ตอนที่ 1/3

“ความทรมานที่คุณกำลังเป็นอยู่ ฟ้าช่วยคุณได้นะคะ คุณจะปฏิเสธฟ้าทำไมล่ะ ก็แค่ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับฟ้าก็พอ ที่เหลือเดี๋ยวฟ้าจัดการเอง” เธอยังคงไม่ลดละความพยายาม เดินประกบร่างสูงสมส่วนไม่ห่าง แม้เขาจะก้าวลงมาจนเกือบถึงด้านหน้าประตูทางออกแล้วก็ตามที

พีอาร์สาวค่อยๆ ประคองเหยื่อของเธอ ที่กำลังจะหมดเรี่ยวแรงออกมาด้านนอก เพื่อให้เขาพาเดินไปยังรถ และตั้งใจว่าจะพาเขาไปจัดการรวบหัวรวบหางที่โรงแรมใกล้ๆ แถวนี้

“อย่ามายุ่ง นังผู้หญิงหน้าไม่อาย!!” และเมื่อเดินมาถึงรถยนต์คันหรูที่ถูกนำเข้าจากต่างประเทศของตนเอง ซึ่งจอดอยู่บริเวณด้านหน้าในส่วนของแขกวีไอพีนั้น มือแกร่งก็ใช้แรงที่มีอยู่เพียงน้อยนิด ผลักหญิงสาวออกจนเธอเซถลาไปทางด้านหลัง

ผู้คนแถวนั้นเริ่มให้ความสนใจ และหันมามองกันมากขึ้น ทำให้ฟ้าเริ่มรู้สึกว่าเรื่องที่เธอกำลังทำอยู่ ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด

เธอจึงรีบปรี่เข้าไปหาเขาอีกรอบ เพื่อหวังจะจัดการยัดผู้ชายตรงหน้าเข้ารถให้จบๆ แต่ก็มีใครบางคนเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน

“คุณได้เรียกใช้บริการขับรถชั่วคราวหรือเปล่าครับ?” หนุ่มน้อยหน้าตาละอ่อนจิ้มลิ้ม เดินเข้ามาเอ่ยถามบุคคลทั้งคู่ด้วยแววตาใสซื่อ หลังจากที่เขาได้รับคำสั่งเรียกใช้บริการ เขาก็รีบดิ่งมาที่นี่ทันที เพราะกลัวว่าลูกค้าจะรอนาน

“เปล่า ไม่ได้เรียก ผิดคนละ” หญิงสาวเป็นฝ่ายหันมาเอ่ยตอบ ก่อนจะประคองพยัคฆ์ที่ยืนพิงประตูรถ และกำลังหมดแรงค่อยๆ ไหลลงไปกองกับพื้น

“แต่รถกับทะเบียนที่ระบุในระบบตรงกันหมดเลยนะครับ ไม่ได้เรียกจริงๆ เหรอ?” ดวงตาสวยหวาน กวาดมองรถยุโรปที่จอดอยู่ด้านหลังของทั้งคู่ ก่อนจะเอ่ยถามอีกครั้งด้วยความไม่เข้าใจ

“เอ๊ะ! ก็บอกว่าไม่ได้เรียก รีบๆ ไสหัวไปซะ!!” ใบหน้าสวยเฉี่ยวจากเครื่องสำอาง หันมาจ้องเขาด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะตวาดไล่เหมือนอีกฝ่ายเป็นตัวน่ารังเกียจ

ทิวา เด็กหนุ่มผู้มีใบหน้าหวานราวกับสตรี อีกทั้งรูปร่างของเขาก็อ้อนแอ้นจนแทบแยกเพศไม่ออก ยกมือขึ้นเกาหัวอย่างงุนงง ก่อนจะเตรียมหันหลังกลับเพื่อเดินจากไป แต่ก็ถูกพยัคฆ์ที่รวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย เอ่ยเรียกเอาไว้ด้วยน้ำเสียงที่เบาราวกับกระซิบ

“อย่า...พึ่งไป ฉันเรียกเอง”

พีอาร์สาวเห็นท่าไม่ดีเพราะเริ่มมีคนเข้ามาเกี่ยวข้อง เธอจึงตัดสินใจที่จะปล่อยเขา และรีบเดินออกไปจากตรงนั้น

ร่างกำยำที่ถูกปล่อยจากการถูกหิ้วเอาไว้ในตอนแรก ร่วงเผาะลงไปกองกับพื้นทันที ทำให้ทิวารีบถลาเข้าไปประคองเขาขึ้นมายืนใหม่อีกครั้ง

“ผมว่าคุณขึ้นไปนั่งบนรถดีกว่า ผมไม่น่าจะรับน้ำหนักคุณได้นานเท่าไหร่นะ” ร่างอ้อนแอ้นที่เอาตัวเองเข้าไปอยู่ใต้วงแขนของร่างสูง เพื่อให้อีกฝ่ายได้ยึดเป็นหลักเริ่มรู้สึกหนัก เพราะพยัคฆ์ไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะทรงตัวยืนเองได้ เขาจึงโถมตัวใส่อีกฝ่ายเกือบเต็มที่

“อืม” ชายหนุ่มตอบรับ ก่อนที่มือบางของทิวาจะเปิดประตูรถหรูให้เขาเข้าไปนั่งด้านใน

“ให้ผมไปส่งคุณที่ไหนครับ?” เมื่อขึ้นมานั่งประจำตำแหน่งพลขับ ทิวาก็เอ่ยถามบุคคลที่นั่งหลับตาอย่างหมดสภาพด้านหลังทันที

“เปิดดูในแมพของรถ ฉันบันทึกเอาไว้” ชายหนุ่มเอ่ยตอบ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนอย่างรู้สึกปลอดภัย

“ครับผม” หนุ่มน้อยตอบรับ ก่อนจะสตาร์ทเครื่องยนต์ของรถ และขับตามแผนที่ที่ตนเองเปิดขึ้น เพื่อไปยังจุดหมายที่ต้องการอย่างรวดเร็ว เพราะตอนนี้สภาพลูกค้าของเขาน่าจะไม่ไหวแล้ว

กลับมาเยี่ยมบ้านวันแรกในรอบหลายปี ก็โดนลูบเขี้ยวซะแล้วพี่พยัคฆ์

มาดูสิว่าน้องทิวาจะพาพี่พยัคฆ์ไปส่งถึงเตียง เอ๊ยถึงบ้านกันหรือเปล่านะ?  ^^"

-------------

หากอ่านแล้วรู้สึกขัดใจ ไม่ชอบใจในส่วนไหนติได้เลยนะคะ ไรต์จะนำไปพัฒนาและปรับปรุงให้ดีขึ้นค่ะ

แต่ถ้าหากอ่านแล้วสนุก หรือเอนจอยไปกับผลงานของไรต์ คอมเมนต์ให้กำลังใจกันบ้างนะคะ -3-