2.เริ่มต้น

คุณหญิงทิพย์ ยิ้มกว้างออกมา เมื่่อเห็นคุณหมอสาวถือกระเป๋าถือใบเล็กราคาแพงที่ตัวเองซื้อมาให้จากห้างดัง

"สวยหวานมากเลยหมอ"

หญิงวัยเจ็ดสิบแปดปีบอกออกมา แล้วกวักมือให้เข้ามาใก้ลๆ ก่อนจะรับไห้วคนตรงหน้าที่ก้มลงกราบที่ตักอย่างอ่อนโยน

"ย่าซื้อมาให้หมอเพราะรู้ว่าเหมาะกับหมอมาก"

ธีรนุชยิ้มออกมาอีกครั้งก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นนั่งเก้าอี้ข้างๆ

"หนูกลัวทำเปื้อนจังเลยค่ะ"

คุณหมอสาวบอกตามตรง แล้วค่อยๆวางกระเป๋าสีหวานลงข้างตัวอย่างระวัง คนฟังส่ายหน้าเบาๆแล้วถอนใจออกมาอย่างเอ็นดู

"ถ้าเปื้อนก็ส่งทำความสะอาดไม่ใช่เรื่องยาก แล้วย่าจะหาใบสีเข้มให้ใหม่ละกัน"

คุณหมอสาวรีบบอกปฏิเสธทันที

"ใบนี้สวยมากแล้วค่ะ รับรองว่าหนูไม่ทำเปื้อนแน่ๆค่ะ"

คุณหญิงยิ้มออกมาอย่างพอใจ นางไม่ผิดหวังสักนิดที่เลี้ยงดูลูกแม่ครัวอย่างธีรนุชมาเป็นอย่างดี สิบกว่าปีที่ผ่านมาเด็กหญิงคนนี้เติบโตเป็นคุณหมอสาวที่เก่งสมชื่อ งามทั้งกายและใจ จนคนที่เฝ้าเลี้ยงดูมาอดภาคภูมิใจไม่ได้ ชาติกำเนิดอาจจะต่ำต้อยนักเพราะเลือกเกิดไม่ได้ แต่การอบรมเลี้ยงดูทำให้วันนี้ ธีรนุช เป็นหมอนุชคนดีที่มีความรู้ความสามารถ ทำประโยชน์ให้คนหลายๆคนและนำพาความปลื้มใจให้แก่นางเหลือเกิน

รถเก๋งคันเล็กแล่นออกไปตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า คุณหญิงทานข้าวเช้าทานยาเสร็จเรียบร้อยแล้วเพราะคุณหมอสาวจะมาช่วยดูแลคุณท่านทุกวันก่อนจะไปทำงานในตอนเช้าและหากไม่มีงานช่วงเย็นคุณหมอสาวก็จะมาดูแลท่านอีกครั้งก่อนจะกลับมาพักผ่อนกับแม่ตัวเองที่บ้านหลังเล็กริมรั้วนั่นเอง

เธียรวิทย์ลุกขึ้นมาด้วยอาการแฮงค์เต็มที่ เมื่อคืนเค้าดื่มหนักจริงๆ ชายหนุ่มอาบน้ำแต่งตัวเดินออกมาที่ภายนอกห้องนอน ก่อนจะกดกริ่งเรียกหากาแฟดำที่ไม่ใส่น้ำตาลแก้วใหญ่มาเพิ่มความสดใสในตอนเช้า เสียงนักวิเคราะห์หุ้นรายงานข่าวเปิดเอาไว้เพื่อฟังข่าวเศรษฐกิจตอนเช้า คนงานวางแก้วกาแฟกับอาหารเช้ายามสายอย่างเงียบๆแล้วถอยออกไป

กาแฟดำแก้วใหญ่ ไข่ลวก และซุปไก่สกัดวางเอาไว้ในถาด เธียรวิทย์ยกซุปไก่ขึ้นดื่มตามด้วยไข่ลวกอีกสองฟอง แล้วตามด้วยน้ำเปล่า ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป ทิ้งแก้วกาแฟที่ยังคงอุ่นร้อนเอาไว้ให้เป็นหมันไร้การเหลียวแล

รถตู้คันหรูแล่นออกจากประตูบ้านหลังใหญ่ใจกลางเมืองในเวลาเกือบเที่ยงแล้ว คนขับรถรายงานตารางงานในวันนี้อย่างคล่องแคล่ว คนฟังพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเล่นโทรศัพท์ฆ่าเวลา แม้จะดื่มหนักเที่ยวเก่งแค่ไหนแต่เค้าไม่เคยเสียงานเสียการ ชายหนุ่มสั่งงานผ่านโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว เมื่อเค้าไปถึงที่ ทุกอย่างต้องพร้อม

เธียรวิทย์ เปิดประตูห้องประชุมเข้าไปแล้วกล่าวเปิดประชุมทันที วันนี้เค้ามีประชุมงานเกี่ยวกับแพคเก็จจิ้งขนมยี่ห้อใหม่ที่เพิ่งจะนำมาวางขายในเร็วๆนี้ เสียงเข้มท้าวความถึงการประชุมครั้งที่แล้วก่อนจะบอกความต้องการของตัวเองออกไป แต่ทีมงานนับสิบคนที่จ้างมาด้วยเงินเดือนสูงลิ่วกลับทำงานไม่คุ้มค่าจ้าง

"เหมือนเดิมไม่แก้ไขไม่ปรับปรุง"

เธียรวิทย์กัดฟันข่มความโกรธ วัตถุดิบส่งมาพร้อมเตรียมการผลิต แต่แพคเก็จจิ้งห่วย ทีมงานหน้าซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด

"ผมให้เวลาอีกสองวัน ถ้าผมออกแบบมาแล้วท่านประธานเลือกของผม พวกคุณควรพิจารณาตัวเอง"

เธียรวิทย์ยื่นคำขาดก่อนจะลุกออกจากห้องประชุมไป

เค้าตัดสินใจงานเป็นคนสุดท้าย แต่ถ้างานแบบนี้มีปัญหา ท่านประธานจะเป็นคนตัดสินใจเอง

"อ้าวไอ้เสือว่าไง" ท่านประธานทักลูกชายที่เดินหน้าตูมเข้ามา เธียรวิทย์นั่งลงแล้วถอนหายใจออกมา

"แพคเก็จไม่สวยเลย" ลูกชายบอกเบาๆ ผู้เป็นพ่อยิ้มกว้าง

"ถ้าไม่ถูกใจอยากได้แบบไหนทำเองสิ" คนเป็นลูกค้อนน้อยๆอย่างงอนๆเมื่อฟังท่านประธานพูดจบ