บทที่ 3

"คุณย่าล้อผมเล่นใช่ไหม ครับ"

"แกคิดว่าฉันพูดเล่นหรือเปล่าล่ะ เจ้าเต"

ประมุขของบ้านสบตากับชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามด้วยสีหน้าเรียบเฉย ท่าทีเช่นนี้เตชิตไม่ต้องเดาเลยว่าคุณย่าสุดที่รักพูดจริงแน่

"คุณย่าครับ ผมอายุจะสามสิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่บรรลุนิติภาวะมีความคิดเป็นของตัวเอง สามารถที่จะเลือกใครมาเป็นเมียเป็นแม่ของลูกเองได้ อีกอย่างนี่มันหมดสมัยคลุมถุงชนแล้วนะครับ คุณย่า ที่สำคัญผมกับผู้หญิงคนนั้นก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จู่ๆ คุณย่าจะมาจับคู่ให้เราสองคนเป็นผัวเมียกัน มันไม่ทำร้ายจิตใจผมเกินไปหน่อยเหรอครับ" หลานชายสุดที่รักวัยยี่สิบแปดปีโอดครวญ

หมดกัน …

เตชิตอยากจะบ้าตายเหลือเกิน ถูกตามตัวมาจากบริษัทให้รีบมาพบคุณย่าเพราะว่ามีเรื่องด่วน ที่ไหนได้ กลับถูกสั่งให้แต่งงานกับใครก็ไม่รู้ ด้วยเหตุผลที่เป็นเต่าล้านปีที่สุดนั่นก็คือ การรักษาสัญญา

“แต่ผู้หญิงคนนี้มีบุญคุณกับครอบครัวเรา โดยเฉพาะพรานสิงห์ ถ้าไม่มีพรานสิงห์ ป่านนี้ก็คงไม่มีแกออกมาลอยหน้าเถียงฉันฉอดๆ อย่างนี้หรอก” หญิงชราเอ่ย

“ไม่ว่าจะพรานสิงห์หรือคุณพ่อ ตอนนี้ก็ไม่มีใครอยู่แล้ว อีกอย่างถ้าจะช่วยเหลือทำไมเราไม่ให้เงินไปตั้งตัวดูแลตัวเอง หรือถ้าอยากเรียนหนังสือก็อุปการะส่งให้เรียนจนจบ ไม่ดีกว่าหรือครับคุณย่า”

เตชิตมองว่าการตอบแทนบุญคุณที่ดีที่สุดไม่ใช่การแต่งงาน แต่เป็นการช่วยให้คนที่ตนติดหนี้บุญคุณยืนได้ด้วยลำแข้ง ด้วยเม็ดเงินหรืออะไรก็แล้วแต่ที่สามารถช่วยได้

“แล้วแกจะให้เด็กผู้หญิงคนเดียวที่ไม่มีพ่อมีแม่ไปอยู่ที่ไหน ในเวลาที่แกบอกว่าให้ไปตั้งตัว” นางย้อนถาม

“ก็อยู่ที่ไหนก็ได้ครับที่อยากอยู่ หรือถ้าอยากทำงานก็บอกผมจะให้คนหาตำแหน่งให้ หรือถ้าต้องการอะไรก็บอกมาตรงๆ แต่ผมไม่แต่งงานด้วยเด็ดขาด” หลานชายสุดที่รักยื่นคำขาด

“ทำไมแกถึงบอกว่าไม่แต่งงาน ทำไมต้องยืนกรานแต่คำนี้”

“คุณย่าครับ ผมไม่รู้นะว่าคุณย่าคิดอะไร แต่การแต่งงานสำหรับผมมันต้องเกิดจากคนสองคนรักและพอใจกัน อยากอยู่ด้วยกันไปจนวันตาย ไม่ใช่แบบนี้ครับ” เตชิตไม่รู้จะพูดอย่างไรให้คุณย่าเข้าใจ แต่เขาจะไม่แต่งงานเด็ดขาด

วิธีตอบแทนบุญคุณมีหลายวิธี แม้เขาจะไม่รู้ว่าพรานสิงห์คนนี้เคยทำความดีอื่นใดนอกจากการช่วยเหลือชีวิตบิดาผู้ล่วงลับไว้ แต่การแต่งงานไม่ใช่เหตุผลของการตอบแทน

ที่สำคัญ การแต่งงานโดยไม่เคยรู้จักกันมาก่อน นิสัยใจคอเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ แล้วจะให้มาร่วมเรียงเคียงหมอนเป็นคู่ชีวิตไปจนวันตาย เตชิตไม่มีวันทำแบบนั้นแน่

โลกในยุคดิจิตอลที่คนมีความคิดและความเป็นตัวของตัวเองสูง การคลุมถุงชนใช้วิธีอยู่ๆ ไปก็รักก็เห็นใจกันเองคงเป็นไปได้ยาก ที่สำคัญตอนนี้เตชิตกำลังมีงานมีภาระมากมายที่ต้องรับผิดชอบ

ชีวิตคู่ ผู้หญิงที่จะมาเป็นเมีย แม่ของลูก เป็นเรื่องรองสำหรับเขาแล้ว ถ้าขืนแต่งงานตอนนี้ ยิ่งกับคนที่ไม่รู้จักมักจี่ด้วยแล้วล่ะก็เห็นทีว่าคงจะไม่ดีแน่

“เรื่องนี้เอาไว้ว่ากันทีหลัง วันนี้ดึกมากแล้วแกไปอาบน้ำอาบท่าพักผ่อนซะ แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยมารู้จักกับเด็กจันทร์หอม”

“ใครครับ จันทร์หอม” คนฟังทำหน้างงเล็กน้อย

“ก็ลูกสาวพรานสิงห์ไงล่ะ” หญิงชราลุกขึ้นเดินกลับไปที่เรือนพักของตนเอง ปล่อยให้เตชิตยืนกลุ้มใจกับสิ่งที่นางพูดไว้แต่แรกเพียงลำพัง

เตชิตถูกตามให้มาพบคุณหญิงลออประมุขของบ้านที่นั่งคอยอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ หลานชายคนดีตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่เพื่อเตรียมตัวเรื่องเอกสารสำหรับนัดสำคัญที่จะมีขึ้นในวันนี้

เตชิตเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงใหญ่ในการดูแลกิจการทุกอย่างของบูรณสิทธิ์นับจากวันที่จบการศึกษา แทนบิดาที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับและนี่คือหน้าที่ภาระอันยิ่งใหญ่ ที่เขาอยากจะทำให้มันประสบความสำเร็จเหมือนผู้ที่จากไป

“คุณย่าเรียกผมแต่เช้า มีอะไรเหรอครับ” ร่างสูงในชุดสูทสีเข้มทรุดตัวนั่งลงข้างหญิงชรา

คุณหญิงลออคือย่าบังเกิดเกล้าผู้เป็นทุกอย่างของเตชิต นับจากวันที่บิดามารดาจากไปเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อตอนที่เขาอยู่มหาวิทยาลัยปีที่หนึ่ง สองย่าหลานดูแลกันมาจนกระทั่งชายหนุ่มเรียนจบและรับหน้าที่ทุกอย่างต่อจากผู้เป็นย่า

เตชิตได้ชื่อว่าเป็นสุภาพบุรุษเนื้อหอมในสังคมไฮโซ ประธานบริษัทนำเข้าส่งออกอันดับหนึ่งของเมืองไทย ที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่เริ่มต้นสานต่อกิจการของครอบครัว รูปงามมีเสน่ห์และดีพร้อมด้วยชาติตระกูลเช่นนี้ จึงมักเป็นที่หมายตาของสาวๆ ที่ได้เข้าใกล้

แต่เตชิตไม่เคยผูกความสัมพันธ์ใครให้เป็นภาระ ซึ่งอาจถือว่านี่เป็นข้อดีในการรู้จักเอาตัวรอดของชายหนุ่ม ทว่าก็เป็นเรื่องน่าห่วงของคุณหญิงลออที่ได้แต่เฝ้ารอคอยอย่างมีความหวังว่าเมื่อไร เมื่อไรที่หลานชายสุดที่รักจะพาใครสักคนมาให้รู้จักอย่างเป็นทางการเสียที

“ลืมหรือไงเจ้าเตว่าเรามีนัดกัน” หญิงชราเอ่ย

“นัดเรื่องอะไรครับ หรือว่าผมยังไม่ได้รายงานเรื่องสำคัญของวันนี้” ชายหนุ่มเข้าใจไปอีกทาง ในขณะที่คุณหญิงลออส่ายหน้าแล้วพูดต่อว่า

“เรื่องหนูจันทร์หอม ลูกสาวพรานสิงห์ไงล่ะ จำไม่ได้หรือไงว่าเช้านี้ย่าบอกให้เรามาทำความรู้จักกัน ไว้”

“อ๋อ” ชายหนุ่มนึกได้

คิดว่าเรื่องอะไรเสียอีก ที่แท้ก็เรื่องที่คิดจะจับคู่ให้เขากับลูกสาวพรานสิงห์นั่นเอง

“พร้อมหรือยัง ย่าจะได้ให้คนไปตามหนูจันทร์หอมมา”

“ผมมีเวลาแป๊ปเดียวนะครับคุณย่า”

คุณหญิงลออพยักหน้าให้คนไปตามจันทร์หอมที่รออยู่ที่เรือนขึ้นมาที่ตึกใหญ่ ระหว่างที่รอนั้นสองย่าหลานคุยกันเรื่องงานไปพลางๆ จนกระทั่งเมื่อจันทร์หอมเข้ามาในห้อง

“เข้ามานี่หนูจันทร์หอม” คุณหญิงลออกวักมือให้เข้ามาใกล้ๆ เตชิตมองตามที่คุณย่าเรียก เด็กสาวตัวเล็กผอมแห้งแรงน้อยในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์เดินเข้ามาคุกเข่าลงที่พื้น

“นี่พี่เตชิต หลานชายของย่าเอง”