ชีวิตดีอยู่แล้ว

ผ่านมาแล้วสามวัน หลังจากเกิดเรื่องในคืนนั้น พราวนภายังคิดไม่ตกเลยว่าจะเอายังไง ตอนนี้เริ่มจำเรื่องที่เกิดขึ้นได้ทั้งหมดแล้ว รวมทั้งสิ่งที่ตัวเองพูดกับเด็กนั่นด้วย

‘พราวจะทำยังไงต่อจากนี้’

คนตัวโตกอดเธอแน่นขณะถาม ร่างของเขากับเธอมีสภาพเดียวกันคือไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิด เพราะเพิ่งจะมีอะไรกันเสร็จไปหมาดๆ

‘พี่จะรับผิดชอบริวเอง’

ใบหน้าแดงก่ำ ที่เธอไม่ไม่มั่นใจว่าเพราะเมา หรือเพราะออกกำลังกายหนักๆกับเขาเพิ่งเสร็จ และมันรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้

‘ยังไง’

ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมอง เธอเพิ่งเห็นว่าเขาหล่อมากๆก็ตอนนี้แหละ ใบหน้าดูอ่อนโยนลง ต่างจากตอนปกติที่ชอบทำตาขวางใส่เธอ เหมือนโกรธกันมาแต่ชาติปางก่อน

‘ได้กันแล้วก็ต้องคบกันสิ พี่รับผิดชอบริวได้นะ’

‘ฮะฮ่า เมาแล้วน่ารักชิบหายเลย รับผิดชอบจริงเปล่า’

น้ำเสียงน่าฟังทำให้เธอแปลกใจ คิริวหัวเราะจนตาหยี? เพิ่งจะเคยเห็น แล้วไม่มั่นใจอะไร เธอเป็นสไตล์ลิสเลยนะ เงินเดือนแต่ละเดือนหลายหมื่นเลยนะเว้ย ไหนจะรายได้จากการขายเสื้อผ้าที่ตัวเองออกแบบอีก เธอรับผิดชอบเขาได้แน่ๆ

‘จริงสิ กลัวพี่ฟันแล้วทิ้งเหรอ ไม่ทิ้งหรอกน่า ริวเด็ดขนาดนี้’

เธอชักจะติดใจรสสัมผัสแห่งความสุขนี้แล้ว ติดใจทั้งความวาบหวิว สยิวกิ้วที่ทำร่วมกัน รวมทั้งความอบอุ่นอ่อนโยนของผู้ชายที่เธอคิดว่าเป็นคนโหดๆอย่างคิริวด้วย

‘ขนาดไหนเหรอ?’

ถามเพราะไม่รู้จริงๆ หรืออยากต่ออีกรอบ ก็ได้นะพี่ไหว พี่ยังไหวอยู่

“กรี๊ด!!!!!!!”

“อะไรพี่พราว!”

เสียงกรีดร้องของพราวนภาทำให้อิงค์ หรืออินทิรานางแบบสาวลูกครึ่งไทย-อังกฤษ ตกใจ ถามคนที่ยืนหน้าแดงก่ำด้วยความเป็นห่วง

“เปล่าค่ะน้องอิงค์ พี่พราวแค่คิดถึงฝันเมื่อคืน”

พราวนภาโกหกออกไป เพื่อไม่ให้นายจ้างตัวเองเป็นห่วงมากไปกว่านี้ จัดแจงเสื้อผ้าบนตัวอินทิราให้เข้าที่อีกครั้ง

ทำไมต้องมานึกทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ตอนนี้ด้วย เธอกำลังทำงานอยู่ ไม่มีสมาธิเอาซะเลย เพราะภาพที่ตัวเองทำกับคิริวมักวิ่งเข้ามาในหัว ไม่ใช่มาแบบแป๊บๆนะ แต่มาเป็นฉากๆ เหมือนนั่งดูหนังโป๊งั้นแหละ

“พี่พราว รู้ไหมว่าวันนี้มีนายแบบมาถ่ายแทนน้องคนที่ป่วย น้องเขาหล่อมากเลยนะ อิงค์ว่าจะลองจีบดูแหละ”

อินทิราพูดอย่างอารมณ์ดี ยืนให้พี่พราวคนสวยจัดแจงเสื้อผ้าให้ด้วยรอยยิ้ม

เธอติดตามอินสตาแกรมของนายแบบคนนี้อยู่ เขาไม่ค่อยรับงานเพราะเน้นเรียนเป็นหลัก ฐานะทางบ้านคงดีมาก เพราะเธอเห็นเขาเปลี่ยนรถบ่อยๆ ดูจากรูปที่เขาถ่ายลงอินสตราแกรมอะนะ การแต่งตัวก็ดูดี และโดดเด่น หน้าตาดีจนดาราที่เธอรู้จักหลายคน พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอยากได้สักครั้ง

“เสร็จแล้วค่ะ พี่พราวขอตัวไปห้องน้ำสักครู่นะคะน้องอิงค์”

พราวนภาเดินจากไปทันทีที่พูดจบ เธอเสร็จงานแล้ว ที่เหลือก็แค่รอสแตนบายเผื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด ต้องยอมรับว่าไม่ได้ฟังที่อินทิราพูดเลยสักนิด เธอคิดถึงแต่ภาพที่ทำรวมกันกับคิริว คิดจนรู้สึกว่าร่างกายส่วนนั้นของตัวเองไม่โอเคเอาซะเลย

และมันก็จริงอย่างที่เธอคิด ทันที่เธอเข้ามาในห้องน้ำ แล้วถอดชุดท่อนล่างของตัวเองลง ปรากฏว่าบริเวณจุดอ่อนไหวที่เริ่มหายดี เธอพบว่ามันมีน้ำใสๆติดอยู่นิดหน่อย ไอ้เด็กบ้านั่นทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงลามกไปแล้ว แค่คิดถึงคิริว ร่างกายเธอก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง

พราวนภาจัดการใช้ทิชชูเปียกแบบออแกนิกเช็ดทำความสะอาดจุดซ่อนเร้น เมื่อรู้สึกสดชื่นขึ้นมาหน่อยก็ใส่ชุดกลับไปเหมือนเดิม เดินออกมาเติมแป้งกับลิปสติกเพิ่ม เพราะวันนี้ทั้งวันเธอยุ่งมากจนไม่มีเวลาสนใจใบหน้าตัวเอง งานของเธอต้องพบปะคนมีชื่อเสียงมากมาย จะหน้าซีดเป็นผีก็ไม่ได้ อายคนแย่

พราวนภายึดอาชีพสไตล์ลิสเป็นอาชีพมาได้สามปีแล้ว ก่อนหน้านั้นเธอเปิดร้านขายเสื้อผ้าฝีมือตัวเอง บอกได้คำเดียวว่าตอนนั้น “รุ่ง” แต่เป็นรุ่งริ่งอะนะ โชคดีที่มีคนรู้จักแนะนำงานนี้ให้ เธอถึงได้มีอนาคตขึ้นมาบ้าง ซ้ำยังส่งผลให้ร้านเสื้อผ้าที่เคยรุ่งริ่งของเธอ รุ่งเรืองและเป็นที่รู้จัก ตอนนี้รายได้หลักเธอจึงมีสองทางคืองานตอนนี้และร้านเสื้อผ้า

ตอนนี้ชีวิตเธอดีมาก แต่ก็เหนื่อยและเหงามากพอๆกันเพราะทำงานไม่ได้พักเลย อยากมีสามีหาเลี้ยงอยู่เหมือนกัน แต่ก็ยังไม่มีใครมาจีบสักที ส่วนที่เธอเคยชอบวินนั้น เธอเริ่มรู้แล้วว่าไม่ใช่ รู้ตัวมาสักพักแล้วแหละ เธอถึงพยายามหลบมาวินมาตลอดหลายเดือย แต่ไม่คิดว่าคืนนั้นวินจะกลับมานอนบ้าน ซ้ำยังพ่วงผู้ชายอย่างคิริวมาด้วย จนเกิดเรื่องนั้นขึ้น