23

“เออแน่ะ สงสัยลูกชายฉันจะผอมตายเสียคราวนี้กระมัง” ผู้สูงวัยเอ่ยสัพยอกไม่ได้ถือเป็นจริงเป็นจัง เรื่องกินเรื่องอยู่บ่าวไพร่ที่อยู่กันเต็มวังต่างก็มีหน้าที่ประจำอยู่แล้ว

“รับรองไม่ผอมหรอกค่ะ ถึงไม่ค่อยชอบทำกับข้าว แต่หนูก็ทำได้นะคะ รับรองว่าไม่ปล่อยให้คุณชายอดอาหารหรอกค่ะ.....ขอรับรองด้วยเกียรติของบัวบูชาศิษย์เอกของหม่อมเนื้อทองเจ้าค่ะ” หญิงสาวยิ้มแป้น แววตาเป็นประกาย

“ย่ะ แม่คนเก่งจะอวดว่าทำได้ทุกอย่างว่างั้นเถอะ” ปากก็พูดเหมือนหมั่นไส้ แต่ก็อดยิ้มไม่ได้เลย ดีใจที่ตัวเองเลือกคนไม่ผิด ผู้หญิงอย่างบัวบูชานี่แหละจะปลุกให้ลูกชายของหล่อนมีชีวิตชีวา

“แหะ ๆ ๆ ....จริง ๆ แล้ว หนูไม่เก่งสักอย่างค่ะ” บัวบูชายิ้มแหย ๆ ความสามารถของหล่อน จะว่าไปก็เหมือนเป็ดน้อย ขึ้นบกก็เดินได้ ลงน้ำก็ว่ายได้......เรียกว่าพอเอาตัวรอดได้แต่ไม่เก่งสักทาง

“เอาเถอะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนป่านนี้ผัวหล่อนคงชะเง้อรอเมียคอยาวแล้วกระมัง”

ณ วังปฐวี

เรือนร่างสูงใหญ่ของคุณชายเดินไปเดินมา ในมือถือหนังสือเล่มหนาที่ตั้งใจจะอ่านฆ่าเวลา แต่เขาก็ยังไม่ได้เปิดสักหน้ามัวแต่ร้อนใจนั่งไม่ติด ไม่รู้ว่าสาวน้อยสาวใหญ่พากันไปเที่ยวที่ไหนต่อหรือเปล่า ป่านนี้ยังไม่กลับมา ความจริงตอนนี้ก็แค่ห้าโมงเย็น แต่ไม่ใช่พนักงานกินเงินเดือนเสียหน่อย ไม่น่าจะต้องเลิกงานตรงเวลาขนาดนั้น

“คุณชายขา” เสียงแจ๋วๆ นำมาก่อนเจ้าตัวจะปรากฏ เพราะทันทีที่หม่อมเนื้อทองให้คนขับรถมาส่ง คุณนมที่รออยู่แล้วก็รีบบอกให้มาหาคุณชาย เพราะดูเหมือนจะร้อนใจจนนั่งไม่ติดที่แล้ว

คุณชายหนุ่มหันมองตามเสียงทันทีที่เห็นร่างคุ้นตาเขาอ้าแขนรับ เจ้าหล่อนที่กำลังโผเข้าหา.......ส่วนบัวบูชาก็คิดแบบสาวใจกล้า ก็นี่สามีของหล่อน ไม่ได้ขโมยใครอื่นมาเสียที่ไหน คุณหม่อมเองก็บอกให้รู้จักอ้อนเอาใจทำให้คุณชายเอ็นดูจะได้ไม่ไปมีเล็กมีน้อยที่ไหน.......เพราะถ้ารักที่จะทำงานนอกบ้าน ความหวานในบ้านก็อย่าได้บกพร่องไม่อย่างนั้นอาจจะถูกสั่งห้ามให้ทำงานนอกบ้าน

“คิดถึงหนูหรือคะ” บัวบูชาแหงนเงยเอ่ยถามแววตาเป็นประกายใบหน้าระบายด้วยรอยยิ้ม กลเม็ดเด็ดพรายใด ๆ ที่ได้รับมาหล่อนจะงัดมาใช้ให้หมด จะได้ไม่โดนสั่งเก็บตัวเอาไว้แต่ในวัง

เจอเด็กอ้อนเข้าไปคนอย่างคุณชายปฐวีผู้ที่เคยปฏิบัติตนเยี่ยงฤาษีมาหลายปีมีหรือจะทนไหว จึงก้มลงไปหอมแก้มอิ่มเสียหลายฟอด ตบท้ายด้วยจูบดูดดื่มจนทำท่าจะเลยเถิด........ส่วนคนที่ทำเป็นเก่งเมื่อครู่ถึงกับตัวสั่นแทบจะยืนไม่อยู่... พวงแก้มแดงปลั่งพูดอะไรไม่ออก......เอิ่ม มันได้ผลเกินคาดเกินไปหรือเปล่า.........

“ใครบอกว่าฉันคิดถึง......ก็แค่เห็นเธอวิ่งถลามาแต่ไกล ก็เลยกลัวจะลื่นไถลจนแข้งขาหักเอาน่ะสิ” คุณชายแกล้งปฏิเสธ.......แม่ตัวยุ่งออกไปทำงานนอกบ้านวันเดียวท่าทางก๋ากั้นขึ้นมาเป็นกองคงไม่พ้นหม่อมเนื้อทองที่เสี้ยมสอนกันมา แม่บัวบูชาก็ช่างสอนง่ายเหลือเกิน

“เหรอคะ...แต่หนูกลับคิดถึงคุณชายม๊าก........มากกกกกค่ะ” บัวบูชาลากเสียงยาวหลับตาพริ้มก่อนจะลืมตาขึ้นมายิ้มแฉ่ง…..มันคือการแสดงจากแม่ดาราอ่อนหัดชัด ๆ

“จะเอาอะไร” อากัปกิริยาน่ารักจนผิดสังเกตทำให้ชายหนุ่มมองอย่างสำรวจหาพิรุธ รู้สึกว่าวันนี้หล่อนจะดูล้นเกินไปแล้วหรือว่าไปทำอะไรผิดมาอีกหนอ....คนเป็นสามีชักใจคอไม่ค่อยดี

“เปล่า...ไม่มี๊....ไม่มีค่ะ” บัวบูชาสั่นหน้ารีบปฏิเสธเร็วปรื๋อ....

“แน่ใจนะ” ชายหนุ่มหรี่ตาแคบเพ่งพินิจพิจารณาดูอย่างถี่ถ้วนแล้วลงความเห็นได้เลยว่ามีแน่นอน

“แฮร่....อันที่จริงก็มีนิดหน่อย” นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้จีบเข้าหากัน ทำท่าประกอบว่านิดเดียวจริง ๆ พร้อมกับส่งยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย เลือกที่จะสารภาพตรง ๆ ดีกว่า ขืนเฉไฉก็ไปไม่รอดแน่ .....คุณชายของหล่อนฉลาดจะตาย...รู้ได้ไงนะ....

“นั่นไงว่าแล้ว......ผิดจากที่คิดเสียที่ไหน” คุณชายเริ่มไม่แน่ใจว่านี่เมียหรือลูกสาวกันแน่วะ...อยากได้อะไรก็มาประจบเอาทำแบบนี้แล้วจะปฏิเสธไหวไหมเนี่ย มีแต่จะรีบยกให้ตั้งแต่ยังไม่ได้เอ่ยปากขอด้วยซ้ำ

“คือ.....เรื่องหัดขับรถน่ะค่ะ คุณชายลืมหรือยังคะ” หญิงสาวทวงถามอย่างเกรงใจ ไม่รู้ว่าจะโดนดุหรือเปล่า หล่อนแค่คิดถึงในระยะยาวหากหล่อนขับรถเองได้ จะได้ไม่ต้องรบกวนหม่อม ที่ต้องให้คนมารับมาส่ง....หล่อนตั้งใจว่าจะขอยืมรถเก่า ๆ ของคุณชายสักคัน เห็นมีจอดเรียงรายในโรงรถเต็มไปหมดเขาคงไม่หวงหรอกกระมัง ทั้งที่ใจอยากลองขับเจ้าคาดิลแลคสีแดงใจจะขาด....

“เงื่อนไขว่าไงนะ”

“ให้หนูทำดี”

“แล้ว?”

“ตอนนี้หนูดีพอหรือยังคะ”

“ยัง !” เห็นสาวน้อยในอ้อมกอดทำตาปริบ ๆ ร้องขอความเห็นใจอย่างเจ้าเล่ห์...แม่บัวคนซื่อหายไปไหนวะ.... มันน่าแกล้งให้เข็ด……

“เหรอคะ” แขนเรียวที่เกาะกอดร่างหนาเอาไว้อย่างเอาใจ ตกลงข้างตัวอย่างหมดแรง อุตส่าห์ลงทุนออดอ้อนทั้งที หมดกัน....

“ขี้แพ้....” คุณชายพูดลอย ๆ พยายามเก็บอาการแกล้งทำเป็นเฉยเมย อยากรู้นักว่าแม่ตัวแสบจะงัดไม้เด็ดอะไรมาอีก

“มาค่ะคุณชาย......หนูจะทำให้เห็นว่าบัวบูชาคนนี้นั้นดีแค่ไหน” คำปรามาสสร้างแรงกระตุ้นที่ใช้ได้ผลดีทีเดียว.....หญิงสาวออกแรงเล็กน้อยดึงข้อมือใหญ่ให้เดินตามไปจนถึงมุมห้องที่ตั้งตั่งตัวใหญ่ ก่อนจะฉุดให้เขานั่งลง