คุณหมาป่าร้อนรัก (แนวแฟนตาซีหื่นๆ)

หมาป่าสีเงินยวงตัวใหญ่ยักษ์สูงร่วมสองเมตรทอดมองหญิงสาวพรหมจรรย์ซึ่งเป็นเครื่องบรรณาการจากมนุษย์โลภมากด้วยดวงตาสีแดงทับทิม ผู้หญิงคนนี้สวย สวยสะกดสายตากว่าผู้หญิงคนไหนๆ ที่เขาเคยพานพบ ไม่แน่ว่าการได้ครอบครองพรหมจรรย์ของเธออาจช่วยให้เขาได้กลับไปเป็นมนุษย์อีกครั้ง

หมาป่าขยับร่างเข้าไปใกล้ ยื่นปลายจมูกชื้นดอมดมกลิ่นกายสาวอย่างเชื่องช้า ก่อนจะใช้ฟันแหลมคมฉีกกระชากกางเกงและเสื้อของหญิงสาวออกจนหมดสิ้น

“ได้โปรด! อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันกลัวแล้ว” มนรดาร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัว หมาป่าตนนี้ต้องการพรหมจรรย์ซึ่งเธอหวงแหนเก็บรักษามาตลอดสิบแปดปี หวังมอบให้กับชายที่รักในคืนวันแต่งงาน แต่เขากลับจะช่วงชิงเอาไปทั้งที่เธอไม่ได้เต็มใจ อีกทั้งเธอเป็นมนุษย์แต่เขาไม่ใช่มนุษย์ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้!

มนุษย์ กับ อมนุษย์จะสมสู่กันได้อย่างไรกัน!

ทว่าหมาป่าเคยชินกับการวิงวอนเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า หัวใจของเขาด้านชาเกินกว่าจะคิดสงสารหรือเมตตาใคร เขาเรียนรู้ที่จะรักตัวเอง อยู่กับตัวเอง และฝังตัวเองไว้กับอดีตที่ผ่านมานับร้อยปี อดีตที่หลอกหลอนเขาไม่ว่ายามหลับหรือยามลืมตาตื่น

เขายื่นอุ้งเท้าหนาเทอะทะลงไปแตะที่หน้าอกอวบอิ่มซึ่งบัดนี้เธอกำลังหอบหายใจแรงจนหน้าอกกระเพื่อมไหวด้วยความหวาดกลัว แต่มันกลับทำให้เธอดูเซ็กซี่เหลือร้าย ปลุกความต้องการของเขาให้ลุกโชน

“อย่าทำอะไรฉันเลย ยะ...อย่า”

หญิงสาวสะดุ้งพยายามกระถดกายหนีสัมผัสของเขา เธอถูกปิดตา มัดมือ มัดเท้า มองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เธอจึงทำได้แค่เพียงจินตนาการว่าเขาคงเป็นอสุรกายหมาป่าที่แสนอัปลักษณ์น่าเกลียดน่ากลัว แค่เขาแตะต้องร่างกาย เธอก็หน้าซีดเผือดคล้ายจะเป็นลมทุกชั่วขณะ

“อย่าห่วงไปเลยฉันจะช่วงชิงพรหมจรรย์ของเธอด้วยความอ่อนโยน”

สิ้นสุดคำพูดของหมาป่าสีเงินยวง ร่างกายของเขาก็ค่อยๆ แปรเปลี่ยน อุ้งเท้าใหญ่เต็มไปด้วยขนค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นมือมนุษย์หนาสากหยาบกร้าน แขนขาและร่างกายที่ปกคลุมไปด้วยขนสีเงินแปรเปลี่ยนเป็นร่างมนุษย์งดงามราวกับรูปปั้นสลัก เขายืนเปลือยเปล่า อกกว้างเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรง เอวสอบเรียวเป็นรูปตัววีรับกับหน้าท้องที่มีซิกแพ็คยวนเย้า แก่นกายแห่งบุรุษเพศแข็งขันพร้อมจะเชยชิดพรหมจรรย์ของหญิงสาวราวกับไม่อาจทานทนอีกต่อไป

มนรดาสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ๆ อุ้งเท้าก็กลายเป็นมือหนาฟอนเฟ้นหน้าอกของเธออย่างเร่งร้อน เธอผวาแอ่นอกรับอย่างลืมตัว เมื่อได้สติเธอก็ห่อไหล่เข้าหากันพยายามเบี่ยงตัวหนีสัมผัสของอีกฝ่ายเป็นพัลวัน

“คุณเป็นใครกัน แล้วหมาป่าไปไหนเสียแล้วล่ะคะ หรือว่าคุณจะเป็นเจ้านายของหมาป่าตนนั้น”

พรหมจารีสาวร้องถามด้วยความตกใจ ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ยอมตอบคำถามของเธอ เขาก้มลงปิดเรียวปากช่างซักถามด้วยริมฝีปากหยักได้รูป บดแรงก่อนจะบีบบังคับให้เธอเผยอริมฝีปากออกเพื่อรับปลายลิ้นร้อนที่ก้าวล้ำเข้าไปตวัดลิ้มชิมรสความหอมหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า