1.บทนำ

เสียงเพลงดังออกมาเป็นระยะจากห้องรับรองหลังใหญ่กลางสวนสวย ทำให้คนที่กำลังคร่ำเคร่งกับการอ่านตำราภาษาอังกฤษตรงหน้าต้องถอนหายใจออกมา แล้วฟุบหน้าลงบนโต้ะหนังสือของตัวเองด้วยความอ่อนใจ นาฬิกาบนโต้ะบอกเวลาตีหนึ่งแล้วแต่งานเลี้ยงยังไม่จบสิ้น

ว่าที่คุณหมอสาวถอดแว่นสายตาออกก่อนจะปิดตำราเล่มหนาลง

" ป่านนี้ยังดื่มกันไม่เสร็จอีกหรอไง จะให้เมากันถึงขนาดไหน "

เสียงบ่นออกมาเบาๆภายในห้องนอนของตัวเอง ก่อนจะตั้งนาฬิกาปลุกที่สมาร์ทโฟนเครื่องเก่าของตัวเอง แล้วเดินไปที่เตียงนอนเล็ก ก่อนจะหลับลงทันทีด้วยความอ่อนเพลีย

" เธียร หมดแก้วนะคะ "

สาวสวยส่งแก้วเครื่องดื่มสีเข้มส่งให้ชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะขยับตัวขึ้นไปนั่งตักของคนข้างๆอย่างยั่วยวน ดาราสาวสวยยิ้มกว้างอย่างพอใจที่คืนนี้มีโอกาศได้ใก้ลชิดกับเค้าขนาดนี้

'เธียรวิทย์ เธียรธีระกุล '

ไฮโซหนุ่มหล่อวัยสามสิบกว่าปีที่โสด เนื้อหอมที่สุด ไม่เฉพาะหน้าตาที่หล่อร้ายกาจแล้ว แต่ทรัพย์สมบัติอีกนับพันล้านบาทที่ครอบครัวเค้าถือครองอยู่ ทำให้สาวๆทั้งดารา นางแบบ หรือแม้แต่ไฮโซด้วยกัน ต่างพากันทอดสะพานเสริมคอนกรีตมาให้คนตรงหน้าอย่างมากมาย

เธียรวิทย์ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มแล้วมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองก่อนจะมองดูคนรอบข้างตัวที่กำลังเมากันได้ที่ บางคู่บางคนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันจนแทบจะไม่มีเสื้อผ้าติดกาย เสียงเข้มกระแอมออกไปแล้วบอกย้ำอีกทีด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"ตีสามแล้วแยกย้าย" แสงไฟภายในห้องรับรองค่อยๆเพิ่มความสว่างขึ้นมา ก่อนที่ชายหนุ่มเจ้าของบ้านจะขยับตัวลุกขึ้นยืน เปิดประตูออกไปข้างนอกที่มีลูกน้องชายหนุ่มหลายคนนั่งรอเจ้านายอยู่

"ส่งแขกด้วย" น้ำเสียงเข้มบอกออกมาเบาๆ ชายหนุ่มในชุดซาฟารีเดินเข้ามาด้านในค่อยๆประคองแขกของเจ้านายออกไปที่รถของแต่ละคนอย่างนุ่มนวล

"คุณก็ควรกลับได้แล้ว" เธียรวิทย์บอกกับดาราสาวข้างตัวที่กำลังกอดแขนตัวเองแน่นอยู่ในขณะนี้ สาวสวยอ้าปากค้างทันที ก่อนจะส่งสายตาออดอ้อนออกไป ชายหนุ่มพยักหน้าเบาๆเพียงหนึ่งครั้ง ลูกน้องอีกคนก็ตามมาประกบทันที

"ค่ะ ไปก็ได้ค่ะ" สาวสวยล่าถอยออกไป วันนี้ยังไม่ใช่วันของเธอ คราวหน้ายังมี ปากบางค่อยๆกดลงไปจูบเบาๆที่ปลายคางอย่างมีความหมาย เธียรวิทย์ถอนหายใจออกมา ก่อนจะคิดในใจ คนนี้คงไม่ได้มาที่นี่อีกแล้ว

​เด็กสาวหลายคนที่ตื่นนอนตั้งแต่ยังไม่ฟ้าสางออกมาเริ่มงานกันตั้งแต่เช้า

'ธีรนุช หรือ หมอนุช 'ของคนในบ้านลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่เช้าตรู่เช่นกัน แม้ว่าเมื่อคืนจะได้หลับตาพักผ่อนเพียงสามสี่ชั่วโมงเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาแต่ประการใด หากผ่านการเรียนแพทย์มาแล้ว ผ่านการสอบการติวที่หามรุ่งหามค่ำมาแล้ว การได้หลับสนิทถึงสี่ชั่วโมงก็เพียงพอในแต่ละวัน

สาวสวยวัยยี่สิบสองปี กำลังเป็นแพทย์ฝึกหัดในโรงพยาบาลรัฐบาลขนาดใหญ่ที่มีคนไข้มาใช้บริการเกือบห้าพันคนต่อวัน เธอโชคดีเหลือเกินที่คุณท่านเมตตาเธอมากถึงขนาดเอ่ยปากกับอาจารย์หมอของที่นี่ให้รับเธอเอาไว้ใก้ลตัวในระหว่างฝึกปฏิบัติงาน ด้วยความที่ตระกูลนี้มีอุปการะคุณกับโรงพยาบาลมานับสิบปี คำขอนี้จึงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย

นักศึกษาแพทย์ปี5หรือหมอนุช จึงได้รับการคัดเลือกเข้ามาให้ฝึกประสบการ์ณวิชาชีพที่นี่โดยไม่มีโอกาสจะไปตามต่างจังหวัดอย่างที่ใจคิดเอาไว้ในตอนแรก

"คุณหมอ ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวหนูทำเอง" เสียงคนงานบอกออกมาเมื่อเห็นคุณหมอกำลังตักแบ่งข้าวต้มหม้อใหญ่ใส่โถแบ่งอย่างคล่องแคล่ว

"นุชช่วยแปปเดียวเสร็จ คนอื่นๆจะได้ไปทำอย่างอื่น" คุณหมอสาวปฏิเสธการช่วยเหลือ ก่อนจะยิ้มน้อยๆออกมา แล้วตักแบ่งข้าวต้มอย่างระมัดระวัง