คุณหมอคลั่งรักกับนายน่ารัก

“โอ้ย!!! เจ็บ เบาๆหน่อยดิหมอ มือหนักชิบหาย”

“คนไข้ครับ คนไข้ช่วยอยู่นิ่งๆสิครับ มันจะได้ไม่เจ็บ แต่ถ้าคนไข้ดื้อ และยังโวยวายส่งเสียงดังรบกวนคนอื่นอยู่แบบนี้ เดี๋ยวหมอจะให้คนมาจับคนไข้ขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วจับมัดเลยนะครับ”

“เฮ้ย!! จะมัดได้ไง ทำเกินกว่าเหตุหรือเปล่าว่ะ”

“คนไข้จะเงียบแล้วอยู่นิ่งๆให้หมอทำแผลดีๆหรือจะให้จับไปมัด”

แล้วผมก็ทำท่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะโทรเรียกบุรุษพยาบาล

“เออ เออ เงียบแล้ว หมอก็ทำเบาๆด้วยหละ”

“คนไข้ก็ต้องนิ่งๆด้วยนะครับ แล้วก็อย่าดิ้น”

“ก็ได้” กว่าคนไข้ของผมจะสิ้นฤทธิ์เล่นเอาผมนี่ทั้งเหนื่อยทั้งปวดหัวเอามากๆเลยกว่าจะทำแผลให้กับเค้าเสร็จเกือบชั่วโมง

สามชั่วโมงต่อมา….

“เฮ้ย!!! ไอ้หมอ ทางนี้เว้ย ทำไมมาช้าจังว่ะ”

“โทษทีว่ะ พอดีกูเจอคนไข้งี่เง่ากวนประสาทนิดหน่อย ปวดหัวชิบหาย”

“ใจเย็นเว้ย ใจเย็น แดก แดก”

พอเพื่อนผมชงเหล้าให้ผมเสร็จผมรับมาแล้วกระดกที่เดียวหมดแก้วอย่างคนหัวเสียและหงุดหงิด

“เฮ้ยๆๆ เบาๆๆ ไอ้หมอเบาๆ สัส!! กระดพรวดๆเดี๋ยวแมร่งก็เมาหัวทิ่มพอดี ใจเย็นๆ”

“หงุดหงิดเว้ย เจอคนไข้แบบนี้ทุกวันวันละสิบคนกูประสาทแดกตายพอดี”

“เออ เออ เอาน่า นี่มึงมานั่งกับพวกกูแล้วเลิกคิดเรื่องที่ทำงานได้แล้ว เออ แล้วไงน้องแจนของมึงไม่มาด้วยเหรอ”

“ดีแล้วหละ กูชักจะรำคาญแล้ว โทรจิกกูตลอดน่ารำคาญ”

“มึงรำคาญที่เค้าโทรจิกหรือว่ามึงเบื่อเค้าแล้วครับเพื่อน”

“ทั้งสองแหละ พวกมึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับกู นี่เค้าเล่นทำคัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของกูเลย เช็คว่ากูอยู่ใหน? กับใคร? เลิกงานกี่? ถึงห้องหรือยัง? เหี้ย และอะไรอีกหล่ยๆอย่าง สัส!!!”

“เอามึงไม่ได้คุยกับเค้าก่อนเหรอว่ามึงไม่ชอบให้ผูกมัด”

“คุย แต่คงเห็นว่ากูเรียกบ่อยมั้ง เลยเข้าใจว่ากูจะจริงจังด้วย”

“เอาจริงๆพวกกูก็คิดเหมือนเค้าว่ะ ก็มึงแมร่งเล่นควงเค้าไปโน้นไปนี่ด้วยตลอด ผิดกับคนอื่นมึงควงได้ไม่เกินสามวันหรือถ้าเจอเด็ดจริงก็ไม่เกินอาทิตย์ แต่นี่มึงเล่นควงเค้าเป็นเดือนๆเป็นใครใครก็ต้องคิด”

“เออ พวกกูถามจริงเถอะเค้า เด็ด มาเลยเหรอว่ะมึงถึงควงเค้านานขนาดนี้”

“อือ มึงกูรู้ว่ากูเป็นยังไง เค้าแมร่งก็สุดๆทนกูชิบหาย”

“เชี่ยยยย เห็นตัวเล็กๆอย่างนั้น”

“อือ เด็ด”

“แล้วทำไมมึงไม่เลือกเค้าเลยว่ะ”

“ไม่อะ เค้ายังไม่ใช่สำหรับกู”

“ครับ ไอ้คุณหมอ หล่อเลือกได้ ไอ้พ่อเทพบุตร”

แล้วผมก็นั่งกินเหล้าและคุยกับเพื่อนๆผมจนสักพักสายตาของผมก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงรูปร่างสูง ขาวผิวออร่าสะดุดตา แล้วก็ไม่ใช่ใครที่ใหน ผู้ชายคนนั้นก็คือคนที่ทำให้ผมหัวร้อนเมื่อตอนบ่าย นั้นเอง

“ไอ้หมอ ไอ้หมอ ไอ้ทัช ไอ้สัส!! ทัช มึงเป็นเหี้ยไร นั่งจ้องอยู่ตั้งนานแล้วเนี่ย”

“นั้นไง ไอ้คนที่ทำให้กูหัวร้อนที่โรงพยาบาล”

แล้วเพื่อนผมทุกคนก็หันไปมองตามที่ผมชี้ แล้วทุกคนก็อุทานออกมาพร้อมกันทันที

“เชดดดดดด น่ารักชิบหาย สูง ขาวออร่าจับชิบหาบ สเปคเพื่อนกูด้วยครับ แต่เสียอย่างเดียวเป็นผู้ชาย”

“เฮ้ย!! เดี๋ยวนี้เค้าไม่สนใจกันแล้วเว้ย ขอแค่ถูกใจ กันก็พอแล้ว ใช่มั๊ยครับคุณหมอทัช”

“ใช่!!เหี้ยไร มึงดูผู้ชายเหี้ยไร แรดชิบหายทั้งผู้หญิงผู้ชายล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด ทุเรศ”