นมาสบตากับหนูนา “ตื่นซะทีนะหนูนาของผม หมดพลังไปเยอะเลยนะกว่าจะปลุกหนูนาได้ ขี้เซาเหมือนกันนะเรา” พูดไปยิ้มไปจ้องตาหนูนาตลอดที่ตอนนี้ก็จ้องมองเขาเช่นเดียว

“คนอะไรเซ็กส์ซี่จังพึ่งตื่นนอนแท้ๆผมยุ่งๆ และตอนนี้เขาก็หน้าแดงมากคงเป็นผลจากเหตุการณ์เมื่อครู่”

“เอ่อ..พีทปลุกหนูนาทำไม” หนูนาพูดออกไปเพื่อที่จะไม่ต้องไปคิดถึงเรื่องเมื่อสักครู่ พร้อมกับหันไปมองนาฬิกาที่โต๊ะหัวเตียง “โห๋!...มันยังเช้ามากเลย”

ขณะที่หนูนาพูด ปีเตอร์ก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างหนูนาที่ตอนนี้เหลือปราการชิ้นเล็กแค่ชิ้นเดียวปกปิดดอกกุหลาบงามที่เขาต้องการครอบครองเป็นเจ้าของอย่างมาก

“ไปสวนสาธารณะไปวิ่งออกกำลังกายกัน ผมชอบออกกำลังกายตอนเช้า...ตอนนี้ผมไม่อยากวิ่งคนเดียวหนูนาไปด้วยนะ”

“เลือกได้หรือเปล่าคะ?” ถามไปอย่างงั้นแหละ ปีเตอร์หรี่ตาลงทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น

“ไปคะ!” หนูนาหัวเราะออกมาทันทีเมื่อเห็นสายตาแบบนั้น

“เจ้าเล่ห์นักนะ ควรโดนลงโทษดีมั้ย? ” พูดไปพร้อมกับกำลังจะดึงผ้าห่มที่เพิ่งเอามาคลุมปกปิดร่างกายเกือบเปลือยของหนูนาออก

“ว้าย!...” หนูนาร้องออกมารีบขยับตัวลงจากเตียงและดึงผ้าห่มพันตัวไว้ “ไปอาบน้ำก่อนนะคะ” พูดพร้อมวิ่งไปทิศทางของห้องน้ำ ปีเตอร์ได้แต่นั่งมองตาม อดยิ้มไปด้วยไม่ได้และลุกไปหยิบผ้าห่มที่หนูวางทิ้งไว้หน้าห้องน้ำกลับมาไว้ที่เตียง

????

“พีท...พีท...ไม่…ไหวแล้วคะ” หนูนาร้องออกไป

“เหนื่อยมากเลยเหรอ? กลับกันมั้ย?” ปีเตอร์ก้มหน้ามองหนูนาที่หน้าแดงก่ำและหายใจถี่เร็วซึ่งพึ่งวิ่งด้วยกันยังไม่ถึงสองรอบเลย

“ไม่เป็นไร...พีท…วิ่งต่อเถอะคะ...เดี๋ยวหนูนา...นั่งรอตรงนี้คะ” พูดไปหอบไปอย่างเหนื่อยมากมาย หนูนาไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย ทำแต่งานสำหรับเธอแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

“เอางั้นเหรอ...รอตรงนี้อย่าไปไหนนะ” พูดไปพร้อมมองไปรอบๆ และหยุดสายตาที่ชายชุดดำที่อยู่ไม่ไกลมาก และหรี่ตาลงพร้อมพยักหน้าเหมือนให้สัญญาณบางอย่าง ทางฝั่งคนรับสัญญาณนั้นก้มศีรษะลงอย่างเข้าใจ แต่พฤติกรรมทุกอย่างนั้น หนูนาไม่ได้สังเกตเห็นแม้แต่นิดเดียว เพราะยังอยู่ในห้วงความเหนื่อยมากมาย

“นั่งพักตรงนี้ห้ามไปไหน" พูดพร้อมดึงเธอมานั่งที่ม้านั่งข้างๆทางเท้าใต้ต้นไม้ หนูนาพยักหน้าและปีเตอร์หันหลังและออกวิ่งไป หนูนาเอาหูฟังมาใส่หูนั่งฟังเพลง แน่นอนต้องเป็นเพลงของปีเตอร์ มาร์ส

นั่งคิดถึงย้อนไปตอนที่เธออาบน้ำเสร็จเมื่อเช้านี้ แล้วเดินออกมาในชุดเสื้อคลุม เพราะในตู้ห้องน้ำไม่มีชุดอื่นนอกจากชุดนอนกับผ้าขนหนู เสื้อคลุม เมื่อเดินออกมาชุดสำหรับวิ่งของหนูนาก็แขวนรอนอกตู้ ส่วนปีเตอร์เมื่อเห็นหนูนาเขาก็เดินสวนเข้าห้องน้ำพร้อมชุดวิ่งของเขาในมือเข้าห้องน้ำไป หนูนาก็เดินไปจัดการตัวเอง ชุดวิ่งของเธอจะมีสามชิ้นคือกางเกงขายาว เสื้อกร้ามและเสื้อแขนยาวมีฮู้ดด้านหลังสีขาวทั้งชุด เหมือนอย่างที่คิดพอดีเป๊ะ และเป็นชุดที่ยังใหม่เธอใส่มันเป็นคนแรก ‘แน่นอนเธอต้องเป็นคนใส่คนแรกเพราะมันเป็นของเธอ’ทันทีเธอแต่งตัวเสร็จ ปีเตอร์ก็เปิดประตูห้องน้ำออกมาด้วยชุดที่เหมือนเธอ ต่างกันที่ขนาดและสีเพราะของเขาจะเป็นสีเทา

ปีเตอร์เดินไปเปิดลิ้นชักเล็กที่ตู้เสื้อผ้าหยิบบางอย่างคือ ไอพอดพร้อมหูฟังสองอันออกมา เขาก็เอาติดให้เธออันหนึ่ง และอีกอันของเขา ต่อจากนั้นเขาก็จูงมือเธออกจากห้องไปที่ตู้รองเท้าหยิบรองเท้าและถุงเท้าให้เธอก่อน และพอดีเป๊ะเหมือนเดิม ‘รองเท้าคู่ใหม่ของเธอ’

ตอนนี้ระหว่างที่นั่งรอปีเตอร์หายเหนื่อยแล้ว เธอก็คิดย้อนไปสองสามวันนี้ไม่น่าเชื่ออีกครั้งว่าตอนนี้เธอกำลังนั่งรอผู้ชาย ที่ผู้หญิงหลายต่อหลายๆคนต่างก็ต้องการ และตอนนี้บอกได้เลยหมายรวมถึงเธอด้วย อดสงสัยไม่ได้ว่าปีเตอร์เป็นแค่นักร้อง นักดนตรีแค่นั่นจริงๆเหรอ เพราะเขามีบุคคลิกบางอย่างที่ทำให้เขาเป็นมากกว่านักร้อง และเมื่อเช้านี้เธอแอบเห็นรอยแผลเป็น เป็นทางยาวประมาณหนึ่งฟุตที่แผ่นหลังเขา ถึงแม้มันจะจางมาก แต่ก็ยังเห็นได้ด้วยตาเปล่าโดยไม่ต้องสังเกตมาก ถ้าเขาเป็นแค่นักร้อง อุบัติเหตุอะไรสร้างรอยแผลแบบนั้นให้เขาได้ คงต้องเก็บความสงสัยที่เพิ่มอีกหนึ่งเรื่องไว้ก่อนอีกแล้ว

หนูนามองไปรอบๆชมทัศนียภาพรอบข้าง สวยจริงๆสวนสาธาณะที่นี่ได้รับการดูแลอย่างดีมากๆ พุ่มไม้บ่งบอกถึงการได้รับการดูแลอย่างดี และมองเห็น ปีเตอร์วิ่งมาถึงเธอ หนูนายิ้มทันที "อุ้ย!"เมื่ออยู่ๆปีเตอร์วิ่งเข้ามาและมาจุ๊บเบาๆเร็วๆ และวิ่งต่อผ่านเธอไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หนูนาได้แต่มองตามและยิ้มให้แผ่นหลังนั้น

หนูนายังนั่งรอฟังเพลงรอเขาต่อไป “เอ๊ะ!”เพลงนี้ทำไมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย หนูนาจะรู้จักและได้ฟังเพลงของเขาทุกเพลงทุกอัลบั้ม แต่เพลงนี้ยังไม่เคยได้ยิน มันเป็นการเล่นและร้องกับเปียโน

“เป็นการพูดถึงผู้หญิงคนหนึ่ง เขาขอขอบคุณต่อพระเจ้าที่พระองค์สร้างและส่งเธอมาให้กับเขา ทำให้เขารู้แล้วว่า ลมหายใจของเขาต่อจากนี้ไปอยู่เพื่อใคร เขาขอสัญญาต่อพระองค์ ว่าเขาจะทำให้นางฟ้าตนนี้มีความสุขบนโลกมนุษย์ใบนี้ตลอดไป และตอนนี้เขาอยากร้องตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้ายามกลางวัน ในขณะที่เธอยืนอยู่ข้างๆเขาตอนนี้ ว่าผมรักคุณมากเหลือเกิน ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆตอนนี้ และต่อจากนั้นผมอยากตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืนผู้หญิงที่นอนอยู่ข้างๆ ว่าผมรักคุณมากเหลือเกิน”

เมื่อเพลงจบลงก็มีเสียงเรียกชื่อเธอ “หนูนา ผมรักคุณ” หนูนาตาโต ตกใจเพราะมันคือเสียงของปีเตอร์ หนูนาหยิบไอพอดและย้อนกลับอีกครั้งทันที “หนูนา ผมรักคุณ” ย้อนอีกครั้ง “หนูนา ผมรักคุณ” สาเหตุที่เธอต้องย้อนกลับไปอีกครั้งและอีกครั้ง เพราะปีเตอร์พูดบันทึกลงไอพอดนั้น เขาบอกรักเธอเป็นภาษาไทย และแน่นอนสามรอบที่ฟังมันคือเสียงของเขาแน่นอน หนูนาไม่รู้สึกตัวเลยตอนนี้ดวงตาเธอพร่าเลือน เพราะมันมีน้ำตาที่เกิดจากความปลื้มใจและดีใจอย่างที่สุด โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่า ปีเตอร์ได้เข้ามานั่งอยู่ข้างๆเธอแล้ว เพราะเมื่อเขาเห็นกริยาท่าทางของเธอตอนที่เขาวิ่งวนกลับมาอีกรอบเขาก็เดาได้ทันทีว่าเธอได้ยินอะไร

และเมื่อหนูนาเริ่มรู้สึกได้ว่าตอนนี้เธอไม่ได้นั่งอยู่คนเดียว ก็หันไปตามทิศทางที่มีสิ่งใหม่เข้ามาก็เห็นเป็นเขา และเมื่อเธอหันมาปีเตอร์ก็ก้มหน้าเข้ามาพร้อมดึงหูฟังออกมาข้างหนึ่งและกระซิบไปว่า “HAPPY BIRTH DAY”

เมื่อได้ยินแบบนั้นหนูนาก็โผกอดเขาทันทีและกระซิบข้างหูเขาเบาๆ “Thanks you, I love you” ปีเตอร์เมื่อได้ ยินดังนั้นกอดรัดหนูนาแน่นขึ้นไปอีก เป็นการบอกรักทั้งน้ำตาที่เขารู้สึกได้ว่ามันมาจากส่วนลึกของหัวใจของหนูนา ทั้งคู่ต่างกอดกันอยู่อย่างนั้นจนเวลาผ่านไปสักพัก

“เรายังมีที่ที่จะต้องไปอีก พร้อมมั้ย?” ปีเตอร์กระซิบเบาๆข้างหู

“ไปไหนคะ?” ถามออกไปและค่อยๆคลายวงแขนที่โอบกอดปีเตอร์อย่างช้าๆ เหมือนไม่อยากห่างอ้อมอกที่อบอุ่นนั้นเลย

“ไม่บอก...เดี๋ยวก็รู้ ไปกันเถอะได้เวลาแล้ว” พูดพร้อมจูงมือหนูนาเดินไปที่รถทันที

????