ตอนที่ 1 (1.2)

พุดพิชญาเมินหน้าอย่างโมโหก่อนที่จะเดินออกไปจากตรงนั้นอย่างหงุดหงิด คำพูดของเธอทำให้เขาได้สติ ชายหนุ่มเดินตรงเข้าไปหาผู้เป็นนายแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นแววตาของอีกฝ่าย เขาไม่เคยเห็นเจ้านายของตัวเองมีแววตาดุดันแบบนี้มาก่อน และยังไม่ทันที่เขาจะพูดอะไร เขาก็ถูกผู้เป็นเจ้านายผลักให้พ้นทาง เจ้านายของเขาก็เดินตามร่างระหงส์ของหญิงสาวที่ก่อเรื่องไปแบบพร้อมเอาเรื่องเต็มที่ มือหน้าคว้าแขนของเธอไว้แต่ทว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิด พุดพิชญาสะบัดแขนของเธอออกจากการเกาะกุมอย่างรวดเร็วและชำนาญ พร้อมทั้งหันมาเผชิญหน้ากับเขาทันที

“ยัยตัวแสบ คิดว่าปาไอศกรีมราคาถูกใส่หน้าฉันแล้วจะเดินหนีไปง่ายๆเหรอ” คนตัวใหญ่เอ่ยถามเอาเรื่อง พุดพิชญายักไหล่แบบกวนๆ ก่อนที่จะตอบ

“อยากจะมีเรื่องกับฉันใช่ไหม” หญิงสาวถามกลับ ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเล็กน้อยพร้อมทั้งยักคิ้วกวนๆให้

“ใช่ เธอควรจะขอโทษฉันไม่ใช่เดินหนีแบบนี้” คนตัวใหญ่ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงหาเรื่อง

“ไม่มีทาง ทำไมฉันต้องขอโทษพวกต่างด้าวที่ไม่รู้จักมารยาทแบบคุณด้วย ความจริงคนที่ควรจะขอโทษฉันควรจะเป็นคุณด้วยซ้ำ จะบอกให้วันนี้คุณโชคดีเพราะฉันไม่มีเวลามาก ถ้าฉันมีเวลามากกว่านี้คุณโดนต่อยปากแตกแน่” พุดพิชญาบอกออกมาอย่างไม่เกรงกลัว

“คุณต่างหากที่ควรจะมีมารยาท เป็นเจ้าของบ้านกลับต้อนรับแขกที่มาแบบนี้นะเหรอ นี่ถ้าผมเอาเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนๆของผมว่าเมืองไทยมีพวกบาบาเรียนแบบคุณอยู่ รับรองประเทศของคุณจะขาดนักท่องเที่ยวกระเป๋าหนักๆไปเยอะแน่” คนตัวใหญ่เถียงไม่ยอมแพ้ พร้อมทั้งวางท่าเหนือกว่าเธออีกต่างหาก

“แหม ไอ้พวกอารยธรรมสูง ไอ้ฝรั่งบ้า ถ้าประเทศฉันไม่มีพวกบ้าๆอย่างพวกคุณมาเที่ยว มันก็คงจะดีกว่านี้ ให้ตายสิ ทำไมฉันต้องมาเสียเวลาต่อล้อต่อเถียงกับคนบ้าๆแบบนี้ด้วยนะ” พุดพิชญาบ่นอย่างเหลือดอด

“ปากดีนักนะแม่คุณ ขอโทษผมได้แล้ว ผมจะได้ไปทำงานเสียที รู้ไหมว่าผมเสียเวลากับคุณมากมากแล้ว” คนตัวใหญ่พดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูทรงอำนาจ พุดพิชญานิ่งมองเขาอย่างไม่เกรงกลัว

“ไม่ ฟังนะเรื่องนี้ถ้าจะผิดมันต้องผิดที่คุณ คนที่ควรจะขอโทษคือคุณไม่ใช่ฉัน และถ้าไม่อยากเสียเวลาก็อย่ามาหาเรื่อง ฉันไม่อยากมีเรื่องกับคุณ ฉันมีงานต้องทำ” หญิงสาวตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้พร้อมทั้งเดินออกไปจากตรงนั้นทันทีเพราะไม่อยากมีเรื่องทิ้งให้คนตัวใหญ่ยืนกัดฟันโมโหอยู่คนเดียว ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครหน้าไหนกล้าทำแบบนี้กับเขามาก่อน ผู้หญิงที่เดินจากไปเมื่อสักครู่เป็นคนแรกที่กล้าทำ เธอต่อว่าเขาต่อหน้าคนขับรถ ปาไอศกรีมใส่หน้า แถมยังด่าฉอดๆอย่างไม่เกรงกลัว เขาอยากจับผู้หญิงคนนี้มานั่งอบรมมารยาทชุดใหญ่เสียเหลือเกิน แต่ตอนนี้จะให้เขาตามเธอไปมันก็ไม่ใช่เรื่อง แต่เขาจะจำไว้ว่าวันนี้ให้ขึ้นใจว่าเจออะไรมา

“อย่าให้ฉันเจออีกนะแม่ตัวแสบ” เขาบ่นพึมพำอย่างอารมณ์เสีย

ภาคิไนยมองญาติผู้น้องที่เดินเข้ามาในห้องประชุมอย่างแปลกใจ ปกติพุดพิชญาจะมาก่อนเขาเสมอ แต่ครั้งนี้เธอมาทีหลัง แถมหน้าตาดูไม่ค่อยดีเสียด้วย

“เป็นอะไรไปพุด หน้าตาบอกบุญไม่รับ” ภาคิไนยถามญาติผู้น้อง

“มีเรื่องกับพวกปัญญาอ่อนนิดหน่อยค่ะพี่ชาย ไอ้พวกอวดรวยบ้าอำนาจ ไอ้พวกต่างด้าวปัญญาอ่อนค่ะ แต่ตอนนี้มันผ่านไปแล้วช่างเถอะ” หญิงสาวบอกปัดอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก

“ใครมันกล้าหาเรื่องแกนะพุด อยากเห็นหน้าจัง จะชะตาขาดไม่รู้ตัว” ภาคิไนยพูดอย่างอารมณ์ดี แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยเห็นใครที่หาเรื่องพุดพิชญาแล้วจะรอดไปได้สักราย บางรายโดนโต้กลับชนิดที่ว่าอับอายแทบแทรกแผ่นดินก็มี รายล่าสุดที่โดนพุดพิชญาเล่นงานอย่างหนักก็คงเป็นอดีตสามีของเพ็ญพิสุทธิ์รายนั้นโดนชนิดที่ว่าอับอายกันข้ามประเทศเลยทีเดียว

“เชื่อไหมพี่ชาย หมอนั่นผมสีทองเหมือนไอ้อดีตพี่เขยพุดเลยนะ เห็นตอนแรกก็ไม่ชอบแล้ว” พุดพิชญาบอกอย่างไม่ปิดบัง เพราะภาคิไนยเป็นคนที่รู้เรื่องของครอบครัวเธอดีที่สุดเพราะเป็นญาติสนิทกัน

“พุด คนผมสีทองไม่ใช่คนเลวร้ายทั้งหมดนะ พี่ไม่อยากให้เราอคติ คนดีๆก็มี” ภาคิไนยเตือน

“พุดรู้ แต่มันอดคิดแบบนั้นไม่ได้ พี่ชายก็รู้ดีว่าไอ้คนที่มันทำให้พี่เพ็ญต้องเสียใจคือไอ้ผมทองนั่น ถึงมันจะคนละคน แต่พุดก็อดอคติกับคนพวกนี้ไม่ได้” พุดพิชญาสารภาพตามตรง เธอยอมรับว่าตัวเองมีอคติกับผู้ชายต่างชาติผมสีทอง

“เรื่องมันผ่านมา 6-7 ปีแล้วนะพุด พี่ว่าลืมๆมันไปบ้างเถอะ เท่าที่เห็นตอนนี้เพ็ญก็มีความสุขดี เราน่ะอย่าไปอาฆาตเขานักเลย และตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องนี้ ตอนนี้แกต้องเตรียมตัวเข้าไปฟังความต้องการของลูกค้าว่าเขาต้องการภาพนิ่งที่จะใช้ในการโปรโมทตอนโดแบบไหนจะดีกว่า ไหนจะแผนโฆษณาอีก เตรียมตัวให้ดีล่ะ” ภาคิไนยบอกพุดพิชญาอย่างเป็นการเป็นงาน หญิงสาวยิ้มรับ

“ไม่ต้องห่วงค่ะ จะทำให้ดีที่สุด รับรองว่าจะไม่ให้เสียชื่อบริษัทและเสียชื่อของตัวเองแน่ ว่าแต่ คนที่จะมาคุยกับเราเป็นใครคะ” หญิงสาวถามญาติผู้พี่ด้วยความสนใจ

“คุณคริสโตเฟอร์ แบรนเนอร์ เป็นหุ้นส่วนสำคัญของโครงการนี้ เขาเป็นคนสนับสนุนเรื่องเงินลงทุน และเป็นคนที่วางแผนเรื่องการจัดการต่างๆของโครงการ เท่าที่พี่รู้ เขาเป็นคนที่เก่งมากคนหนึ่ง เป็นนักธุรกิจชื่อดังที่น่าจับตามอง เมื่อสามีปีก่อนเขาสนใจธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ พวกคอนโด อะไรพวกนี้ และเขาสนใจที่จะลงทุนที่เมืองไทยเป็นอย่างมาก” ภาคิไนยอธิบายให้ญาติผู้น้องฟังคร่าวๆเกี่ยวกับเรื่องราวของคนที่พุดพิชญาจะต้องเจอในวันนี้

“ท่าทางจะเป็นลุงแก่ๆใจดีนะคะ” พุดพิชญาบอกกับญาติผู้พี่อย่างไม่คิดอะไรมาก ภาคิไนยยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้น

“นั่นไงเขามาแล้ว มาคนเดียวเสียด้วย สงสัยให้ลูกน้องรออยู่ข้างนอก” ภาคิไนยบอกญาติผู้น้อง