11

คลิก!

“บุกมาหาผู้ชายดึกๆ แบบนี้ ไม่กลัวเหรอ” คนหื่น เอ๊ย! คนอดอยากปากแห้งเรื่องบนเตียงมานานมองสำรวจเรือนร่างอรชรอ้อนแอ้น ที่ช่างสรรหาชุดมาใส่ได้เย้ายวนและปลุกใจกระทิงเปลี่ยวยิ่งนัก

“หึ! คุณนั่นแหละที่ต้องกลัวฉัน” หญิงสาวเอ่ยก่อนจะผลักร่างสูงเข้าไปในห้อง จากนั้นก็ยัดบางอย่างใส่ลงในมือของเขา

“โอ้พระเจ้า!”โจเซฟหยิบผ้าเนื้อบางขึ้นมาคลี่ดูช้าๆก่อนจะอุทานออกมาอย่างรู้สึกอึ้ง ไม่คิดว่าสาวตรงหน้าจะใจกล้า ให้แพนตี้ลายลูกไม้ที่สุดเแสนจะเซ็กซี่กับตน

“จะยืนจ้องอยู่แบบนี้ หรือจะพาฉันไปเตียงของคุณ” หญิงสาวเอ่ยถามก่อนจะค่อยๆ ถกกระโปรงที่สั้นเสมอหู (ล่าง) ขึ้นนิดๆ ให้พ่อเทพบุตรสุดฮอตเห็นวับๆแวมๆ ว่าแพนตี้ในที่อยู่มือของอีกฝ่าย คือตัวที่เธอเคยใส่อยู่ก่อนหน้าไม่กี่นาทีก่อน

“ผะ...ผม...” โจเซฟถึงกับปากคอสั่นขึ้นมานิดๆ ที่ถูกสาวตรงหน้ายั่วยวนจนอารมณ์ของเขากระเจิดกระเจิง ขึงขังและเตรียมพร้อมออกรบอย่างเต็มขั้น

“ว้าว! ฉันชอบน้องชายของคุณจัง” หญิงสาวเอื้อมมือไปจับบางสิ่งบางอย่างที่ตั้งฉากเป็นลำก่อนจะรีบกระตุกเชือกผูกเสื้อคลุมของอีกฝ่ายออก แล้วย่อตัวลงไปนั่งยองๆ ให้พอดีกับระดับบั้นท้ายของเขา จากนั้นก็คว้าปืนกลของฝั่งยุโรป ซึ่งมีขนาดลำกล้องที่ใหญ่และยาว มาลูบไล้พร้อมกับตวัดลิ้นเลียเบาๆ สลับกับดูดเป็นพักๆ

“อะ...ซี้ดดดด ผมก็ชอบลิ้นอุ่นๆ ของคุณเหมือนกัน” โจเซฟครางเบาๆ อย่างรู้สึกเคลิบเคลิ้มที่ถูกสาวเจ้าดูดเลียของรักของหวงราวกับว่ามันคือไอศกรีมแท่งโปรดที่แสนอร่อยยังไงอย่างงั้น

“อะ...อืม...” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตากับสายตาพ่อเทพบุตรสุดหล่อที่กำลังจับจ้องมองการกระทำของเธอด้วยสายแวววาว

“พระเจ้า...ไปที่เตียงเถอะคนดี รับรองว่าผมจะกลืนกินคุณทั้งตัวเลย” โจเซฟรีบจับใบหน้างามเบาๆ ให้หยุดเล่นกับอาวุธสังหารคู่กายของตน ที่ปริ่มๆ ว่าจะระเบิดกระสุนลาวาสีขาวขุ่นออกมาใส่ริมฝีปากจิ้มลิ้มคู่สวยเสียให้ได้

“ค่ะ” หญิงสาวขานรับก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นยืนจากนั้นก็ค่อยๆ ถอดอาภรณ์ที่สวมใส่ออกจนเหลือแต่เนื้อตัวที่เปลือยเปล่า

“คุณเซ็กซี่จังเลย” โจเซฟจ้องมองราวกับคนที่ต้องมนต์สะกด ก่อนจะพุ่งตัวกระโจนเข้าใส่ เอ๊ย! เดินเข้าไปช้อนอุ้มเเม่เสือสาว ตรงไปยังเตียงนอนอย่างรวดเร็ว

“คุณชอบไหม” เธอกระซิบถามพลางซบหน้าลงที่ไหล่กว้างอย่างออดอ้อน

“สุดๆ ครับ” โจเซฟขานรับก่อนจะค่อยๆ วางสาวเจ้าลงบนเตียงอย่างเบามือ จากนั้นก็ถอดเสื้อคลุมของตัวเองโยนทิ้ง แล้วจับข้อเท้าเล็กๆ ของเธอทั้งสองข้าง ออกแรงดึงเบาๆ ให้บั้นท้ายที่งอนงามนั้นมาตรงกับขอบเตียง

“จะทำอะไรคะที่รัก” เธอเอ่ยถามพร้อมกับหัวเราะคิกคักเบาๆ อย่างชอบใจในท่าทีที่หื่นกระหายของเขา

“ผมก็จะกลืนกินคุณไงริน” โจเซฟบอกจบก็ย่อตัวลงไปนั่งข้างๆ เตียง แล้วจับขาที่เรียวงามทั้งสองข้างแยกออกจากกัน จากนั้นก็โน้มใบหน้าลงไปตรงใจกลางของอิสตรี เพื่อจะได้จ้องมองความงดงามของดอกไม้สีสวยสดอย่างชัดๆเต็มๆสองตา

“สวยจัง ทำไมถึงสวยและยั่วใจขนาดนี้เนี่ย” คนหื่นครางในลำคอเบาๆ ราวกับคนละเมอ

“จัดการฉันสิคะที่รัก” หญิงสาวเอ่ยเย้าพร้อมกับอ้าขาออกกว้างมากขึ้นกว่าเดิม อย่างเชิญชวน

“ครับ” โจเซฟขานรับด้วยสายตาที่หยาดเยิ้ม ก่อนจะค่อยๆ ก้มลงไปลิ้มรสหยดน้ำหวานจากเกสรดอกไม้แรกแย้มอย่างหลงใหล

“อะ...อื้อ...” หญิงสาวส่งเสียงครางเบาๆ อย่างถูกใจ

“หวานจังเลยคนดี” โจเซฟเงยหน้าขึ้นบอกก่อนจะเบิร์นดอกไม้งามต่ออย่างเมามัน แต่อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนถูกใครสักคน มาสะกิดที่ด้านหลัง

เจฟ! เจฟ!

“อื้อ...อย่าเพิ่งกวน” คนที่กำลังละเลงลิ้นอย่างติดพัน ครางตอบอย่างขัดใจ

“ไอ้เจฟ นี่จะเก้าโมงเช้าอยู่แล้วนะ มึงจะตื่นได้หรือยัง”

สิ้นเสียงที่ดังกึกก้องสะท้อนอยู่ในรูหู ทำเอาคนที่กำลังฝันหวานถึงกับสะดุ้งสุดตัวพร้อมกับลืมตาตื่น

“เชี่ย!” โจเซฟสบถออกมาทันทีที่เห็นเพื่อนรักยืนหน้าตึงอยู่ข้างๆ เตียงนอน

“เชี่ยอะไร รีบๆ ไสหัวไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วตามกูไปที่บริษัทด่วนเลย วันนี้จะมีลูกค้าเข้ามาคุยงานตอนสิบเอ็ดโมง” คัลเลนบอกพลางส่ายหน้าอย่างอารมณ์เสียนิดๆ เพราะโทร. หาเป็นสิบสาย แต่เพื่อนก็ไม่ยอมรับ พอเข้ามาตามที่ห้อง กลับพบว่าอีกฝ่ายยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง ในขณะที่นาฬิกาปลุกยังคงส่งเสียงดังเตือนอยู่อย่างต่อเนื่อง

“เออๆ รู้แล้วน่า” คนที่ยังมึนๆ งงๆ ระหว่างความจริงกับความฝัน ตอบพลางมองหาแม่เสือสาว ที่อดคิดไม่ได้ว่า...บางทีเธออาจจะวิ่งไปหลบอยู่ตรงไหนสักแห่งในห้องนอน

“แม่ง! นอนแดกบ้านแดกเมืองแดกประเทศอยู่ได้ ไอ้สัส!” คนที่เข้างานสายเพราะมาตามเพื่อนรักในห้องนอน ตอกกลับด้วยประโยคที่คุ้นเคย

“ไอ้เชี่ย” โจเซฟกลอกตาพร้อมกับคว้าหมอนอีกใบเขวี้ยงไปยังจอมกวนเท้า ที่บังอาจเอาคำพูดของตนมาย้อนศร

“ฮ่าๆๆ มึงก็เคยด่ากูแบบนี้ไม่ใช่เหรอ รีบๆ ตามไปล่ะ” คัลเลนหัวเราะก่อนจะวิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว

“บ้าจริง! ทำไมเราถึงได้ฝันเห็นยัยนั่นแทบทุกคืนวะ?” โจเซฟสบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะขยับลุกจากเตียงไปจัดการกับความต้องการของตัวเอง ที่ตั้งโด่เป็นเสาธง โชคดีที่เมื่อครู่เพื่อนรักไม่เห็น ไม่อย่างนั้นคงจะถูกอีกฝ่ายเอาไปล้อทั้งวันแน่ๆ

บริษัท J C คอนสตรักชัน เวลา 10:45 น.

“ฉันไปตรวจงานก่อนนะ แกรอคุยกับลูกค้าเองแล้วกัน” คัลเลนบอกหลังจิบกาแฟถ้วยที่สองหมด

“อืม! ไม่ใช่พาสาวไปตรวจงานที่โรงแรมนะเคน” โจเซฟรีบเอ่ยดักทางจอมเกงาน

“เชี่ย! แกมาทำงานสายแล้วยังจะมีหน้ามากล่าวหาคนอื่นอีกนะ” คัลเลนต่อว่ากลับทันใด

“หึ! ทำอย่างกับว่าแกมาทำงานเช้าทุกวันงั้นแหละ” โจเซฟบอกพลางส่ายหน้าเบาๆ เพราะตั้งแต่ที่เปิดบริษัทมา ก็คงจะมีแค่วันนี้ที่ตนมาเข้างานสาย ในขณะที่เพื่อนรักนั้น สายจะเป็นร้อยครั้งเห็นจะได้

“ขี้เกียจจะเถียงต่อ ไปล่ะ” คัลเลนตัดบท ก่อนจะลุกเดินตรงไปยังประตูห้องอย่างรวดเร็ว

“เจอกันตอนเย็น” โจเซฟบอกยิ้มๆ

“ไม่ว่างมีนัด”

“ตลอด”

“เมื่อเช้าฉันเห็นนะ” คัลเลนปล่อยหมัดเด็ดใส่ด้วยสีหน้าทะเล้น

“อะไร?” โจเซฟหน้าตึงขึ้นมานิดๆ นั่นไง ใครว่ามันไม่เห็นล่ะ

“จะให้พูดจริงๆ เหรอเจฟ” คัลเลนเอ่ยด้วยสายตากรุ้มกริ่ม

“รีบๆ ไปเลย” โจเซฟเอ่ยไล่

“ฮ่าๆๆ ร่างกายนายมันเรียกร้องการปลดปล่อยเพื่อน” คัลเลนหัวเราะก่อนจะรีบวิ่งออกประตูไปอย่างรู้งาน หลังเห็นเพื่อนรักหยิบกล่องไม้ที่ใส่กระดาษทิชชูขึ้น แล้วเตรียมท่าจะเขวี้ยงมายังตน

“ไอ้บ้า!” โจเซฟสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะค่อยๆ สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อปรับอารมณ์ให้ปกติเพราะอีกเดี๋ยวลูกค้าจะเข้ามาคุยงานต่อ

สิบนาทีต่อมา...

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องที่ดังขึ้นทำให้โจเซฟเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสาร แล้วเอ่ยขานรับทันที “เชิญครับ”

“ลูกค้ามาถึงชั้นล่างแล้วค่ะบอส” แววรีบรายงาน

“เชิญขึ้นมาที่ห้องทำงานผมได้เลย” โจเซฟบอกยิ้มๆ

“ค่ะ” แววขานรับก่อนจะเดินออกไป

สามนาทีต่อมา...

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นอีกครั้ง โจเซฟเอ่ยก่อนจะลุกจากเก้าอี้ เพื่อจะเข้าไปทักทายลูกค้า “เชิญครับ”

คลิก!

“สวัสดีค่ะ”

ทันทีที่เห็นว่าลูกค้าคือใคร โจเซฟก็ถึงกับช็อกไปทันใด

“ตกใจเหรอคะ” ดารินถามคนหล่อมารยาททราม เอ๊ย! คนหล่อไร้มารยาท ด้วยสีหน้านิ่งๆ

“ผม...” คนที่เมื่อวานตั้งใจว่าจะโทร. หาแม่เสือสาว เอ๊ย! ยัยแม่มด แต่งานก็ลากยาวจนทำให้เขาลืมไปเสียสนิท

“ฉันมาคุยเรื่องงานค่ะ” ดารินบอกก่อนจะเข้าไปนั่งที่โซฟารับแขก ในขณะที่เจ้าของบริษัทยังคงยืนเก้ๆ กังๆ คล้ายกับคนที่ทำตัวไม่ถูก

โจเซฟสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ พยายามจะไม่นึกถึงความฝันในเช้าวันนี้ แต่ทว่า...ภาพในความฝันนั้น กลับแล่นผ่านเข้ามาในสมองอย่างต่อเนื่อง จนเขารู้สึกอยากจะเดินไปกดล็อกประตูห้องทำงาน แล้วจับแม่เสือสาวมาสานต่อความฝันให้เป็นจริงซะเหลือเกิน

“คุณจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหมคะ?” ดารินถามอย่างแปลกใจกับท่าทีของอีกฝ่าย ที่ดูจะล่องลอยคล้ายกับคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว