ตอนที่สี่ ทั้งแข็งทั้งเย็น

ตอนที่สี่

ทั้งแข็งทั้งเย็น

“อ๊ายยยย... เหตุใดเขาจึงมานอนกับเจ้าที่นี่” เสียงป้าเจียนดังโวยวายปลุกให้เจียจิวซินตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย

“ป้าเจียน มีเรื่องใดหรือ” หญิงสาวถามอย่างยังตื่นไม่เต็มที่นักด้วยเมื่อคืนกว่าจะได้หลับก็ผ่านไปกว่าค่อนคืน

“ก็...หัวหน้าของพวกเรา ‘อาจิ้น’ เหตุใดจึงนอนอยู่กับเจ้าเล่า นี่พวกเจ้ามีสัมพันธ์กันแล้วหรือ”

เจียจิวซินมองไปที่พื้นห้องทันที

อ้อ...อีตาหัวหน้าโจรยังเมาหลับไม่ยอมตื่นอยู่นั่นเอง

“เมื่อคืนเขาเมาเข้ามาหาเรื่องข้า แล้วก็หลับไปเฉยๆ ข้าก็เลยปล่อยให้นอนอยู่เยี่ยงนั้น” หญิงสาวตอบอย่างไม่ใส่ใจ

“พวกเจ้าไม่ได้มีสัมพันธ์กันแล้วใช่หรือไม่” ป้าเจียนยังถามขึ้นอีกเพื่อความแน่ใจ นางดูแลหญิงสาวจากเมืองหลวงผู้นี้มาหลายวันย่อมรู้สึกชื่นชอบนิสัยใจคออันไม่มากเรื่องอยู่บ้าง จึงถามไถ่ขึ้นอย่างห่วงใย

“ไม่ เขาเมามากจนหลับไปเอง” เจียจิวซินรีบตอบเพื่อไม่ให้เกิดความเข้าใจผิด

ป้าเจียนเดินไปก้มมองหัวหน้ากลุ่มโจรของตนเองก่อนจะลงมือปลุกอย่างนุ่มนวล

“อาจิ้น ตื่นเถอะ มานอนตรงนี้ทั้งคืนได้อย่างไร ทั้งเย็นทั้งแข็งเช่นนี้”

ซานจิ้นเหอหรือหัวหน้ากลุ่มโจรค่อยๆตื่นขึ้นมาก่อนจะผุดลุกขึ้นแล้วร้องโอดโอยเสียงดัง

“โอ๊ย...ป้าเจียน เหตุใดข้าจึงปวดเมื่อยเช่นนี้”

“แม่นางเจียบอกว่าเจ้าเมาแล้วเข้ามาหาเรื่องนาง สุดท้ายจึงหลับไปเฉยๆ นางจึงปล่อยให้เจ้านอนอยู่ที่พื้นทั้งคืน”

“หา...” ซานจิ้นเหอหันมามองหน้าเจียจิวซินก่อนจะขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความไม่พอใจ

“มิน่า ข้าทั้งหนาว ทั้งปวดเมื่อย นางปล่อยให้ข้านอนบนพื้นที่แข็งเย็นอยู่อย่างนั้นได้อย่างไร ช่างแล้งน้ำใจนัก” ชายหนุ่มบ่นเสียงดัง

เชอะ ก็อยากหลับไปเอง จะให้อุ้มขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกันหรืออย่างไร

เจียจิวซินคิดอย่างสาแก่ใจแต่เบื้องหน้าจำต้องกล่าวคำอันละมุนละไมออกไป

“ข้าบอบบางถึงเพียงนี้ คงไม่สามารถแบกร่างอันแข็งแกร่งของท่านไปที่ใดได้ อีกทั้งพรรคพวกของท่านก็ล้วนเมามายกลิ้งหลับกันไปทั้งหมดแล้ว จึงจำใจต้องปล่อยให้ท่านนอนอยู่เช่นนั้น”

ซานจิ้นเหอมีหรือจะเชื่อคำแก้ตัวของหญิงสาว เขายังรู้สึกได้ว่ามีแรงถีบเบาๆส่งมาก่อนที่จะหลับสนิทไป

นั่นมิใช่นางแกล้งถีบเขาหรอกหรือ แม้แรงอันน้อยนิดจะไม่ส่งผลให้เขารู้สึกอันใด แต่นางช่างหาญกล้านัก ถึงกับกล้าทำร้ายเขายามไม่รู้ตัวเชียวหรือ

ชายหนุ่มได้แต่เก็บความเจ็บใจเอาไว้ก่อนจะลุกขึ้นสะบัดตัวเดินออกไปด้วยสีหน้าบ่งบอกความไม่พอใจ

ชิ สมน้ำหน้า อยากทำหน้าข้าเป็นรอย เพียงเท่านี้ยังนับว่าน้อยไป

เจียจิวซินคิดอย่างสะใจเมื่อจับใบหน้าแล้วยังพบว่ามีรอยเลือดบาดซิบอยู่จากสร้อยที่ขว้างเข้าใส่เมื่อคืน

ป้าเจียนได้แต่มองสองหนุ่มสาวด้วยความไม่เข้าใจ

พวกเขาคงไม่ได้ลักลอบทำสิ่งใดกันหรอกนะ