คุณคือผู้อยู่เหนือจินตนาการ

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าหนักๆ เดินย่ำลงบนพื้นหินอ่อนของไนต์คลับหรู ซึ่งมีเพียงคนที่มีสภาวะการเงินคล่องตัว หรือผู้มีอำนาจเท่านั้นที่จะมาใช้บริการได้

ร่างสูงสง่าราวๆ หนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ในชุดสูทสั่งตัดอย่างประณีตสีดำสนิท เยื้องย่างผ่านบานประตูขนาดใหญ่ที่ถูกเปิดออกโดยผู้ดูแล

รูปลักษณ์ของเขาดูโดดเด่นและน่าเกรงขาม สมกับที่เป็นผู้สืบทอดของตระกูลใหญ่ ซึ่งมีความเก่าแก่และมีอำนาจสูงที่สุดของเมืองนี้

ทำให้ผู้ที่ได้พบเห็นการปรากฏตัวของชายหนุ่ม ไม่กล้าแม้แต่จะมองมายังเขาซึ่งๆ หน้า

“ไง ไม่ได้เจอกันนานนะ ไอ้พี่ชาย” บุคคลที่นั่งด้วยท่วงท่าสบายใจอยู่บนโซฟากำมะหยี่สีแดงสด เอ่ยทักทายผู้ที่เดินเข้ามาใหม่ด้วยความสนิทชิดเชื้อ

ชายหนุ่มคนนี้ ก็มีความโดดเด่นหรือน่าเกรงขามพอตัว ไม่ได้น้อยกว่าผู้มาเยือนเลยสักนิด

เขาดูหยิ่งทะนงองอาจ แต่ก็มีความสุขุมจนเกือบเย็นชาแฝงอยู่ด้วย แม้ว่าจะอยู่ในชุดเสื้อผ้ามอซอ ที่เป็นเพียงเสื้อยืดธรรมดา กับกางเกงยีนส์ขาดๆ ใส่สบายก็ตาม แต่ก็ไม่ได้ลดรัศมีความดูดีของผู้สวมใส่เลยแม้แต่นิดเดียว

“ทำไมนานๆ เจอทีสภาพยิ่งดูทุเรศขึ้นวะไอ้มังกร” ผู้มาเยือนแสดงความรังเกียจฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่ปิดบังสีหน้า ก่อนจะทรุดกายนั่งลงที่โซฟาอีกตัวซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

“มาถึงก็ด่าเลยนะ นี่น้องจำได้หรือเปล่า?” ผู้ที่ถูกเรียกว่ามังกร ตัดพ้อพี่ชายแท้ๆ อย่างไม่จริงจังมากนัก ก่อนจะหยิบแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทรงสวยตรงหน้า ขึ้นมาจิบเบาๆ

“กูแทบจะจำมึงไม่ได้อยู่ละ หนวดเคราอ่ะโกนมั่ง สภาพดูไม่ได้” มือเรียวยาวเอื้อมหยิบแก้วเหล้า ที่พึ่งถูกชงโดยพีอาร์สาวตัวท็อปของคลับขึ้นมาดื่ม

“ไม่อ่ะ มันเป็นสไตล์ อย่างพี่ไม่เข้าใจหรอก เป็นผู้ชายมันก็ต้องดูเซอร์ๆ แบบนี้แหละ เนี้ยบๆ อย่างพี่นี่เหมือนตุ๊ด ผมไม่ชอบ” เขากรอกตาไปมาอย่างไม่พอใจ ที่ถูกบ่นเรื่องแนวการแต่งตัวของตนเอง

“สไตล์หรือสกปรก มันมีเส้นบางๆ กั้นอยู่นะ แยกให้ออก” ริมฝีปากบางหยักยิ้มเย้ยฝ่ายตรงข้ามไปหนึ่งที่ หลังจากที่แซะเขาได้

“เรื่องของผม” มังกรลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะตั้งท่าเดินจากไป แต่ก็ถูกพี่ชายตนเองรั้งเอาไว้ก่อน

“กูพึ่งมา มึงจะไปไหนเนี่ย?”

“กลับบ้าน เบื่อขี้หน้าพี่แล้ว” พูดจบก็ไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายได้เอ่ยอะไรต่อ เขารีบสาวเท้ายาวๆ เดินจากไปในทันที ทิ้งให้คนที่พึ่งมา นั่งมองแผ่นหลังกว้างของน้องชายจนลับสายตาไปในที่สุด ด้วยความหนักใจ

ชายหนุ่มคนนี้มีนามว่า ‘พยัคฆ์’ เขาเป็นลูกชายคนโตของผู้มีอิทธิพล ตระกูลของเขาเก่าแก่พอๆ กับเมืองนี้ จะว่าเป็นผู้ก่อตั้งขึ้นมาเลยก็ว่าได้ ทำให้ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ มักจะให้ความเกรงใจกับครอบครัวนี้กันพอสมควร

แม้จะเป็นผู้สืบสกุลอันดับแรก แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยคิดจะมาจมปรักอยู่กับเมืองเก่าๆ แห่งนี้ เขามีความฝันและความทะเยอทะยานที่มากกว่านั้น จึงออกไปใช้ชีวิตอยู่ต่างแดน แม้จะขัดใจญาติผู้ใหญ่หลายๆ คนก็ตาม

นานๆ ทีพยัคฆ์จะกลับมาให้ครอบครัวเห็นหน้า และคืนนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่เขายังไม่อยากเข้าไปในบ้าน จึงแอบมาหาน้องชายที่ไนต์คลับประจำแทน

แต่สุดท้ายผู้เป็นน้องชาย ก็ไม่เคยอยู่เป็นเพื่อนเขาดั่งเช่นทุกๆ ครั้ง เพราะเมื่อทั้งสองเจอกันทีไร ก็จะลงเอยแบบนี้ทุกครั้งไป

ฝ่ามือเรียวสวยเอื้อมหยิบแก้วเหล้าตรงหน้า ที่ถูกชงจนเต็มทุกครั้งหลังเขาดื่มมันจนหมด ขึ้นมาดื่มแล้วดื่มเล่าอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด

พยัคฆ์ค่อนข้างทนต่อฤทธิ์แอลกอฮอล์พอสมควร เพราะเขาต้องเข้าร่วมงานสังคมตั้งแต่เริ่มโตเป็นหนุ่ม ทำให้ของมึนเมาพวกนี้ทำอะไรเขาไม่ได้มากนัก แม้จะดื่มทั้งคืนก็คงจะมีแค่มึนๆ เพียงเท่านั้น

แต่อยู่ๆ ร่างกายของเขาก็รู้สึกร้อนวูบวาบแปลกๆ ชีพจรเต้นเร็วขึ้นจนชายหนุ่มรู้สึกได้ ว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับร่างกายเขา

เรื่องปกติของพี่น้องสินะ เจอหน้ากันทีไรมักจะกัดกันตลอด ^^

-------------

หากอ่านแล้วรู้สึกขัดใจ ไม่ชอบใจในส่วนไหนติได้เลยนะคะ ไรต์จะนำไปพัฒนาและปรับปรุงให้ดีขึ้นค่ะ

แต่ถ้าหากอ่านแล้วสนุก หรือเอนจอยไปกับผลงานของไรต์ คอมเมนต์ให้กำลังใจกันบ้างนะคะ -3-