ตอนที่สาม ขายไม่ได้3

ตอนที่สาม ขายไม่ได้

นางดีใจถึงเพียงนั้นแล้วเหตุใดจึงได้หายไปปล่อยให้จิลลาเข้ามาแทนที่

เกิดเหตุใดขึ้นระหว่างนั้นกันแน่นะ

จิลลาได้แต่ครุ่นคิดก่อนจะต้องตกใจเมื่อชายผู้เป็นหัวหน้าถลาเข้ามาใกล้ก่อนจะจับแขนนางกระชากเข้าหาตัว

“โชคดีของเจ้าที่พวกเราเลิกฆ่าคนแล้ว มิเช่นนั้นพวกคนข้างนอกนั่นคงพุ่งเข้ามาสังหารเพื่อดับความแค้นที่เกือบโดนไล่ล่าจับกุมจากพวกองครักษ์ข้อหาขโมยของพระราชทาน”

อ้าว...พวกเขาโดนไล่ล่าด้วยหรือ

“ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่รู้ ผู้ว่าจ้างเจ้าคนนั้นน่าจะเป็นผู้วางแผน เจ้าจะมาโทษข้าได้อย่างไร” เจียจิวซินโดนบีบแขนจนเจ็บจึงตะโกนตอบกลับไปอย่างเหลืออด

“หรือไม่พวกเจ้าก็ร่วมมือกัน” ชายร่างหนาเอ่ยก่อนจะล้มทับลงมาบนตัวหญิงสาวแล้วหลับไปด้วยความมึนเมา

อ้าว...เฮ้ย...

อย่าเพิ่งหลับสิ คุยกันอยู่ดีดีหลับอย่างนี้ก็ได้ด้วยหรือ

“ท่าน...ลุกขึ้นก่อน เหตุใดตัวจึงหนักนัก” เจียจิวซินพยายามผลักร่างหนาออกจากตัวอย่างยากลำบาก

“โอ๊ย...ทั้งหนักทั้งเหม็น ออกไปไกลๆเลย” หญิงสาวออกแรงถีบร่างใหญ่ให้ออกไปจนชายหนุ่มหล่นลงไปข้างเตียง

“หลับจริงด้วย ทั้งผลักทั้งถีบถึงเพียงนี้ก็ยังไม่รู้สึกตัว” เจียจิวซิน

ก้มหน้ามาสำรวจก่อนจะปาดเหงื่อด้วยความอ่อนแรง

ปล่อยเอาไว้เช่นนี้ก็แล้วกัน ไม่ไหวแล้ว

หญิงสาวเก็บเครื่องประดับที่เขาขว้างใส่มาเอาไว้อย่างดีก่อนจะปีนขึ้นเตียงไปนอนหลับลงโดยไม่ใส่ใจร่างหนาซึ่งเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นห้องอย่างเมามาย