ตอนที่หนึ่ง บุตรสาวนายอำเภอ2

ตอนที่หนึ่ง

บุตรสาวนายอำเภอ

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใดที่เขารู้สึกว่าบุตรสาวเปลี่ยนไปกลายเป็นพยายามใกล้ชิดทั้งยังออดอ้อนอย่างน่ารัก

ด้วยพื้นเพนางก็มีหน้าตาชวนมองและผิวขาวเนียนละออ เมื่อทำท่าทางดั่งเด็กน้อยขี้อ้อนยิ่งแลจึงยิ่งน่าเอ็นดู

ประกอบกับความละอายใจที่ไม่ใคร่มีเวลาได้เลี้ยงดู หลังขบคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลิวกังจึงพยักหน้าอนุญาตก่อนจะถอนหายใจยาวออกมาเมื่อเห็นท่าทางลิงโลดของบุตรสาว

“เย้!...ท่านพ่อใจดีที่สุด” ร่างบางที่ลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นอย่างยินดีเรียกสายตาดุเข้มตวัดมองทันที

หลิวไฉ่หงรีบหดสองมือที่ชูขึ้นแล้วยิ้มแหยพลางรีบเอ่ย

“ขออภัยเจ้าค่ะ ลูกลืมตัว ลูกจะรีบไปเปลี่ยนเครื่องแต่งกายนะเจ้าคะ”

หญิงสาวรีบย่อตัวทำความเคารพแล้วก้าวเดินออกมาอย่างเร็วด้วยเกรงบิดาจะเปลี่ยนใจ

ยังไม่ทันพ้นหน้าประตู เสียงตะโกนเรียกสาวใช้ให้ช่วยเปลี่ยนชุดก็ดังเข้ามาพาให้บิดาที่อยู่ในห้องได้แต่ส่ายหัวพลางบ่นพึมพำ

“เฮ้อ!...เป็นความผิดของข้าเองที่ไม่มีเวลาอบรมสั่งสอนจนบุตรสาวเติบใหญ่ขึ้นมากลายเป็นสตรีที่ไร้กิริยามารยาทเช่นนี้”

สายตาของหลิวกังมองตามบุตรสาวเพียงคนเดียวด้วยทั้งสงสารและทดท้อใจ

ฟากของหลิวไฉ่หงซึ่งกึ่งเดินกึ่งวิ่งอย่างเริงร่าพลางยืนเลือกชุดที่จะสวมใส่อย่างอารมณ์ดี

“อาหลาน หยิบชุดสีฟ้ามาดีกว่า เดินเที่ยวในตลาดไม่ควรโดดเด่นเกินไป”

“เจ้าค่ะ คุณหนู”

‘อาหลาน’สาวใช้คนสนิทรีบหยิบชุดมาให้นายสาวได้ผลัดเปลี่ยนขณะแม่นมผู้เลี้ยงดูซึ่งมีนามว่า ‘ซุนเหนียง’ เดินเข้ามาช่วยจัดการเตรียมเครื่องประดับ

สายตาของหลิวไฉ่หงมองสองสาวต่างวัยซึ่งช่วยดูแลมาตั้งแต่ลืมตาตื่นพลางครุ่นคิด

เฮ้อ!...เธอมาอยู่ในร่างนี้ได้เกือบปีแล้วสินะ

หลังใช้เวลาปรับตัวปรับใจอยู่หลายเดือนกระทั่งเริ่มเข้าใจชีวิตความเป็นอยู่ที่นี่ เธอจึงกลายเป็นคุณหนูหลิวไฉ่หงได้อย่างเต็มตัวแม้จะมีอุปนิสัยแตกต่างจากเดิมไปบ้าง

นั่นก็ด้วยความจริงแล้วเธอไม่ใช่ ‘หลิวไฉ่หง’ คนนี้

แต่เป็น ‘หลิวไฉ่หง’ สาวโสดวัยเกือบ50ปีที่ใช้ชีวิตสมถะมีเงินมรดกกินใช้ไปตามเรื่องตามราว

วันเวลาของเธอจึงหมดไปกับการติดตามข่าวสารต่างๆ ไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่อย่างมีความสุข ขอเพียงเป็นเรื่องของชาวบ้าน เธอก็มักให้ความใส่ใจจนได้รับฉายา ‘ป้าข้างบ้าน’ หรือ’สำนักข่าวหัวเห็ด’

กิจวัตรประจำวันของเธอก็คือการสอดรู้เรื่องของคนอื่นไม่ว่าใกล้หรือไกลตัว ยิ่งล้วงลึกยิ่งตื่นเต้นจนบางคืนนอนไม่หลับหากยังไม่รู้ความคืบหน้า

ไม่คิดว่าวันหนึ่งขณะกำลังแนบหูเข้ากับกำแพงเพื่อสอดรู้เรื่องของลูกสาวบ้านที่อยู่ติดกันว่าท้องหรือไม่ท้อง กลับลื่นหกล้มจนหัวฟาดพื้นแล้วมาลืมตาตื่นในร่างนี้เสียได้

อืม...ได้เป็นสาวน้อยอีกครั้งก็ดีเหมือนกัน

เมื่อพบว่าตนเองย้อนอายุกลายเป็นสาวน้อยวัยแค่สิบหกขวบปี หลิวไฉ่หงย่อมดีใจจนแทบจะลุกขึ้นร้องไชโย

กระทั่งพบว่าร่างนี้เป็นบุตรสาวของนายอำเภอต้าหว่านผู้คร่ำเคร่งทำแต่งานทั้งวันทั้งคืนจนไม่มีเวลาใส่ใจบุตรสาวจึงอดเวทนาตนเองไม่ได้

ด้วยมารดาเสียชีวิตตั้งแต่ยังเล็ก หลิวไฉ่หงนางนี้จึงได้รับการฟูมฟักมากับแม่นมซุนเหนียงและสาวใช้ที่ชื่ออาหลาน

แม้ช่วงชีวิตจะไม่ได้ลำบากทั้งบิดายังว่าจ้างอาจารย์หลายคนมาสั่งสอนด้วยหวังให้บุตรสาวเติบโตมาอย่างดี

(อย่างน้อยก็ขอให้นางได้แต่งเข้าตระกูลดีดี มีสามีดูแลใช้ชีวิตสงบสุข)

นายอำเภอหลิวซึ่งเป็นคนขยันขันแข็งวันๆ ตั้งหน้าตั้งตา ดูแลความเป็นอยู่ของชาวบ้านย่อมคิดเผื่อบุตรสาวไว้เพียงเท่านี้

เขาย่อมไม่คิดว่าความเถรตรงทำงานโดยไม่ไว้หน้าผู้ใดของเขาจะสร้างศัตรูเอาไว้ข้างนอก