บทที่ 4 เสนองาน

“คุณหมายถึงจิวเหรอคะ” พนักงานสาวที่มองตามสิงหวัตเอ่ยถามขึ้น เมื่อสายตาของลูกค้าหนุ่มมองไปยังโต๊ะที่เพื่อนพนักงานกำลังยืนบริการลูกค้าชายกลุ่มหนึ่ง

“ใช่ครับ” สิงหวัตตอบพนักงานสาวแบบนิ่มๆ เขาได้ยินผู้จัดการร้านที่ไปจัดเลี้ยงที่สโมสรวันก่อนเรียกเธอว่าจิว

“เอ่อ..คือจิวกำลังดูแลอีกโต๊ะอยู่เดี๋ยวหนูไปบอกให้นะคะ แต่ว่าอาจจะช้านิดหนึ่งพอดีว่าลูกค้าโต๊ะนั้นขอให้จิวดูแลเป็นพิเศษประจำโต๊ะค่ะ เดี่ยวทางเราจะให้น้องคนอื่นมาบริการก่อนนะคะ”

พีอาร์สาวที่พาสองหนุ่มมาที่โต๊ะบอกให้ลูกค้าผู้มาใหม่รับรู้ จิวลดาพึ่งมาทำงานที่ร้านได้ไม่นานแต่ด้วยรูปร่างหน้าตาที่สวยยิ่งกว่าดารา ทำให้ลูกค้าหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ที่มาใช้บริการชอบที่จะให้หญิงสาวไปยืนคอยบริการประจำโต๊ะ โดยเสนอจ่ายค่าบริการพิเศษให้ทางร้าน แม้ว่าที่ร้านจะไม่ได้เป็นแนวให้พนักงานนั่งดริ๊งหรือบริการแขกแบบถึงเนื้อถึงตัวก็ตาม แต่ลูกค้าชายส่วนใหญ่ก็ขอแค่ให้จิวลดาไปยืนบริการเครื่องดื่มให้เท่านั้นโดยไม่เกี่ยงถ้าหากว่าทางร้านจะคิดค่าบริการหรือต้องจ่ายทิปพิเศษเพิ่มให้กับจิวลดา

“แล้วถ้าผมอยากให้พนักงานหญิงคนนั้นมาดูแลเป็นพิเศษบ้างล่ะครับ”

สิงหวัตเหลือบสายตามองหญิงสาวที่ยืนรอรับออเดอร์ด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง เกริกฤทธิ์ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามชายหนุ่มมองเจ้านายของตนแบบอึ้งๆ ตั้งแต่ได้ร่วมงานกับสิงหวัตมาก็ไม่เคยเห็นคนเป็นเจ้านายจะแสดงอาการเอาแต่ใจสักเรื่อง พึ่งจะมีก็ตอนนี้

“เอ่อ…เดี๋ยวหนูลองไปเรียกให้นะคะ” พนักงานของร้านเริ่มมีท่าทีลำบากใจเพราะรู้สึกถึงความอึดอัดของสถานการณ์ที่ไม่ต่างจากศึกชิงนางย่อมๆ

“เอาอย่างนี้นะ น้องไปเรียกผู้จัดการร้านมาหาพี่หน่อยบอกว่าพี่เกริกจากสโมสรบางกอกธันเดอร์เอฟซีต้องการพบ”

เกริกฤทธิ์ที่เงียบมานานบอกกับพนักงานของร้าน เพราะสงสารเด็กเสริ์ฟที่ดูลำบากใจกับความต้องการของสิงหวัต เกริกฤทธิ์คิดว่าผู้จัดการร้านน่าจะจัดการเรื่องนี้ได้ดีกว่า

“ได้ค่ะรอสักครู่นะคะ” เมื่อเกริกฤทธิ์เสนอทางออกจากสถานการณ์ที่แสนอึดอัดให้ พนักงานสาวจึงรีบรับคำแล้วเดินไปตามผู้จัดการร้านมาพบชายหนุ่มทั้งสองทันที

“สวัสดีค่ะคุณเกริก” สาวห้าวผู้จัดการของร้านเอ่ยทักทายเกริกฤทธิ์พร้อมยกมือขึ้นไหว้ แล้วเหลือบมองไปยังอีกคนที่พอจำได้ว่าคือนักกีฬาคนที่นั่งทานข้าวคนเดียวที่ห้องจัดเลี้ยงสโมสรบางกอกธันเดอร์เอฟซีเมื่อตอนกลางวัน

“วันนี้ตามมาใช้บริการถึงที่ร้านต้องการบริการอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าคะ”

“ผมอยากคุยกับพนักงานของคุณคนที่อยู่ในห้องจัดเลี้ยงเมื่อตอนกลางวันสักหน่อย เห็นว่ากำลังบริการลูกค้าด้านโน้นอยู่ไม่ทราบว่าคุณพอจะจัดการให้ได้รึเปล่า” เกริกฤทธิ์บอกกกับผู้จัดการร้านแบบไม่อ้อมค้อม

“เอ่อ จิวลดาเหรอคะได้ค่ะเดี่ยวเรียกให้นะคะ” ผู้จัดการร้านลังเลอยู่สักครู่มองดูเกริกฤทธิ์และสิงหวัตสลับกันไปมาก่อนจะเดินไปยังโต๊ะที่จิวลดายืนอยู่

“จิว มาทางนี้หน่อย” คนเป็นหัวหน้าเรียกลูกน้องสาวของตนเองเบาๆพอให้ได้ยิน

“มีอะไรรึเปล่าคะพี่เจี๊ยบ”

“คุณเกริกฤทธิ์ผู้จัดการสโมสรฟุตบอลบางกอกธันเดอร์เอฟซี ที่ร้านเราไปจัดเลี้ยงเมื่อตอนกลางวันเขาอยากพบจิวน่ะ ไปพบเขาหน่อย ทางนั้นเขาเป็นลูกค้ารายใหญ่ของเรา”

“แล้วทางนี้ล่ะคะ” จิวลดาถามคนเป็นหัวหน้าอย่างลังเล เพราะครึ่งชั่วโมงที่แล้วเธอพึ่งถูกสั่งให้มาบริการกลุ่มชายหนุ่มตรงหน้าโดยไม่ต้องเดินวนไปโต๊ะอื่นเหมือนคนอื่น

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่จัดการเอง” เมื่อชั่งน้ำหนักความคุ้มได้คุ้มเสียแล้วคนเป็นหัวหน้าจึงตัดสินใจให้ลูกน้องสาวไปบริการแขกผู้มาใหม่ตามคำขอร้องที่ดูเหมือนจะเป็นคำสั่ง

“ได้ค่ะ” คนที่มีหน้าที่ทำตามคำสั่งรับคำคนเป็นหัวหน้าก่อนจะเดินไปยังโต๊ะที่ที่ลูกค้ารายใหญ่รออยู่

“สวัสดีค่ะ” เมื่อเดินมาถึงโต๊ะที่สิงหวัตและเกริกฤทธิ์นั่ง จิวลดาจึงยกมือไหว้คนทั้งสองพร้อมกับส่งยิ้มไปให้

“อ่อ สวัสดีครับ” เกริกฤทธิ์ยกมือรับไหว้หญิงสาวในขณะที่สิงหวัตยกบรั่นดีที่สั่งมาขึ้นจิบเบาๆ พร้อมชายตามองคนที่ตั้งใจมาเจอเพียงเล็กน้อย

“เอ่อ คุณเจี๊ยบบอกว่าคุณเกริกฤทธิ์ต้องการพบหนูเหรอคะ” จิวลดาถามเกริกฤทธิ์อย่างนอบน้อมโดยที่ไม่ได้มองไปที่อีกคนที่อยู่ร่วมโต๊ะกับเขา

“ไม่มีอะไรหรอก พี่แค่คิดว่าเราเคยเจอกันแล้วจากเมื่อตอนกลางวันเลยอยากให้มาดูแลที่โต๊ะก็เท่านั้นเอง เอ่อคุณ.. ”

ผู้จัดการของบางกอกธันเดอร์เอฟซีรีบกลืนคำที่กำลังจะเรียกสิงหวัตลงคอแทบไม่ทันเมื่อเห็นสายตาเข้มดุดันที่ส่งมา

“เอ่อ…พี่ขอแนะนำให้รู้จักสิงหวัตนะ สิงห์เขาเป็นนักฟุตบอลของทีมพึ่งย้ายมาจากสโมรสรที่ต่างประเทศ” เกริกฤทธิ์บอกหญิงสาวตามความจริงแต่ไม่ทั้งหมด

“อ๋อค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งค่ะคุณสิงห์” จิวลดาหันไปเอ่ยทักทายคนที่เข้ามาขอทานข้าวกับเธอเมื่อช่วงกลางวันที่สโมสรฟุตบอล

“เธอทำงานที่นี่นานรึยัง” สิงหวัตถามขึ้นเมื่อเห็นว่าแต่ละคนรู้จักกันพอหอมปากหอมคอแล้ว

“ประมาณหนึ่งเดือนค่ะ” จิวลดาตอบชายหนุ่มพร้อมกับผสมแอลกอฮอล์ส่งให้เกริกฤทธิ์ แล้วยื่นมือไปรับแก้วของสิงหวัตที่กำลังยื่นมาให้เธอเพื่อเติมบรั่นดีที่พร่องไป

“สนใจไปทำงานที่สโมสรบางกอกธันเดอร์เอฟซีรึเปล่า ที่นั่นกำลังจะเปิดรับสมัครฝ่ายประชาสัมพันธ์เพิ่ม ใช่มั้ยครับพี่เกริก”

เมื่อเสนองานให้หญิงสาวที่กำลังผสมเครื่องดื่มให้ตนเสร็จ สิงหวัตก็หันไปพูดกับเกริกฤทธิ์โดยไม่ให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัว