หมอเริ่มรุกหนัก

หลังจากวันนั้นมาผมกับหมอทัชก็ไม่ได้เจอหรือติดต่อกันอีกเลย จนมาวันนี้ผมกับเพื่อนก็นัดกันไปเที่ยวตามเคยเพราะงานของผมเสร็จเรียบร้อยแล้ว พอผมเดินเข้าร้านไปความรู้สึกของผมกับรู้สึกแปลกๆผมมองไปรอบๆร้านเหมือนมองหาใครแต่ไม่เจอใจผมเริ่มสั่นๆเหมือนอยากเจอใครคนหนึ่งจนสักพักมีผู้ชายคนนึงเดินมาหาผมพร้อมกับแก้วเหล้าสองใบเค้ายื่นแก้วมาให้ผมนึงใบแล้วขอผมชนแก้วผมกำลังจะเอื้อมมือไปรับแก้วเหล้าใบนั้นมาชนแต่ก็มีมือขอใครคนนึงมาดึงแก้วไว้ก่อน ผมเงยหน้าหันไปมองทันที แล้วไม่ใช่ใครที่ใหนเป็นหมอทัชนั้นเอง

“หมอทัช คุณทำอะไร”

“ก็รับแก้วแล้วก็ชนกับเค้าแทนคุณไงที่รัก สวัสดีครับ ขอบคุณนะครับที่สนใจแฟนผม แต่พอดีเค้ามีเจ้าของแล้ว ขอโทษด้วยนะครับ”

“หมอทัช หมอทำอะไรเนี่ย แล้วใครเป็นเจ้าของผม ผมไม่ใช่หมานะถึงจะต้องมีเจ้าข้าวเจ้าของ”

“คิดถึง ทำไมไม่ติดต่อผมบ้างเลย”

“จะบ้าเหรอหมอ พูดบ้าอะไร เดี๋ยวใครได้ยิน”

“ก็ผมคิดถึงคุณจริงๆนะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม”

“บ้าเหรอหมอเราไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวมันคงไม่ทำให้เราขอบกันหรอกมั้ง ไร้สาระ อย่าคิดมาก”

“คืนนี้ไปนอนห้องผมนะ”

“จะบ้าเหรอ หมอเป็นบ้าอะไรเนี่ย”

“ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมหลังจากวันนั้นผมถึงคิดถึงแต่คุณ ใจผมจะจาดให้ได้เมื่อคิดถึงเรื่องคืนนั้น”

“ตลกแล้วหมอ ผมไม่ขำ เราเพิ่งจะรู้จักกันแค่วันเดียวเองมันจะมีความรู้สึกแบบนั้นได้ยังไง”

“ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงรู้สึกคิดถึงคุณเอามากเลย ผมอยากเจอคุณมากๆเลยจนวันนี้ผมก็ได้เจอคุณ”

“หมออยากมาตลก ไม่เอาแล้วผมไปเต้นกับเพื่อนผมดีกว่า”

แล้วผมก็เดินไปหน้าเวทีแล้วเต้นกับเพื่อนๆของผมอย่างสนุกสนานเหมือนทุกครั้ง จนผมลืมหมอไปเลยจะถึงเวลาจะกลับผมรู้สึกตึงๆแต่ไม่ถึงกับเมาเพราะหลังจากวันนั้นผมก็ไม่กล้าเมาแบบนั้นอีกเลย ผมเดินออกมาเพื่อที่จะขึ้นรถ แต่ก็มีมือใครคนนึงมาดึงมือผมแล้วพาผมเดินไปที่รถของเค้า “หมอ อะไรของหมออีกเนี่ย”

“ผมไปส่ง”

“ไม่เป็นไรผมนั่งแท็กซี่กลับเองได้”

“ไม่ได้ ผมเป็นห่วง เพื่อคนขับมันพาคุณไปทำอะไรมิดีขึ้นมาหละ”

“เหมือนที่หมอทำกับผมหนะเหรอ”

“ผมขอโทษ คุณยังไม่หายโกรธผมอีกเหรอ”

“ผมไม่ได้โกรธ ไม่คุยแล้วจะส่งก็ไปส่ง ตามใจ”

แล้วผมก็ขึ้นไปนั่งบนรถของหมอทัช และตลอดทางก็ไม่มีบทสนทนากันเลยสักคำจนมาถึงหน้าบ้านของผม “ขอบคุณนะหมอ” แล้วผมก็ลงจากรถ “พรุ่งนี้คุณว่างมั๊ย”

“หมอมีอะไรเหรอ”

“ผมอยากชวนคุณไปกินข้าว”

“ตอนเช้าไม่ว่างต้องเอางานเข้าไปส่งให้ลูกค้า”

“กี่โมง?”

“ทำไม จะมารับเหรอ555”

“ใช่ จะมารับ”

“จะบ้าเหรอหมอ ไม่มีงานทำเหรอ”

“ผมหยุดสองวัน แล้วสรุปไปกี่โมง”

“สิบโมง”

“ขอโทรศัพท์หน่อยสิ”

ผมยื่นโทรศัพท์ของผมให้หมอ หมอกดเบอร์แล้วยื่นส่งคืนให้ผม “เบอร์ของผมนะ ห้ามลบ”

แล้วหมอก็ขับรถกลับไปทันที ทิ้งความงวยงงไว้ให้กับผม

‘หมอมันเป็นบ้าอะไรว่ะ ตอนเจอกันครั้งแรกตอนที่ผมไปให้มันทำแผลที่โรงพยาบาลจะแดกกูให้ได้ดุชิบหายแมร่งผิดกับตอนนี้เลย หรือมันจะแค่รู้สึกผิดที่มันทำอะไรไว้กับกูว่ะ หรือมันจะจีบกูจริงๆว่ะ สัสมั่นหน้าจริงๆเลยกู’ ผมบ่นกับตัวเองขนาดเดินเข้าบ้าน ผมเดินเข้ามาในบ้านอาบน้ำอาบท่าเตรียมนอน สักพักเสียงไลน์เครื่องผมก็เด้งขึ้น

หมอทัช : ฝันดีครับ พรุ่งนี้เจอกัน

‘เหี้ย!! หมอแมร่งกูเริ่มจะมั้นใจแล้วนะว่าหมอจะมาจีบกูเนี่ยชิบหาย แล้วถ้าเค้าจีบกูจริงๆกูจะต้องทำยังไงว่ะ โอ้ย สับสนเว้ย ไอ้หมอบ้า ทำกูใจเต้นเลยนอนไม่หลับอีกแล้วไอ้หมอบ้า’

ผมบ่นกับตัวเอง