จอมขวัญเมียบรรณาการ

ภาพเด็กสาววัยเพียงสิบแปดปีในชุดเสื้อนักเรียนคอบัวแขนยาวสีขาว กระโปรงจีบรอบสีกรมท่า ผมสีน้ำตาลเข้มของเจ้าตัวถูกแบ่งออกถักเปียยาวสองข้างเว้นหางพอประมาณ ผูกด้วยริบบิ้นสีเดียวกับกระโปรง ดวงตาสีเดียวกับผม คงเฉกเช่นเดียวกับมารดาของเธอที่เป็นหญิงสาวชาวรัสเซีย ส่วนบิดานั้นมีเชื้อสายไทยจีนอย่างละครึ่ง จึงทำให้เธอเป็นผลผลิตที่ดูสวยหวานกว่าหญิงสาวที่เคยเห็นมา สาวน้อยกำลังวิ่งตรงมาที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นสนด้านหลังภายในโรงเรียนประจำที่บิดานำเธอมาฝากไว้กับซิสเตอร์ ตั้งแต่เธออยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ห้า จนถึงบัดนี้ใกล้จบออกไปเต็มทีแล้วก็ยังใช้ชีวิตเป็นนักเรียนประจำอยู่

เด็กสาวหยุดที่ม้านั่งหินอ่อนแล้วถามคนที่นั่งรออยู่ด้วยน้ำเสียงตื่น ๆ

“พี่เด เอามาไหม ของที่ขวัญฝากน่ะค่ะ”

“นี่ไง” ชายหนุ่มผิวขาวสะอาด ใบหน้าหล่อเหลาคมคายบอกพร้อมชูถุงกระดาษในมือขึ้น ตาเป็นประกายวาววามเมื่อได้คุยกันใกล้ชิดกับเด็กสาวแสนสวยที่ตนตามเฝ้าตามประกบ ไม่ให้แมลงมดตัวใดมาวอแวกับเธอได้แม้แต่ตัวเดียว

“โอย...ขอบคุณมากค่ะ นี่ขวัญแอบออกมานะคะ ถ้าซิสเตอร์เห็นต้องบ่นอีกแน่ ๆ เลย”

เจ้าตัวบอกเสียงใส ยื่นมือออกไปรับของที่ฝากให้เขาซื้อติดมาให้ เมื่อตอนที่เขาบากหน้ารบกวนบิดาของเขาเองให้ช่วยต่อสายหาเธอเมื่อคืนวานเพราะอยากได้ยินเสียง ไม่อย่างนั้นคงไม่ผ่านด่านของครูผู้คุมหอจนได้คุยกับเธอ หญิงสาวไม่ถามอะไรเขาเลย ได้แต่ฝากให้เขาซื้อมันมาให้หากวันใดจะแวะมาหา

“จะไปแล้วใช่ไหมครับ” เสียงถามของชายหนุ่มมีแววตัดพ้อเล็กน้อยเมื่อเห็นเด็กสาวหันรีหันขวางท่าทางจะจากไปได้ทุกขณะ

“ค่ะ พี่เด มีอะไรอีกไหมคะ”

“ไม่มีครับ พี่แค่เอาของที่ขวัญสั่งไว้มาให้ แล้วก็อยากเห็นหน้าด้วย...พี่ คิดถึง” เสียงทุ้มของชายหนุ่มบอกอ่อย ๆ ในตอนท้าย

สาวน้อยเลยมุ่ยหน้าหน่อยหนึ่งใส่คนพูด ไม่ได้นึกเขินอายอีกฝ่ายสักนิด แม้เขาจะเกี้ยวพาราสีเธอตลอดก็ตาม แต่กลับไม่เคยทำอะไรเกินเลยมากไปกว่านั้น วันนี้เขาสุดกลั้นแล้ว อยากขยับเข้าไปใกล้เธอมากกว่านี้อีกนิด เลยทำทีเป็นชี้มือบอก

“นั่นน่ะ เสื้อไปเลอะอะไรมา ให้พี่เดดูหน่อยซิ”

เด็กสาวเอี้ยวมองตาม ถามไปพลาง “ไหนคะพี่เด”

“มานี่ พี่ดูให้”

พอหันหลังให้ชายหนุ่ม ก็ถูกอีกฝ่ายยกมือแตะเสื้อนักเรียนข้างหลังปัดเบา ๆ อยู่ครู่ แล้วโน้มกายลอบเข้าไปสูดดมพวงผมให้สมกับที่ใจนึก แม้จะไม่ได้ถึงเศษเสี้ยวที่อยากทำกับเธอก็ตาม

“ไหนคะพี่เด มีอะไรติด ให้ขวัญดูหน่อยสิ”

ชายหนุ่มรีบคืนสติบอกปัดอย่างหน้ามึน “ไม่มีแล้วครับ”

“งั้นขวัญไปนะ”

เขามีค่าแค่นี้สำหรับเธอเท่านั้นล่ะมั้ง แม้จะมีสาว ๆ สวย ๆ เวียนมาและเวียนไปหลายคนตลอดเวลา แต่เทวาก็เฝ้ามองเด็กสาวที่ชื่อจอมขวัญคนนี้เพียงคนเดียว

จอมขวัญเป็นบุตรสาวของนายไพฑูรย์ เพื่อนสนิทที่สุดกับบิดาของเขา ทั้งสองทำธุรกิจร่วมกันมานาน ทั้งยังตั้งใจให้บุตรธิดาของตนได้แต่งงานกันในอนาคต พูดง่าย ๆ ว่าตั้งใจจับคลุมถุงชนกันไว้นั่นเอง

เทวารู้เรื่องนี้มานานเพราะมารดาพูดติดตลกอยู่ตลอดว่าเขาคงไม่เล่นด้วยกับการคลุมถุงชนในครั้งนี้ เพราะจบการศึกษาจากเมืองนอกเมืองนา มีความคิดเป็นของตัวเอง ทั้งยังไม่ชอบนักกับการถูกบังคับแบบนี้ ไหนจะวัยที่ห่างกันเหลือเกินระหว่างเทวากับจอมขวัญ ท่านจึงไม่คิดว่าบุตรชายที่เป็นหนุ่มเพลย์บอยรักสนุกจะชอบพอสาวน้อยไร้เดียงสาได้ลงคอ แม้อีกฝ่ายจะรูปโฉมสวยงามมากก็ตาม

แต่พอเทวาได้เจอจอมขวัญที่งานศพของนายไพฑูรย์เมื่อสามปีก่อน หัวใจหนุ่มรักสนุกไม่ผูกพันก็สั่นระรัวแทบบ้าคลั่ง

เพราะหลงรักเด็กสาวจอมขวัญเข้าอย่างจัง

สามปีก่อนเธออายุเพียงสิบห้าปี แต่ด้วยความเป็นลูกเสี้ยว ไทย จีน รัสเซีย จึงทำให้เธอดูโตกว่าเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันนัก เขาหลงใหลใบหน้าซีดไร้สีที่มีดวงตาแดงก่ำ เพราะร้องไห้อยู่ตลอดเวลาที่หน้าโลงศพของบิดาของเธอ เด็กสาวดูน่าสงสาร น่าทะนุถนอม และน่ารักน่าใคร่เหลือเกิน หลังจากวันนั้นเทวาจำได้มั่นว่าเขาเข้าไปบอกกับบิดาทันทีว่ายินยอมแต่งงานกับจอมขวัญ ตามที่ผู้ใหญ่พูดคุยกันไว้ ตอนแรกที่ท่านได้ยินยังนึกขำว่าเขาอำเล่น แต่แล้วท่านก็ขำไม่ออกเมื่อเขาจริงจังจริง ๆ

‘ผมจะรอน้องจนกว่าจะเรียนจบครับ’

‘แต่เด็กนั่นไม่มีอะไรเหลือแล้วนะ สมบัติก็หายไปหมดแล้ว เพราะไพฑูรย์ล้มละลายไม่เป็นท่า’

‘นั่นแหละครับ ผมจะอุ้มชู ถนอมให้เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวของผมจนวันตาย’

‘แกแน่ใจนะเด’

‘แน่ใจอย่างที่สุดครับ’

‘เด็กมากเลยนะ’ ท่านยังย้ำอีกครั้ง

‘ผมจะตามเฝ้าตามดูแลน้องเองครับ’

‘เอาเถอะ แกว่ายังไงพ่อก็ว่าตามแก’

เขานึกถึงบทสนทนาวันนั้นแล้วอดยิ้มตามแผ่นหลังสาวน้อยไปไม่ได้ เธอยังเด็กอยู่มากอย่างที่พ่อเขาว่านั่นล่ะ แล้วนี่ที่แอบลงมาหาเขาคงเพราะสั่งให้เขาเอาอาหารหมามาให้เท่านั้น ดีที่เธอยังไม่รู้จักรักชอบพอใคร และเขาเองจะได้สอนเธอในเรื่องนั้น

จอมขวัญรักสัตว์ทุกชนิด เทวาเคยแอบตามเธอไปด้านหลังโรงเรียนประจำที่เธออยู่และเห็นสาวน้อยของเขาเอาอาหารไปให้พวกหมาแมวจรจัดอยู่บ่อย ๆ

นึกแล้วอดยิ้มตามไม่ได้ ว่าที่ภรรยาของเขาช่างน่ารัก ใจดี มีเมตตาเสียนัก ไม่ผิดหวังเลยจริง ๆ ที่ผู้ใหญ่จับคู่เขาและเธอ อีกหน่อยเดียวเท่านั้น พอเธอเรียนจบมัธยมปลาย สอบเข้ามหาวิทยาลัยไหนได้ เขาจะรีบหมั้นเธอเอาไว้ แล้วแต่งงานกับเธอทันทีเมื่อเธอเรียนจบ เทวายิ้มอย่างเป็นสุขขณะเดินกลับมาที่รถของตนเอง เมื่อมองเห็นภาพของจอมขวัญและลูก ๆ อีกครึ่งโหล เขาจะถนอมเธอ จะรักเธอจนวันตาย ไม่เคยมีสักครั้งที่เพลย์บอยอย่างเทวาจะรู้สึกรักใครได้ท่วมท้นขนาดนี้ บอกตัวเองว่ารออีกนิดเดียว อีกนิดเดียวเท่านั้น เขาจะได้จอมขวัญมาครอบครองจนตราบสิ้นนิจนิรันดร์

‘จอมขวัญ ยอดรักของพี่’

ชายหนุ่มคิดอย่างเป็นสุขแล้วหักพวงมาลัยรถยนต์ขับออกไปจากโรงเรียนประจำแห่งหนึ่ง โดยไม่ทันสังเกตเห็นรถสีดำอีกคันที่จอดซุ่มรอดูอยู่ พอรถของเทวาขับพ้นขอบรั้วของโรงเรียนออกไป ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กว่าเทวา ดูองอาจมีอำนาจน่าเกรงขาม ไหนจะใบหน้าคมคายหล่อเหลา แต่แววตาดูร้ายกาจเจ้าเล่ห์ยิ่งนัก เปิดประตูรถออกมายืนมองไปทางที่เด็กสาววิ่งหายลับกลับไป พูดไล่ตามด้วยน้ำเสียงติดเยาะหยัน

“เด็กปั้นของแม่หนิมคนดังเนี่ยนะ ที่มึงจริงจังด้วย” คนพูดเหยียดยิ้มก่อนส่งประกายตาวาววับ “ฝันมึงล่มแน่ ไอ้เด”