ep2

หญิงสาวชะงัก ความกลัวแล่นปราดผ่านร่างกาย เธอไม่กล้าหันไปมอง แต่ก็รู้ว่าต้องทำอะไรสักอย่าง

คิดได้ดังนั้นหญิงสาวก็เกียร์หมา วิ่งอย่างเร็วที่สุดไปหน้าโรงแรม แล้วโบกแท็กซี่ที่ผ่านมาได้ทันเวลาก่อนที่คนในโรงแรมจะวิ่งตามมาถึง....

บนรถแท็กซี่ คนขับแท็กซี่มองมาที่เธออย่างแปลกใจ เมื่อเห็นอาการของเธอเหนื่อยหอบ เหมือนวิ่งหนีใครมา

"จะไปไหนหรือครับ?"

"ไปที่คอนโด ราชวิถี... ค่ะ รบกวนขับเร็วๆ หน่อยนะคะ"

แท็กซี่เริ่มเคลื่อนตัวออกไป กุลยาเหลียวมองกลับไปที่โรงแรม เห็นอาคารสูงตระหง่านที่เธอเพิ่งหนีออกมา ความรู้สึกหลากหลายแล่นผ่านใจเธอ โล่งอก กลัว สับสน และบางอย่างที่เธอไม่สามารถอธิบายได้

"น้องไม่สบายหรือเปล่าครับ?" คนขับแท็กซี่ถามอย่างปรานี

"ฉันสบายดีค่ะ แค่เหนื่อยนิดหน่อย"

เธอหันไปมองออกนอกหน้าต่างรถ เห็นวิวเมืองที่เคลื่อนผ่านไป รู้สึกเหมือนกำลังหนีออกจากฝันร้าย ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนยังคงแวบเข้ามาในความคิด เธอจำมันได้อย่างชัดเจน ยกเว้น....เรื่องเมื่อคืนกับผู้ชายที่เธอเพิ่งหนี

เขาออกมา

**********

เหตุการณ์ก่อนหน้า

บ่ายคล้อยใกล้เย็นย่ำ แต่ยังมีแสงแดดอันอบอุ่นส่องผ่านเข้ามาในหน้าต่างห้องทำงานเล็กๆ ของกุลยา หญิงสาววัย 25 ปี เธอนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ จดจ่อกับงานเอกสารที่กองสุมตรงหน้าที่เธอเอากลับมาทำที่คอนโด ผมยาวสีดำถูกมัดรวบไว้อย่างเรียบร้อย แว่นตากรอบบางเรียบๆ ทำให้เธอดูเป็นสาวเนิร์ดที่ค่อนข้างเก็บตัว

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น กุลยาเอื้อมมือไปหยิบ

"ฮัลโหล กุลยาพูดค่ะ" เธอตอบเสียงนุ่ม

"กุล! นี่แก้วนะ เย็นนี้ว่างไหม? พวกเราจะไปเที่ยวผับกัน ไปด้วยกันนะ" เสียงร่าเริงของเพื่อนสาวดังมาตามสาย

"ผับเหรอ? ฉัน... ฉันว่าไม่ดีกว่า ฉันไม่เคยไปที่แบบนั้นมาก่อนเลย" กุลยาขมวดคิ้ว

"โธ่! กุล นี่อายุปูนนี้แล้วยังไม่เคยไปผับอีกเหรอ มาเถอะน่า สนุกแน่นอน พวกเราไปกันหลายคน ปลอดภัย ชัวร์" แก้วพยายามชักจูง

"ฉันไม่รู้จะแต่งตัวยังไง แล้วก็... ฉันไม่ดื่มด้วยนะ"กุลยาเม้มปาก ความลังเลฉายชัดบนใบหน้า

"ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก แค่แต่งตัวปกติก็พอ ส่วนเรื่องดื่ม ไม่ดื่มก็ได้ แค่มาสังสรรค์กับเพื่อนๆ ก็พอ นะ นะ" แก้วอ้อนวอน กุลยาถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะตอบ

"...ก็ได้ แต่ฉันจะกลับเร็วหน่อยนะ"

"เย้! งั้นเจอกันที่ล็อบบี้คอนโดแกตอน 6 โมงเย็นนะ" แก้วตอบอย่างตื่นเต้น

วางสายแล้ว กุลยานั่งนิ่งครุ่นคิด ความกังวลเริ่มก่อตัวในใจ เธอไม่เคยออกไปเที่ยวกลางคืนแบบนี้มาก่อน แต่ในขณะเดียวกัน ก็รู้สึกตื่นเต้นกับประสบการณ์ใหม่ที่กำลังจะได้พบ

"คงไม่เป็นไรมั้ง..."

เธอพึมพำกับตัวเอง พลางลุกขึ้นเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เริ่มเลือกชุดสำหรับค่ำคืนนี้ด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย

ผับแห่งหนึ่ง

เสียงเพลงดังกึกก้องตั้งแต่ก้าวแรกที่กุลยาและเพื่อนๆ เดินเข้าสู่ผับ แสงไฟหลากสีกระพริบวูบวาบ สาดส่องไปทั่วทุกมุม ควันจางๆ ลอยอ้อยอิ่งในอากาศ กลิ่นเหล้าและน้ำหอมผสมปนเปกัน

กุลยากะพริบตาถี่ ๆ พยายามปรับสายตาให้ชินกับความมืดและแสงไฟที่กระพริบไม่หยุด เธอรู้สึกเหมือนก้าวเข้าสู่โลกใบใหม่ที่แตกต่างจากชีวิตประจำวันของเธอโดยสิ้นเชิง

"ว้าว..." เธอพึมพำ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง

"เป็นไงบ้าง ตื่นเต้นไหม? "แก้วจับมือกุลยาไว้แน่น

กุลยาพยักหน้า ยังพูดไม่ออก เธอมองไปรอบๆ เห็นคนมากมายกำลังเต้นรำอย่างสนุกสนานบนฟลอร์ บ้างก็นั่งจิบเครื่องดื่มพูดคุยกันอย่างครึกครื้น

"มา! ไปหาที่นั่งกัน" เพื่อนอีกคนตะโกนกลบเสียงดนตรี

พวกเธอเบียดฝ่าฝูงชนไปยังโซนที่นั่ง ในที่สุดก็พบโต๊ะว่าง กุลยาทรุดตัวลงนั่ง หัวใจยังเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น มันคล้ายกับเต้นไปตามจังหวะของเสียงดนตรีที่ดังอึกทึก

"สั่งอะไรกันดี?" เพื่อนคนหนึ่งถาม

"ม็อกเทลให้ฉันก็พอ" กุลยาตอบเสียงสั่น แก้วหัวเราะ

"โอ๊ย กุล นี่มาเที่ยวผับนะ ไม่ใช่ร้านกาแฟ ลองดื่มอะไรใหม่ๆ บ้างสิ"

"ไม่เอาดีกว่า ฉันไม่เคยดื่มเลย กลัวจะเป็นอะไร"กุลยาส่ายหน้า

"งั้นสั่งค็อกเทลรสผลไม้ก็ได้ แอลกอฮอล์น้อย ดื่มง่าย" เพื่อนอีกคนแนะนำ กุลยาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ

"ก็ได้... แต่แก้วเดียวนะ"

พนักงานเดินมารับออเดอร์ เพื่อนๆ สั่งเครื่องดื่มคนละแก้วสองแก้ว ส่วนกุลยาได้ค็อกเทลสีชมพูสดใสแก้วโต

เมื่อเครื่องดื่มมาถึง กุลยามองแก้วตรงหน้าอย่างลังเล ก่อนจะค่อยๆ ยกขึ้นจิบ รสหวานอมเปรี้ยวแผ่ซ่านในปาก ตามด้วยความรู้สึกอุ่นวาบในลำคอ

"เป็นไง?" แก้วถามอย่างตื่นเต้น

"ก็... อร่อยดีนะ" กุลยายิ้มเขินๆ

เธอจิบอีกครั้ง รู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย เริ่มปรับตัวเข้ากับบรรยากาศรอบข้าง ไม่รู้ว่าคืนนี้จะพาเธอไปพบกับอะไรบ้าง แต่ในใจลึกๆ เริ่มรู้สึกตื่นเต้นกับประสบการณ์ใหม่ที่กำลังจะได้พบ