Chapter 1 สาวพรหมจารี 2

“อือ...”

ความสงสัยมากมายถูกกลบฝังด้วยคลื่นแห่งความซ่านสะท้าน หญิงสาวเงอะงะกับการถูกจูบเป็นครั้งแรก เธอพยายามขัดขืนแต่ดูเหมือนว่ารสจูบมันช่างเย้ายวนจนเธอไม่มีเรี่ยวแรงพอจะต้านทานรสสัมผัสได้เลย

“จูบแรกของเจ้างั้นหรือ” หมาป่าหนุ่มค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกอย่างเชื่องช้า ดวงตาสีแดงเพลิงพิศมองใบหน้าสวยหวานที่มีผ้าสีดำคาดปิดตาเอาไว้ เขาค่อยๆ บรรจงแกะเชือกที่มัดข้อมือเธอออกช้าๆ และแน่นอนเมื่อเธอได้รับอิสระเธอก็ปัดป่ายมือไปทั่วเพื่อที่จะทำร้ายเขา

“ปล่อยฉัน! คุณเป็นตัวอะไรกันแน่”

นาทีนี้มนรดามั่นใจแล้วว่าหมาป่ากับผู้ชายคนนี้เป็นคนเดียวกัน เธอจำน้ำเสียงนุ่มทุ้มของเขาได้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าหมาป่าตนนี้จะแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ นี่เธอกำลังเผชิญอยู่กับสปีชีส์ไหนบนโลกที่แสนซับซ้อนใบนี้กันแน่

“ฤทธิ์มากนักนะสาวน้อย” ชายหนุ่มรวบแขนทั้งสองข้างของเธอไว้ด้วยมือเดียว ก่อนจะชูขึ้นเหนือศีรษะแล้วมัดไว้กับหัวเตียงแทน

“แก้มัดฉันเถอะค่ะ ฉันเจ็บ!” มนรดาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอพลาด เธอไม่น่าบุ่มบ่ามทำร้ายเขา เธอน่าจะแสร้งทำให้เขาไว้ใจเพื่ออาศัยจังหวะหาอะไรเหมาะมือฟาดศีรษะเขาให้แตกแล้วค่อยหลบหนีไป แต่คิดได้ตอนนี้ดูเหมือนจะสายไปเสียแล้ว

“ริอ่านมีมารยากับข้างั้นหรือสาวน้อย”

“ฉะ...ฉันเจ็บจริงๆ”

หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เธอโกหกไม่เก่งเมื่อยิ่งต้องโกหกโดยที่เธอไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเขามาก่อน ไม่รู้ว่าเขามองเธอด้วยสายตาเช่นไร เชื่อหรือไม่เชื่อในสิ่งที่เธอกำลังโกหก

อุ้ย!

หญิงสาวตกใจเมื่อจู่ๆ เขาก็กดปลายนิ้วโป้งลงบนริมฝีปากของเธอแผ่วเบา อะไรกัน...แค่สัมผัสจากปลายนิ้วทำให้เธอใจเต้นแรงได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ เธอเป็นผู้หญิงร่านไร้ยางอายหรืออย่างไรถึงได้ต้องการรสสัมผัสจากอสุรกายที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน

มือหนาสากประคองแก้มใสก่อนที่เขาจะค่อยโน้มตัวเข้าหาแล้วคร่อมทับร่างกายเธอเอาไว้ด้วยเรือนกายเปลือยเปล่ากำยำของตัวเอง

ตัวเขาหนัก...มนรดารับรู้ได้ว่าเขาเป็นผู้ชายตัวใหญ่ ร่างกายสมส่วนเบียดชิดร่างกายบอบบางของเธอแนบแน่น และที่สำคัญส่วนนั้นของเขาผงาดอวดความแข็งขันบดเบียดหน้าขาของเธอ เธอไม่เคยเห็นไม่เคยสัมผัสส่วนนั้นของบุรุษเพศมาก่อน การที่เจ้าส่วนนั้นของเขาเบียดชิดแสดงชัดว่ากำลังต้องการตัวเธอ ทำให้เธอพูดไม่ออก ทั้งตกใจและอยากรู้อยากเห็นทั้งที่รู้ว่ามันไม่สมควร

เธอควรรังเกียจเขา ไม่ใช่ใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น และแอบรอคอยว่าเขากำลังจะทำอะไรกับเธอนับจากนี้ ‘บ้าที่สุดเลย’ หญิงสาวก่นด่าตัวเองให้สำเหนียกว่าตนเป็นเครื่องเซ่นสังเวยพรหมจรรย์ ที่เขาจะเสพสมแล้วฆ่าทิ้งวันใดก็ไม่อาจรู้ได้ ชีวิตของเธอไม่ตายก็เหมือนตาย

“เจ้างดงามเหลือเกิน”

เขากดริมฝีปากหนักๆ ลงบนยอดอกแผ่วเบา ตวัดปลายลิ้นชื้นลงบนยอดอกอิ่ม ลามเลียเชื่องช้ารุกเร้าก่อนจะดันดุนลิ้นลงบนเม็ดบัวแล้วใช้ฟันซี่ขาวขบกัดอย่างหยอกเย้า ขณะที่มือหนากอบกุมสองเต้าเอาไว้เต็มมือ บีบแรงจากนั้นจึงค่อยคลายออกช้าๆ ก่อนจะฟอนเฟ้นหมุนวนจนเธอเริ่มแอ่นหน้าอกขึ้นรับสัมผัสของเขา ยอดอกแข็งชูชันอย่างตื่นตัว