ตอนที่ห้า หาหนทาง

ตอนที่ห้า

หาหนทาง

เจียจิวซินแน่ใจว่าพืชสมุนไพรนี้มีวิธีการใช้งานได้อีกหลายทางจึงนำเสนอเพื่อลองปรับดู

“ท่านหมอให้พวกเจ้านำใบมาตำเพียงอย่างเดียวหรือ”

“ใช่ ยังมีวิธีอื่นอีกหรือ” ชุนเถาถามอย่างไม่แน่ใจ

“น่าจะมี พวกเราลองดูกันดีหรือไม่”

“ได้ พืชนี้ปลูกง่ายเติบโตได้ดี หากสามารถใช้ได้หลากหลายพวกเราย่อมนำไปขายได้อีกมาก” ชุนเถารีบตอบตกลง

สองสาวเด็ดสมุนไพรทั้งต้น ใบและผลกลับมากำหนึ่งโดยเจียจิวซินเอ่ยขอน้ำผึ้ง ผลไม้รสเปรี้ยวและเกลือมาด้วย

โชคดีที่รังโจรแห่งนี้ไม่ขาดแคลนน้ำผึ้งด้วยหาง่ายกว่าน้ำตาลซึ่งต้องใช้เงินซื้อหามากนัก พวกเขาเพียงเข้าป่าไปไม่นานก็ได้รังผึ้งมาหลายรังทีเดียว

เจียจิวซินนำผลของสมุนไพรนั้นมาบดผสมกับส่วนผสมทั้งสามอย่างก่อนจะปั้นเป็นก้อนกลมคล้ายยาลูกกลอน

สำหรับใบ หญิงสาวคัดเลือกใบสดใหม่มาทำเป็นชา โดยตากแดดจนแห้งดี เพื่อบดมาชงน้ำดื่ม แม้รสชาติจะขมสักหน่อยแต่ด้วยความเชื่อที่ว่ายิ่งขมยิ่งดีจึงน่าจะขายได้ดี

นอกจากนั้นหญิงสาวยังนำใบที่ร่วงหล่นมาตากแห้งก่อนจะทำเป็นถุงหอม โดยบอกว่าจะช่วยแก้อาการภูมิแพ้ได้

เมื่อได้ผลผลิตทั้งสามอย่างจากพืชสมุนไพรซึ่งคุ้นชินออกมาแล้วหญิงสาวจึงให้ชุนเถาหอบไปมอบให้ชายหนุ่มหลายคนนำลงไปให้หมอยาซึ่งอาศัยอยู่ในตัวเมืองได้ลองดู

ไม่กี่วันจากนั้น หมอยาผู้นั้นถึงกลับร้องขอขึ้นมาที่หมู่บ้านรังโจรด้วยตนเองเพื่อพูดคุยกับเจียจิวซิน

“เจ้าคิดผลิตยาลูกกลอนออกมาได้อย่างไร นั่นช่างดียิ่งนัก ยานี้สามารถช่วยอาการไอ แก้ไข้ และช่วยโรคเกี่ยวกับปอดอีกด้วย”

เจียจิวซินซึ่งพอจะรู้ถึงสรรพคุณของพืชชนิดนี้อยู่แล้วพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะแสร้งเป็นว่านางบังเอิญเคยเห็นมาจากหมอท่านหนึ่งซึ่งเคยมารักษาให้

“หากพวกเจ้าสามารถทำยาลูกกลอนออกมาได้ ข้าจะรับซื้อทั้งหมดอีกทั้งจะช่วยขายใบชาและถุงหอมนี่ด้วย” หมอยาเอ่ยเสนอออกมาอย่างมีน้ำใจ

กลุ่มโจรหันไปมองหน้ากันอย่างยินดีที่มีหนทางทำมาหากินแล้ว พวกเขาแห่แหนหมอยาลงไปส่งในตัวเมืองราวกับเขาเป็นขุนนางใหญ่ ในขณะที่หญิงสาวในหมู่บ้านต่างพากันมารุมล้อมขอบคุณเจียจิวซิน

“เจ้าเก่งมากซินซิน พวกเรามีหนทางหาเงินแล้ว”

แม้แต่ซานจิ้นเหอยังต้องเดินมาขอบคุณหญิงสาวด้วยตนเอง

เมื่อมีหนทางทำมาหากิน ชาวบ้านในหมู่บ้านโจรจึงเร่งปลูกพืชสมุนไพรกันอย่างขยันขันแข็ง กลุ่มที่บดยาก็บดกันไป กลุ่มที่ไปหาน้ำผึ้งก็หอบไม้เดินเข้าป่า กลุ่มที่ตากใบชาก็ตากกันอย่างขะมักเขม้น ส่วนกลุ่มที่เย็บถุงหอมก็ต่างตัดเย็บกันอย่างเต็มที่

เจียจิวซินช่วยให้คำแนะนำโดยไม่หวงวิชา นางเดินไปเดินมาโดยรอบหมู่บ้านจนเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาไปแล้ว