Chapter 3 เด็กหญิงเดลล่า

หลังจากผ่านไปไม่นานทั้งหมดก็มารวมตัวกันอยู่ห้องโถง ของที่อยู่ในกระเป๋าสัมภาระที่ติดตัวสาวน้อยเดลล่าทั้งหมด ถูกนำมาวางกองเรียงไว้ด้านหน้า ทุกสายตาต่างจับจ้องและใช้ความคิด

พวกเขาพูดคุยและถกเถียงกันพักใหญ่ถึงวิธีการชงนมเลี้ยงเด็กอ่อน แต่ทุกความเห็นกลับสวนทางกัน

“มัวเถียงกันแบบนี้จะได้อะไรขึ้นมา ไปหาข้อมูลสิ ชงนมยังไง” ชายหนุ่มตวาดอย่างเกรี้ยวกราด เมื่อเห็นบอดีการ์ดหนุ่มยังยืนถกเถียงกันอยู่

“ครับๆ” อดัมตอบรับและรีบเดินออกไปก่อนเพื่อหาข้อมูล คาเธอร์เดินตามออกไป ในขณะที่ซันเซสอุ้มสาวน้อยเดินวนไปมาเพื่อปลอบให้เธอ หยุดร้อง

สาวน้อยหยุดได้เพียงสักพักก็ร้องขึ้นมาอีก จนปัญญาที่คนอุ้มจะหาทางออกให้เธอหยุดร้องได้ทุกครั้ง เวลาผ่านไปนาน นมที่สั่งให้ชงก็ยัง ไม่เสร็จจนคนสั่งเริ่มหงุดหงิดหัวเสียขึ้นมาอีกครั้ง

“หยุดร้องนะคนดี หยุดร้องนะครับ เดี๋ยวนมก็มาแล้ว จะได้หม่ำๆ กัน” ชายหนุ่มก้มลงบอกคนในอ้อมกอดเสียงนุ่มนวล แต่เพียงแค่เขายกตัวเธอขึ้นมาก็ได้กลิ่นอะไรแปลกๆ

“นี่กลิ่นอะไรอีกล่ะ” เขารำพึงเมื่อได้กลิ่นบางอย่างจากตัวเธอ และสาวน้อยก็ส่งเสียงร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง เขาส่งเสียงตะโกนเรียกบอดีการ์ด ทุกคนที่อยู่ในบ้าน

“ใครอยู่แถวนี้บ้าง ออกมาที่นี่ให้หมด” เสียงตะโกนของชายหนุ่มทำให้สาวน้อยยิ่งร้องไห้หนัก เพราะเธอตกใจกับเสียงของเขา

หลังจากนั้นทั้งคฤหาสน์ก็วุ่นวายขึ้นอีกครั้ง ชายฉกรรจ์ยืนล้อมสาวน้อยที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอร้องไห้จ้าในขณะที่พวกเขาทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าสาเหตุของการร้องไห้เกิดจากอะไร

“ให้ไปชงนม ได้หรือยัง” ซันเซสตะโกนถามอย่างเกรี้ยวกราดอีกครั้งเขาเข้าใจว่าที่เธอร้องเป็นสาเหตุมาจากหิวนม ในขณะที่คนไปชงนมเงอะงะ ทำไม่ถูก

“อุแว้ๆ” เด็กหญิงยิ่งแผดเสียงร้องหนักขึ้น เธอคงหวาดกลัวกับเสียงตะโกนเกรี้ยวกราดของชายหนุ่มด้วย เมื่อเห็นเด็กหญิงร้องไห้จ้า เขาก็ช้อนอุ้มตัวเธอขึ้นมาอีกครั้งพลางโยกตัวเบาๆ ไปด้วย

“หยุดร้องนะคะ หยุดร้องนะคนสวย” ชายหนุ่มปลอบเสียงนุุ่ม เขาทำราวกับว่าสาวน้อยอายุเพียงเดือนเศษจะเข้าใจคำพูดของเขา แต่น้ำเสียงอ่อนโยนก็ทำให้เด็กหญิงหยุดมองเล็กน้อย

แต่นั่นก็ยังไม่ทำให้เธอหยุดร้อง แม้ว่าเขาจะทั้งปลอบ ทั้งโยกตัวเธอเบาๆสลับกับกอดแนบเธอเข้าลำตัว หรือแม้แต่ส่งเสียงจุปากให้เธอหยุดร้องก็ไม่เป็นผล

เขาเดินวนรอบโต๊ะเพื่อเป็นการกล่อมให้สาวน้อยหยุดเสียงร้อง ซึ่งก็ได้ผลชั่วขณะ เมื่อเห็นบอดีการ์ดหนุ่มเดินออกมาเขาก็สบถคำรามในลำคอ

“ให้ไปชงนมก็หายไปทั้งคู่ ฉันไม่ได้สั่งให้พวกนายไปทลายบ่อนเถื่อนนะ จะได้หายกันไปนานขนาดนี้”

คาเธอร์รีบถือขวดนมตรงมาหาชายหนุ่มที่ยืนรออยู่อย่างหัวเสีย เขารีบส่งขวดนั้นให้เจ้านายหนุ่ม ทั้งที่นมในขวดยังเป็นก้อนเล็กก้อนใหญ่ ไม่แตกกระจายในน้ำเพราะโดนความร้อนจัด เมื่อมือของคนเป็นนายสัมผัสกับขวดนมเขาก็ยิ่งหัวเสียหนักมากขึ้นกว่าเดิม

“ร้อนจี๋ขนาดนี้ เด็กจะกินเข้าไปได้ยังไง ปากพองพอดี นายคิดไม่เป็นหรือไง” เขาบอกอย่างตำหนิ

พอเขาได้เห็นตะกอนที่อยู่ในขวดนม เขาก็โมโหขึ้นมามากกว่าเดิม เพราะคนร้องไห้จ้ายิ่งร้องหนักกว่าเดิมเมื่อผ่านไปนาน สิ่งหนึ่งอาจจะเป็นเพราะหิว แต่เมื่อได้ยินเสียงตวาดของคนอุ้มเธอก็คงมีอาการตื่นกลัวร่วมด้วย

“นี่คือนมสำหรับเด็กอ่อนเหรอ” กวาดสายตามองทุกคนที่ยังยืนงงทำตัวไม่ถูก

“พวกนายก็ยืนอยู่ได้ ไปช่วยกันสิ”

ทุกคนกำลังตะลึงงันกับความเปลี่ยนแปลงของมาเฟียหนุ่ม พวกเขาไม่คิดว่าจะได้เจออาการแบบนี้ของเขา พอได้เห็นมาเฟียผู้หยิ่งทะนงกำลังกล่อมเด็กก็เป็นภาพน่าเอ็นดูชวนขำ หากเพราะหน้าที่และตำแหน่งทำให้พวกเขาไม่สามารถยิ้มและหัวเราะออกมาได้

นมอีกขวดถูกส่งมาให้ชายหนุ่ม อุณหภูมิความร้อนของนมในขวดนี้แตกต่างจากขวดแรกเล็กน้อย แต่ที่ไม่แตกต่างมากคือยังมีก้อนนมเกาะอยู่ก้นขวดจำนวนมาก สาเหตุอาจจะเป็นเพราะว่าคนชงกดน้ำร้อนลงไปทำให้นมไม่สามารถแตกตัวและละลายได้อย่างดี

พวกเขาอาจจะไม่รู้ว่านมสามารถแตกตัวได้ดีในน้ำอุ่น หรือแม้แต่น้ำต้มสุกอุณหภูมิห้อง

“นี่นมไม่แตกตัว ไม่ร้อนจัดแต่ก็ยังร้อน เด็กจะกินเข้าไปได้ยังไง” ซันเซสหยิบขวดนมที่คาเธอร์ส่งให้มาเขย่าอีกรอบ แต่นมก็ยังไม่แตกตัว แม้ว่าจะออกแรงเขย่ามากแค่ไหนก็ตาม

“ก็แค่ชงนม มันจะยากเย็นอะไรนักหนาวะ” ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด แต่กลิ่นตุๆ ที่โชยออกมาอีกระลอกก็ทำให้เขาชะงัก

“ใครผายลม” เสียงหนึ่งในบอดีการ์ดถามขึ้นมา พร้อมกับทำจมูก ฟุดฟิดตามหากลิ่น ทุกคนต่างปฏิเสธ แต่กลิ่นยังคงหลงเหลือ เป็นคำถามต่อว่ากลิ่นนั้นมาจากใคร

ทุกสายตาหันมามองเจ้าตัวยุ่งในผ้าอ้อมสีขาวชมพูที่เริ่มส่งเสียงร้องงอแงอีกครั้ง

“หรือว่า...”

ทุกคนลงความเห็นว่าเป็นเธอ ซันเซสยกคนในผ้าอ้อมขึ้นดม และก็เป็นคำตอบให้พวกเขาอย่างชัดเจน

“อึ!” ชายหนุ่มสบถออกมา

ใบหน้าของเขาเริ่มยุ่งและเครียดขรึมขึ้นมากกว่าเดิม มาเฟียอย่างเขาเคยเลี้ยงเด็กที่ไหนกัน และคนในบ้านก็ล้วนแต่เป็นผู้ชายทั้งสิ้น

“จะจัดการยังไงล่ะ เด็กผู้หญิงด้วย” คาเธอร์ที่ยืนถือขวดนมขวดที่สามเก้กัง ขวดนี้เขาเริ่มชงได้ใกล้เคียงกับนมเด็กมากขึ้น น้ำกับนมแตกตัวผสมกันได้เป็นอย่างดีในอุณหภูมิที่ไม่ร้อนและเย็นมากนัก

“นายนั่นแหละเอาไปจัดการเลยคาเธอร์” คนเป็นเจ้านายออกคำสั่งเสียงเข้ม พร้อมกับยื่นส่งเด็กหญิงให้เขา

พอสาวน้อยถูกเปลี่ยนมือไปจากมืออีกคนเธอก็ร้องไห้จ้าราวกับใจ จะขาด เหมือนเธอถูกทำร้ายอย่างหนัก หรือโดนมดแมลงกัดต่อยอย่างเจ็บปวดเสียอย่างนั้น

“ผมเลี้ยงเด็กไม่เป็น” คาเธอร์บอกเสียงเบา

“ส่งกลับมา” ซันเซสแย่งตัวสาวน้อยคืนมาอีกรอบ และเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง อย่างน้อยอ่างล้างหน้าของเขาก็กว้างมากพอที่จะทำความสะอาดตัวเธอได้สบาย แม้ไม่เคยทำ แต่เมื่อเกิดเหตุสุดวิสัยอย่างนี้เขาก็ต้องลอง