บทที่5.2อยู่ด้วยกัน

" พี่คิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวของพี่นะ " อลันตอบเสียงเรียบ

" ซอล ขอโทษค่ะที่ถามละลาบละล้วงความเป็นส่วนตัวของพี่อลันเกินไป งั้นซอลกลับก่อนนะค่ะ " ร่างอรชรเดินไปที่ลิฟย์โดยมีอลันเดินไปส่งที่ลานจอดรถ

" พี่ส่งแค่นี้นะซอล "

" ค่ะ "

อลันแกล้งเดินกลับขึ้นไปยังห้องของเขา แต่จริงๆแล้วเขาแอบดูอริยาบทของน้องสาวสุดสวยว่าเธอจะทำยังไงต่อหลังจากส่งเธอที่ลานจอดรถ คนสวยยกเท้าเตะรถจนสัญญานกันขโมยดังแล้วกดปิดสัญญาณทันทีก่อนที่ผู้รักษาความปลอดภัยจะแตกตื่น คนแอบดูถึงกับส่ายหัวไปมา

ดวงหฤทัยนอนดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนเตียงใหญ่ภายในห้องนอนโทนสีฟ้าเรียบหรู ดวงหน้าเรียวเล็กปราศจากแว่นหนา ใบหน้าเต็มไปด้วยแป้งเด็ก เธอนอนไม่หลับกับสถานที่ใหม่ ห้องใหม่ ได้แต่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาลุกนั่งอยู่บนเตียง คิดเรื่องราวต่างๆมากมายที่ผ่านเข้ามาในหัวสมอง

สามวันก่อนที่เธอจะได้ไปจดทะเบียนสมรส คนตัวเล็กนั่งเงียบอยู่ที่โต๊ะหินหน้าบ้าน พิศมัยเห็นสีหน้าของลูกสาวดูวิตกกังวล นางอดไม่ได้ที่จะต้องถามตามประสาคนเป็นแม่ พิศมัยนั่งลงข้างลูกสาว

" หนึ่ง เป็นอะไร อีกไม่กี่วันก็จดทะเบียนสมรสแล้ว ดีนะที่ป้าแกช่วย ไม่งั้นไอ้หน้าหล่อนั่นมันคงไม่เห็นหัวคนอย่างพวกเรา แล้วนี้เป็นอะไรดูซึมๆ "

" แม่ คือ ว่า คือ เอ่อ..."

"อะไรวะ มีอะไรก็พูดมาซิ คือ เอ่อ คือเอ่อ อยู่นั่นแหละ "

"แม่ หนึ่งคิดว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด "

" เข้าใจผิดเรื่องอะไรของแก "

"ก็เรื่องรอยเลือดที่ศักดิ์มันถ่ายรูปมาให้แม่ดู"

" ทำไม เข้าใจผิดอะไร ไหนแกขยายความมาให้ฉันเข้าใจซิ "

" หนึ่งประจำเดือนมาก่อนกำหนด แล้วที่หนึ่งปวดท้องหน่วงๆ น่าจะเป็นประจำเดือนมาผิดปกติ หนึ่งไม่ได้มีอะไรกับคุณซัน น่าจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน แค่การเข้าห้องผิดมากกว่า " ดวงหฤทัยก้มหน้ารอรับคำด่าจากมารดาที่จะสาดเข้ามาจนหูชาแน่นอน

" ตายห่า!!!ประจำเดือน ไม่ใช่เลือดพหรมจรรย์เหรอ เป็นเรื่องแล้ว!!ตายๆๆๆ ทำไมมาบอกเอาตอนนี้ ก่อนหน้านี้ทำไมไม่พูด อมอะไรอยู่"

" ก็หนึ่งไม่มีโอกาสได้พูด คนโน้นคนนี้พูดตัดบทหนึ่งหมดเลยนี่แม่"

"ตายแน่!!ที่นี้ ทั้งแกแล้วก็แม่ด้วย ทุกคนจะได้พากันมาลุมด่าแม่ ฉีกอกแม่ ไอ้หนึ่ง ตายๆๆๆๆ"

" ทำไงดีแม่ ป้าต้องโกรธหนึ่งแน่ พ่อด้วย "

"ไม่ใช่แค่โกรธ นี่มันเรื่องคอขาดบาดตายเลยนะ ถ้ายกเลิกกลางคัน ฉันโดนพ่อแกฉีกอก ป้าแกด้วย เอาอย่างงี้ จะช้าจะเร็วก็มีผัวอยู่ดี ถึงไอ้หล่อนั้นมันจะไม่ได้มีอะไรกันกับแก แต่มันต้องจับโน้นจับนี้มั้งแหละ ยังไงก็อนาจาร จดทะเบียนสมรสไปก่อน แกก็ทำตัวเนียนๆให้ไอ้หล่อคิดว่าได้แกแล้ว เพราะไอ้หล่อยังยื่นข้อเสนอให้แกเรียนต่อจนจบ แสดงว่ามันก็ห่วงแกไม่น้อย ไม่เห็นแก่ได้จนเกินไป แกนับว่าโชคดี ผู้หญิงเกือบทั้งประเทศอยากได้ไอ้หน้าหล่อจะตายไป แกได้มาอาจเป็นพหรมลิขิตก็ได้ อนาคตใครจะไปรู้ "

" แล้วถ้ามันไม่ใช่ล่ะแม่ หนึ่งกับเขาแทบจะไม่รู้จักกันเลย มันคนละชั้นกันอีกต่างหาก "

"แต่ตอนนี้ แกมีสิทธิ์วีไอพี รวมทั้งแม่ด้วย จะให้มันไหว้เช้าไหว้เย็นคอยดู"

"แม่ แต่หนึ่ง”

"เงียบ ห้ามพูดอีกหรือว่าส่อพิรุธจ์ ตอนนี้มีผัวที่เพี้ยบพร้อมถึงจะเร็วไปหน่อยแกน่าจะดีใจ เงียบไว้นะ จำไว้ " เธอนอนคิดจนผล็อยหลับไป

คนตัวเล็กใช้ชีวิตประจำวันอยู่ในคอนโดหรูคนเดียวได้สองอาทิตย์นับจากวันที่ซันไปรับมาโดยที่เขาไม่เคยมาที่นี่ ความเงียบเหงาทำให้เธอไปเก็บลูกแมวหลงทางอยู่ที่ป้ายรถเมล์เวลาเธอเดินทางกลับบ้านมาเลี้ยงไว้ มันเป็นแมวไทยสีเทาคล้ายสีสวาทตัวผู้กำลังน่ารัก เธอกลับมาจากโรงเรียนก็ร้องเรียกหา

" สบู่!! สบู่ ! แม่มาแล้ว หิวข้าวหรือยัง " ร่างเล็กรีบคว้าแมวมากอดยกมือลูบหัวลูบคอ เจ้าแมวรู้ความส่งเสียงตอบนายมันของมัน

"เมี๊ยวๆๆๆ"

" เดี๋ยวแม่เทข้าวให้ แม่เอากระเป๋านักเรียนไปเก็บก่อนนะสบู่" ร่างบางรีบเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้อง เธอรีบไปเทอาหารเม็ดให้แมวในครัว เจ้าเหมียววิ่งปรู้ดไปที่อาหารของมันแล้วกินอย่างเอร็ดอร่อยเธอเดินออกมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากดรีโมทดูละครช่วงเย็นอย่างไม่คาดสายตา เพราะมีดาราชายที่เธอชื่นชอบนำแสดง

หลายวันที่มายด์ซันไม่ได้กลับเข้าไปที่คอนโด ไม่รู้ว่าภรรยาที่ได้มาแบบไม่ตั้งใจจะเป็นยังไงบ้าง คนอย่างเขาก็ไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำซะทีเดียว เย็นนี้เขาเลยกลับเข้าไปพักที่คอนโดเหมือนเดิม จะไม่เหมือนเดิมตรงที่ไม่ได้อยู่คนเดียว ซันเปิดประตูผลักเข้าไปในห้อง สองตาคู่สวยหันหน้ามาที่ประตูทันทีที่ถูกเปิดอ้า สองขาเรียวเล็กลุกขึ้นยืนอัตโนมัติ

" ทำหน้าตกใจอะไร ไปเอาน้ำมาให้ฉันหน่อยซิ " สีหน้านิ่งสั่งภรรยาวัยใส

" ค่ะ " เธอวิ่งไปหยิบน้ำรินใส่แก้วมายื่นให้ร่างสูง ซันยกขึ้นดื่มรวดเดียวแล้วนั่งลงบนโซฟายกขาพาดไปที่โต๊ะกระจก จมูกโด่งคมสันของเขาเริ่มจะฟุตฟิต ๆ แล้วซันก็ฮัดเช่ยดังลั่น

"ฮัดเช่ย!!ฮัดเช่ย!! เธอเอาอะไรเข้ามาหนึ่ง "

" หนึ่ง หนึ่ง" เธอยืนนิ่ง หน้าซีด

~เมี๊ยวๆๆๆ~เจ้าสบู่หลังจากกินอาหารของมันเสร็จก็เดินสี่ขาคิดว่านี่คือบ้านของมันเต็มที่ สีหน้าชายหนุ่มเมื่อเห็นสิ่งแปลกปลอมก็สั่งเสียงห้าวดังลั่น

" เธอเอาแมวเข้ามาเลี้ยงเหรอ!! รู้ไว้นะว่าฉันแพ้ขนสัตว์ !!เอามันไปปล่อยเดี๋ยวนี้!! ฮัดเช่ย!"

" แต่มันน่าสงสารนะคะ มันยังเด็ก สงสารมัน พ่อแม่มันก็ไม่มี อนุญาตให้หนึ่งเลี้ยงมันนะคะ "

" ไม่!! เอามันไปปล่อย มันกำลังจะฆ่าฉันด้วยขนของมัน ฮัดเช่ย!!" เขาทำตาดุและยื่นคำขาด ซันทนนั่งอยู่ได้ไม่นานก็รีบผลักประตูเข้าห้องของเขาโดยเร็ว คนตัวเล็กใจห่อเหี่ยว ที่จะต้องเอาเจ้าสบู่ไปปล่อย แต่ทว่าเธอไม่ลดละความพยายาม

สำหรับเจ้าสบู่

สี่ชั่วโมงผ่านไป ซันอยู่ในชุดกางเกงขายาวเสื้อยืดสีฟ้าอ่อน เขานั่งอยู่บนเตียงดูเอกสารสำคัญสำหรับการประชุมในวันพรุ่งนี้ อยู่ๆหน้าห้องก็ดังขึ้นด้วยเสียงเคาะประตูอยู่หลายครั้งจนเขาทนไม่ไหวลุกขึ้นไปเปิดประตูจนได้ สายตาคมเข้มปะทะกับเรือนร่างเล็กกลมกลึงอยู่ในชุดนอนกระโปรงยาวคลุมหัวเข่าสีขาวแขนกุด เผยผิวพรรณขาวอมชมพู ผมที่ถูกมัดปล่อยยาวสลวยดำขลับ ใบหน้าไร้เครื่องสำอางค์ เนียนใส กลิ่นกายฟุ้งหอมอ่อนๆไปด้วยแป้งเด็ก เธอยกมือขยับแว่นตา รอฟังคำตอบว่าร่างสูงจะให้ย่างกรายเข้าไปในห้องหรือเปล่า

" มีอะไร” ซันถามเสียงเข้ม

" ขอหนึ่งเข้าไปได้มั้ยคะ ขอเวลาแป้ปเดียว "

"อืม" ซันเดินไปนอนบนที่นอน แขนใหญ่หนุนศรีษะตัวเองไว้ ขาไขว้กัน ร่างบอบบางนั้นยืนตรงปลายเตียง

" หนึ่งจะมาขอร้อง อย่าให้หนึ่งเอาเจ้าสบู่ไปปล่อยเลยนะคะ หนึ่งจะไม่ให้มันเข้ามายุ่มย่ามพื้นที่ส่วนตัวของคุณ มันน่าสงสาร หนึ่งอยู่คนเดียวก็เหงา หนึ่งอยากมีสบู่เป็นเพื่อนนะคะ” ใบหน้าเรียวเล็กทำหน้าละห้อย

" ไม่ เอาไปปล่อย ฉันอนุญาตให้มันอยู่ได้แค่คืนนี้ พรุ่งนี้ต้องไม่เห็นมัน " เขาพลิกตัวนอนคว่ำแล้วหลับตาสนิท คนตัวเล็กค่อยๆกระเถิบขึ้นไปบนเตียง ยื่นมือเล็กไปบีบนวดตามแขนขาของเขาพร้อมกับส่งเสียงรำพึงรำพันเพื่อขอร้องให้ได้เลี้ยงแมวต่อไป

" คุณซันให้หนึ่งเลี้ยงนะคะ นะ ๆ สบู่มันยังเด็ก นะๆคุณซัน หนึ่งสัญญาว่าหนึ่งจะว่านอนสอนง่าย ให้หนึ่งเลี้ยงมันนะคะ นะคุณซันขา”

" อืม ก็ได้" ซันพลิกตัวนอนหงาย เห็นภรรยาวัยใสนั่งอยู่ข้างกาย เขาก็เริ่มรู้สึกว่าเธอชั่งร้ายกาจ สามารถทำให้เขาใจอ่อนจนได้ ซันยื่นวงแขนใหญ่โอบกอดรอบเอวเล็ก เธอสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติ

"ไม่เห็นขอบคุณฉันเลย ที่อนุญาตให้เลี้ยงเจ้าสบู่อะไรของเธอ "

"ขอบคุณค่ะ" หนึ่งยกมือไหว้แต่ถูกมือใหญ่รวบมือไว้

" ขอบคุณค่ะ แค่นี้เหรอ แมวตัวนึง แค่ขอบคุณเฉยๆหรือไง " ซันหยิบแวนตาทรงโตของเธอออกจากดวงหน้า เขากวาดสายตาคมกริบมองใบหน้าเรียวสวยและไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเธอน่ารักน่าหยิกไปหมดทั้งตัว