ep 3

เวลาผ่านไปราวชั่วโมงเศษ กุลยาเริ่มคุ้นเคยกับบรรยากาศรอบตัวมากขึ้น เสียงหัวเราะของเธอและเพื่อนๆ ดังขึ้นเป็นระยะ ท่ามกลางเสียงดนตรีที่ยังคงดังกระหึ่ม

ทันใดนั้น ร่างสูงของชายหนุ่มคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นข้างโต๊ะ เขามีใบหน้าคมเข้ม ดวงตาคมกริบ ผมสีดำตัดสั้นเรียบร้อย สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงสแล็คสีดำ ดูภูมิฐานและมีเสน่ห์

"ขอโทษที่รบกวนนะครับ" เสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่มดังขึ้น เขามองตรงมาที่กุลยา

"ผมสังเกตเห็นคุณ ตั้งแต่เดินเข้ามาในผับ ขออนุญาตแนะนำตัวและเลี้ยงเครื่องดื่มให้ทุกคนได้ไหมครับ?"

กุลยารู้สึกเลือดสูบฉีดขึ้นมาที่ใบหน้าจนแดงซ่าน เธอก้มหน้างุด ไม่กล้าสบตากับชายแปลกหน้า แก้วยิ้ม

กว้าง

"โอ้โห! ได้สิคะ ขอบคุณมากนะคะ"

"ผมชื่อภาคินครับ ยินดีที่ได้รู้จัก" ชายหนุ่มยิ้มตอบ

เพื่อนๆ ของกุลยาแนะนำตัวทีละคน เมื่อถึงคิวกุลยา เธอเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย พูดเสียงแผ่ว

"ฉัน... ฉันชื่อกุลยาค่ะ"

"ชื่อสวยเหมือนตัวเลยนะครับ คุณกุลยา"

ภาคินยิ้มอ่อนโยน เพื่อนๆ ของกุลยาส่งเสียงฮือฮา กุลยารู้สึกหน้าร้อนผ่าว

"คุณภาคินทำงานอะไรเหรอคะ?" แก้วถามอย่างสนใจ

"ผมเป็นนักธุรกิจครับ" ภาคินตอบพลางทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ว่างข้างกุลยา

"แล้วพวกคุณล่ะครับ?"

บทสนทนาดำเนินไปอย่างสนุกสนาน ภาคินเล่าเรื่องตลกทำให้ทุกคนหัวเราะ แม้แต่กุลยาก็เริ่มผ่อนคลายและไว้ใจชายหนุ่มมากขึ้น

"คุณกุลยาครับ ผมสังเกตว่าคุณดูไม่ค่อยคุ้นเคยกับที่นี่ เป็นครั้งแรกที่มาเที่ยวผับเหรอครับ?" ภาคินหันมาทางเธอ

"ค่ะ ฉันไม่เคยมาที่แบบนี้มาก่อนเลย"

"งั้นต้องฉลองหน่อยแล้ว ขอเลี้ยงเครื่องดื่มพิเศษให้คุณได้ไหมครับ? รับรองว่าอร่อยแน่นอน" ภาคินยิ้ม

กุลยาลังเลอีกครั้ง แต่เพื่อนๆ กระตุ้นให้เธอลอง

"ลองดูสิกุล โอกาสดีๆ แบบนี้" แก้วกระซิบ

"ก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ"

ภาคินยิ้มกว้าง เรียกบริกรมาสั่งเครื่องดื่มพิเศษให้กุลยาและเพื่อนๆ โดยไม่รู้เลยว่า การตัดสินใจครั้งนี้จะนำพาพวกเขาไปสู่เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน

เสียงดนตรียังคงดังกึกก้องในผับ แต่โต๊ะของกุลยาและเพื่อนๆ กลับมีบรรยากาศตึงเครียดแฝงอยู่ เครื่องดื่มพิเศษที่ภาคินสั่งมาวางอยู่ตรงหน้ากุลยา เป็นแก้วทรงสูงบรรจุของเหลวสีฟ้าอมเขียว ประดับด้วยผลไม้และร่มค็อกเทลจิ๋ว แก้วโน้มตัวมากระซิบข้างหูกุลยา

"ลองดื่มดูสิ กุล ดูน่าอร่อยออก"

กุลยามองเครื่องดื่มตรงหน้าอย่างลังเล นิ้วเรียวบางแตะที่ขอบแก้วเบาๆ

"ฉัน... ฉันไม่แน่ใจว่าควรดื่มดีไหม"

"แค่ลองจิบนิดหน่อยก็ได้นะ ไม่ต้องดื่มหมดแก้วหรอก" เพื่อนอีกคนเสริม ภาคินยิ้มอ่อนโยน

"ไม่ต้องฝืนนะครับ ถ้าคุณกุลยาไม่สบายใจ ผมจะสั่งเครื่องดื่มไม่มีแอลกอฮอล์มาแทนก็ได้"

กุลยารู้สึกถึงสายตาของทุกคนที่จับจ้องมาที่เธอ ทำให้เธอไม่กล้าที่จะปกฏิเสธ

"...ก็ได้ค่ะ ฉันจะลองจิบดูสักหน่อย"

เธอยกแก้วขึ้นช้าๆ จิบเครื่องดื่มเพียงเล็กน้อย รสหวานอมเปรี้ยวแผ่ซ่านแตะลิ้น ตามด้วยความรู้สึกร้อนวาบในลำคอ แต่ร้อนแรงกว่าแก้วแรกที่เธอดื่ม

"เป็นไงบ้าง?" แก้วถามอย่างตื่นเต้น

"ก็... อร่อยดีนะคะ แปลกดี" กุลยาวางแก้วลง

"ดีใจที่คุณชอบครับ" เพื่อนๆ ส่งเสียงเชียร์ดีใจ ภาคินยิ้มกว้าง

กุลยารู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย เธอจิบเครื่องดื่มอีกครั้ง คราวนี้มากขึ้นกว่าเดิม

ขณะที่บทสนทนาดำเนินต่อไป ไม่มีใครสังเกตเห็นสายตาของภาคินที่จับจ้องมองแก้วเครื่องดื่มของกุลยาอย่างจดจ่อ มุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ ที่ยากจะอ่านความหมาย

เวลาผ่านไป กุลยาเริ่มรู้สึกเคลิ้มและผ่อนคลายมากขึ้นเรื่อยๆ เสียงหัวเราะของเธอดังขึ้นบ่อยครั้ง แก้วเครื่องดื่มค่อยๆ ว่างเปล่า โดยที่เธอไม่ทันรู้ตัวว่าได้ดื่มไป

มากเพียงใด

"บรรยากาศแบบนี้ อยากลองไปเต้นกันไหม?" ภาคินโน้มตัวเข้ามาใกล้กุลยา

"เต้นเหรอคะ? ฉัน.. ฉันไม่เคยเต้นเลยนะ" กุลยายิ้มกว้าง ดวงตาเธอเริ่มโฟกัสไม่ชัดเจนนัก

"ไม่เป็นไรครับ ผมจะสอนคุณเอง" ภาคินยื่นมือมา

กุลยามองมือของภาคิน แล้วมองไปที่เพื่อนๆ ที่พยักหน้าให้กำลังใจ เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นมือไปจับมือของภาคิน โดยไม่ทันสังเกตว่าสายตาของเขาฉายแววบางอย่าง

แสงไฟกระพริบวูบวาบบนฟลอร์เต้นรำ ร่างของผู้คนมากมายเคลื่อนไหวตามจังหวะเพลงที่ดังกระหึ่ม

กุลยายืนท่ามกลางฝูงชน ตัวเธอโยกไปมาอย่างไม่เป็นจังหวะ ดวงตาเธอเริ่มเลือนราง โลกรอบตัวดูเหมือนหมุนวน

"สนุกไหมครับ?"

เสียงของภาคินดังแว่วมา เขายืนอยู่ใกล้เธอมาก

จนกุลยารู้สึกถึงไออุ่นจากร่างกายของเขา

"สนุก..สนุกมากค่ะ แต่ว่า... ทำไมพื้นมันหมุน"

กุลยาพยักหน้า ยิ้มกว้าง เธอพูดเสียงดัง พยายามกลบเสียงดนตรี ภาคินยิ้ม เขาวางมือบนไหล่ของกุลยา

"คงเพราะคุณเต้นเก่งมากแน่ๆ เลย"

เขาพูดติดตลก แต่สายตากลับจ้องมองเธออย่างสนใจ กุลยาหัวเราะคิกคัก เธอรู้สึกตัวเบาโหวง ราวกับกำลังล่องลอยอยู่ เธอเอื้อมมือไปจับแขนของภาคินเพื่อพยุงตัว

"ฉัน... ฉันว่าฉันเริ่มเมานิดหน่อยแล้วล่ะ" เธอพูดพลางหัวเราะ

"ไม่เป็นไรครับ ผมจะดูแลคุณเอง" ภาคินกระซิบข้างหูเธอ

เขาโอบเอวเธอไว้ พาเธอเคลื่อนตัวออกจากฟลอร์เต้นรำอย่างช้าๆ กุลยาไม่ทันสังเกตว่าพวกเขากำลังเดิน

ออกห่างจากเพื่อนๆ ของเธอ