๓ ยิ่งรักยิ่งเจ็บ 4

“จะออกไปดูวัวให้กำนันโชคที่หมู่แปด” วันว่างก็ไม่ค่อยมีอะไรทำ นัดกับคนรู้จักจะออกไปตรวจสุขภาพวัวให้ขอเพียงเลี้ยงข้าวหนึ่งมื้อก็พอ ฝ่ายนั้นรับคำในทันทีเตรียมอาหารการกินไว้ให้เขาเสร็จสรรพ

“ค่ะ” พยักหน้ารับทราบ

นั่งมองสองหนุ่มต่างวัยกินอาหารจนอิ่ม เขาขึ้นไปบนห้องส่วนเธอก็เก็บจานชามไปล้างให้เรียบร้อย ค่อยเดินมาหาหลานชายที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา นอนเหยียดกายสบายใจเฉิบเห็นแล้วก็นึกเอ็นดู หล่อนเพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ซักผ้าจึงเดินมาบอกหลาน

“พุเล่นอยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวน้าไปซักผ้าแล้วจะมาเล่นด้วย” ลูบศีรษะเล็กพลางกำชับไว้กลัวน้ำพุจะไปเล่นซนที่อื่น

“คับ!” รับคำเรียบร้อยก็นั่งดูการ์ตูนสักพัก

ความอยากรู้อยากให้ทำให้เด็กชายลงจากโซฟาเพื่อขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน กว่าจะขึ้นมาด้านบนได้ก็เหนื่อยพอสมควร มองประตูซ้ายขวาไม่รู้ว่าจะเข้าห้องไหน พอดีเห็นประตูฝั่งซ้ายแง้มออกเล็กน้อยจึงได้ผลักเข้าไป

“โห มีของเล่นเยอะจัง” ตะลึงกับของเล่นที่ตั้งโชว์เป็นตู้

แสงอรุณกลับบ้านคราวนี้นำของเล่นชิ้นโปรดมาด้วย ไม่ว่าจะเป็นหุ่นยนต์ราคาแพงหรือรถถังที่ซื้อมาตั้งแต่เด็กทว่ายังไม่ได้เปิดก็เอามาตั้งโชว์ไว้ไม่ให้ห้องของตัวเองโล่งจนเกินไป คนที่เพิ่งเข้ามาใหม่รีบวิ่งไปยังตู้ขนาดสูง เห็นของเล่นก็นึกอยากจับจึงพยายามเอื้อมไปหยิบหุ่นยนต์

“ฮึบ ฮึบ! เฮ้ย!” กระโดดหลายครั้งจนสุดท้ายของเล่นทั้งหลายกลับหล่นลงมาเพราะตู้โชว์ไม่ค่อยแข็งแรง เป็นเพียงพลาสติกเท่านั้นโดนดึงนิดหน่อยก็พังเสียแล้ว สร้างความตกใจแก่น้ำพุเป็นอย่างยิ่งจนรีบถอยห่าง

“ทำอะไรน่ะ!” คนที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำถามเสียงดัง เข้าไปดูของเล่นที่พังก็ทำหน้าบึ้งแววตาขวาง จ้องคนที่แอบเข้ามาในห้องตัวเองด้วยความโกรธ ราคาแต่ละตัวไม่ใช่น้อย สะสมมานานเป็นสิบปีป่านนี้ราคาคงขึ้นเป็นเท่าตัว

ยังดีที่บางตัวไม่เป็นอะไรมาก เขาเองก็สะเพร่าที่ไม่ได้ซื้อตู้วางที่แข็งแรงกว่านี้ ทว่าเด็กตรงหน้าก็ผิดที่เข้ามาโดยไม่ขออนุญาต

“พุไม่ได้ตั้งใจ พุขอโทษ” ยกมือไหว้แล้วบอกเสียงสั่น

“ออกไป!” ตะโกนเสียงด้วยความโกรธ จนคนที่อยู่ข้างล่างต้องรีบวิ่งขึ้นชั้นสอง เข้ามาในห้องชายหนุ่มก่อนพบว่าตู้ที่ตั้งโชว์หุ่นยนต์ของเขาพังลง ไม่ต้องถามว่าใครทำเพราะตัวตนเรื่องยืนพนมมือนิ่งไม่กล้าจะก้าวไปไหนด้วยซ้ำ

“มีอะไรคะ เกิดอะไรขึ้น”

“เธอดูแลหลานตัวเองยังไงถึงให้หลานมาทำของของฉันพัง!” ลุกยืนเต็มความสูงแล้วตะคอกใส่หอมนวลเสียงดัง เอาความโมโหทั้งหมดลงที่เธอโดยหญิงสาวก็ทำได้แค่ก้มหน้าผงกหัวพร้อมมองหลานชายที่หน้าเสียไม่ต่างกัน

“ขอโทษค่ะ พุคงไม่ได้ตั้งใจ” บอกเสียงอ่อนแต่เวลานี้เขาไม่มีอารมณ์จะเป็นคนดี ระบายความรู้สึกทั้งหมดพร้อมทั้งหาเรื่องหญิงสาวเต็มที่

“ไม่ได้ตั้งใจแต่เปิดประตูเข้าห้องคนอื่นโดยพลการเหรอ สอนกันมายังไงถึงมีนิสัยแบบนี้” ถึงกับสะอึกเมื่อได้ยินเขากล่าวโทษตน แต่ก็ยังรู้สึกผิดที่ปล่อยปะละเลยให้หลานชายสร้างความเสียหายแก่เขา

“ขอโทษค่ะ เดี๋ยวหอมจะซื้อ...” พยายามจะรับผิดชอบเพราะคิดว่าราคาของไม่น่าจะแพงเท่าไหร่ กลับถูกเขาปฏิเสธในทันที รู้ดีว่าหล่อนคงไม่มีเงินมากมายมารับผิดชอบต่อของราคาแพงที่พังไปอย่างแน่นอน

“ไม่ต้อง! ดูแลหลานของเธออย่าให้มาก่อกวนฉันก็พอ”

“ค่ะ...ไปกันเถอะพุ” พยักหน้าทำตามแล้วรีบพาหลานชายออกจากห้องของเขา หนูน้อยเร่งฝีเท้าตามน้าสาวออกไป ทั้งยังขยับเข้ามาใกล้หล่อนพร้อมเอ่ยเสียงสั่น

“ทำไมน้าแสงดุจังเลย พุกลัว” ไม่รู้จะปลอบอย่างไรแต่ก็เริ่มสอนหลานไม่ให้หยิบของคนอื่นโดยพลการ ไม่อยากให้น้ำพุโตขึ้นเป็นเด็กไม่น่ารัก อย่างน้อยก็ต้องปลูกฝังตั้งแต่อยู่ในบ้าน

ที่สำคัญคือห้องของเขา...เธอจะไม่เข้าไปอีกเด็ดขาด!