V [2/2]

“ห้องหนูนาไปทางไหน” เมื่อเสร็จทุกอย่างหนูนาก็เดินมาที่กระเป๋าที่ใส่ของทุกอย่างในนั้นถามหาห้องของตัวเอง แต่คำตอบที่ได้กลับทำให้ต้องแสดงอาการคาดไม่ถึง เมื่อปีเตอร์ไม่พูดอะไรแต่ชี้ไปที่ห้องที่หนูนานอนเมื่อคืน “นั้นมันห้องของพีท”

“ของหนูนาด้วยและจะเป็นห้องของเรานับจากนี้” ปีเตอร์พูดต่อจากประโยคของเธอทันที

“อะไรกัน!ที่นี่ออกจะกว้างแล้วหลังประตูพวกนั้นไม่มีให้ ฉั....หนูนาสักห้อง เหรอไง” เกือบหลุดคำมหาภัยสร้างความเดือดร้อนใส่ตัวเองแล้วสิ เพราะตอนนี้หนูนากำลังสับสนไม่รู้จะทำไง “แปรงฟัน,กินอาหาร,และนอน ทุกอย่างเธอต้องใช้ของร่วมกับเขา...ที่บ่นเนี่ยไม่ได้รังเกียจไม่มีสักนิดแต่มันเขินมากต่างหาก”

ปีเตอร์ไม่พูดอะไรแต่เดินไปลากกระเป๋าของเธออีกมือก็คว้าแขนหนูนาให้เดินตามเขาไปที่ห้องนอน เมื่อเข้ามาถึงกลางห้อง “ไม่มี” ตอบออกไปแค่นั้น น้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อยและเดินเข้าห้องน้ำไป

“เฮ้ย!...” หนูนาได้แต่ถอนหายใจมองตามเขาไป ถึงแม้จะรู้จักปีเตอร์ไม่นาน อ๊ะ! ใช้คำว่าไม่กี่วันน่าจะเห็นภาพมากกว่า เขาเป็นคนที่เอาแต่ใจจะไม่มีเหตุผลอะไรก็ตามบนโลกใบนี้สามารถทำให้เขาฟังได้ ถ้ามันเป็นเหตุผลที่ขัดแย้งต่อความต้องการของเขา มันต้องมีวิธีบ้างสิ! คิดอย่างปลงๆเพราะตอนนี้ยังหามันไม่เจอเลยไอ้ ‘วีธี’ เนี่ยไม่รู้ไปหลบซ่อนอยู่ไหน

หนูนาได้แต่ค่อยๆเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าและเปิดมันทีละตู้ “มันจะมีที่ให้กับเสื้อผ้าของเธอเหรอเปล่านะ แล้วข้าวของเธอเนี่ยมันจะคู่ควรกับสถานที่ข้างใน เหรอเปล่า” คิดอย่างปลงๆ อีกครั้ง

“เอ๊ะ!...” ร้องออกมาทันที นี่มันเสื้อผ้าผู้หญิงยังใหม่เหมือนยังไม่ผ่านการใช้งานเลยมากมายหลายแบบ ทั้งชุดกระโปรงที่หนูนาไม่มีมันเลยในกระเป๋าเดินทางที่เธอขนมาจากเมืองไทย แต่ใช่ว่าเธอจะไม่ใส่กระโปรง แต่ที่อเมริกาเธอยังไม่เคยใส่มันเลยสักครั้ง

หนูนาไม่เสียเวลาคิดเลยว่ามันจะเป็นของผู้หญิงคนอื่น ความเชื่อมั่นในตัวเขาอยู่ๆมันก็มาแบบไม่ทันตั้งตัวเลย แต่แค่แปลกใจและคาดไม่ถึงว่าเขาจะใส่ใจเธอได้มากมายขนาดนี้ แต่ว่าเสื้อผ้าพวกนี้มันมาได้ไง? เพราะเมื่อเช้ามันยังไม่มีและตัวเขาก็ต้องไปแสดงคอนเสิร์ต และกลับเข้ามาพร้อมกัน คิดแบบนั้นก็ได้แต่หันไปที่ประตูห้องน้ำที่ยังคงปิดสนิท เมื่อตอนนี้ไม่รู้จะไปหาคำตอบจากที่ไหนได้ ก็ตัดสินใจไปเปิดกระเป๋าจัดของเข้าตู้ เสื้อผ้าที่ติดตัวมาไม่จำเป็นต้องใช้พื้นที่และเวลามาก ทุกอย่างเรียบร้อยก่อนที่ปีเตอร์จะออกจากห้องน้ำด้วยซ้ำ

“เสร็จแล้วเหรอ?” ปีเตอร์ถามหลังจากออกจากห้องน้ำ

“ว้าย!....ทำไมไม่ใส่เสื้อ” ร้องออกมาทันทีเมื่อหันไปตามเสียงนั้น เพราะหลังจากที่จัดของแล้วหนูนาก็มาใช้พื้นที่ที่มีโต๊ะขนาดสองเมตรที่วางไว้อีกมุมของห้องตรงข้ามกับห้องน้ำหยิบ MacBook ตั้งใจจะเช็คเมล

“กำลังจะนอน...ทำไมต้องใส่...ถ้ายังไม่รู้ก็รู้ตอนนี้เลยก็ได้ผมไม่ชอบใส่เสื้อตอนนอนคนเดียว”

“ถ้างั้นก็นอนคนเดียว” หนูนาพูดออกไป ในขณะหันหลังให้ไม่กล้ามอง ‘ผู้ชายอะไรหุ่นดีชะมัด ไหล่ผายแข็งแรง กล้ามหน้าท้องได้รูปน่าจะเป็นคนออกกำลังกายตลอดเวลา’ และกำลังจะย้ายตัวเองให้ออกจากห้อง แต่ช้ากว่าปีเตอร์ที่คว้าหนูนาได้ก่อนถึงประตูด้วยซ้ำ กลายเป็นว่าตอนนี้อกเปลือยของเขาแนบอยู่ด้านหลังเธอ หนูนาอุณภูมิสูงขึ้นหน้าอีกแล้วหัวใจเต้นแรงจนเกรงว่าคนที่อยู่ข้างหลังอาจได้ยินก็ได้ “หายใจ” ปีเตอร์ กระซิบเบาๆข้างหูอีกแล้ว หนูนาลืมหายใจจริงๆรีบทำตามเสียงกระซิบทันที

“เมื่อคืนไม่เห็นจะบ่นอะไรเลย” ปีเตอร์พูดต่อ “เดี๋ยวก็ค่อยๆชิน เพราะต่อไปมันไม่ใช่แค่เสื้อแต่จะไม่มีอะไรเลย และไม่ใช่แค่ผมรวมถึงหนูนาด้วย” ทันทีสิ้นเสียงนั้นหนูนาหันมาเผชิญหน้ากับเขาและฟาดฝ่ามือไปที่หน้าอกเขาทันที ตอนนี้หนูนาหน้าแดงมาก เพราะรับรู้ได้ว่าตอนนี้ความร้อนที่หน้าคงทะลุปรอทไปแล้ว

“ปล่อย...จะไปอาบน้ำ” ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขาไปมากกว่านี้ เพราะมันไม่มีทางชนะ ขอถอยไปตั้งหลักตั้งสติในห้องน้ำดีกว่า ปีเตอร์ยอมปล่อยโดยดี “ยี่สิบนาทีเท่านั้น เข้าใจนะ ถ้านานกว่านั่นจะเกิดอะไรขึ้น” พูดตามหลังหนูนาทันที หนูนาไม่แม้แต่หันมามองกลับเร่งฝีเท้าเข้าห้องน้ำไป เพราะรู้ว่ามันจะเกิดขึ้นตามนั้นจริงถ้าเธอใช้เวลาเกินกว่าที่กำหนด

“ค่อยยังชั่ว มีแปรงสีฟันสองอันแล้ว” เห็นแบบนั้นหนูนาก็รีบจัดการตัวเอง หลังจากอาบน้ำเสร็จหนูนาก็เดินมาเปิดตู้ในห้องน้ำของปีเตอร์จะมีตู้ที่คล้ายๆตู้เสื้อผ้าแต่ไม่ใหญ่ พอเปิดออกมามันมีเสื้อผ้าที่น่าจะเป็นชุดนอนและเป็นไปตามคาด ตอนนี้ในตู้ใบนี้มีชุดนอนผู้หญิงหนูนาหยิบขึ้น “อึ๋ย!...ใครจะกล้าใส่” เท่าที่มองมันสวยมากและเซ็กส์ซี่มาก “อีตาพีท...” และจู่ๆก็ได้ยินเสียงเคาะประตูหนูนาก็รีบแต่งตัวทันที

“อืม!...” ทันทีที่หนูนาเปิดประตูออกมา ปีเตอร์ยืนพิงกำแพงข้างประตูห้องน้ำร้องครางในคอเมื่อเห็นหนูนา เธออยู่ในชุดนอนที่เป็นเสื้อนอนผู้ชายแขนยาวและความยาวของเสื้อเกือบถึงเข่าเธอเลย

“มองอะไร ก็มันเป็นของหนูนาไม่ใช่เหรอไง? ในเมื่อพีทไม่ชอบใส่...แสดงว่า พีทเตรียมไว้ให้หนูนาสินะ” พูดแบบนั้นและก็ตั้งใจเดินเฉี่ยวปีเตอร์อย่างหมั่นไส้ มุ่งหน้าสู่เตียงนอนใหญ่ เอาตัวเองสอดใต้ผ้าห่มหันหลังให้อีกฝั่งของเตียงทันที

ปีเตอร์ได้แต่มองตาม ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ชอบที่เธอแต่งตัวแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ แต่เขาคาดหวังจะเห็นเธอในอีกลุ๊คต่างหาก แต่ก็ช่างเถอะเอาไว้วันหน้าและเดินตามเธอไปเข้าไปใต้ผ้าห่มเดียวกับเธอ และไปจับไหล่ให้หันมาหนูนาก็ยังไม่ลืมตา แต่รับรู้ได้ถึงสัมผัสตรงหน้าผาก ปีเตอร์ค่อยๆจุมพิตอย่างแผ่วเบา และไล่ลงมาเรื่อยๆ ตา จมูก แก้ม และสุดท้ายริมฝีปาก และเขาค่อนข้างใช้เวลาอยู่ตรงนี้นานอย่างตั้งใจ เขาค่อยๆใช้ลิ้นหนาเปิดปากหนูนาเพื่อเข้าไปชิมความหวานที่ไม่รู้จักเบื่อเลย หนูนาสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของเขาเคลิ้มไปกับสัมผัสนั้นจึงโอนอ่อนค่อยๆเปิดปากให้เขาเข้ามาหยอกล้อ ปีเตอร์ยังคงจูบต่อไปที่เดิม เพราะคืนนี้เขาตั้งใจแล้วว่าจะจูบเธอเท่านั้น แต่เมื่อความรู้สึกบางอย่างกำลังจะตามมาเขาก็ค่อยๆขยับออกมาอย่างเสียดาย และกระชับอ้อมกอดหนูนาให้มานอนซบหน้าอกแกร่งนั้น

หนูนารับรู้ได้ว่าตอนนี้ปีเตอร์จังหวะการเต้นของหัวใจไม่ปกติเลย นอนนิ่งๆและเฉยๆไว้ดีกว่า จนเข้าสู่ห้วงนิทราในอ้อมกอดของกันและกัน มอบไออุ่นเข้าสู่หัวใจของกันและกัน

❅❈❅❈❅❈❅❈