ตอนที่ 6 อย่างอแง

เช้าวันรุ่งขึ้น เป็นวันหยุดงานของทีมงาน

เอมิกา เดินมาชงชาที่ใต้ถุนบ้านโฮมสเตย์และนั่งที่เปลประจำอย่างอารมณ์ดีหน้าสวยสดใสนอนหลับสบายมีความสุขทั้งคืน ภาคภูมิเห็นเธอนั่งบนเปลไกลเลยเดินมาหานั่งลงที่โต๊ะใกล้ ๆ

“ไหนเหมยเคยบอกว่าคู่หมั้นไม่สนใจ” เสียงทุ้มเอ่ยถามจิบกาแฟไปพราง ๆ

“ก็ไม่ค่อยสนใจนี่คะ”

“ตามมาถึงนี่ พี่ว่าเขาห่วงเหมยอยู่นะ” ภาคภูมิมองหญิงสาวอย่างอ่อนโยน

“เฮียเขามาดูงาน ไม่ได้มาหาเหมยหรอกคะ” หญิงสาวยิ้มแห้ง ถ้าเขาเป็นห่วงเธอจริง ๆ ก็ดีนะสิ แต่นี่ไม่ใช่เธอไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองเพราะหลายครั้งที่เคยคิดเข้าข้างตัวเองทีไรเธอต้องเจ็บหนักทุกที ทัชชกรแต่งตัวเดินตามหาหญิงสาวเห็นเธอนั่งคุยอยู่กับภาคภูมิมีความสุข หน้าหล่อเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงทันที

“นายครับ” เสียงวิบูลดังขึ้น ทัชชกรหันไปมองเลขาแล้วพูดคุยกัน เอมิกาเห็นวิบูลเลยเดินมาทักทาย

“โห มาทำงานไกลเลยนะคะคุณวิบูล” หญิงสาวเดินยิ้มหน้าหวานมาทักทาย

“ผมยินดีครับเจ้านายอยู่ไหน ผมอยู่นั่น” วิบูลก้มหน้ายิ้มให้เช่นกัน

“แล้วทำไมเมื่อวานทิ้งนายไว้คนเดียวล่ะคะ”

“เมื่อวานผมอยู่ที่นี่นะครับ”

“อ้าวแล้วพักที่ไหนคะ ทำไมไม่มานอนกับเฮีย” เอมิกาทำหน้าสงสัยที่วิบูลไม่มานอนเป็นเพื่อนทัชชกร

“ช่างเถอะ ถามเซ้าซี้อะไรนักหนา วิบูลผมมีเรื่องคุยด้วยตามผมมา” ทัชชกรคิ้วขมวดทำเป็นรำคาญบ่นหญิงสาว แล้วดันตัววิบูลเดินไปกับตน

“ถามก็ไม่ได้ อะไรของเขา” หญิงสาวหน้ามุ่ยบ่นตามหลังคนทั้งสอง

ในวันหยุดงาน ทีมวิจัยชวนกันไปเดินเที่ยวตลาดในเมืองเพื่อซื้อข้าวของเครื่องใช้และอาหาร เอมิกาขึ้นรถกระบะไปกับที่ทำงานตั้งแต่บ่ายกว่าจะกลับมาก็ช่วงเย็น ทีมวิจัยทยอยลงจากรถเข้ามาที่ลานบ้านเห็นคนแปลกหน้ากำลังจัดเตาหมูกระทะ ทุกคนอ้าปากว้าว อยากกินหมูกระทะ

“วันนี้มีหมูกระทะด้วย อยากกินมาหลายวันแล้ว” นันดีใจหันไปคุยยิ้มแย้มกับคนเพื่อน ๆ ที่อยากกินเหมือนกัน วิบูลเดินมาก้มหน้าเล็กน้อย

“คุณทัชสั่งมาเลี้ยงทุกคนเลยนะครับ”

“โห คู่หมั้นเหมยใจดีจัง” น้ำหวานเอ่ยชมหันมองหน้าเอมิกา เธอยิ้มแห้งคู่หมั้นชอบเล่นใหญ่ทุกที........

ช่วงหัวค่ำ ปาร์ตี้หมูกระทะเริ่มขึ้นกินดื่มไม่อั้น เพราะมีสายเปย์อย่างทัชชกรและพรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดอีกหนึ่งวัน ทุกคนเลยกินร้องเพลงเต้น ดื่มแอลกอฮอล์กันสนุกสนาน

เอมมิกานั่งกินดื่มกับเพื่อน ๆ ในกลุ่ม ทัชชกรนั่งอยู่ไกล ๆ มีหญิงสาวชาวบ้านเดินมาชนแก้วกับเขาหลายคน บางคนยิ้มหวานบ้างคนยิ้มยั่วเขาเองก็ยิ้มหว่านเสน่ห์ให้สาว ๆ พวกนั้น

พอช่วงค่ำ เอมิกาลุกขึ้นจะไปเข้าห้องน้ำ หญิงสาวเดินหน้ามึน เซเล็กน้อยมาหาทัชชกร

“เฮีย พาไปห้องน้ำหน่อย เหมยมึน” หญิงสาวยืนเซไปมาปกติเธอไม่ดื่มเหล้า แต่ถ้ามีทัชชกรอยู่ด้วยเธอจะดื่มเพราะรู้ว่าเขาดูแลเธอได้ ทัชชกรถอนหายใจลุกขึ้นประคองร่างบางไปเข้าห้องน้ำ เขายืนรออยู่สักพักหญิงสาวก็เดินเซออกมา หน้ามุ่ย

“ไม่ไหว กลับบ้านกัน”

“อืม ไปสิ” ชายหนุ่มประคองคู่หมั้นกลับบ้านพัก หญิงสาวเดินเซไป ที่นอนแล้วทิ้งตัวลงนอนแผ่หรา

“เมาเป็นหมาอีกแล้วนะ” หน้าคมส่ายหน้าท้าวเอวมองสภาพคู่หมั้น

“ก็เฮียอยู่ด้วย เมาเป็นหมาได้” เสียงหวานอ้อแอ้

“ไปล้างหน้าล้างตาก่อนไป” มือแกร่งดึงแขนเรียวให้ลุกขึ้น

“อื้อ ขอนอนก่อน พรุ่งนี้ค่อยล้าง” ร่างบางขืนตัวไม่ยอมลุก

“ไม่เอา ลุกขึ้นมาก่อน” เขาออกแรงดึงมากกว่าเดิมแขนเรียวยื้อดึงรั้งจนตัวเขาเสียหลักเกือบล้มทับตัวเธอดีที่เขาเบี่ยงตัวลง ข้าง ๆ ทัน เอมิกาลุกขึ้นหน้ามึน ขึ้นคร่อมร่างแกร่งเขาลุกขึ้นจะหนี แต่แขนเรียวเกี่ยวกอดคอแกร่งไว้ก่อน

“เอาอีกแล้วนะ เมาทีไรเป็นอย่างนี้ทุกที” ชายหนุ่มดึงร่างบางออกไกลตัว หญิงสาวยิ้มหวานตาปรือ ยกมือเรียวลูบหน้าคมแผ่วเบา ส่งสายตาหวานเยิ้ม

“เหมยรักเฮีย”

“รู้แล้ว บอกเป็นล้านรอบแล้ว” น้ำเสียงรำคาญแต่แอบยิ้มมุมปาก

“รู้แล้วทำไมไม่รักเหมยบ้าง รักข้างเดียวมันเจ็บนะ” หญิงสาวบ่นเสียงอ้อแอ้ ลูบไล้หน้าหล่อไปมา

“ก็รักแบบน้องสาว”

“ไม่อยากเป็นน้องสาว อยากเป็นเมีย” เธอส่ายหน้าร้องโวยวาย

“อย่างอแงสิ” มือหนาจับแก้มเนียนทั้งสองข้างให้หยุด หน้าสวยชะงัก สองสายตาผสานกันหวานซึ้ง ริมฝีปากหนาเคลื่อนเข้าใกล้ หน้าสวยปรือตาเคลิ้ม แล้วฟุบหน้าหลับลงบ่าแกร่ง

“อ้าว หมดกัน อารมณ์กำลังได้” หน้าคมมองบ่นเซ็ง ๆ อุ้มร่างบางนอนลงห่มผ้าให้ เขาเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมานอนข้างหญิงสาวที่หลับสนิท เขานอนตะแคงเอามือยันหัวมองคู่หมั้นตัวแสบที่คอยตามป่วนเขามาตั้งแต่เด็ก ๆ อย่างเอ็นดู

“ยายตัวแสบ” นิ้วแกร่งบีบปลายจมูกเธอมันเขี้ยว ทิ้งตัวนอนลงข้าง ๆ มองเอมิกาหลับไหลอ้าปากหวอ