บทที่ 2 เลขาฯ คนใหม่ [1]

วันนี้พริมารินทร์ตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไปทำงานเป็นวันแรก หญิงสาวเดินลงมาที่ห้องทานอาหารทำเอาจิรัตน์กับวรรณที่นั่งทานอาหารเช้าอยู่ถึงกับงง

"ตื่นเช้าไปไหนเหรอลูก?"

จิรัตน์ถามลูกสาว พริมารินทร์ยกแก้วน้ำส้มขึ้นดื่มก่นจะตอบ

"ไปทำงานค่ะ"

"ทำงาน? หนูไปทำงานที่ไหน?"

"ก็ที่บริษัทเราน่ะสิคะคุณป๋า ถามได้"

เธอตอบก่อนจะตักโจ๊กที่แม่บ้านเอามาเสิร์ฟให้เข้าปาก พลางเปิดแท็บเล็ตทวนดูตารางงานของธันย์ที่เขาต้องทำในวันนี้

"ไปทำตำแหน่งอะไรล่ะเรา? ป๋าจำได้ว่าไม่ได้จัดตำแหน่งที่สำนักงานใหญ่ให้หนูนะ"

จิรัตน์บอก พริมารินทร์หันมามองผู้เป็นพ่อก่อนจะยิ้มให้บาง ๆ

"ตำแหน่งเลขาฯนาย - - เอ่อ...พี่ธันย์ค่ะ"

"เอ...แต่ตาธันย์ก็มีเลขาฯอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะคุณพริม?"

วรรณถามอย่างสงสัยทำเอาพริมารินทร์กรอกตา

แปลว่าไม่ได้รู้เลยใช่ไหมน่ะว่าลูกชายตัวเองมีเลขาฯแบบไหน และทำอะไรกับเลขาฯตัวเองบ้าง

"เพิ่งออกไปเมื่อวานค่ะ พริมก็เลยอาสาเป็นให้ชั่วคราว จะได้เรียนรู้งานจากเขาด้วย" พริมารินทร์บอกก่อนจะยกแก้วน้ำส้มขึ้นดื่มอีกครั้ง "พริมไปก่อนนะคะ เริ่มงานวันแรก ไม่อยากสาย"

หญิงสาวบอกก่อนจะเดินออกจากบ้านไป วรรณหันมามองหน้าจิรัตน์อย่างงง ๆ

"คุณพริมไปเป็นเลขาฯตาธันย์ นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะคุณ?"

วรรณถามอย่างสงสัย เพราะรู้ดีว่าสาวเจ้าไม่ชอบธันย์ตั้งแต่ที่จิรัตน์รับธันย์เป็นลูกบุญธรรม คอยหาทางกลั่นแกล้งธันย์สารพัด แต่วรรณก็ไม่เคยโกรธและก็คอยบอกไม่ให้ธันย์โกรธน้อง เพราะเข้าใจการแสดงออกของเธอที่สูญเสียแม่ และกลัวที่จะเสียความรักจากพ่อไปอีกคน

"ก็...เราอาจจะได้มีหลานมาอุ้มในไม่กี่เดือนนี้แล้วน่ะสิคุณ หึหึ"

จิรัตน์มองรถของลูกสาวที่ขับออกไปพลางหัวเราะชอบใจ

ถ้ามีหลานขึ้นมาจริง ๆ เขาจะต้องเป็นปู่หรือตากันล่ะเนี่ย แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว...

พริมารินทร์ขึ้นลิฟต์มาที่ชั้นยี่สิบสามซึ่งเป็นชั้นของท่านประธาน หญิงสาวก้มมองนาฬิกาข้อมือ เข็มยาวชี้ที่เลขหกทำเอาพริมารินทร์ยิ้มอยู่ในใจ เธอมักจะทำอะไรก่อนเวลาเสมอตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว เพราะสำหรับเธอนั้นการตรงต่อเวลาถือว่าสาย อย่างน้อยการเผื่อเวลาก็ทำให้เธออุ่นใจมากกว่า

ร่างบางในชุดเดรสทำงานสั้นสีขาวกับรองเท้าส้นสูงสีครีมเดินออกจากลิฟต์มุ่งหน้ามาที่โต๊ะทำงาน ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นธันย์ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มพร้อมกับทรงผมที่เซ็ตอย่างดียืนกอดอกรออยู่ที่โต๊ะของเธอ

"ก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง สมกับเป็นน้องพริมจริง ๆ นะคะ"

ธันย์ยิ้ม พริมารินทร์มองหน้าเขาก่อนจะเดินอ้อมไปหลังโต๊ะ

"ก็ยังสายกว่าท่านประธานอยู่ดีนี่...คะ"

พริมารินทร์พูดเสียงแข็ง ลืมไปว่าวันนี้เธอมาในฐานะเลขาฯ เกือบหลุดด่าท่านประธานไปแล้วไหมล่ะ

"วันนี้ตารางงานพี่มีอะไรบ้างคะ?"

ธันย์หันมาถาม พริมารินทร์วางของลงบนโต๊ะก่อนจะหยิบแท็บเล็ตมาเปิดดู

"เก้าโมงครึ่งมีประชุมกับฝ่ายวางแผน สิบโมงครึ่งมีประชุมกับทีมพีอาร์ บ่ายโมงมีออกไปสำรวจคุณภาพที่สาขาสาทรต่อด้วยสีลม แล้วก็บ่ายสามมีประชุมทางไกลกับคุณเฉินจากสาขาที่ฮ่องกงค่ะ"

"ยกเลิกให้หมดเลย"

"คะ??"

พริมารินทร์ทวนคำเสียงหลง ให้ยกเลิกตารางงานเลยหรือ?

"ยกเลิกตารางพี่วันนี้ให้หมดแล้วส่งไปที่รองประธานแทน วันนี้เราจะไปสมุยกัน"

"ไปสมุย? ไปทำไม?"

พริมารินทร์ถามอย่างไม่เข้าใจ ธันย์หันมาหาเธอพลางเท้าโต๊ะแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้

"ข้อหนึ่ง เลขาฯต้องทำตามคำสั่งของท่านประธานทุกอย่างโดยไม่มีข้อข้องใจใด ๆ และข้อสอง เลขาฯที่ดีต้องพูดจาเพราะ ๆ กับท่านประธาน เข้าใจไหมคะ?"

ธันย์ยกมือขึ้นจับคางมนแต่หญิงสาวปัดได้ทัน คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างไม่พอใจ

นี่น่ะหรือประธานที่เก่งนักเก่งหนาของคุณป๋า เบี้ยวงานไปเที่ยวเนี่ยนะ? ถ้าเป็นเธอล่ะก็ไม่มีทางเป็นแบบอีตานี่แน่นอน

ดีล่ะ! เก็บหลักฐานไปฟ้องคุณป๋าดีกว่าว่าลูกเลี้ยงสุดที่รักของคุณป๋าทั้งบ้ากามพาเลขาฯเข้าไปเล่นจ้ำจี้ในห้อง แถมยังโดดงานไปเที่ยวสมุยอีกด้วย เผลอ ๆ นายธันย์ก็จะถูกปลดจากการเป็นประธานเองโดยที่เธอไม่ต้องแต่งงานกับเขาด้วยซ้ำ

ฉลาดจริง ๆ เลยเรา

"แล้วจะให้ดิฉัน จองตั๋วเครื่องบินให้ด้วยไหมคะ?"

พริมารินทร์ฉีกยิ้มตาแข็งใส่ ธันย์อมยิ้มก่อนจะส่ายหน้า

"พี่ให้คนจัดการให้เรียบร้อยแล้วค่ะ เรารีบไปกันดีกว่า เดี๋ยวไม่ทัน"

ธันย์บอกก่อนจะผายมือเป็นเชิงเชื้อเชิญ หญิงสาวคว้ากระเป๋ามาสะพายก่อนจะเดินนำไปอย่างไม่ค่อยพอใจนัก

ฉันจะต้องมาเป็นประธานแทนประธานสุดห่วยอย่างนายให้ได้เลยคอยดูสิ!