26

โสมนภา ยิ้มน้อย ๆ และรับไหว้ตามมารยาท ก่อนจะหันมาแย้ม ยิ้มกับคนข้างกาย...หล่อนได้ยินว่าเขาเป็นพ่อหม้ายมาหลายปี แต่ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่หล่อนจะมาซักไซ้ไล่เลียงกัน ตอนนี้

“เดี๋ยวพี่ลองดูรถให้ก่อนก็แล้วกันนะเผื่อจะซ่อมได้” คุณชายปฐวีแกะ มือบางที่เกาะต้นแขนของเขาเอาไว้ออกอย่างนุ่มนวลก่อนจะพากันเดินไปเปิดกระโปรงรถ

บัวบูชารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินไม่รู้จะตามไปยืนโด่เด่เป็นตอไม้ทำไมหล่อนจึงเลือกที่จะยืนพิงรถชมนกชมไม้จนตาแทบเหล่ เพราะอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองคนทั้งคู่เป็นระยะ.....อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิดก็ได้...นังบัวเอ้ย...หยุดฟุ้งซ่านเสียที.......หญิงสาวตัดสินใจหันหลังให้กับคนทั้งคู่เสียเลย.....เปลี่ยนมุมชมวิวน่าจะเป็นผลดีต่อหัวใจของตัวเองมากกว่า

เวลาผ่านไปไม่นานเสียงพูดคุยกระหนุงกระหนิงของหนุ่มสาวก็ใกล้เข้ามา หล่อนหันไปเห็นคุณโสมนภาเกาะแขนคุณชายปฐวีเอาไว้สงสัยผู้หญิงคนนี้อาจจะมีปัญหาด้านการทรงตัวหรือไม่ก็แขนขาอ่อนแรงกระมัง

“แม่บัวขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวเราต้องไปส่งคุณโสมก่อนแล้วค่อยให้คนที่บ้านมาเอารถทีหลัง” ร่างสูงใหญ่เข้ามาประชิดกายเมียตัวน้อยพร้อมกับคว้าข้อมือพาเดินไปขึ้นรถ ทั้งที่เขาแค่เรียกหล่อนก็ได้แต่ก็อยากเอาใจ ดูออกว่าแม่ตัวยุ่งอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็ต้องชะงักเล็กน้อยเมื่อโสมนภาขึ้นนั่งตอนหน้า คู่กับคนขับเรียบร้อยแล้ว เขาจึงพาหล่อนเดินเลยมาแล้วเปิดประตูรถด้านหลังให้ เมื่อเรียบร้อยแล้วก็อ้อมไปนั่งประจำที่คนขับ

“อ้าว ! ตายจริงนี่โสมนั่งผิดที่หรือเปล่าคะ”

บัวบูชามองสาวสวยที่ยกมือทาบอกเหมือนตกใจ ที่ตัวเองนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ด้านหน้า ทั้งที่ที่ตรงนั้นควรจะเป็นของหล่อน....ฮึ...ความรู้สึกช้าไปหรือเปล่ายะแม่คุณ.......

“ไม่เป็นไรหรอกโสม ตรงไหนก็เหมือนกัน” คุณชายตัดบท

“ขอโทษนะจ๊ะบัวบูชา คือฉันชินน่ะ เมื่อก่อนตอนอยู่เมืองนอกเราก็เป็นกันแบบนี้แหละ จะไปไหนมาไหนพี่ชายวีก็ขับรถให้นั่งตลอด.....” โสมนภาเอี้ยวตัวมาพูดพร้อมรอยยิ้มมั่นใจในความเหนือกว่าเห็น ๆ

หญิงสาวมองโสมนภาแล้วก็เพลินตาดี เพราะเธอเหมือนดาราคนนั้นมาก ยิ่งเห็นบทบาทการแสดงตอนนี้ยิ่งคล้ายกันใหญ่....แหม ๆ ๆกลัวจะไม่รู้หรือว่าเคยสนิทสนมกันมากแค่ไหน....แต่เสียใจ...นั่นมันอดีตจ้า บัวบูชาไม่สน.....

“ไม่เป็นไรค่ะคุณโสม....ปกติฉันก็ไม่ค่อยได้นั่งตรงนั้นหรอกค่ะ” บัวบูชาตีหน้าเศร้า บอกเสียงอ่อย

“ต๊าย ! อย่าบอกนะคะว่าพี่ชายวี ไม่ยอมให้เมียตีเสมอ ทำอย่างกับเป็นเมียบ่าวนี่มันพ.ศ.อะไรแล้วคะ”

โสมนภาหันไปต่อว่าคุณชายด้วยเสียงหวานจ๋อยไม่สนใจความสมเหตุสมผลในสิ่งที่พูดเลยสักนิด....ใครจะบ้าไล่เมียไปนั่งบนกระโปรงรถ

“คุณโสมอย่ามองคุณชายอย่างนั้นสิคะ ความจริงคุณชายใจดีมากต่างหาก ให้หนูนั่งตักมาตลอดทางเลยค่ะ” บัวบูชาฉีกยิ้มทำหน้าซื่อตาใส แต่ในใจกำลังอยากหัวเราะให้ดังลั่น เมื่อเห็นหน้าอีกฝ่าย....เชอะ ! บัวบูชาก็แสดงเป็นเหมือนกันจ้า......

คนที่นั่งขับรถเงียบ ๆ ถึงกับไอโขลก ๆ จะยิ้มก็ไม่ใช่ จะบึ้งตึงก็ไม่เชิงได้แต่ปิดปากเงียบ.....

“เรื่องแบบนี้ใครเขามาอวดกันจ๊ะ....” กัดฟันพูดจ๊ะจ๋า พี่ชายวีเห็นหล่อนเป็นน้องน้อยที่น่ารักอย่างไร ก็ควรเป็นอย่างนั้นตลอดไป

“อ้าว !...หนูทำให้คุณโสมเข้าใจผิดเหรอค่ะ ที่พูดไปนั่นน่ะหนูไม่ได้อวดแต่บ่นให้ฟังต่างหากค่ะ.....เฮ้อ !...แย่จริง....” หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับทำหน้ามุ่ย

โสมนภาหันมามองบัวบูชาด้วยสายตาพิฆาต ยายคนนี้นี่แสบเอาเรื่องแต่ก็ดีพี่ชายวีคงไม่เก็บผู้หญิงแบบนี้ไว้นานหรอก หล่อนมองอยู่เพียงแวบเดียว ก่อนจะหันไปชวนคนข้างกายคุยเรื่องในอดีตของพวกเขาสองคน ตัดผู้หญิงอีกคนออกจากวงสนทนาทันที....

คุณชายปฐวีรู้สึกอึดอัด ทำให้เขาอดที่จะมองกระจกหลังบ่อย ๆ ไม่ได้จึงไม่ค่อยได้สนใจเรื่องที่กำลังสนทนากับโสมนภา ตอบบ้างไม่ตอบบ้างจนกระทั่งขับรถมาถึงบ้านหลังใหญ่โตหรูหราของเพื่อนอากงซึ่งโสมนภาเป็นหลานสาวคนหนึ่งในจำนวนลูกหลานหลายคนของครอบครัวใหญ่นี้........

ด้วยเหตุนี้ทำให้ตอนที่หล่อนบินไปเรียนเมืองนอก ทางผู้หลักผู้ใหญ่ถึงได้ฝากฝังให้เขาช่วยดูแลหล่อนซึ่งเขาเองก็เอ็นดูโสมนภาเหมือนน้องสาวแท้ ๆ ของตนเองคนหนึ่ง ไม่เคยคิดเกินเลยจนกระทั่งเจ้าหล่อนแต่งงานกับสามีชาวต่างชาติแทบจะถูกตัดขาดจากครอบครัวและไม่ได้กลับเมืองไทยอีกเลย จนกระทั่งวันนี้ที่เขาได้เจอเธออีกครั้ง.......

“ขอบคุณนะคะพี่ชายวี” โสมนภาพนมมือไหว้ ฝ่ายชายที่ออกมายืนส่งหน้าประตูรั้ว

“ครับ....แล้วจะกลับไปที่โน่นเมื่อไหร่” ถามเพราะคิดว่าหล่อนคงแค่กลับมาเยี่ยมบ้าน หรือบางทีอาจจะพาหลานกลับมาเยี่ยมอากงอาม่าก็ได้

“โสมคงไม่กลับไปอีกแล้วค่ะ”

“หืม?”

“โสมโสดแล้วนะคะ” หญิงสาวยิ้มหวานนัยน์ตาเป็นประกาย ไม่มีร่องรอยความทุกข์ร้อนใด ๆ ให้เห็น

“พี่เสียใจด้วยนะ”

“พี่ชายวีต้องพูดว่าดีใจกับโสมดีกว่าค่ะที่หลุดพ้นจากผู้ชายเลว ๆ คนนั้นเสียได้”

“อืม.....งั้นพี่กลับก่อน” ชายหนุ่มแค่รับทราบไม่อยากเข้าไปก้าวก่ายเพราะตอนที่หล่อนมีแฟนหล่อนก็เลือกของหล่อนเอง

“ไม่แวะเข้าข้างในก่อนหรือคะ”

“ไม่ล่ะ พี่ไปนะ”

คุณชายปฐวีเดินกลับมาที่รถ ก็เห็นว่าแม่ตัวแสบข้ามมานั่งเบาะหน้าแทนที่โสมนภาแล้ว คิดแล้วมันน่าจูบให้ปากเจ่อร้ายนักนะ.....