บทที่ 2 ฉันขายขี้หน้า

อาคมปลอบโยนเพราะมารตีมีโรคความดันโลหิตสูงติดตัวอยู่ เขามองหน้าของเพชรประดับ และสั่นหน้าเหมือนกับต้องการจะสื่อสารและส่งสัญญาณให้เพชรประดับหยุดการกระทำของเธอตอนนี้ เพราะมันเป็นการยั่วโมโหมารดา แต่เพชรประดับกลับพูดออกมาอีก

“สวยเอาผิดกับเขาไม่ได้หรอกค่ะแม่ เพราะเขาไม่ผิด คนที่ผิดคือสวยเอง สวยตั้งใจทำให้ตัวเองท้อง เพื่อที่สวยจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับคนที่แม่หามาให้ยังไงล่ะคะ หึ...” ตอนท้ายเธอทำเสียงเยาะหยันตัวเองออกมา เพชรประดับจ้องตากับแม่อย่างไม่ลดละ

คุณมารตีออกอาการหัวร้อน ชี้หน้าของลูกสาวตัวสั่นสะท้านไปหมดแล้ว

“ทำไม” ผู้เป็นแม่โกรธจนหูอื้อ ตวาดถามลูกสาวไป

“ก็เขาคนนี้แหละที่เป็นคนให้เงินสวยเพื่อเอามาใช้หนี้ให้แม่ มาไถ่บ้านและที่ดินของคุณพ่อผืนนี้ออกมา เพราะบ้านที่คุณพ่อรักกำลังจะถูกยึดไงคะ” คำตอบที่แสนจะกระชากใจ รอยยิ้มหยัน ๆ ปรากฏออกมาบนใบหน้าของสวย

อาคมก็ตกใจไปด้วยกับคำพูดของเพชรประดับ

“นี่ ยายสวยแกอย่าบอกนะว่า เงินที่แกให้ฉัน มันเป็นเงินที่ได้จากการขายตัว” คุณมารตีปากคอสั่น

หญิงสาวมองหน้าผู้เป็นแม่และผัวใหม่ของแม่ออกอาการเยาะหยัน เธอ ส่งเสียงหัวเราะออกมาเบา ๆ

“แม่กับคุณอาฟังไม่ผิดหรอกค่ะ” เธอเศร้าใจในโชคชะตาชีวิตของตัวเองที่แสนจะบัดซบนี้

“หึ-หึ แล้วแม่คิดว่าสวยทำงานอะไรล่ะคะ ถึงได้มีเงินมาให้แม่ตั้งมากมายขนาดนี้ เงินตั้งเกือบล้าน สวยยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำไป แถมยังทำงานพาร์ตไทม์กิ๊กก๊อกก็แค่พอกินใช้เท่านั้น มีเงินไปกินข้าวตอนที่ไปเรียนหนังสือก็บุญโขแล้วค่ะ เพราะแม่กับคุณอาไงคะที่ติดการพนันเป็นบ้าเป็นหลัง จนต้องเอาบ้านของคุณพ่อไปค้ำประกันเพื่อเอาเงินมาต่อยอด สวยคงจะไม่เป็นแบบนี้หรอกค่ะ หากว่าแม่กับคุณอาไม่เป็นผีการพนัน” เธอว่าแม่กับผัวใหม่อย่างเหลืออด

“ยายสวย” คุณแม่ทำเสียงเขียว ลุกขึ้นและกระโจนเข้ามาจนถึงตัวลูกสาว ดึงทึ้งผมของเพชรประดับกระชากให้เธอหันมามองสบตากับตัวเองตรง ๆ

คุณอาคมถลันลุกขึ้นตามเพราะไม่อยากเห็นมารตีทำร้ายตบตีลูก

“แกจะขายตัวฉันไม่ว่า แต่แกทำไมโง่ ปล่อยให้ตัวเองท้อง ฮึ... ยายลูกโง่ ยายลูกไม่รักดี” มารดาเค้นคำแทนที่จะสงสารลูกกับตอกย้ำในสิ่งที่เพชรประดับตัดสินใจพลาดไปในวันนั้น เธอรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจอย่างแสนสาหัส

“จับใส่ตะกร้าล้างน้ำซิคุณ แล้วให้แต่งงานกับเสี่ยรังสรรค์ ไอ้เสี่ยหน้าโง่มันคงไม่รู้หรอกคุณว่ายายสวยท้องกับใคร” อาคมออกความคิดเห็นไปด้วย พลางใช้มือของเขาแยกสองแม่ลูก

“สวยไม่แต่ง สวยแต่งไม่ได้ สวยไม่ได้รักเสี่ย และสวยจะไม่หลอกเสี่ยเพื่อเอาเงินของเขามาให้คุณอากับแม่ถลุงอีกแล้ว สวยจะไม่ทำ” เธอกรีดร้องและโต้กลับแม่ด้วยคำพูด

“อีสวย” คุณมารตีทำเสียงดัง ตัวสั่นงันงกด้วยความโกรธาเมื่อโดนลูกสาวว่าให้ตรง ๆ ฟาดฝ่ามือของตัวเองลงไปบนใบหน้าของลูกสาวอีกหลายที

เผียะ เผียะ เผียะ...

“คุณ! อย่า! ไม่เอาน่า ไม่ตีลูกสิ เอ้...” อาคมรีบกระชากร่างของเมียเอาไว้

“ผมบอกให้ใจเย็น ๆ คุยกันดี ๆ” อาคมดึงมือของเมียทั้งสองข้างออกมา แล้วกอดรัดร่างของคุณมารตีเอาไว้แน่น

“ก็คุณดูมันสิ ทำงามหน้าแล้ว มันยังกล้ามาเถียงฉันฉอด ๆ ฉันจะเอาเลือดหัวมันออก มันจะได้หายโง่”

“ฮา...” เพชรประดับหัวเราะขึ้นมาดัง ๆ เหมือนคนบ้า

“ก็เพราะไม่ใช่แม่หรือคะ ที่ทำให้สวยเป็นแบบนี้ สวยเกลียดแม่ ได้ยินไหมคะ สวยเกลียด เกลียด...” เพชรประดับน้ำตานองหน้า พยายามพยุงร่างกายที่บอบช้ำกับหัวใจที่เจ็บปวด รีบพาตัวเองออกไปจากห้อง

“นี่แกจะไปไหนนางสวย แกกลับมาคุยกับฉันให้รู้เรื่อง” มารดายังตวาดตามหลังดังลั่น

“คุณ...” คุณอาคมดึงรั้งร่างของคุณมารตีที่ทำท่าจะตามลูกสาวออกไปติด ๆ แต่ก็ล้มลงไปนั่งตามแรงฉุดของสามี

“อีสวย มึงกลับไปบอกมันเลย ไปบอกไอ้ผู้ชายคนนั้น ให้มันมารับผิดชอบ ไปบอกกับมันว่าแกท้อง ถ้าแกไม่ไปบอกมัน ฉันจะพาแกไปทำแท้ง” พูดออกไปด้วยความโมโห

“ชู่...” คุณอาคมทำเสียงปรามไม่ให้มารตีส่งเสียง พยายามยกมือขึ้นปิดปากภรรยา

“อายคนนะคุณ เดี๋ยวประชาชีได้รู้กันหมด พวกเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”

คำพูดของอาคมทำให้มารตีชะงักไป ก่อนจะทรุดนั่งลงไปกับพื้นบ้าน ร้องไห้เป็นเผาเต่า มีน้ำหูน้ำตา

“ยายสวยมันต้องไปบอกไอ้ผู้ชายคนนั้นให้มันมารับผิดชอบลูกของมัน ฮือ”

“เอาน่าคุณต้องใจเย็น ๆ แหละ เรื่องนี้มันอาจจะต้องมีทางออกที่ดีกว่านี้น่ะ แต่คุณต้องใจเย็น ๆ ไหน ๆ มันก็เกิดขึ้นแล้ว” อาคมพูดปลอบใจ

“มันจะมีทางไหนอีกละ ฉันมืดไปแปดด้านแล้ว ฮือ...”

“มันต้องมีทางออกสิ ผมว่า...” คุณอาคมทำหน้าครุ่นคิด

คุณมารตียกหน้าขึ้นมองสามีอย่างสนใจ

“ที่คุณพูดหมายความว่ายังไงคะ” สายตาของมารตีเต็มไปด้วยความหวัง

“ก็จับยายสวยใส่ตะกร้าล้างน้ำ ให้มันแต่งงานกับเสี่ยรังสรรค์ให้เร็วที่สุดไงล่ะ ไอ้เสี่ยนั่นไม่มีทางรู้ว่าเด็กในท้องเป็นลูกใคร มันต้องคิดว่าเป็นลูกของมันนั่นแหละ แต่เราต้องจัดการเรื่องนี้ให้เกิดขึ้นโดยเร็วที่สุด ก่อนที่ท้องของยายสวยมันจะป่องขึ้นมาฟ้องให้คุณกับผมขายขี้หน้า”

“หึ... คุณก็พูดง่าย ไม่ได้ยินที่ยายสวยประกาศออกมาหรือ มันพูดออกมาโต้ง ๆ เมื่อกี้ว่า ยังไงมันไม่แต่งกับเสี่ย”