บทที่ 5

"กับใครฮึ แม่สาวน้อย" เขาจ้องสบตากับเด็กสาว ก้มลงมาหายใจรดใบหน้าที่เงยขึ้นมองหน้าเขา

"กับเธอหรือ หึ..." เสียงหัวเราะเย็น ๆ เหมือนเยาะหยันทั้งตัวเขาและก็ตัวเธอ สายตาที่ไม่เป็นมิตร และไม่ยอมรับฟังอะไรใด ๆ ทำให้ทอรุ้งนึกกลัว เธอสะบัดมือออกมาจากแขนของเขา

‘เมาจนขาดสติแบบนี้เดี๋ยวก็ล้ม’

เธอคิดและตัดสินใจเดินออกห่างจากเขา แต่เป็นการเดินถอยหลัง

สายตาที่มุ่งร้าย มองเธอแบบโลมเลีย เขาเดินย่างสามขุมเข้ามาหา เด็กสาวเดินหนี เขาทำนิสัยน่ารังเกียจ มองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ทอรุ้งเริ่มรู้สึกกลัว เขาไม่เหมือนคนเดิมที่คุยเล่นสนุกสนานเหมือนครั้งก่อน เด็กสาวเดินถอยหลังหนีไปจนติดฝาผนัง

เธอสะดุ้ง เขาเดินมาใกล้จนชิด สองมือของวิษรุจถูกยกขึ้นมากั้นร่างกายเล็ก ๆ ของเด็กสาวเอาไว้

สายตาที่มองเธอเหมือนกระหายใคร่รัก อยากแกล้งเด็กที่ไม่รู้เด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ เธอบังอาจมาสอนเขาได้อย่างไร ให้เขาทำแบบนั้นแบบนี้

เขาชิดใบหน้าก้มต่ำลงมาเรื่อย ๆ และหายใจพ่นแรง ๆ ลมที่ออกมาเต็มไปด้วยกลิ่นของแอลกอฮอล์ ดูเหมือนเขาจงใจเป่าลมหายใจนั้นไปทั่วใบหน้าและลำคอขาว ๆ

"คุณจะทำอะไร” เธอนึกขยาด ตอนนี้ภายใต้หน้าอกข้างในนี้มันสั่นไหวเต้นแรงโครมครามไปหมดแล้ว

"ทำอะไรเหรอ แม่หนูน้อย อย่าโง่ไปหน่อยเลยน่า มาเสนอตัวซะขนาดนี้" เขาพูดชัดเจน

สองมือที่แนบข้างลำตัวของเด็กสาวถูกยกขึ้นผลักดันร่างหนาของทนายหนุ่ม เธอพยายามออกแรง แต่ร่างหนาใหญ่ของเขาไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย วิษรุจสอดแขนรั้งรวบเธอขึ้น ทอรุ้งจำใจต้องเขย่งปลายเท้า ใบหน้าที่สดใสตอนนี้แสดงออกมาว่ากลัวเกรงเขาไปหมดแล้ว เธอแหงนจนชนกับใบหน้าที่เริ่มรุกราน เด็กสาวต้องกลั้นลมหายใจเมื่อเขาประทับแนบริมฝีปากลงมา ปลายลิ้นที่สอดแทรกควานหาความหวานและอ่อนละมุนในโพรงปากของเธอ

“อื้อ...” เธอครางประท้วง มือไม้ที่ยกกันหน้าอกของเขาเอาไว้สิ้นเรี่ยวแรงไปเสียดื้อ ๆ ตัวเด็กสาวเหมือนตัวลอย อ้าปากเผยออกกว้างรับการกระทำที่เริ่มจาบจ้วงขึ้นเรื่อย ๆ มือหนาใหญ่ของวิษรุจเริ่มไม่อยู่นิ่ง เขาจงใจใช้มันสำรวจร่างกายของเด็กสาวทั้งส่วนบนและส่วนล่าง

‘อย่านะอย่าทำรุ้ง’ เธอหลับตาปี๋ ทอรุ้งหายใจหายคอแทบไม่ออก กลัวเขาจนแข็งทื่อไปหมด ตอนนี้ฝ่ามือหนาสอดเข้าไปด้านหลัง แล้วเริ่มปลดเอาตะขอเสื้อชั้นในของเธอออก

-///////- มันหลุดแล้ว เด็กสาวยิ่งหลับตาแน่น สายลมพัดสัมผัสกาย เขากำลังร่นมันขึ้น แล้วผละใบหน้าปล่อยให้ริมฝีปากของเธอเป็นอิสระ

ใบหน้าเข้มเริ่มฝังปลายจมูกไล่เลื้อยลงไปเรื่อย ๆ

“ไม่...” น้ำเสียงแทบหาย มันทำให้คนที่เมาหูอื้อ ไม่ได้ยินอะไร ๆ เลย สาบเสื้อถูกถลกม้วนขึ้น เขาฉกใบหน้าลงไปคลุกกลางร่องอกอย่างรวดเร็ว แล้วเลื่อนใบหน้าอ้าปากงับครอบครองยอดปทุมมาที่กำลังน่ารักดูงามสมวัย

ทอรุ้งสติหลุด ร่างแทบทรุด ความเสียวแล่นแปล๊บจากปลายเท้าจนขึ้นหัวสมอง เธอเหมือนจะเป็นลม ตัวมันลอย ๆ พยายามยกมือขึ้นดันใบหน้าของเขาที่ละเลงปลายลิ้นอย่างสนุกบนยอดสีหวานอย่างเมามัน เด็กสาวน้ำตาไหลออกมาเองอัตโนมัติ

“ปล่อยรุ้ง อย่านะคะ อย่าทำแบบนี้ค่ะพี่รุจ” คำพูดของเธอแผ่วกลืนหายไปกับเสียงลมหายใจที่ดังฟืดฟาดของวิษรุจ เนื้อตัวของเขาแดงเถือกและอุณหภูมิร้อนไปหมดจนเธอสัมผัสได้

ร่างน้อย ๆ สั่นเป็นลูกนกไม่รู้จะทำตัวอย่างไร วางไม้วางมือไว้ตรงไหน เธอแทบเปล่งเสียงอะไรไม่ออก ลำคอแห้งผากไปหมด กลัวผู้ชายตรงหน้าแบบหมดหัวใจ ดวงหน้าเล็ก ๆ เริ่มถอดสี เมื่อร่างของเธอลอยขึ้น

‘เมื่อกี้พี่รุจทำเหมือนจะเดินไม่รอด แล้วตอนนี้…’

เขาเดินลงส้นเท้าหนัก ๆ พาร่างเล็ก ๆ ของทอรุ้งเข้าไปในห้อง เป้าหมายคือเตียงนอนใหญ่ ๆ ในห้องนอนของเขา

“พี่รุจ ไม่นะคะ ปล่อยรุ้ง” น้ำเสียงขาด ๆ หาย ๆ

เขาไม่มองหน้าและไม่สบตาเธอสักนิด สำนึกผิดชอบชั่วดีหายไปไหนหมด เขาเป็นทนายความน่าจะรู้ว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่ตอนนี้ เหมือนก้าวขาเข้าไปในตะรางอยู่ข้างหนึ่ง แต่ถ้าหลังจากนี้ทุกอย่างจบลงที่เตียงนอน นั่นหมายถึง สองขาของเขาเข้าไปยืนอยู่หลังลูกกรงนั้นเต็มตัว

ปึก... เขาโยนร่างเธอลงไป ตัวน้อย ๆ ของทอรุ้งลอยขึ้น ก่อนจะตกลงไปกระทบกับที่นอนหนานุ่มนั้นอีกครั้ง ความนุ่มของมันโอบรอบตัวเธอเอาไว้ เด็กสาวแทบจมลงไปบนที่นอน

วิษรุจทิ้งตัวทาบทับลงมาแบบเต็ม ๆ

“ไม่นะคะพี่รุจ” เธอร้องห้าม ปรามเขาอีกครั้ง

สองมือน้อย ๆ ของเด็กสาวเริ่มทุบตีเขา แต่มันเหมือนคนไม่มีเรี่ยวมีแรง ทุบลงไปบนเนื้อแข็งตรงแผงอกของเขาอย่างไร ชายหนุ่มก็ไม่สะทกสะท้าน แล้วพานจะเจ็บมือของตัวเองไปอีก แววตามีแววตื่นกลัวแสดงออกมาจนหมด เขารวบตึงสองมือของเธอเอาไว้เหนือหัว ตาแดงก่ำจ้องสบกับดวงตาของกวางน้อยที่ร้องขอไม่ให้เสือใหญ่ขย้ำเหยื่อ

“เธอบังคับให้ฉันทำแบบนี้เองนะ”

“ไม่... อุ๊บ...” เธอดิ้น แต่เพียงครู่ที่เขาประกบริมฝีปากร้อนเร่าครอบครองไปทั้งริมฝีปากของเธอ เด็กสาวก็หยุดนิ่งและเงียบ ชั้นเชิงในการจูบของเขาช่างเก่งกาจ การบดขยี้ ดูดดุนปลายลิ้น วนเวียน ช่างชวนหลงใหล ทอรุ้งไม่รู้สึกขยะแขยงแต่กลับจูบตอบเขาอย่างลืมตัว ความหอมหวานอวลละมุนกรุ่นอยู่ภายใน

นี่เธอกำลังจะเป็นของเขาจริง ๆ หรือนี่ สุดท้าย พี่รุจเมา หรือพี่รุจแกล้งเมา น้ำตาเริ่มเอ่อขึ้นมาอีกครั้ง