Chapter 7 แฟนเก่า

Chapter 7

“พี่อยากไปดูผลผลิตของไร่เรา พาพี่ไปหน่อยสิ”

“ได้ค่ะ” กันตาพยักหน้า เดินไปจูงจักรยานที่ถูกจอดเอาไว้ เธอมองเสี้ยวใบหน้าคมก่อนจะลอบยิ้มออกมา

ไม่เจอกันหลายปี เขาหล่อดูดีกว่าเมื่อก่อน กันตาไม่อยากเชื่อเลยว่าเป็นหนึ่ง ผู้ชายที่ลากเธอไปเป็นไม้กันหมา ให้เขาสวีทกับลูกสาวกำนันบ่อย ๆ จะเติบโตหล่อเหลา น่ามองได้ขนาดนี้

“พี่หนึ่งขึ้นสิคะ เดี๋ยวกันตาปั่นพาไปที่ไร่ผลไม้”

“ตัวเท่าลูกหมา จะปั่นพาพี่ไปได้ไง มานี่ เดี๋ยวพี่ปั่นเอง” ว่าจบก็รีบแย่งจักรยานไป

“ค่ะ” กันตายิ้มให้เป็นหนึ่ง นั่งซ้อนท้ายจักรยานโดยมีเป็นหนึ่งปั่นพาเธอไปไร่ “ไร่เราปลูกหลายอย่างมากค่ะพี่หนึ่ง ผลผลิตของเราส่วนใหญ่จะถูกส่งออกไปที่โรงงานแปรรูปของคุณพ่อค่ะ”

“อืม ดีเลย” เป็นหนึ่งยิ้ม ปั่นจักรยานดูนั่นนี่ไปเรื่อย ทักทายคนงานที่คุ้นเคยในวัยเด็ก อย่างเป็นกันเอง

ทุกอย่างอยู่ในสายตาของคุณนวลลออตลอด นางดีใจที่หลานชายกลับมา มันถึงเวลาที่นางต้องจัดการบางอย่างสักที

“ตาหนึ่ง” คุณนวลละออยิ้มให้หลานชาย ทันทีที่เป็นหนึ่งปั่นจักรยานมาจอดที่สวนสตอเบอรี่

“สวัสดีครับคุณย่า”

“มาให้ย่ากอดที คิดถึงจังเลย”

“ครับ” เขาพยักหน้า เข้ากอดคนเป็นย่า ก่อนจะคว้าข้อมือกันตาไปดูสวนผักที่อยู่ไม่ไกล คุณนวลละออมองตาม แล้วยิ้มออกมา

บริษัท bbn

เป็นหนึ่งเดินเข้าไปในบริษัท พลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ พนักงานทุกคนต่างต้อนรับกันอย่างอบอุ่น

“ทำตัวตามสบายเลยนะทุกคน”

“ครับ|ค่ะ” เป็นหนึ่งยิ้มให้ทุกคน ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานของบิดา แฟ้มเอกสารกองโตถูกวางเอาไว้ ดีที่เขามีเลขา และลุงสหภาพลูกน้องของบิดาที่ให้คำแนะนำ ทำให้การมาบริหารงานแทนบิดา ไม่ได้ยากเกินไป

เป็นหนึ่งใช้เวลาปรับตัวกับงานไม่กี่วัน เขาก็จัดการบริหารงานทุกอย่างได้อย่างคล่องแคล่ว พนักงานบริษัทต่างชื่นชม ที่เขาเก่งไม่ต่างจากผู้เป็นบิดา

“คนอะไรไม่รู้ ทั้งเก่งทั้งหล่อ”

“โสดอีกต่างหาก”

“เมื่อปีก่อน ๆ เห็นเปิดตัวแฟนสาว ตอนนี้ไม่ได้คบกันเหรอ?”

“น่าจะไม่ได้คบกันแล้ว ไม่เห็นลงรูปคู่ในไอจีนานแล้วนะ”

“หูย แบบนี้เรามีหวัง”

“ฮ่า ๆ เสียใจ ฉันจองแล้ว” วิฬาไหว่ไหล่เบา ๆ

“เราไม่ยอมหรอก”

“แล้วใครจะยอมล่ะยะ” พนักสาวต่างหัวเราะคิกคักพอใจ

เป็นหนึ่งนั่งดูยอดส่งออกผลไม้แปรรูปที่เลขาฝากลุงสหภาพมาให้ แล้วยิ้มออกมาอย่างพอใจ ยอดส่งออกเดือนนี้เยอะกว่าทุกเดือนที่ผ่านมา หนำซ้ำยังมีนักธุรกิจชาวต่างชาติที่อยากมาร่วมลงทุนด้วย ถือว่าทุกอย่างกำลังไปได้สวย ไม่มีอะไรให้ต้องกังวล

“มีนัดคุยกับลูกค้าตอนกี่โมงครับลุงสหภาพ”

“อีกยี่สิบนาทีครับ ที่ร้านg&t”

“งั้นรีบไปเลยครับ”

“ครับ” เป็นหนึ่งไปถึงร้านอาหาร g&t ก่อนเวลาเล็กน้อย แต่พอเจอสาวสวยนั่งอยู่โต๊ะที่เลขาของเขาจองเอาไว้ให้ก็ต้องตกใจ

“มีมี่” น้ำเสียงนุ่มทุ้มถูกเอ่ยแผ่วเบาคล้ายละเมอ

“พะ…พี่หนึ่ง” เป็นหนึ่งตกใจไม่น้อยที่โลกเหวี่ยงเขามาเจอมีมี่อีกครั้ง เขาไม่คิดเลยว่าจะได้เจอเธอ เพราะมีมี่หายไปจากชีวิตเขา ไม่สนใจไยดี ตัดขาดความสัมพันธ์เขาอย่างใจร้ายที่สุด “พี่หนึ่งกลับไทยนานแล้วเหรอคะ?”

“ก็เกือบเดือนแล้วล่ะ”

“พี่หนึ่งคงไม่โกรธมี่ใช่ไหม?” เธอถามเสียงแผ่ว เป็นหนึ่งถึงกับถอนหายใจออกมาแรง ๆ ความรักของเขามันไม่มีค่าอะไรต่อมีมี่เลย เธอเห็นเขาเป็นเพียงสิ่งไร้ค่า คิดอยากจะตัดความสัมพันธ์ ก็ทำได้อย่างง่ายดาย ไม่สนใจความรัก และสิ่งที่เขาเคยให้ต่อเธอเลยแม้แต่น้อย

“พี่มีสิทธิ์โกรธด้วยเหรอ?”

“พี่หนึ่ง” มีมี่เม้มปากตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหน้าเขา “มี่ขอโทษพี่หนึ่งด้วย ที่มี่บอกเลิกพี่หนึ่ง” มีมี่เสียงแผ่ว ก้มหน้ามองมือตัวเอง “คือมี่จำเป็นจริง ๆ มี่ไม่ได้อยากบอกเลิกพี่หนึ่งเลย”

“แต่เธอก็ทำ ช่างเถอะ มาคุยงานกันดีกว่า” เป็นหนึ่งตัดบท เบือนหน้าหนีไปอีกทาง

——-

“ย่าจะให้หนึ่งแต่งงานกับหนูกันตานะ” คุณนวลละออพูดขึ้น ขณะนั่งรับประทานอาหารอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา

“อะไรนะ! คุณย่าจะให้ผมแต่งงานกับใครนะ?” น้ำเสียงเข้มดังขึ้นทันที่คุณนวลละออพูดจบ

“กันตา”

“คุณย่า นั่นมันน้องสาวผมนะ”

“น้องต่างสายเลือด ในเมื่อหนึ่งไม่มีใคร แต่งกับหนูกันตาไปเถอะ กันตาเองก็ไม่มีใคร ย่าอยากให้หนึ่งกับกันตามาช่วยดูแลทุกอย่างของครอบครัวเรา ย่าไม่อยากให้กันตาไปอยู่ที่ไหน ย่าไม่อยากให้กันตาไปอยู่ไกลตา”

“ไม่อยากให้ไปไกลตา ย่าก็หาลูกคนงานสักคน มาแต่งงานกับกันตาสิ กันตาจะได้ไม่ต้องไปไหน จะได้อยู่กับคุณย่าที่นี่”

“ย่าขอเถอะเป็นหนึ่ง ย่าอยากให้หนึ่งแต่งงานกับกันตา ย่าไม่ได้อยากให้ลูกคนงาน หรือใครมาแต่งงานกับกันตาทั้งนั้น”

“ไม่ ผมทำให้คุณย่าไม่ได้ ผมไม่ยอม”

“ยอมไม่ยอมก็เรื่องของแก! ย่าแค่บอกให้แกได้รับรู้ ไม่ได้ให้แกปฏิเสธย่า หรือเพราะแกยังอาลัยอาวรณ์นังนั่น แกถึงไม่ยอมแต่งกับน้อง” คุณนวลละออขึ้นเสียงอย่างไม่พอใจ

“ผมไม่ได้รักกันตา” คำตอบของเขา กันตาแอบเจ็บจี๊ดที่ใจ

“รักไม่รักมันก็เรื่องของแก แต่ง ๆ กันไป มันก็รักกันเองนั่นแหละ”

“ไม่มีทางรักได้หรอก มันหมดสมัยคลุมถุงชนแล้วนะครับคุณย่า อย่ามาบังคับผมให้แต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รัก นอกจากผมจะไม่มีความสุขแล้ว มันจะยังสร้างความทุกข์ให้กับกันตาด้วย”

“ย่ายังยืนยันคำเดิม ย่าเป็นย่าแก ก่อนที่แม่แกจะตาย แม่แกฝากแกไว้กับย่า ถ้าแกไม่ทำตามสิ่งที่ย่าสั่ง ย่าจะยกทรัพย์สินทั้งหมดให้กันตา”

“คุณย่าคะ…” กันตาทำท่าปฏิเสธ คุณนวลละออจึงพูดห้าม

“อย่าเพิ่งพูด”

“คุณย่า” เป็นหนึ่งเสียงขุ่น มองคนเป็นย่าอย่างไม่พอใจ ย่าของเขานี่ช่างกระไร ถึงได้เห็นคนอื่นสำคัญกว่าหลานชายตัวเอง

“ย่าพูดจริง ถ้าแกไม่เชื่อ แกจะลองก็ได้นะ”

“ยัยเด็กกำพร้านั่นมีอะไรดี คุณย่าถึงได้หลงนักหนา จนบังคับหลานตัวเองแต่งงานด้วย” เป็นหนึ่งเสียงกร้าว

“ก็ดีกว่าเด็กมีมี่แฟนเก่าแก เหอะ ปากบอกว่าบูชาความรัก ยอมกัดก้อนเกลือกิน แต่พอย่ายื่นข้อเสนอเป็นเงินห้าล้าน มันก็รีบแจ้นมาตะครุบ แล้วเลิกกับแก”

“คุณย่า”

“ยังไงย่าก็ยืนยันคำเดิม แกต้องแต่งงานกับหนูกันตา ย่าจะให้แกแต่งงานกับกันตาเดือนหน้า ถ้านังเด็กมีมี่คิดเข้ามาวุ่นวายไม่หยุด ย่าจะเร่งงานแต่งงานให้เร็วกว่าเดิม”

“….” เป็นหนึ่งกำมือแน่นอย่างโมโห จ้องหน้าน้องสาวต่างสายเลือดอย่างไม่พอใจ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากโต๊ะอาหาร

“คุณย่าคะ กันตาว่าคุณย่าอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ”

“กันตาไม่รักตาหนึ่งเหรอ? มีมี่แฟนเก่าตาหนึ่งมันกำลังเข้ามาในชีวิตตาหนึ่งอีกครั้ง ย่ารู้ว่ามันจะมาปลอกลอกตาหนึ่งอีก ย่าไม่ยอมให้ทำสำเร็จเด็ดขาด”

“แต่กันตากับพี่หนึ่งไม่ได้รักกัน”

“ตาหนึ่งต่างหากที่ไม่ได้รักกันตา ย่าดูออกนะว่ากันตารักตาหนึ่ง”

“คุณย่าคะ” กันตาเสียงอ่อน เมื่อมีคนล่วงรู้ความลับที่หล่อนปกปิดเอาไว้

*****

มีมี่กดโทรศัพท์โทรออกหาเป็นหนึ่ง เขาไม่รับโทรศัพท์ เธอจึงเลือกที่จะส่งข้อความหาเขา

“พี่หนึ่งคะ มี่อยากคุยกับพี่”

(“ออกมาหาพี่ พี่กำลังอยากคุยกับมี่พอดี”)

“ที่ไหนดีคะ?” มีมี่พิมพ์ตอบด้วยมือสั่นเทา

(“คลับ4bh”)

“ค่ะ”

“กรี๊ดดดดก!” มีมี่กดส่งข้อความก่อนจะกรีดร้องออกมาอย่างดีใจ ในที่สุดตัวเงินตัวทองของเธอก็ยอมอ่อนลงแล้ว และเธอจะไม่ปล่อยให้เขาหลุดมือเด็ดขาด คราวก่อนเธอยอมเลิกกับเป็นหนึ่งเพราะเงินห้าล้าน

คุณย่าของเป็นหนึ่งเป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ของแม่เธอ หากเธอยอมเลิกกับหลานชายของท่าน ท่านจะยอมยกหนี้ให้ครึ่งหนึ่ง และให้เงินจำนวนห้าล้านไปตั้งตัว แต่ถ้าเธอไม่ยอม ท่านจะยึดบ้าน ยึดทุกอย่างของครอบครัว เพราะมารดามีมี่ไม่จ่ายหนี้มาเกือบปีแล้ว

ตอนนั้นยอมรับว่าเห็นแก่เงิน กลัวพ่อแม่เดือดร้อน ตอนนี้เป็นหนึ่งมีบริษัท เป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง มีมี่อยากได้เขาคืน เธออยากได้โอกาสอีกสักครั้ง และก็ได้แต่หวัง ว่าเขาจะให้โอกาสเธอ