ตอนที่ 4 ตก.... 1.1

จากวันที่เจอหน้าพร้อมสบตามองน้อง ผมรู้สึกว่าน้องคือคนที่ผมรอ... (จะมีใครรู้สึกแบบผมไหม)

จนมาถึงวันนี้ผ่านเข้ามาเดือนที่สามแต่มันมีเหตุการณ์ที่เกินคาดสำหรับชีวิตของพวกเขาคือน้องชายฝาแฝดของผมไอ้บอยไงหล่ะป่วยหนักชนิดที่ไม่มีแรงแพ้อาหารทุกชนิดทานแล้วก็อาเจียน..

จนมารู้สาเหตุจริงๆก็สองเดือนเข้าไปแล้ว...

แต่บาสเองก็เทียวไลค์เทียวขื่อ ซื้อขนมฝากคิมมาให้บ้างขอมาด้วยบ้างจนวันหนึ่ง รสาหาที่เรียนพิเศษวาคิมรับอาสาหาให้...

"ทำหน้ายุ่งเป็นอะไรอีกล่ะ" บาสเดินจากตึกบริหารมาที่คณะเศรษฐ์ศาสตร์เพื่อเอาขนมของโปรดนางในดวงใจฝากไปให้...

"กำลังหาที่เรียนพิเศษให้รสาอะดิ"

"งั้นไม่ต้องหาเราอาสาเอง"

"เห้ย..!อย่าพูดเล่นดิ"

"พูดจริงดูเกรดเราป่ะ แต่แพ้อิงนะนิดหนึ่ง"

"แน่ใจนะที่จะรับสอนยัยรสา"

"เราว่าเราไม่เคยแน่ใจอะไรแบบนี้มาก่อน"

"เดี๋ยว..!เราคุยกับม้าก่อน " ชายหนุ่มรุ่นเดียวกันแต่เป็นพี่ชายของคนที่เขาแอบชอบ หยิบโทรศัพท์โทรออกหาคุณแม่สุดที่รัก "ม้าลิซ่า" ...เลือกปลายทางรับสายเสียงหวานๆของม้าก็ดังขึ้น..

"ว่าไงครับลูกชายม้า"

"คิดถึงม้าครับ"

"ปากหวานได้ใครมาเนี่ยเดี๋ยวก็เลิกเรียนแล้วนี่มีอะไรด่วนไหมคะ"

"ที่ม้าวานคิมอ่ะครับ"

"หือ....ได้แล้วหรือ เร็วจริงไกลบ้านไหมค่ะ"

"ยังหาไม่ได้เลยครับแต่มีคนอาสา"

"ใครกันค่ะ..?"

"อาจจะเป็นว่าที่ลูกเขยม้าในอนาคตก็ได้นะครับ"

"หือ....บาสหรือ"

"คนนั้นล่ะครับ"

"เกรงใจอ่ะ" เขาเอามือปิดโทรศัพท์แล้วเงยหน้าบอกเพื่อน "ม้าบอกเกรงใจอ่ะ"

"เราขอคุยกับน้าลิซ่าเองได้ไหม"

"แป๊ปนะ" วาคิมกดเปิดลำโพง "ม้าครับมีคนอยากคุยด้วยครัย"

"ใครกันค่ะ" วาคิมพยักหน้าบอกให้บาสพูด

"บาสเองครับ"

"ได้ซิค่ะพูดมาเลย" หลังจากม้าอนุญาตวาคิมก็กดปิดลำโพงส่งโทรศัพท์ให้เพื่อน

การพูดคุยกับคนในสายผมใช้เวลาเพียงแค่ 5นาที ยืนยันเจตนารมณ์

" น้าลิซ่าครับบาสขออาสาสอนและติวให้น้องรสาเองครับ"

"มีข้อดีอะไรที่น้าสามารถพิจารณ์ได้ค่ะ

"ผมเรียนท็อปเกรด 4 ทุกวิชาครับแต่เป็นรองแค่หนูอิงและที่สำคัญถ้าให้ผมสอนน้าลิซ่าก็ไม่ต้องหาโรงเรียนที่ใกล้แต่แพงแต่ทว่าเป็นผม จะไปสอนที่บ้านเองครับ,"

"แต่ว่าราคาแพงแค่ไหนน้าก็จ่ายได้นะคะ"

"แต่ว่าแพงแค่ไหนถ้าเขาสอนไม่ดีมันก็ไม่มีผลนะครับ"

"ที่พูดมาเนี่ยยืนยันว่าตัวเองเก่งเหรอครับ

"ผมไม่เคยยกหางตัวเองแต่ผมยืนยันในสิ่งที่ผมเป็นตลอดระยะ 6 ปีเกรดผมไม่เคยตกจากเกรด 4 เลยสักครั้งครับ"

" อืมงั้นก็ OK ตามนั้นเลยค่ะ"

ตัวเธอเองก็เพิ่งจะรู้ว่าอีกหนุ่มคนนี้เป็นน้องชายของเพื่อนสนิทสามีเธอคิดว่าไว้ใจได้แล้วหนึ่ง ที่สำคัญคบกับหนูอิงมา 6 ปีถ้าไม่ดีจริงหลานสาวเธอคงไม่คบหรอกมั้ง

หลังจากตกลงกันแล้วเขาก็ยื่นโทรศัพท์ให้วาคิมทันที

"ตอนแรกเราว่าเราจะฝากขนมไปให้นะน้องสักหน่อย เราเปลี่ยนใจละเข้าไปคุยกับน้องอยากรู้พื้นฐานน้อง

"รีบหรอ"

"ไม่รีบแต่อยากเจอหน้า"

"เบื่อคนคลั่งรักว่ะ"

"คิมเราถามอะไรยังน่ะสิ"

"เรื่อง ..."

"เราต้องทำยังไงป๊าคิมถึงจะไม่เขม่น"

"ทำตัวตามสบายไม่ต้องเกร็งแต่อย่าทำอะไรที่ไม่ดีไม่งามก็พอ"

"ด้วยเกียรติของลูกผู้ชายคนหนึ่งเลยครับเราไม่ชอบฝืนใจใคร"

"ไม่ต้องพูดหรอกเราจะดูที่การกระทำ"

นาทีนี้ผมยิ้มอย่างสบายใจเพราะอย่างน้อยต่อจากนี้ไปก็ได้เจอหน้าน้องทุกวันถึงจะไปในสถานะคนติวหนังสือก็ตาม

พาร์ทลิซ่า

เธอรู้สึกสบายใจหาที่เปรียบได้เลยเมื่อได้คนสอนเป็นคนที่รู้จักจริงๆพื้นฐานของลูกสาวเธอไม่ได้อ่อนด้อยเท่าไหร่แต่ว่าน้องติดเล่นเกินไปจำเป็นต้องหาคนติว กำลังนั่งอะไรอยู่ตรงกลางบ้านเห็นร่างบางที่คุ้นตาที่เลิกเรียนเดินเข้ามา...

""ซาหว้ดเจ้าคุณแม่คนงามของน้อง"

"ดีค่ะคนสวยของมามี้"

"น้องได้ยินว่าอิแม่หาคนสอนพิเศษฮื้อน้องกาเจ้า"

"ใช่ค่ะ มีปัญหาอะไรไหม"

"บ่ะมีเจ้า แค่ถามล่ะดาย" (ไม่มีค่ะแค่ถามเฉยๆ)

"ม่ามี้คิดว่ารสาควรเรีบนเพิ่มเพราะหนู ติดเล่นเกรดร่วงมากปีหน้าก็ต้องต่อมหาลัยแล้ว"

"น้องขอสูม้าเตอะเจ้า แล้วได้ตี่เฮียนหล่ะกาเจ้า,"

"จะมีคนมาสอนที่บ้านค่ะ"

"หือ...จ้างพิเศษเลยกาเจ้า

"ไม่ขนาดนั้นค่ะแต่มีคนอาสา"

"หือ..ปี้หนูอิงหาเจ้า" เธอรู้ว่าพี่สาวเธอเก่งมาก

"ไม่ค่ะ..คนนี้หนูรู้จักดีเลย"

การพูดคุยขแงสองแม่ลูกสะดุดทันทีเมื่อวาคิมกับบาสเดินเข้ามาทักทาย

"ม้าสวัสดีดีครับ

"น้าลิซ่าสวัสดีดีครับ"

"หือ..อ้ายบาสย่ะหยังเจ้า" ( พี่บาสมาทำไหมค่ะ)

"เอาขนมมาฝากครับและมาคุยกับแม่ของน้องรสาด้วยครับ"

"นี้ไงรสา ครูที่จะติวให้หนู

"ห๊ะ...แต่อี้"

"ครับ..ทำไหมครับ

"บ่อค่ะน้องบ่ะกึ้ดว่าจะใกล้ตัวจะอี้ค่ะ"

"ไม่ดีหรือครับไม่ต้องปรับฟฤติกรรมกันใหม่"

"ก็บ่ะใจ๋ว่าบ่ะดีเจ้า อั้นฝากเนื้อฝากต้วต้วยเจ้าคุณครูอ้ายบาส"

"ครับ ครูอ้ายบาสก็ฝากตัวและฝากท้องมื้อด้วยครับ"

"เรื่องของกิ๋นถามแม่ปุ้นเตอะเจ้า"

"ยินดีค่ะ แต่ว่าจะถูกใจไหมอย่าว่ากันนะคะ"

"ผมทานง่ายครับ"

"ทำไมครึกครื้นกันจังครับ" เสียงของเจ้าของบ้านดังขึ้นมาทันที หลังจากที่เขาเดินเข้ามาในบ้านมีเสียงพูดคุยกันอยู่..

"เอ้า ..พี่คิณมาเหนื่อยมานั่งค่ะ"

"หวัดดีเจ้าป้อเดี่ยวน้องไปเอาน้ำฮือเจ้า"

"สวัสดีครับป๊า"

",สวัสดีครับอาคิณ"

"มาทำไรอ่ะเรา" น้ำเสียงออกแข็งๆอาการหวงลูกสาวออกมา

"บาสเขาอาสาติวหนังสือให้รสาค่ะพี่คิณ

"ที่เรียนเยอะแยะนี้ครับ"

"พี่คิณอย่าพาลค่ะ"

"พี่ไม่ได้พาลครับ พี่แค่บอกว่าที่ติวในเชียงใหม่เยอะมาก"

"อันนี้หนูรู้ค่ะ แต่ถ้าหากเป็นบาส รสาแค่เลิกโรงเรียนมารอที่เรียนนะคะ"

" ยังไงครับข้อดี" ชายวัยห้าสิบกว่าเดินมานั่งข้างภรรยาของเขา

วาคิมที่ยืนอยู่ข้างๆสะกิดเพื่อนให้พรีเซ็นตัวเองให้ป๊าสุดหล่อ "ได้เวลาพรีเซ็นเต็มที่เลย"

"ครับอาคิณ ผมไม่กล้ายกหางหลอกครับแต่" ชายหนุ่มรุ่นลูกหยิบโทรศัพท์ของตัวเองพร้อมเปิดใบเกรดส่งให้(ว่าที่พ่อตา) "ดูใบเกรดผมก่อนได้เลยครับ"

"อวดเกรดว่างั้น" เพี้ยะ..!!คือฝ่ามือของลิซ่าตีไหล่กว้างสามี

"ตีพี่ทำไมครับน้องลิซ่า"

"ไม่เกรงใจจะตีปากค่ะ ฟังหลานอธิบายก่อนไม่ใช่กวนเขา โตแต่ตัวซะเปล่า"

"ลิซ่าครับคืนนี้รับผิดชอบด้วย"

ผมกับวาคิมกลายเป็นอากาศเฉยเลย แต่ผมต้องทำหน้านิ่งๆเพราะกลั้นหัวเราะก็ไม่ได้ "งั้นต่อเลยนะครับข้อดีนอกจากเกรดแล้ว....

1น้องรสา ไม่ต้องเสียเวลาในการนั่งรถไปอีกไง แถมเชียงใหม่ช่วงเย็นรถติดมาก..

2. มีติวเตอร์ ส่วนตัวสามารถเจาะจงว่าอย่าเน้นตรงไหนได้ไม่อยากเน้นตรงไหนครับ

3. ไม่เสียเงิน แต่อนุโมทนาให้ผมทานข้าวมื้อเย็น 1มื้อ ข้อดีและข้อเสนอของผมดีพอไหมครับอาคิณ"

"ก็ดี แต่ผมมีเงิน มีคนขับรถไปส่งลูกนะ"

"แต่น้องจะเหนื่อยเอานะครับ"

"ทดสอบความอดทน โตไปต้องเจออะไรอีกเยอะ"

"อย่างที่อาคิณก็พูดก็ถูกเพราะโตมาเราไม่รู้อนาคตของตัวเองว่าจะเหนื่อยแค่ไหนแต่ ในช่วงจังหวะหนึ่งของคนไม่เหมือนกัน แต่เหนือสิ่งอื่นได้ ผมตั้งใจที่จะอาสาเองครับ"

"ปากเก่งได้พี่มาเลยนะ"

"พี่..? อ่อเฮียกร"

วาคิมที่ยื่นอยู่ตรงนั้นเขารู้ว่า ป๊าไม่ได้อคิตแล้วแต่ลองภูมิเพื่อนเขาแถมมันพูดเข้าทางป๊าด้วย "คิมว่าให้มาบ้านสอนดีแล้วครับ รสาติดเล่นมากแถมถ้าไปที่อื่นเจอเพื่อนจะติดเล่นอีก เราจะให้คนอื่นที่เราไม่รู้จักมักจี่เข้าบ้านก็กะไรอยู่นะครับป๊า"

"น้องก็ว่าที่พี่คิมพูดก็เข้าท่านะคะ พี่คิณ"

"แล้วพี่ปฎิเสธตรงไหนครับ"

"มาแล้วเจ้าน้ำหวานเย็นชื่นจายของคุณป้อ" เสียงใสของรสาทำให้บรรยายที่ดูคล้ายจะอึ้มครึ้มจางลง

"ขอบคุณครับทำไมมีหลายแก้วครับ "

"ของอิแม่อ้ายคิมอ้ายบาสต้วยเจ้า"

"น่ารักจังชอบเผื่อแผ่นี้"

"งามเหมือนแม่เจ้า" พร้อมกับนั่งลงข้างๆแม้และซบไหลบางของแม่ทันที

"รู้ยังว่า พี่บาสเขาจะมาติว" ภาคินัยถามลูกสาว

"ฮู้ก่อนอิ่ป้อเข้ามากำเดียวเจ้า"

"แล้วเราโอเคไหมคะรับ"

"อืม....ดีกว่าไปที่อื่นต่อค่ะ น้องอิดเจ้า"

"อ๋อ .แปลว่าตกลง"

"แม่นเจ้า..เผื่ออิป้อกัยอิแม่เลิกงานจ้าน้องบ่ะต้องรอแหม"

"ป๊าจะให้คนขับรถไปรับไม่ดีหรือ"

"อึๆ บ่อเอา คนขับรถป๊าแค่รับส่งป๊าลุงเปิลก็อิดหล่ะน้องบ่ะอยากเพิ่มภาระหื้อลุงเปิลเจ้า"

"แล้วไม่คิดว่าเป็นภาระของบาสหรือ"

"อ้ายบาสเปิลอาสาเองเน้อ"

"ครับพี่อาสาเองครับ"

"หั้นก่อน้องอู้ผิดตรงไหน"

"Ok ตามนั้น ในเมื่อคนเรียนเขาก็เลือกเอง ก็ตามใจคนที่เรียนก็ได้ "

"ขอบคุณครับที่ไว้ใจและให้โอกาสให้ผมติวนะครับ"

"อืม..ฝากรสาด้วยนะ"

ภาคินัยเข้าใจดีว่าการหาคนที่อาสาแบบจริงใจหาได้ยากแถมยังเป็นน้องชายเพื่อน และแฝดน้องก็ดองกับลูกสาวพี่ชายอีก

บาสก้มกราบขอบคุณที่ให้เขามีโอกาสสอนและติวคนที่ตัวเองแอบชอบเสร็จก็หันไปทางนักเรียนคนสวย..

"รสาครับเอาเกรดลงมาให้พี่หน่อยครับ"

"ห๊ะเกรดน้องก่า.....