10

คอนโดเอวา...

หลังถูกโจเซฟวางสายใส่ เอวาก็รู้สึกชาที่หน้านิดๆ ที่ถูกอีกฝ่ายปฏิเสธไมตรี แม้ว่าเมื่อวานเธอจะอ่อยเขาสุดฤทธิ์แล้วก็ตาม

“ว่าไงวา คุณโจเซฟจะมาทานข้าวด้วยไหม?” กวางถามอย่างอยากรู้ เพราะถ้าเอวาคั่วกับโจเซฟเมื่อไหร่ โอกาสที่เธอจะฟันหนุ่มฮอตอย่างคัลเลนก็อยู่แค่เอื้อม

“อืม...วันนี้เขาไม่ว่างน่ะ” เอวาบอกปัดไปอย่างเนียนๆ

“อย่ายอมแพ้นะวา” ริสาเอ่ยให้กำลังใจเพื่อนรัก

“ฉันได้ยินเขาว่า...คุณโจเซฟนี่ชอบกินเงียบนะ หมายถึงแบบไม่ผูกมัด” ดวงเดือนเอ่ยแย้ง เพราะไม่ต้องการให้เพื่อนสาวเข้าไปเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่เขาเคยคั่วและสลัดทิ้งอย่างไม่ไยดี

“ก็ไม่ได้จะให้ไปถวายตัวให้เขากินเงียบๆ สักหน่อยยัยเดือนนี่พูดจาไม่เข้าหู” ริสาต่อว่าอย่างไม่โอเค ที่ดวงเดือนมักจะคิดหรือเห็นต่างไปทุกเรื่อง

“ที่ฉันจะบอกคือ...เขาอาจจะไม่ชอบคบหาผู้หญิงที่สวยและเพียบพร้อมอย่างเพื่อนเราก็ได้ เพราะเขาอาจจะยังสนุกกับชีวิตที่เป็นอยู่ในตอนนี้ วาน่ะดูเป็นทางการ หมายถึงหากคบก็รู้เลยว่า...ต้องคิดไปถึงการแต่งงาน ไม่ใช่ในแบบที่เขาคุ้นเคย” ดวงเดือนเอ่ยขยายความด้วยสีหน้าจริงจัง

“อืม...เข้าใจยากสักหน่อยนะที่เดือนพูด แต่มันก็น่าจะเป็นไปตามนั้น เพราะวาน่ะวางตัวดี ไม่ได้เหมาะที่จะคบหาเล่นๆ แต่เหมาะที่เป็นภรรยาและแม่ของลูก” กวางยกยอเพื่อนสาว

“งั้นก็พยายามเข้าหน่อยแล้วกัน แต่ก็อย่างว่า...หากมีสักนิดที่เขาสนใจนะวา ต่อให้เขาจะยุ่งกับงานขนาดไหน เขาจะรีบตอบรับคำเชิญเพื่อจะได้เจอเธออีกครั้ง” ดวงเดือนวิเคราะห์ตามตรง เพราะอยากจะให้เพื่อนสาวเผื่อใจเอาไว้ครึ่งหนึ่งก่อน

“แล้วเมื่อวานใครเหรอ ที่บอกว่าเป็นคนรักของคุณโจเซฟ?” กวางถามเรื่องที่คาใจ

“เราไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นผู้หญิงคนก่อนที่เขาเคยคั่วแล้วเลิกรากันไป แต่อีกฝ่ายเหมือนจะไม่ยอมเลิกและยังตามราวี” เอวาออกความคิดเห็น

“ชื่ออะไรเหรอ?” ดวงเดือนถามอย่างสนใจ

“ฉันไม่กล้าถามด้วยสิ” เอวาบอกด้วยสีหน้าเจื่อนๆ

“งั้นอย่างเเรกเธอต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไร เป็นใคร เผลอๆ อาจจะเป็นคนรักของโจเซฟจริงๆ ก็ได้” ดวงเดือนเอ่ยแนะ

“โอ๊ย! ยัยเดือน ถ้าคุณโจเซฟมีคนรักที่คบหากันเปิดเผยจริงๆ ป่านนี้ออกข่าวว่อนไปแล้วย่ะ” ริสาต่อว่าอย่างรู้สึกโมโหที่เพื่อนสาวชอบพูดขัดไปเสียทุกเรื่อง

“จริงด้วย” กวางบอกพลางถอนหายใจอย่างรู้สึกเพลียๆ

“แต่บางทีเขาอาจจะอยากคบหากันเงียบๆ ก็ได้ แถมเมื่อวานพอผู้หญิงคนนั้นแสดงตัว คุณโจเซฟก็ไม่ได้ปฏิเสธไม่ใช่เหรอ” ดวงเดือนเอ่ยท้วงอย่างทนไม่ไหว

“เอ่อ...เขาบอกว่าเป็นคนรู้จักกัน ไม่ใช่แฟน” เอวาบอกอย่างนึกขึ้นได้ว่าโจเซฟได้บอกเธอแบบนั้น

“นั่นไง เห็นไหมล่ะยัยเดือน” ริสาตอกหน้าเพื่อนสาวอย่างรู้สึกสะใจนิดๆ

“งั้นก็เดินหน้าตามอ่อยเขาต่อไปเลย แต่ฉันจะบอกอะไรให้ ถ้าคนจะรัก ยืนอยู่เฉยๆ เขาก็จะรัก ไม่ต้องพยายามอะไรให้มากหรอก ยืนนิ่งๆ สวยๆ แค่นั้นพอ” ดวงเดือนยักไหล่ทั้งสองข้างขึ้นอย่างไม่สนใจ

“พอบ้าอะไรล่ะ ไม่เคยได้ยินเหรอ รักแท้คือการแย่งชิงรักไม่จริงคือการเสียสละ” ริสาเถียงกลับอย่างไม่ยอม

“นั่นสิ ยุคนี้สมัยนี้ยืนรอเฉยๆ ไม่ได้หรอกเดือน มันต้องวิ่งตามไปคว้ามาครอบครองให้ได้จ้ะ” กวางรีบสมทบตาม

“โอเค ฉันยอมแพ้พวกเธอแล้ว” ดวงเดือนบอกอย่างเหนื่อยใจ เพราะความเห็นของตัวเองนั้นสวนทางกับเพื่อนสาวทั้งสองคน หรือ อาจจะสามหากรวมเอวาเข้าไปด้วย ฉะนั้น! ถ้าเอวาเลือกแล้วที่จะใช้วิธีนี้เข้าหาเพื่อดึงความสนใจจากโจเซฟ ก็คงต้องสุดแล้วแต่เจ้าตัวจะเลือก แต่หากเป็นเธอ...เธอจะไม่กระโดดลงไปในสนาม เพื่อที่จะแข่งกับสาวๆ คนอื่น ให้เปลืองเนื้อเปลืองตัวอย่างเด็ดขาด

“อ๊ะ! คุณโจเซฟโพสต์ลงไอจีแก” ริสาที่กดดูมือถือแล้วเห็นโพสต์ของโจเซฟเข้า จึงรีบบอกทุกคน

“ไหนๆ ขอดูหน่อย” กวางแย่งมือถือของเพื่อนรักไปดูอย่างตื่นเต้น

“ใครน่ะ ยัยแม่มด?” เอวาก้มลงมองโพสต์แล้วถามอย่างสงสัย

“ร้ายมากๆ ให้ดอกหน้าวัวคุณโจเซฟ” ริสาบอกอย่างไม่ชอบใจ

“มีหญ้าตดหมาอยู่ด้วยนะ คงจะเหม็นน่าดู” ดวงเดือนบอกพร้อมกับหัวเราะขึ้นอย่างขำๆ

“เธอส่งดอกกุหลาบไปให้เลยวา” กวางหันไปยุเพื่อนสาว

“เอางั้นเหรอ” เอวาถามอย่างรู้สึกลังเล

“ใช่! ส่งเลยวา” ริสารีบเชียร์

ดวงเดือนส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วยกับความคิดของเพื่อนๆ ที่ยุยงให้เอวาทำเรื่องที่น่าสมเพช แต่กระนั้นเธอก็ไม่สามารถห้ามได้อยู่ดี

บ้านสิรันปรียา...ทันทีที่ดารินขับรถสปอร์ตสุดหรูของตัวเองเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน แม่นมก็เดินออกมาต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“คุณหนูกลับมาแล้ว”

“ค่ะนม แล้วดอกฟ้าล่ะคะ” ดารินถามถึงคนที่ไม่ชอบขี้หน้า

“ออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ คุณท่านไม่อยู่แบบนี้ คงจะกลับดึกนู่นล่ะ แต่ว่าคุณหนูจะออกไปไหนอีกไหมคะ”

“ไม่ไปแล้วค่ะ นมมีอะไรหรือเปล่า”

“คือ...ที่ดินผืนข้างบ้านน่ะค่ะ”

“ทำไมคะนม”

“เดิมทีคุณดารา เคยพูดให้นมฟังว่าอยากจะเปิดห้างสรรพสินค้าเล็กๆ แต่คุณท่านก็เดินเข้ามาเอ่ยขัดว่าไม่อยากให้คุณหนูเหนื่อยค่ะ อยากให้ใช้ชีวิตสนุกแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ไม่แต่งงานก็ไม่เป็นไร” นวลจันทร์เอ่ยเล่าความหลังให้กับนายน้อยฟัง

“คุณพ่อคงกลัวเหงาน่ะค่ะ” ดารินอมยิ้มอย่างเห็นภาพตามที่แม่นมบอก

“ก็ใช่ค่ะ แต่อีกวันคุณท่านก็เข้ามาปรึกษาใหม่ ว่าพอจะมีวิธีไหนบ้างที่จะทำให้คุณหนูมีหลานให้อุ้ม โดยไม่ต้องมีคนรักหรือแต่งงาน ออกเรือน”

“คิกๆๆ” ดารินได้ฟังก็ถึงกับหัวเราะออกมาอย่างเบรกไม่อยู่

“คุณดาราก็เลยตอกกลับไปว่า...งั้นก็สอนให้ลูกทำตัวแรดๆ แล้วไปนอนกับผู้ชายเลยสิ อีกเดี๋ยวก็ท้องเอง คุณท่านได้ฟังก็โมโหขึ้นมาทันทีทันใด บอกว่าลูกสาวเราจะทำเรื่องแบบนั้นไม่ได้ ผมหมายถึงวิธีการทางวิทยาศาสตร์ต่างหาก” นวลจันทร์เล่าพร้อมกับทำเสียงสองเสียงสาม

“นึกภาพคุณพ่อกับแม่ปะทะคารมกันออกเลยค่ะ” ดารินบอกพลางนึกไปถึงตอนที่มารดาของเธอยังมีชีวิต ก็มักจะต่อล้อต่อเถียงกับบิดาแทบทุกวัน แต่ส่วนใหญ่จะเป็นไปในทางที่ใช้เหตุและผล ถกกันไปมา คล้ายกับโต้วาที โดยมีเธอกับแม่นมเป็นกรรมการตัดสิน เป็นยกๆ ไป

“แต่ที่นมจะบอกคือ...ที่ดินข้างๆ นี้ทำเลดีมากค่ะ หากคุณหนูจะลองสานต่อความคิดของคุณแม่ดู นมว่าคงจะเป็นอะไรที่วิเศษมากๆ”

“ได้ค่ะนม ปล่อยทิ้งไว้เปล่าๆ ก็เสียดายแย่เลยนะคะ” ดารินบอกอย่างเห็นด้วย

“นั่นสิคะ นมรู้ว่าต่อให้ไม่ต้องทำงานอะไรคุณหนูจะมีกินมีใช้ไปตลอดชีวิตอย่างสบาย แต่ถ้าหากมีธุรกิจเป็นของตัวเอง มันโก้จะตายค่ะ”

“หึๆ โอเคค่ะ เดี๋ยวรินจะลองปรึกษาคุณพ่อดู”

“ค่ะ ถ้าเป็นคุณหนูเอ่ยเอง คุณท่านต้องไม่ขัดแน่ๆ”

“จริงๆ รินก็อยากจะหาอะไรทำสักอย่างนะคะ แต่ยังไม่รู้ว่าตัวเองเหมาะจะทำอะไรดี ขอบคุณนมมากๆ นะคะที่ชี้ทางให้”

“แหม...นมก็มีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งนี้แหละค่ะคุณหนู”

“รักนมที่สุดเลย” ดารินบอกก่อนจะโผเข้ากอดแม่นมที่รักประหนึ่งญาติผู้ใหญ่

นวลจันทร์กอดตอบพร้อมกับลูบแผ่นหลังบางเบาๆ ก่อนจะชวนนายน้อยไปทานของว่าง

คอนโดหรู...เวลา 22:22 น.

โจเซฟที่เข้าไปตรวจไซต์งานก่อสร้างกับเพื่อนรักจนดึก พอกลับมาถึงห้องพักก็รีบตรงดิ่งไปอาบน้ำชำระร่างกายอย่างรู้สึกเมื่อยล้า

พออาบเสร็จก็เช็ดตัวพอหมาดๆ ก่อนจะหยิบเสื้อคลุมสีขาวขึ้นมาสวม แล้วเดินออกมาที่ข้างนอกได้เพียงไม่กี่ก้าว พลัน! เสียงเคาะประตูห้องนอนก็ดังขึ้นติดๆ กัน

ก๊อกๆ

“ใครครับ” โจเซฟขมวดคิ้วถาม เพราะหากเป็นเพื่อนรัก อีกฝ่ายจะรู้รหัสผ่าน ไม่จำเป็นต้องเคาะประตู ก็สามรถเข้าออกห้องพักของตนได้อย่างสบาย

“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะไอ้คนบ้า”

ทันทีที่ได้ยินเสียงตอบกลับ โจเซฟถึงกับสตั้นไปทันทีทันใด ไม่คิดว่า...ดึกดื่นเช่นนี้ ยัยแม่มดจะกล้าบุกมาหาตนถึงที่นี่ได้

“คะ...คุณรู้ได้ยังไงว่าผมพักอยู่ห้องนี้”

“รีบๆ เปิดประตูสิ ฉันยืนรอจนเมื่อยขาไปหมดแล้วนะ”

โจเซฟกลอกตาก่อนจะรีบเปิดประตูให้อีกฝ่าย เพราะกลัวว่าเพื่อนรักจะได้ยินเสียง แล้วออกมาดู