ตอนที่สอง อยู่ในรังโจร2

ตอนที่สอง อยู่ในรังโจร

“ข้าขอสอบถามได้หรือไม่ว่าผู้ว่าจ้างเป็นผู้ใด เหตุใดต้องปล้นชิงขบวนเจ้าสาวและสังหารข้าด้วย ข้าไม่เคยมีเรื่องมีราวกับผู้ใด”

“ข้าบอกได้เพียงว่าเขาอยู่ในตระกูลของเจ้า ดังนั้นเจ้าจึงไม่สามารถกลับไปได้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเจียจิวซินจึงตัดสินใจตกลงที่จะอยู่ในรังโจรไปก่อน ด้วยถึงกลับไปก็คงไม่เป็นผลดีแน่

ค่อยๆสืบหาว่าผู้ใดวางแผนปล้นชิงและคิดจะสังหารนางก่อนดีกว่า แล้วค่อยคิดหาวิธีกลับไปก็แล้วกัน

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวตกลงแต่โดยดี ชายผู้เป็นหัวหน้าจึงให้คนมาพานางไปพักที่บ้านหลังหนึ่งโดยมีหญิงสาวนาม’ชิงเถา’ และ’ป้าเจียน’เป็นผู้ดูแล

เจียจิวซินผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าออกเป็นชุดชาวบ้านธรรมดาก่อนจะหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน

หญิงสาวฝันมากมายผสมปนเปกันไป ก่อนจะสะดุ้งตื่นเมื่อฟ้ามืดจนมองไม่เห็นสิ่งใดแล้ว

เจียจิวซินครุ่นคิดด้วยความกังวลใจด้วยยังไม่เข้าใจในเหตุการณ์ใดมากนัก

นางเพิ่งลืมตาตื่นขึ้นมาในร่างของหญิงสาวสกุลเจียผู้นี้ได้ไม่นาน ยังไม่ทันเข้าใจเรื่องราวใดก็โดนจับแต่งชุดเจ้าสาวแล้วยัดใส่เกี้ยวเพื่อเดินทางไกลมายังตำหนักอ๋องมู่ผู้เป็นเจ้าบ่าว

หญิงสาวรับรู้จากสาวใช้ที่ติดตามขบวนมาว่าอ๋องมู่ผู้นี้อายุ30แล้ว เป็นน้องชายผู้เอาไหนของฮ่องเต้องค์ก่อน และมีศักดิ์เป็นอาของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน เขามีตำหนักอยู่ที่เมืองเล็กๆใกล้กับภูเขาต้าซาน เมื่อไม่นานมานี้เขาเข้าเมืองหลวงไปแล้วเกิดถูกตาต้องใจเจียจิวซินเข้าจึงได้เอ่ยปากสู่ขอนางเพื่อเป็นชายาคนที่สี่ก่อนจะส่งเกี้ยวเจ้าสาวไปรับ

เจียจิวซินยังข้องใจอยู่ว่าเหตุใดบิดาเจ้ากรมยุติธรรมของนางจึงยกหญิงสาวให้อ๋องว่างงานผู้นี้ได้อย่างง่ายดาย จนได้ฟังมาว่าด้วยหญิงสาวเป็นเพียงบุตรของฮูหยินรองจึงไม่ได้มีความสลักสำคัญอันใด การที่ได้แต่งกับอ๋องผู้หนึ่งแล้วถูกยกย่องเป็นชายาแม้จะอยู่ในลำดับสี่ก็นับว่าได้รับเกียรติอย่างมากแล้ว

บิดาสกุลเจียผู้นี้ยังมีบุตรสาวอีกหลายคนทั้งเกิดจากฮูหยินใหญ่ ฮูหยินสาม และอนุ ดังนั้นเขาจึงไม่แยแสหากบุตรสาวสักคนจะแต่งออกไปให้กับอ๋องว่างงานคนหนึ่ง

อย่างน้อยก็ยังมีตำแหน่งชายาให้ผู้คนได้เรียกขาน

เมื่อทำความเข้าใจในเรื่องการแต่งงานแล้ว หญิงสาวยังต้องพยายามทำความเข้าใจเรื่องอื่นอีก

นางไม่เข้าใจว่าเหตุใดจึงได้มาอยู่ในร่างหญิงสาวสกุลเจียนางนี้ นางจำได้เพียงว่ากำลังนั่งอยู่ในรถก่อนจะพลิกคว่ำลงไปในหุบเหวแล้วหมดสติไป

ร่างก่อนของนางมีนามว่า’จิลลา’ เธอมีอาชีพเป็นนักพัฒนาจึงมักเดินทางออกไปยังสถานที่ต่างๆเพื่อช่วยเหลือและส่งเสริมให้คำแนะนำแก่ชาวบ้านเพื่อให้พวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้น วันนั้นด้วยความที่ฝนตกหนักประกอบกับถนนลื่นทำให้รถที่เธอนั่งอยู่หมุนคว้างอยู่กลางเขาก่อนจะหล่นลงไปในหุบเหว

จิลลาเข้าใจว่าตนเองตายไปแล้ว แต่เมื่อตื่นขึ้นมาในร่างของเจียจิวซินจึงแปลกใจจนทำตัวไม่ถูกอยู่หลายวัน กว่าเธอจะเริ่มปรับตัวและทำความเข้าใจได้บ้างก็ต้องขึ้นเกี้ยวมาอย่างงงงัน

สุดท้ายกลับโดนจับจนต้องมาอยู่ที่หมู่บ้านรังโจรแห่งนี้

ชีวิตของเธอทำไมถึงได้พลิกผันไปมาจนน่าปวดหัวแบบนี้

แม้จะยังไม่เข้าใจในสถานการณ์นัก แต่เมื่อต้องอยู่อย่างชาวบ้าน เจียจิวซินก็สามารถปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว อาจจะด้วยร่างเดิมซึ่งเคยลำบากตรากตรำออกพื้นที่อยู่เป็นประจำจึงทำให้หญิงสาวคุ้นชินกับการใช้ชีวิตท่ามกลางชาวบ้านอยู่แล้ว

ไม่กี่วันนางก็กลมกลืนจนกลายเป็นหนึ่งเดียวกับชาวบ้านในรังโจรได้อย่างดี

“เถาเถา เหตุใดที่นี่จึงดูแห้งแล้งนัก” เจียจิวซินเอ่ยถามเมื่อมองไปทางใดก็ไม่พบความชุ่มชื้นแม้เพียงนิด