9

“ก็รีบโทรกลับไปหาสิ” คัลเลนบอกเพื่อนรักให้รีบแก้ไขสถานการณ์

“เฮ้อ...ฉันก็อยากจะทำแบบนั้นหรอกนะ แต่ติดอยู่นิดเดียว นิดเดียวจริงๆ” โจเซฟถอนหายใจ กับเหตุผลที่ทำให้ตนไม่สามารถเดินหน้าต่อไปได้ แม้ว่า...จะอยากขนาดไหนก็ตาม

“คำว่าเด็กเสี่ยสินะ” คัลเลนกลอกตาอย่างเซ็งๆ

“ใช่ ฉันกลัวว่าหากตัวเองก้าวล้ำเส้นไปแล้วจะถอนตัวกลับยาก” โจเซฟเอ่ยจบก็มีสายเรียกเข้าของโทรศัพท์บนโต๊ะทำงาน จึงรีบกดรับ

ติ๊ดๆ

[บอสคะ เอ่อ...คุณดารินมาค่ะ]

[ให้เธอขึ้นมาได้เลย]

[เธอกลับไปแล้วค่ะ แต่ฝากช่อดอกไม้ให้บอส]

[ส่งมาที่ห้องผมทีครับ ขอบคุณ] โจเซฟตอบก่อนจะกดวางสาย

“ขนาดโดนแกเท ยังแวะเอาดอกไม้มาให้ ผู้หญิงอะไร? น่ารักจริง” คัลเลนบอกอย่างรู้สึกชื่นชม ที่สาวเจ้ามีความพยายามสูง แถมยังไม่คิดเล็กคิดน้อยเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ตนเคยเจออีก

ก๊อกๆ

“เชิญครับ” โจเซฟขานรับ ขณะที่หัวใจเต้นแรงๆ นิด เพราะอยากจะรู้ว่ายัยแม่มดคนสวยจะให้ดอกไม้อะไรกับตน ระหว่างกุหลาบแดงกับกุหลาบขาว

คลิก! พนักงานต้อนรับเปิดประตูห้องพร้อมกับหิ้วกระเช้าดอกไม้เดินเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะวางลงบนโต๊ะทำงานของเจ้านาย

“นี่ดอกอะไรครับ” โจเซฟขมวดคิ้วถามอย่างสงสัยเพราะมันไม่ใช่ทั้งดอกกุหลาบขาวหรือดอกกุหลาบแดงอย่างที่ตนเองแอบหวังเอาไว้

“ดอกหน้าวัวค่ะ” พนักงานต้อนรับตอบพลางนึกไปถึงสีหน้าเดือดดาลของสาวสวย ที่วันก่อนยังแนะนำตัวว่าเป็นคนรักของโจเซฟ แต่ไม่รู้ว่าขุ่นเคืองใจกันเรื่องใด วันนี้ถึงได้หิ้วกระเช้าดอกหน้าวัวมาฝากให้กับเจ้านาย

“ฮ่าๆๆๆ” คัลเลนระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันทีที่ได้ฟังชื่อของดอกไม้

“มีการ์ดด้วยนะคะ ขอตัวก่อนค่ะ” พนักงานต้อนรับบอกก่อนจะเดินออกห้องไป

“ขอบคุณครับ” โจเซฟกำลังจะหันไปหยิบ แต่ทว่า…กลับถูกเพื่อนรักแย่งไปเสียก่อน

“ฉันอ่านให้เอง” คัลเลนรีบอาสา

“เฮ้! นั่นมันการ์ดของฉัน” โจเซฟทำท่าจะเข้าไปแย่งคืน แต่อีกฝ่ายก็ขยับหนีอย่างรวดเร็ว

“ฉันจะอ่านให้” คัลเลนบอกก่อนจะเปิดการ์ดใบสวยออกมาอ่าน

เมื่อวานฉันบอกว่า...ถ้าคุณเทนัดฉันอีกครั้ง ฉันจะเป็นฝันร้ายของคุณ งั้นต่อจากนี้...คุณตั้งตารอได้เลย ฉันจะตามราวีคุณเหมือนเงาตามตัว คุณจีบใคร ฉันก็จะตามไปดักตบผู้หญิงคนนั้นและทำให้หวาดกลัวจนเสียสติไปเลย คอยดู!

ปล.ดินเนอร์ที่โรงแรมมะลิฉัตร เมื่อคืนหวานชื่นดีไหม?

“พระเจ้า นี่เธอรู้เรื่องที่นายไปทานข้าวกับคนอื่นด้วยว่ะ” คัลเลนหันไปส่งยิ้มให้กำลังใจเพื่อนรัก ที่ตอนนี้ถูกแม่มดคนสวยสำแดงฤทธิ์เดชเข้าให้

“เฮ้อ...สถานการณ์บีบบังคับน่ะ ว่าแต่...ได้กลิ่นอะไรเหม็นๆ ไหมวะ?” โจเซฟขมวดคิ้วถามพร้อมกับทำจมูกฟุดฟิดหาต้นตอของกลิ่นที่ไม่คุ้นเคย

“นั่นสิ เหมือนจะมาจากกระเช้าดอกไม้นะ” คัลเลนบอกอย่างเห็นด้วย

“กลิ่นดอกหน้าวัวหรือเปล่าวะ” โจเซฟเลิกคิ้วถามแต่ก็ไม่กล้าก้มลงไปดมที่่กระเช้าดอกไม้

“ใช่เหรอวะ?” คัลเลนถามพร้อมกับขยับออกห่างจากกระเช้าดอกไม้ทันที

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูหน้าห้องที่ดังขึ้น ทำให้โจเซฟหันไปมองก่อนจะขานรับ “เชิญครับ”

“นี่กาแฟคุณโจเซฟค่ะ ส่วนแก้วนี้ของคุณคัลเลน อ๊ะ! นี่บอสสั่ง ดอกไม้มาเหรอคะ” แวว ผู้ช่วยเลขา เลยถามพร้อมกับจ้องมองกระเช้าดอกไม้ที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างสนใจ

“เปล่่าครับ มีสาวส่งมาให้เจฟ” คัลเลนบอกด้วยสีหน้าขบขัน

“ดอกหน้าวัวกับ...” แววเอ่ยค้างไว้อย่างรู้สึกอึ้ง ไม่คิดว่าจะมีสาวคนไหนกล้าสั่งกระเช้าดอกไม้แบบนี้ส่งให้ผู้เป็นนาย

“กับอะไรครับ กลิ่นแปลกๆ” โจเซฟถามอย่างอยากรู้

“หญ้าตดหมาค่ะ กลิ่นมันจะออกตุๆ นิดหนึ่ง” แววบอกจบก็รีบยกมือขึ้นปิดปากอย่างรู้สึกขำๆ

“ฮ่าๆๆ” คัลเลนระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นอีกครั้งอย่างชอบใจ ที่รู้ว่ายัยแม่มดของเพื่อน แสบได้ใจสุดๆ

“ให้ตายสิ” โจเซฟสบถออกมาอย่างหัวเสีย ไม่คิดว่าสาวเจ้าจะร้ายได้ขนาดนี้

“คุณโจเซฟไปทำสาวที่ไหนโกรธมาคะเนี่ย” แววเอ่ยหยอก

“เอาเป็นว่า...สาวคนนี้สามารถทำให้เจฟเก็บเอาไปนอนฝันร้ายได้เลยล่ะครับ” คัลเลนชิงตอบแทนเพื่อนรัก

“โชคดีนะคะคุณโจเซฟ จะให้ดิฉันเอาช่อดอกไม้ไปทิ้งให้หรือเปล่าคะ?”

“เอ่อ...ไม่ต้องครับ ขอบคุณ” โจเซฟบอกพลางหันไปมองกระเช้าดอกไม้พร้อมกับคิดในใจ นี่ถ้าหากมีไม้เรียวอยู่ในมือ เขาคงจะจับมันแน่นจนมือสั่นอยู่แน่ๆ

“ค่ะ” แววขานรับก่อนเดินออกจากห้องไปด้วยรอยยิ้ม เพราะไม่เคยจะเห็นชีวิตของผู้เป็นนายมีสีสันแบบนี้มาก่อน

“อะไรกัน เหม็นตุๆ แบบนี้ยังจะเก็บเอาไว้อีกเหรอ” คัลเลนถามพร้อมกับรีบบีบจมูกของตัวเอง เพื่อไม่ให้สูดกลิ่นอันไม่พึงประสงค์เข้าไปในปอด

“ยุ่งน่า” คนที่ก็เหม็นไม่แพ้กัน บอกก่อนจะล้วงมือถือขึ้นมา

“โอ๊ย! กูไปละ ทนดมกลิ่นต่อไม่ไหว” คัลเลนบอกก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปด้วยสีหน้าแดงก่ำ

โจเซฟหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากดบันทึกภาพของกระเช้าดอกไม้ แล้วโพสต์ลงเฟสบุ๊กกับไอจีพร้อมด้วยแคปชันสุดจี๊ด

#ยัยแม่มด

จากนั้นก็ยกกระเช้าดอกไม้ออกไปวางไว้ที่มุมหนึ่งห้องทำงาน

ด้านคนที่ขับรถติดไฟแดงอยู่ ทันทีที่เห็นได้ยินเสียงข้อความแจ้งเตือนดังขึ้น จึงหยิบมือถือขึ้นมากดดู

“หึ! ได้รับจดหมายบอกรักแล้วสิ ทีนี้ก็เตรียมตัวเอาไว้ให้ดีเลยไอ้คน ไร้มารยาท” ดารินจ้องมองไอจีของของพ่อเทพบุตรสุดหล่อ ที่เทนัดเธอเมื่อคืนแล้วยังทำเป็นไม่รู้สึกรู้สา แถมยังไม่ยอมโทร. มาเอ่ยคำขอโทษใดๆ แต่พอส่งดอกไม้ไปให้ กลับถ่ายรูปแล้วโพสต์ลงไอจีทันที ให้ตาย! แบบนี้...มันท้าทายกันชัดๆ

บริษัท J C คอนสตรักชัน

หลังจากที่โจเซฟเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้ทำงาน ก็หยิบสเปรย์น้ำหอมขึ้นฉีด 2-3 ครั้ง จากนั้นก็ตั้งใจจะโทร. หายัยแม่มด แต่ก็มีสายเรียกเข้าดังขึ้นเสียก่อน พอก้มดูก็เห็นเป็นเบอร์แปลก จึงรีบกดรับ เพราะคิดว่าอาจจะเป็นคนที่กำลังจะโทร. หา

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

[สวัสดีครับ]

[สวัสดีค่ะคุณโจเซฟ เอ่อ...วาเองนะคะ]

[ว่าไงครับ] โจเซฟถามอย่างรู้สึกแปลกใจนิดๆ เพราะจำได้ว่าตนเองไม่ได้ให้เบอร์ติดต่อกับอีกฝ่าย

[คือ...วาจะขอเลี้ยงอาหารกลางวันตอบแทนที่เมื่อวานคุณเลี้ยงมื้อค่ำวาค่ะ] เอวาบอกเสียงหวาน

[ไม่เป็นไรครับ]

[แต่วาเกรงใจค่ะ]

[เรื่องเล็กครับ]

[แต่...]

[เอ่อ...ผมขอตัวคุยงานต่อก่อนนะครับ] โจเซฟเอ่ยก่อนจะกดวาง เตรียมจะต่อสายหาใครอีกคน แต่ก็ดันมีเสียงเคาะที่ประตูห้องทำงานดังขึ้นซะก่อน

ก๊อกๆ

“เชิญครับ” โจเซฟบอกก่อนจะวางมือถือลงบนโต๊ะอย่างเซ็งๆ ที่หาโอกาสโทร. กลับหายัยแม่มดคนสวยไม่ได้

“บอสคะ มีงานด่วนค่ะ ตอนนี้คุณเคนลงไปรอที่หน้าล็อบบีแล้ว” อีฟ เลขาใหญ่วัย 46 ปี รีบรายงานเจ้านายพร้อมกับส่งแฟ้มเอกสารไปให้ด้วยสีหน้าตื่นๆ

โจเซฟเปิดดูแฟ้มครู่หนึ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้นบอก “ช่วยบอกเคนทีว่าอีกห้านาทีผมจะตามลงไป”

“ได้ค่ะ” อีฟขานรับก่อนจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

โจเซฟถอนหายใจก่อนจะลุกเก็บเอกสารใส่ลงในกระเป๋าทำงาน พร้อมกับของอีก 2-3 อย่าง